Golden Predictor με έπαθλο* €500.000 μετρητά*! (21+, *Ισχύουν Όροι και Προϋποθέσεις)

Ο Βλάντο Γιάνκοβιτς δεν είναι πια μικρός. Είναι αυθεντικά ευχάριστος, ακόμα κι όταν παραδέχεται τα λάθη του ή όταν αφήνει να εννοηθεί πως κάποιες εμπειρίες δεν τον άφησαν καθόλου ικανοποιημένο. Το ύφος του είναι πλέον αισιόδοξο καθώς δεν μιζεριάζει για όσα πήγαν λάθος αλλά κοιτάει πώς θα ξαναβρεί τη χαρά στο παιχνίδι. Το έκανε φέτος στην Ανδόρα με την οποία έπαιξε στο EuroCup, τερμάτισε έκτος στη Liga Endesa και απείλησε την Μπαρτσελόνα στα playoffs! Η πορεία του από την Πλατεία ως τα ανατολικά Πυρηναία συμβολίζει πολλά διαφορετικά states of mind, εξυπηρετώντας μια αντίστοιχη αφήγηση ενός τύπου που προσπαθεί να βρει τον εαυτό του απέναντι σε κάποια παλαιότερη… κακή εκδοχή του.

Ηρέμησε το κεφάλι σου στην Ανδόρα;
«Βρήκα ένα περιβάλλον όπως θα έπρεπε να είναι παντού. Μια εμπειρία ζωής σε ένα πρωτάθλημα που σε γεμίζει να παίζεις, που ασχολείσαι μόνο με το μπάσκετ… Το μοναδικό σου άγχος είναι το πώς θα βελτιωθείς και θα γίνεις καλύτερος».

Ο Γιάνκοβιτς έχει συμφιλιωθεί με τον Βλάντο;
«Δεν νομίζω ότι τα έχω βρει ακόμα με τον εαυτό μου στο 100%. Υπάρχουν στιγμές που είμαι καλός με τον Γιάνκοβιτς κι άλλες όχι… Δυστυχώς είμαι πολύ απαιτητικός χαρακτήρας. Όταν, για παράδειγμα, τελειώνει ένα παιχνίδι και δεν έχω παίξει όπως θα ήθελα, κάνω δυο 24ωρα για να… καταπιώ. Όταν δεν παίζω καλά, "τρώγομαι" μόνος μου! Τρελαίνομαι»!

Ο Βλάντο συνεχίζει να πιέζει τον Γιάνκοβιτς;
«Να σου πω την αλήθεια, πάντα κυνηγώ τον καλύτερο Γιάνκοβιτς προσπαθώντας να προσπεράσω τον πατέρα μου που έπαιζε κι εκείνος μπάσκετ. Ποτέ δεν ξέρεις, αργά ή γρήγορα και ο γιος μου μπορεί να παίξει μπάσκετ… Δεν με χαλάνε οι συγκρίσεις γιατί πολλές φορές μου δίνουν τη σπίθα και το κίνητρο στην προσπάθεια να γίνω καλύτερος».

Στα 28 σου νιώθεις βετεράνος;
«Όχι! Ούτε καν! Νιώθω ότι ακόμα μαθαίνω πράγματα. Ειδικά η εφετινή χρονιά με βοήθησε να βρω και να ανακαλύψω διαφορετικούς χαρακτήρες και πολλές προσεγγίσεις στο παιχνίδι μου».

Δηλαδή;
«Φέτος κατάφερα να διαβάσω το παιχνίδι καλύτερα από κάθε άλλη χρονιά που έχω παίξει μπάσκετ. Όταν έπρεπε να σκοράρω, σκόραρα. Όταν έπρεπε να παίξω άμυνα, έπαιξα σκληρή άμυνα. Όταν έπρεπε να πάρω ριμπάουντ, το έκανα. Έδινα περισσότερες ασίστ για τη θέση μου, τελείωσα τη σειρά με την Μπαρτσελόνα με 4.5 ασίστ μ.ό. Ήταν μια δύσκολη σεζόν για μένα, η πρώτη γεμάτη στο εξωτερικό μετά από χρόνια, σε ένα πρωτάθλημα εντελώς διαφορετικό από το ελληνικό που είχα συνηθίσει σε άλλες ταχύτητες. Σε μια ομάδα, επίσης, όπως η Ανδόρα με πολλά σκαμπανεβάσματα. Δεν πήγα σε ένα σταθερό περιβάλλον αλλά σε μια ομάδα που χτίζονταν από την αρχή».

Από τα 17 σου, όταν έγινες επαγγελματίας, ζεις με έναν προβολέα διαρκώς πάνω σου λόγω του πατέρα σου. Ένιωσες να σε κουράζει ποτέ αυτή η διαδικασία;
«Από τα 16 μου ουσιαστικά. Ήμουν από τους πρώτους 90άρηδες που μπήκαν στο αντρικό κι έχω περάσει από διάφορες φάσεις που δεν με άφηναν να… βαρεθώ (γέλια). Υπήρχαν στιγμές που κάποιες άλλες καταστάσεις, κάποιοι πειρασμοί αν θες, πήγαν να με βγάλουν από την πορεία. Ήταν η εποχή που καβάλησα το καλάμι… Δεν ήμουν στο επιθυμητό επίπεδο που μπορούσα να παίξω, βρέθηκα κοντά στο να φύγω και να πάω να παίξω στο Μαρούσι που ήταν στην Α2.. Γενικώς, έχω περάσει ανά διαστήματα τις φάσεις μου. Μπορείς να πεις ότι τα τελευταία έξι χρόνια είμαι πολύ ευχαριστημένος».

Έχει γραφτεί κατά κόρον ότι είσαι ένα μεγάλο παιδί. Αυτό το παιδί έχει ευχαριστηθεί το μπάσκετ;
«Το έχω ζήσει από πολλές διαφορετικές γωνίες… Όταν μπαίνω και το διασκεδάζω, παίζω ελεύθερα και βγάζω την καλύτερη πλευρά του εαυτού μου. Σε κάποια παιχνίδια καταφέρνεις και φτάνεις στο σημείο να το απολαμβάνεις, σε κάποια άλλα είσαι μαγκωμένος γιατί έκανες δυο λάθη στην αρχή και δεν μπήκες ποτέ στο πνεύμα του χαλαρού…».

Τι θα ήθελες να βάλει ο κόσμος πλάι στη φράση «ο Βλάντο Γιάνκοβιτς είναι…»
«Δύσκολη φράση… Το πιο εύκολο που μπορείς να πεις είναι ότι ο Βλάντο είναι αληθινός. Ότι είναι αυτός που είναι, δίχως περιστροφές και δεύτερες σκέψεις. Ότι λέει αυτά που σκέφτεται. Δεν μπορώ να σου βγάλω μια φράση όπως ο Παππάς που λέει τα δικά του, τα χαριτωμένα (γέλια). Μπορώ όμως να σου πω ότι είμαι αληθινός και γνήσιος. Σε θέματα ζωής, είμαι όπως πρέπει. Σε θέματα μπάσκετ, είμαι… πεινάλας! Δεν μου φτάνει να πω "ΟΚ, τώρα είμαι ικανοποιημένος". Αν το κάνω αυτό, μετά πάλι θα "τρώγομαι" με τον εαυτό μου! Είμαι ένας χαρακτήρας που δεν σταματάει, που θέλει πάντα κάτι καλύτερο και βλέπει μπροστά».

Ο μεγαλύτερος φόβος σου;
«Η αποτυχία. Κάποτε ήταν η επιτυχία και οι σκέψεις όπως τι θα κάνω αν πετύχω, αν τα πάω καλά, αν τα καταφέρω... Αυτές οι σκέψεις με κρατούσαν πίσω πολλά χρόνια. Ήταν ένα φορτίο που έπρεπε να αφήσω πίσω μου, ένα βάρος που έπρεπε να πετάξω από τους ώμους μου. Πλέον φοβάμαι να μην προσπαθώ να φτάνω στους στόχους μου».

Μήπως τελικά θέλαμε να σου κολλάμε ταμπέλες;
«Δυστυχώς σε αυτό που κάνουμε, ζούμε συνεχώς με μια ταμπέλα στο κούτελό μας. Είναι σπάνιο να μην σε συγκρίνουν με το παρελθόν, πάντα θα είμαι ο γιος ενός ανθρώπου που άφησε το σημάδι του. Το έχω ξεπεράσει σε μεγάλο βαθμό αλλά και πάλι οι συγκρίσεις γίνονται καθημερινά. Όχι μόνο με τον Μπόμπαν… Κάποιος μπορεί να βγει και να πει ότι ο Βλάντο μπορούσε να φτάσει πιο ψηλά, ότι δεν έκανε αυτά που μπορούσε, ότι χαράμισε το ταλέντο του… Να ξέρεις ότι γελάω με αυτούς! Μου προκαλούν γέλιο! Δεν με απασχολούν αυτοί οι τύποι γιατί ξέρω πολύ καλά τις ώρες ιδρώτα που έχω ρίξει, το αίμα που μπορεί να έχω φτύσει και την πορεία που έχω χαράξει μέσα από δυσκολίες τις οποίες δεν μπορούν να διανοηθούν»!

Το χειρότερο πράγμα που έχεις διαβάσει για σένα;
«Δεν θα σου πω ψέματα… Όταν πήρα μεταγραφή στον Παναθηναϊκό, αρκετά από αυτά που γράφτηκαν για εμένα και τον πατέρα μου δεν ήταν τόσο ωραία. Καλώς ή κακώς, ο ίδιος είχε προσπεράσει ό,τι είχε συμβεί ενώ πριν φύγει από τη ζωή, είχαμε πάει και μαζί να δούμε αγώνες του Παναθηναϊκού. Ο Μπόμπαν ήταν ένας άνθρωπος ευθύς και σωστός. Με είχε πειράξει, λοιπόν, η αντίδραση πολλών για την επιλογή που έκανα. Με πείραξε το γεγονός ότι άνθρωποι τους οποίους αγαπώ, εκτιμώ και σέβομαι είπαν αυτές τις χοντράδες! Καταλαβαίνω με ποιον τρόπο το είπε ο καθένας όμως έκανα αυτό που θεωρούσα πιο σωστό για την καριέρα μου».

Έχεις φίλους;
«Δεν έχω πολλούς φίλους από επιλογή. Κι αυτοί έχουν περάσει από άτυπες δοκιμασίες όμως είναι πάντα δίπλα μου και με στηρίζουν στις καλές και τις κακές στιγμές... Πάνω από όλα πρέπει να είναι γνήσιοι και καθαροί».

Οι εχθροί σου τι μπορεί να σου καταλογίσουν;
«Νομίζω ότι δεν μπορεί να κατηγορήσει κανείς για κάτι. Είμαι πολύ σωστός και λέω τα πράγματα έξω από τα δόντια. Ποιοι μπορούν να με θεωρούν εχθρό τους; Εκείνοι που με κατηγόρησαν επειδή κινήθηκα δικαστικά στην περίπτωση του Άρη; Δεν νομίζω! Βγήκα και είπα ξεκάθαρα τι έχει γίνει. Διευκρίνισα πως δεν πρέπει να υπάρχουν ψεύτες και να λένε… παπάτζες στον κόσμο».

Από ποιο λάθος σου πήρες το μεγαλύτερο μάθημα;
«Όταν ήμουν 19-20 χρονών, με τις μικρές Εθνικές, τα είδα λίγο αλλιώς τα πράγματα. Νόμιζα πως ήμουν ο γ…ω και δέρνω αλλά δεν ήταν έτσι. Είχα σταματήσει να δουλεύω, ήταν η εποχή που μπορούσα να πάω να παίξω στην Α2. Καβάλησα το καλάμι και ήταν λάθος! Από την άλλη βέβαια, είναι θετικό ότι αντέδρασα. Θα μπορούσα να μην είχα αντιδράσει και να πω τη μεγαλύτερη δικαιολογία. "Σιγά μωρέ, τόσα έχω περάσει στη ζωή μου με την οικογένειά μου". Θα μπορούσα να πάω να παίζω τάβλι και να πίνω καφέδες όλη μέρα…».

Ποιο είναι το πιο κοντινό και το πιο μακρινό σου όνειρο;
«Να είμαι εκεί που αξίζω να είμαι. Να το απολαύσω και να το ζήσω, να φτάσω εκεί που πρέπει και μπορώ να φτάσω. Τώρα σε ό,τι αφορά το μακρινό όνειρο, όταν φτάσω στο τέλος αυτής της διαδρομής να κοιτάξω πίσω και να νιώθω γεμάτος».

Πως έζησες την εφετινή περιπέτεια του Πανιώνιου, με ό,τι προηγήθηκε κι ακολούθησε της παραμονής του;
«Συνεχίζω να νιώθω διαφορετικά βλέποντας τον Πανιώνιο από οποιαδήποτε άλλη ομάδα και με πονάει να βλέπω σπασμωδικές κινήσεις. Σίγουρα ο Αλευρογιάννης στήριξε τον Πανιώνιο, ίσως όμως θέλει μια συμβουλή δίπλα του, πιο έμπειρη και μπασκετική. Κάποια μεγάλη φυσιογνωμία… Υπάρχουν πολλοί τέτοιοι, αρκεί να τους ψάξει και να τους προσεγγίσει σωστά».

Νοσταλγείς καμιά φορά εκείνες τις στιγμές που βγήκατε τρίτοι με τον Παππά και τον Μπόγρη;
«Τρίτοι και… αέρα τρίτοι! Γενικώς, είμαι της άποψης πως όλες οι ομάδες πρέπει να έχουν ελληνικό κορμό. Οι Αμερικανοί έρχονται, παίρνουν τα λεφτά και φεύγουν, οι Έλληνες όμως είναι εκείνοι οι οποίοι θα πονέσουν και από αυτούς θα ζητήσεις ευθύνες».

Ποιος από τους τρεις σας αδικήθηκε περισσότερο;
«Όλοι από λίγο».

Γιατί όμως;
«Πουλάει ρε συ! Ό,τι δίνει σε κάποιο λίγη ζωή, πουλάει! Εγώ λέω τα πράγματα όπως είναι, παίζω στους 150 σφυγμούς και δεν μπορεί να με κατηγορήσει κανείς…. Πλέον γελάω με αυτούς που κάνουν κακόβουλη κριτική… Είναι αστείοι για μένα, ωραίοι τύποι, καναπεδάτοι. Τους γουστάρω! Καμιά φορά κάθομαι και διαβάζω τι γράφουν και τους απολαμβάνω».

Τι δεν πήγε καλά στη Βαλένθια;
«Πήγα στην Ισπανία έπειτα από μια χρονιά με τον Παναθηναϊκό που δεν είχα ρόλο. Ήθελα να παίζω, ήταν επιθυμία μου να παίζω και να μετρήσω τις δυνάμεις μου στην καλύτερη λίγκα στην Ευρώπη όμως κάτι τέτοιο δεν έγινε. Αποφάσισα να φύγω με οποιοδήποτε κόστος. Έχασα χρήματα, έπαιξα με το όνομά μου γιατί έφυγα από μια σοβαρή ομάδα στη Liga Endesa και αποφάσισα να χαράξω εγώ την πορεία μου».

Σάσα Τζόρτζεβιτς…
«Δεν θέλω να πω πολλά για αυτόν, τα έχω πει στο παρελθόν. Ο καθένας κάνει τις επιλογές του. Εκείνος έκανε τις δικές του, δεν τον κατακρίνω… Κοίταξε να κάνει τη δουλειά του, δυστυχώς όμως παραμέλησε τη δική μου δουλειά. Προσπάθησα με τον τρόπο μου κι απέδειξα ότι άξιζα κάτι καλύτερο».

Ποιο περιστατικό πιστεύεις ότι σε ακολουθεί στην καριέρα σου;
«Θυμάμαι μια χρονιά στον Πανιώνιο είχα ένα θέμα με το πόδι μου και πήρα την πρωτοβουλία να κάνω την επέμβαση. Τότε είχα προπονητή τον Γιώργο Μπαρτζώκα, με τον οποίο είχαμε μια σχέση… φωτιά. Από εκείνο το σημείο και μετά κατάλαβα ότι και οι προπονητές έχουν ψυχή και καρδιά. Ξεκίνησε μια ρήξη με τον Πανιώνιο και τον κόουτς, για την οποία στη συνέχεια προσπάθησα να ρίξω γέφυρες. Πλέον δεν μου αρέσει να μπαίνω σε αυτή τη διαδικασία. Αποφεύγω τις ρήξεις αλλά όταν αυτές είναι αναπόφευκτες, ορμάω σαν σκυλί»!

Με ποιον προπονητή ταίριαζαν περισσότερο τα χνώτα σου;
«Μπορώ να πω ότι είχα πολύ καλή σχέση με τον Σφαιρόπουλο, τον οποίο εκτιμώ πολύ σαν άνθρωπο. Με τον Νέναντ Μάρκοβιτς επίσης… Με τον Λούκα Παβίτσεβιτς που μου έμαθε τόσα πολλά στον Πανιώνιο. Με τον Ντούσκο Ιβάνοβιτς στον Παναθηναϊκό και τον Γιώργο Βλασσόπουλο στις μικρές Εθνικές. Ένας γνήσιος κι αυθεντικός χαρακτήρας που πέρασε αυτή τη νοοτροπία σε όλα τα παιδιά εκείνης της φουρνιάς».

Ποιους συμπαίκτες σου αγάπησες περισσότερο;
«Έχω ισχυρό δέσιμο με τα παιδιά της σειράς μου, τους 90άρηδες με τους οποίους έχουμε περάσει πολλά μαζί και θα έχουν πάντα μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου. Από κει και πέρα, έχω ισχυρό δέσιμο με τον Αντώνη Φώτση και τον Δημήτρη Διαμαντίδη. Γενικώς, είναι πολλά παιδιά τα οποία θα ήθελα να έχω δίπλα μου… στρατιώτες, να πολεμάμε και να προχωράμε μαζί στη μάχη».

Η Εθνική ομάδα είναι δικαίωμα ή υποχρέωση για έναν αθλητή;
«Είναι, κυρίως, θέληση. Όταν ήμουν μικρότερος και συζητούσα με τον πατέρα μου σχετικά με το ποια Εθνική ομάδα θα έπαιζα, του εξήγησα πως θα παίξω για την Ελλάδα. Όχι επειδή νιώθω παραπάνω Έλληνας από Σέρβος, αλίμονο. Όσο είμαι Έλληνας είμαι και Σέρβος, απλώς έκανα αυτή την επιλογή επειδή έχω ζήσει κι έχω μεγαλώσει εδώ. Η θέλησή μου είναι να παίξω στην Εθνική μολονότι κάποιοι σκέφτονται διαφορετικά…».

Από τη στιγμή που υπάρχει θέληση και έξωθεν καλή αγωνιστική… μαρτυρία, γιατί έμεινες ξανά εκτός προεπιλογής;
«Τι να σου πω… Άκουσα πράγματα που μου έπεσαν τα μαλλιά! Είπαν απίστευτες δικαιολογίες για τους λόγους που δεν καλέστηκα εγώ και κάποιοι άλλοι. Μας είπαν, για παράδειγμα, ότι είμαστε τα κακά παιδιά, ότι διαμαρτυρόμαστε και ότι μιλάμε πολύ! Αν αυτά είναι τα κριτήριά τους και όχι αγωνιστικά, τότε μπράβο τους. Να πιούμε έναν καφέ να τα βρούμε..».

Ποια κουβέντα του Μπόμπαν θυμάσαι περισσότερο;
«Ή θα παίξεις μπάσκετ, ή θα πιάσεις την κιθάρα! Αν θες να παίξεις μπάσκετ, θα παλέψεις. Αν είναι να… ψευτοπαίζεις, πάρε καλύτερα μια κιθάρα και ασχολήσου μαζί της. Τον πατέρα μου τον έχω έντονα στην μνήμη, την καρδιά και το μυαλό μου. Σίγουρα έχει κάνει λάθη, τα οποία πλέον αντιλαμβάνομαι αφού δεν μπορούσα να το κάνω πιτσιρικάς. Πλέον προσπαθώ κάθε φορά να εκπροσωπώ και εκείνον».

Σε ποια ομάδα θα ήθελες να παίζεις του χρόνου;
«Εκεί που θα νιώθω ότι είμαι αναγκαίος».

- ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Intime Sports – Νίκος Βήχος
- Ευχαριστούμε το καφέ - εστιατόριο «Living» (Ζησιμόπουλου 10, Γλυφάδα) για τη φιλοξενία