Μεσημέρι Πέμπτης και κόσμος έχει συγκεντρωθεί στο αεροδρόμιο της Φιουμιτσίνο της Ρώμης. Τουλάχιστον 200 άνθρωποι έχοντας αψηφήσει την ζέστη δίνουν ραντεβού στο αεροδρόμιο της ιταλικής πρωτεύουσας. Ορισμένοι έχουν οδηγήσει 2,5 ώρες από τη Νάπολι για να βρεθούν εκεί, ενώ άλλοι μεταβαίνουν με τρένα. Όλοι όμως ταξίδευαν για έναν σκοπό. Το πιο ακριβό απόκτημα του Αουρέλιο Ντε Λαουρέντις-ο Γκονζάλο Ιγκουαΐν-το νέο είδωλο των «παρτενοπέι» ετοιμάζεται να πατήσει επί ιταλικού εδάφους.

Υποδοχή αλά Μαραντόνα

Από όταν έγινε γνωστό ότι ο επιθετικός της Ρεάλ συμφώνησε σε όλα με τη Νάπολι, η πόλη είχε φορέσει τα γιορτινά της θυμίζοντας Ιούλιο του 84' όταν τότε ένας άλλος Αργεντινός, ο Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα, πάτησε το πόδι του στον ιταλικό Νότο και άλλαξε για πάντα την ιστορία και την ζωή αυτής της πόλης.

Λίγο μετά τις 4 ο Ιγκουαΐν έκανε την εμφάνισή του προκαλώντας ντελίριο ενθουσιασμού. Παρά τις προσπάθειες της ασφάλειες του αεροδρομίου ο Ναπολιτάνοι πετούσαν στα ουράνια, μόλις είχε προσγειωθεί ο νέος τους «Θεός» και τον υποδέχτηκαν με ένα σύνθημα που πικάρει τον μεγάλο της αντίπαλο την Γιουβέντους για το γεγονός ότι ο παίκτης αντί για το Τορίνο μετακόμισε στην ομάδα τους. «Παρεμβήκαμε στο Τορίνο, υπογράψαμε τον Ιγκουαΐν» φώναζαν σε ελεύθερη μετάφραση εκστασιασμένοι οι οπαδοί.

Ανάμεσά τους και ο Ντιέγκο Μαραντόνα τζούνιορ ο οποίος άφησε την προπόνηση της εθνικής Ιταλίας μπιτς σόκερ για να καταφέρει να βγάλει μία φωτογραφία με τον «Πιπίτα». Η υποδοχή του έγινε πρώτο θέμα σε όλα τους τηλεοπτικούς σταθμούς της χώρας, την ώρα που ο Έντινσον Καβάνι μετέβαινε στο Παρίσι και η υποδοχή του θα μπορούσε να χαρακτηριστεί τουλάχιστον αδιάφορη (Κάποιοι Γάλλοι δημοσιογράφοι κι ένας άνθρωπος της Παρί, αλλά κανένας οπαδός της για να αποθεώσει τον άνθρωπο που κόστισε 64 εκατ. ευρώ).

Μάλιστα, η αντίθεση των δύο υποδοχών δεν θα μπορούσε να μείνει ασχολίαστη από τον ιταλικό Τύπο. «Κοίτα τι αφήνεις πίσω σου Έντι», και «Ήσουν Θεός στη Νάπολι και τώρα έγινες ένας κοινό θνητός στο Παρίσι».

Η τρέλα των Ναπολιτάνων

Η τρέλα που κουβαλάνε οι Ναπολιτάνοι για τους παίκτες τους και ειδικότερα για τα είδωλά τους αποτυπώνεται καθαρά στα λόγια ενός παίκτη που τα έχει ζήσει από πρώτο χέρι. Ο Εζεκίελ Λαβέτσι σε πρόσφατη συνέντευξή του μιλώντας για την εμπειρία του σε Νάπολι και Παρίσι τόνισε χαρακτηριστικά: «Στο Παρίσι οι άνθρωποι σε αναγνωρίζουν και μπορεί να σου ζητήσουν ένα αυτόγραφο ή να φωτογραφηθείς μαζί τους χωρίς να είναι ενοχλητικοί, δεν δείχνουν να εντυπωσιάζονται από το γεγονός ότι είμαστε διάσημοι ποδοσφαιριστές. Στη Νάπολι θα μπορούσα στις 10 το βράδυ να πάω σε ένα εστιατόριο και θα έβρισκα οποιαδήποτε στιγμή τραπέζι. Εδώ στο Παρίσι αν το μαγαζί είναι γεμάτο σου λένε ότι δεν έχει τραπέζι και θα πρέπει να περιμένεις όταν και αν αδειάσει κάποιο, αλλιώς φεύγεις, ακόμα και αν λέγεσαι Λαβέτσι. Στο Παρίσι είσαι σαν όλους τους άλλους, κανένας δεν σε κοιτάει διαφορετικά».

Ο Ιγκουαΐν πριν πάρει την απόφαση να μετακομίσει στην Ιταλία απευθύνθηκε στον συμπατριώτη του ο οποίος ξέρει από πρώτο χέρι τι εστί Νάπολι και τον προειδοποίησε ότι αυτό που είδε στο αεροδρόμιο της Ρώμης δεν θα είναι τίποτα σε σχέση με αυτά που θα τον περιμένουν στην πόλη και στην παρουσίαση του. Ο πυρετός για τον 26χρονο στράικερ είχε προσβάλει όχι μόνο την πόλη, αλλά και το προπονητικό κέντρο στο οποίο η ομάδα του Μπενίτεθ και με πανό όπως: «Ενας πραγματικός Αργεντίνος δεν αγωνίζεται στο Τορίνο, καλώς ήρθες Πιπίτα» έστειλαν το μήνυμα για το τι θα γίνει στο «Σαν Πάολο» στο φιλικό με την Γαλατάσαραϊ.

Πάνω από 50.000 εισιτήρια είχαν πωληθεί για το φιλικό με τους πρωταθλητές Τουρκίας για την παρουσίαση των νέων αποκτημάτων με κερασάκι στην τούρτα τον πρώην επιθετικό της Ρεάλ Μαδρίτης. Από τις 6 Ιουλίου του μακρινού 1984 όταν ο Μαραντόνα έκανε την εμφάνισή σε ένα κατάμεστο γήπεδο έχουν να ζήσουν τέτοιες στιγμές οι Ναπολιτάνοι. Και δεν είναι τυχαίο ότι 30 χρόνια αργότερα ξανά ένας Αργεντινός φέρνει ξανά ανάλογες συγκινήσεις. Άλλωστε μόνο αυτή η ομάδα έχει τέτοια απήχηση στην εν λόγω χώρα.

Κάντο όπως ο Ντιέγκο

Δεν είναι λίγοι εκείνοι που πιστεύουν ότι ο Ιγκουαΐν μπορεί να ακολουθήσει τα βήματα του Ντιέγκο και να μιμηθεί τις επιτυχίες και να γίνει το νέο αγαπημένο παιδί της πόλης και να συνεχιστεί η παράδοση που ξεκίνησε με τους Γκιλιέμο Στάμπιλε και Ομάρ Σίβορι μέχρι τον Λαβέτσι. Και να μην γελιόμαστε αυτή η παράδοση, εκτός από το πλουσιοπάροχο συμβόλαιο, ήταν βασικός λόγος που ο γεννημένος στην Μπρεστ αποφάσισε να πει το ναι και να αρνηθεί την πρόταση της Άρσεναλ αλλά και της Γιουβέντους που είχε ενδιαφερθεί αρχικά.

Βέβαια, υπάρχουν και άλλοι παράμετροι όπως το γεγονός ότι μόνο ο Αουρέλιο Ντε Λαουρέντις ήταν αποφασισμένος να δώσει τόσα λεφτά στους Μαδριλένους (37 εκατ +3 σε μπόνους), την ώρα που οι προτάσεις των Γιουβέντους και Άρσεναλ δεν είχαν φτάσει ούτε καν τα 30 εκατ. ευρώ θεωρώντας ότι η Ρεάλ προσπαθεί να κερδίσει πολλά περισσότερα από όσο είναι η πραγματική αξία του ποδοσφαιριστή.

Τα αξίζει τα λεφτά του;

Μόνο ο χρόνος θα δείξει. Μπορεί τα λεφτά που έδωσε ο Ντε Λαουρέντις να είναι πολλά αλλά θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι ο Ιγκουαΐν είναι από τους πιο υποτιμημένους και λιγότερο διαφημισμένους ποδοσφαιριστές. Ίσως επειδή δεν ήταν ποτέ ένας γκαλάκτικο. Ο Αργεντινός είχε αποκτηθεί τον Δεκέμβριο του 2006 από την Ρεάλ σε μία εποχή που οι γκαλάκτικος μόνο της ομάδας δεν ήταν στο «Σαντιάγκο Μπερναμπέου» με τους Μπαλντίνι-Μιγιάτοβιτς-Καπέλο να αλλάζουν πολιτική και να φέρνουν παίκτες νεαρούς με προοπτική όπως ο Ιγκουαΐν, ο Γκάγκο και ο Μαρσέλο. Κανείς δεν περίμενε πολλά από αυτούς και είναι γεγονός ότι λίγοι πιτσιρικάδες παίρνουν ευκαιρίες στην Μαδρίτη, και ακόμα λιγότεροι είναι αυτοί που τα καταφέρνουν.

Ένας από αυτούς που τα κατάφερε ήταν και ο Πιπίτα ο οποίος έπαιξε σημαντικό ρόλο ώστε η Ρεάλ να κατακτήσει το πρωτάθλημα. Μπορεί να μην σκόραρε πολλά γκολ, αλλά αυτά που σημείωσε ήταν ιδιαίτερα σημαντικά όπως είχε κάνει και σε ηλικία 18 ετών στο Superclasico μεταξύ της Ρίβερ Πλέιτ με την Μπόκα Τζούνιορς. Η συμβολή του ήταν επίσης σημαντική και στην πρώτη του γεμάτη χρονιά, αφού με δικό του γκολ σφραγίστηκε το δεύτερο συνεχόμενο πρωτάθλημα. Και μπορεί με τα χρόνια η Μπαρτσελόνα να σάρωνε τα πάντα, αλλά ο ίδιος είχε εξελιχθεί σε ένα ιδιαίτερα παραγωγικό και παγκοσμίου κλάσης επιθετικό.

Η μετάλλαξή του

«Πάνω από όλα πιστεύω ότι ο Ιγκουαΐν είχε την τύχη να δουλέψει με τον Ραούλ, έναν παίκτη ο οποίος είναι πάντα στο κατάλληλο σημείο την κατάλληλη ώρα στην μεγάλη περιοχή. Του είχα πει: Αντέγραψε τον Ραούλ και μάθε πώς να κινείσαι με και χωρίς την μπάλα όπως κάνει εκείνος. Και όπως φαίνεται με άκουσε», ανέφερε ο Φάμπιο Καπέλο.

Την μεγάλη έκρηξη όμως ο Αργεντινός την είχε υπό τις οδηγίες του Μανουέλ Πελεγκρίνι κάτι οξύμωρο αν σκεφτεί κανείς ότι στον προεδρικό θώκο της «βασίλισσας» είχε επιστρέψει ο Φλορεντίνο Πέρεθ επαναφέροντας ξανά τους γκαλάκτικος. Μάλιστα, ο Πέρεθ είχε φέρει και τον δικό του παίκτη για να αποτελέσει τον βασικό επιθετικό της ομάδας, τον Καρίμ Μπενζεμά, με τον Ιγκουαΐν να πληρώνει το γεγονός ότι ήταν επιλογή του Καλδερόν.

Καθημερινά ήταν τα άρθρα στις εφημερίδες της Μαδρίτης που αμφισβητούσαν τις ικανότητες του Αργεντινού. Δεν σκόραρε αρκετά έλεγε ο ένας, δεν ήταν ευέλικτος έλεγε ο άλλος. Ο ίδιος όμως τους απέδειξε πόσο λάθος έκαναν. Κάθε χρόνο ο Μπενζεμά έβλεπε την πλάτη του και στα τέσσερα χρόνια που ήταν μαζί στην Μαδρίτη. Και δεν ήταν μόνο ο αριθμός των γκολ.

Τα καταφέρνει εξίσου καλά παίζοντας τόσο σε ρόλο καθαρού σέντερ φορ, αλλά και όταν ξεκινούσε στα πλάγια έξω δεξιά. Γρήγορος, με έξυπνες κινήσεις και καθόλου μονοδιάστατος. Αλλά και τότε κάποιοι κακεντρεχείς έβρισκαν ψεγάδι στις εμφανίσεις του λέγοντας για το φτωχό του ρεκόρ στο Τσάμπιονς Λιγκ (8 γκολ σε 48 ματς). Βέβαια, καλό είναι να μας θυμίσει κάποιος από πότε έχει να φτάσει σε τελικό Τσάμπιονς Λιγκ η Ρεάλ (τελευταία φορά στην Γλασκώβη το μακρινό 2002!. Επίσης, μην ξεχνάμε ο Πιπίτα είναι μόλις 26 ετών και στο πικ της καριέρας του και μπορεί πολύ εύκολα να βελτιώσει το ρεκόρ του και θα το κάνει.

Και αυτό γιατί είναι δουλευταράς και δεν το βάζει κάτω. Άλλος στην θέση του έχοντας να αντιμετωπίσει όλα αυτά τα χρόνια τους Ρονάλντο, Ραούλ, Φαν Νίστελροϊ και Μπενζεμά θα το είχε βάλει κάτω και θα ζητούσε να αποχωρήσει. Ο Ιγκουαΐν όμως απάντησε με αυτό που ξέρει καλύτερα να κάνει. Γκολ. 122 τέρματα στα 6,5 χρόνια παρουσίας όσα και ο μεγάλος Χουανίτο, αλλά παρόλα αυτά η εκτίμηση δεν ήρθε ποτέ στο πρόσωπό του.

Γιατί έφυγε

Ίσως αυτός να ήταν και ο βασικός λόγος που ο ίδιος αποφάσισε ότι την εκτίμηση αυτή μπορεί να την βρει αλλού. Και τι καλύτερο μέρος από τη Νάπολι. Βέβαια, εκτός από την εκτίμηση, η Νάπολι του δίνει την δυνατότητα να διεκδικήσει πιο εύκολα τίτλους σε σχέση με την Άρσεναλ, ενώ και τα λόγια του Ντε Λαουρέντις ότι οι μεταγραφές θα συνεχιστούν, δείχνουν με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο ότι κάτι σπουδαίο δημιουργείται στο «Σαν Πάολο» και ότι επιτέλους η Γιουβέντους βρίσκει έναν σοβαρό αντίπαλο όπως την δεκαετία του 80' με πρωτεργάτη ποιον άλλον τον Μαραντόνα.

Το σίγουρο είναι ότι η απόκτησή του δημιουργεί ξανά τα ίδια πάθη Βορρά και Νότου που τόσο πολύ έλειψαν από το ιταλικό ποδόσφαιρο. Και αν τότε οι «παρτενοπέι» έγραφαν το αείμνηστο για τον Ντιέγκο:«Δεν ξέρετε τι χάνετε», ο Γκονζάλο Ιγκουαΐν ελπίζει ότι θα βρει τον τρόπο να μπει στο πάνθεον των ειδώλων των Ναπολιτάνων.

follow me @Teovas82