Το αθλητικό νομοσχέδιο παρουσιάστηκε στις 25 Νοεμβρίου από τον Υφυπουργό Αθλητισμού Γιάννη Ανδριανό και έχει τεθεί σε δημόσια διαβούλευση ως τις 10 Δεκεμβρίου, ενώ θα ακολουθήσει και η συζήτηση του στη Βουλή.

Ηδη οι πρώτες αντιδράσεις είναι έντονες για το προσχέδιο, ειδικά από την ΕΠΟ που πιστεύει ότι θίγεται το αυτοδιοίκητο της και αναμένονται κινητοποιήσεις σε όλα τα επίπεδα. Για το θέμα αυτό έγραψε προχθες, εμπεριστατωμένα και αναλυτικά ο Βασίλης Σαμπράκος

Το gazzetta.gr επιχείρησε να καταγράψει και τις θέσεις και των ανθρώπων του ερασιτεχνικού αθλητισμού – εκτός ποδοσφαίρου – και παρουσιάσει τις αντιδράσεις τους σε επιμέρους άρθρα. Στις διαπιστώσεις στις οποίες υπάρχει συμφωνία μεταξύ των ανθρώπων του αθλητισμού , είναι ότι πρόκειται για έναν αθλητικό νόμο που συντάχθηκε από άτομα που δεν έχουν σχέση με το αθλητικό κίνημα, συνεπώς δεν γνωρίζουν την πραγματικότητα και ουσιαστικά δημιουργεί και πάλι έναν κρατικοδίαιτο αθλητισμό.

Παράλληλα στερεί δικαιώματα από την αθλητική νεολαία, ενώ επιβάλλει διάφορα «χαράτσια» τα οποία σε μια δύσκολη εποχή, δεν μπορούν να αντέξουν τα σωματεία και οι αθλητές.

Οι αντιδράσεις επί των άρθρων

Η πιο μεγάλη αντίδραση αφορά στο άρθρο 13 του υπό ψήφιση αθλητικού νόμου, το οποίο δεν περιλαμβάνει το μπόνους για τις θέσεις στα ΑΕΙ και ΤΕΙ που έπαιρναν παλιότερα οι μαθητές που είχαν πρωτεύσει στα πανελλήνια σχολικά πρωταθλήματα. Με τον τρόπο δεν δίνει κανένα κίνητρο στα παιδιά μικρής ηλικίας για να μείνουν στον αθλητισμό, καθώς αν θέλουν να εξασφαλίσουν το μέλλον τους, πρέπει να παρατήσουν την άθληση και να ρίξουν όλο το βάρος στο διάβασμα.

Εντονη δυσφορία υπάρχει και για άρθρα που έχουν ρόλο εισπρακτικό, αναγκάζοντας αθλητές και σωματεία να βάλουν βαθιά το χέρι στην τσέπη για να συνεχίσουν την αθλητική δραστηριότητα. Οπως για παράδειγμα το άρθρο 8 το οποίο θεσπίζει την έκδοση δελτίου υγείας που είναι υποχρεωτικό στον αθλητή για να συμμετάσχει σε προπονήσεις και αγώνες. Το νέο πλέον δελτίο υγείας θα εκδίδεται αποκλειστικά από το νεοσύστατο Εθνικό Κέντρο Αθλητικών Ερευνών και Τεχνολογίας (Ε.Κ.Α.Ε.Τ) έναντι αντιτίμου, που φυσικά επιβαρύνει τον αθλητή! Στο ίδιο μήκος κύματος κινείται και το άρθρο 28, το οποίο αναφέρει ότι ένα σωματείο για να εξασφαλίσει αθλητική αναγνώριση πρέπει να καταβάλλει συγκεκριμένο χρηματικό ποσό για να πάρει την άδεια.

Ακατανόητο είναι, σύμφωνα με τους ανθρώπους του αθλητισμού και το άρθρο 14 που αναφέρεται στην οικονομική επιβράβευση των αθλητών που ανέβηκαν στο βάθρο στους κορυφαίους διεθνείς αγώνα. Όπως τονίζεται στο προσχέδιο: «η επιβράβευση θα γίνεται ανάλογα με το μέγεθος της διάκρισης και τα εισοδήματα των αθλητών που διακρίθηκαν». Δηλαδή όσοι ξεχώρισαν - για παράδειγμα σε Ολυμπιακούς Αγώνες - πρέπει να καταθέτουν τις φορολογικές τους δηλώσεις για να μάθουν τι χρήματα θα πάρουν; Και πως γίνεται να υπάρχει διαχωρισμός των αθλητών με εισοδηματικά κριτήρια;

Σημείο τριβής είναι φυσικά και η εκλογή των μελών στα Διοικητικά Συμβούλια των Σωματείων ή των Αθλητικών Ομοσπονδιών που σύμφωνα με τα άρθρα 33 και 45 είναι τετραετούς θητείας με δικαίωμα ανανέωσης για μία ακόμα φορά, δηλαδή φτάνοντας στο σύνολο τα οκτώ χρόνια. Η συντριπτική πλειοψηφία που διαφωνεί, εστιάζεται στην αντισυνταγματικότητα των σχετικών διατάξεων καθώς δεν μπορεί ένα επιτυχημένο στέλεχος να μην έχει το δικαίωμα να συνεχίζει την προσφορά του στον σύλλογο ή στην Ομοσπονδία. Παράλληλα υπάρχει και το ερώτημα «πως γίνεται στην Ελλάδα των περίπου 5.000 σωματείων με μέσο όρο 8 ατόμων στο Δ. Σ. να ψάχνουμε κάθε οκτώ χρόνια, άλλα 40.000 άτομα για να πάρουν τη θέση όσων πρέπει να φύγουν;»

Σύμφωνα με τις ίδιες απόψεις, η αυτονομία του αθλητικού κινήματος υπαγορεύεται και από τον καταστατικό χάρτη του Ολυμπιακού κινήματος και δεν χρειάζεται η προσφυγή στο Διεθνές Αθλητικό Δικαστήριο της Λωζάνης - που αναφέρει το άρθρο 113 - για την επίλυση των διαφορών. Αλλωστε, όπως επισημαίνεται από τα στελέχη του αθλητισμού, η προσφυγή στο CAS είναι αναφαίρετο δικαίωμα του καθενός και δεν χρειάζεται να το υπαγορεύει κάποιος νόμος, όπως φιλοδοξεί να κάνει ο Γιάννης Ανδριανός.

Την αντίθεση τους οι άνθρωποι του αθλητισμού, εκφράζουν και για το άρθρο 29 που προβλέπει ότι αθλητικά σωματεία με δικαίωμα συμμετοχής σε όλα τα πρωταθλήματα μπορούν να ιδρύσουν , τα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα(Α.Ε.Ι.), οι πρωτοβάθμιοι και δευτεροβάθμιοι Οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης (Ο.Τ.Α.), οι κλάδοι των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας, η Ελληνική Αστυνομία, το Λιμενικό Σώμα-Ελληνική Ακτοφυλακή, το Πυροσβεστικό Σώμα, τα δημόσια και ιδιωτικά σχολεία ή σχολές δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, οι Στρατιωτικές Σχολές και η Αστυνομική Ακαδημία. Διαμαρτυρίες υπάρχουν και για το θέμα των προπονητών, καθώς το άρθρο 23 ουσιαστικά εξισώνει τους προπονητές που προέρχονται από τα ΤΕΦΑ των Πανεπιστημίων με τους απόφοιτους ΙΕΚ και ΚΕΚ.

Αυτές είναι οι βασικές διαφωνίες ενώ υπάρχουν και αντιρρήσεις για λιγότερα σημαντικά θέματα που περιλαμβάνει το προσχέδιο των 180 σελίδων και των 118 άρθρων. Το σίγουρο είναι ότι το αθλητικό κίνημα δεν πρόκειται να δεχθεί τον Αθλητικό Νόμο χωρίς αλλαγές και βελτιώσεις και είναι αποφασισμένο να πάει σε μετωπική σύγκρουση με την Πολιτεία. Το ποιος θα βγει τελικά κερδισμένος, θα φανεί στο σφύριγμα της λήξης...