Ημέρα γιορτής για την Λάρισα, καθώς το καμάρι του κάμπου, το «αλογάκι» γιορτάζει σήμερα τα 52α γενέθλιά του (στις 17/5/1964 ιδρύθηκε), μόλις μία ημέρα μετά την μαθηματική εξασφάλιση της πολυπόθητης επιστροφής στα μεγάλα σαλόνια του Ελληνικού ποδοσφαίρου. Η ΑΕΛ σβήνει τα κεράκια και το gazzetta.gr εύχεται μέσα από μία αναδρομή στην λαμπρή της ιστορία.

Η... γέννηση!

Μπορεί να χρειάστηκαν ατέλειωτες συζητήσεις, όμως το τέλος ήταν καλό. Στις 17 Μαΐου του 1964, οι σύλλογοι της Λάρισας θα πάρουν την μεγάλη απόφαση να δώσουν τα χέρια και να ενώσουν τις δυνάμεις τους, με στόχο να δημιουργήσουν μία ομάδα που θα πρωταγωνιστήσει. Λαρισαϊκός, Ηρακλής, Τοξότης και Άρης θα δώσουν τα χέρια στο Δημοτικό Ωδείο όπου και έγινε η κρίσιμη τελευταία συνέλευση. Εκεί αποφασίζεται και το βυσσινί χρώμα, αντί για το ασπόμαυρο που αποτελούσε την αρχική επιλογή.

Με βασική αρχή την αξιοκρατία από την πρώτη στιγμή, θα συσταθεί 15μελές οικουμενικό Συμβούλιο, ενώ τις επιλογές παικτών θα τις επικυρώσει ο Αλεξάντερ Πέτροβιτς, ο προπονητής που επιλέχθηκε, ξένος και όχι από Ελλάδα, για να διασφαλιστεί πως θα υπάρξει αντικειμενική κρίση! Μεταξύ των παικτών, ονόματα όπως αυτά του Ζάμπα, του Καρέλια, του Κυριάκου, του Λέλλη, του Παπάζογλου, του Κάσσα, του Σαλταπίδα, του Δελφού, του Κατσιάνη που γράψουν την δική τους ιστορία στον σύλλογο. Και τρεις εβδομάδες αργότερα, στο Αλκαζάρ, για πρώτη φορά η ΑΕΛ θα κατέβει στο γήπεδο, σε ένα φιλικό με τον Πανιώνιο, που θα σηματοδοτήσει την έναρξη της λαμπρής εποχής.

Άνοδος, 9 χρόνια μετά!

Αν και από την πρώτη της χρονιά διεκδίκησε την παρουσία της στα μεγάλα σαλόνια της Α' Εθνικής, η άνοδος χρειάστηκε να περάσουν 9 χρόνια για να έρθει. Ήταν 23 Ιουνίου, όταν στο Αλκαζάρ η ΑΕΛ θα... διαλύσει με 3-0 την Καλλιθέα και θα ανοίξει μία νέα σελίδα στην ιστορία της. Οράσιο Μοράλες, Χιλ, Βαγιέχο, Ντάους και Καβόλι είναι η παρέα που θα έρθει στον κάμπο για να αλλάξει τα δεδομένα και να πραγματοποιήσει το όνειρο.

Η «χρυσή» εποχή!

Το '77 μπαίνουν οι βάσεις και οι Βαλαώρας, Μουσιάρης φορούν τα «βυσσινί», ενώ μαζί με τους Κουκουλίτσιο και Σελιώνη που επίσης στελέχωσαν και τις μικρές Εθνικές, η ΑΕΛ με στόχο να χτίσει τον κορμό του μέλλοντος, το οποίο προβλέπεται «χρυσό». Ένα χρόνο αργότερα, θα έρθει η επιστροφή στην πρώτη κατηγορία, αφήνοντας πίσω της τον Ολυμπιακό Βόλου, με την σφραγίδα να μπαίνει με το εμφατικό 4-1 επί του Μακεδονικού. Οι βάσεις είναι στέρεες, τα θεμέλια θα... ριζώσουν και η ΑΕΛ ξεκινάει την 15ετή της παρουσία στην ελίτ του Ελληνικού ποδοσφαίρου, με προορισμό... τις κούπες!

Η πρώτη... ανταμοιβή, έστω και άκαρπη, έρχεται το 1981, με την συμμετοχή στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδος και την ήττα από τον Παναθηναϊκό με 1-0 στην Νέα Φιλαδέλφεια. Μπορεί να μην ήρθε το τρόπαιο, όμως η ΑΕΛ κερδίζει την απόλυτη και καθολική αναγνώριση, με την δουλειά του Γκμοχ να δείχνει τι θα ακολουθήσει. Δεν χρειάστηκαν, άλλωστε, παρά μόνο 3 χρόνια για να έρθει ακόμα ένας τελικός, πάλι με τον Παναθηναϊκό, αλλά η ήττα με 2-0 θα κόψει τα «βυσσινί» φτερά. Παρά την πικρή γεύση που έμεινε, ήρθε η κατάκτηση του νταμπλ από τον Παναθηναϊκό, που έδινε το εισιτήριο για το Κυπελλούχων στην ΑΕΛ, για να «χρυσώσει» το χάπι. Η πορεία, μάλιστα, σε αυτό, όπου έφτασε έως τους 8 μέχρι να αποκλειστεί από την Ντιναμό, δείχνει πως τίποτα από όσα έχει πετύχει ή όσα θα ακολουθήσουν, δεν είναι τυχαίο.

Το τέλος της σεζόν, λοιπόν, θα φέρει και τον πρώτο τίτλο! Η ΑΕΛ πλέον παίζει ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο, έχει δείξει τις δυνατότητές της και θα φτάσει σε ακόμα έναν τελικό. Αντίπαλός της ο ΠΑΟΚ, ο οποίος θα λυγίσει από την εκπληκτική εμφάνιση των «βυσσινί» αλλά και την απευθείας αποβολή του Βασιλάκου μόλις στο 19'! Ζιώγας, Κμίετσικ και Βαλαώρας θα γράψουν το εμφατικό 4-1 και θα χαρίσουν το πρώτο τρόπαιο στην Λάρισα!

Το πρωτάθλημα στον κάμπο!

Όλα έχουν πάρει από καιρό τον δρόμο τους και το θαύμα έρχεται. Με την επιστροφή του Γκμοχ στην τεχνική ηγεσία του συλλόγου, αλλά και την μεταγραφή του Καραπιάλη, έχει μπει η τελευταία πινελιά που λείπει για την αποκορύφωση. Το πρωτάθλημα έρχεται στην Λάρισα και κανείς δε μπορεί να το σταματήσει. Ούτε η φυγή των Παραφέστα, Ανδρεούδη, ούτε η μεταγραφή του Πλίτση στον Ολυμπιακό, ούτε καν η περιβόητη υπόθεση του «ντοπέ» Τσίγκοφ... Ο κόσμος θα βγει στους δρόμους, θα κλείσει την Εθνική και θα ανατρέψει τα δεδομένα, με αποτέλεσμα να αρθεί η τιμωρία 4 βαθμών και θα αφήσει στον Μητσιμπόνα και την παρέα του να κάνουν τα «θαύμα» τους.

Από την ακμή στην παρακμή και την αναγέννηση

Όπως είναι λογικό, όπως όλα στην ζωή, η ΑΕΛ έκανε τον κύκλο της και μετά την κορυφή, ακολούθησε η... κατηφόρα. Άσχημες στιγμές για την ιστορική ομάδα, που το 2001 θα πέσει για πρώτη φορά στην Γ' Εθνική, ενώ το φάσμα της διάλυσης θα μοιάζει πιο κοντά από ποτέ. Έστω και δύσκολα, οι «βυσσινί» επιβιώνουν και το 2004 επιστρέφουν στην Β' Εθνική, αλλάζοντας σελίδα, παράλληλα, με τον Νίκο Σωτηρούλη να παραδίδει την σκυτάλη στον Κώστα Πηλαδάκη. Ακόμα υπάρχει ζωή, το «αλογάκι» ξαναγεννιέται και ένα χρόνο αργότερα, η ΑΕΛ είναι πάλι εκεί που ανήκει, στην μεγάλη κατηγορία. Η επιστροφή, μάλιστα, θα πλαισιωθεί με μεταγραφές, για να μην είναι προσωρινή. Ξεχωρίζει η απόκτηση του Νταμπίζα, που ένα χρόνο πριν είχε στεφθεί πρωταθλητής Ευρώπης και θα βγάλει απευθείας εισιτήριο, από την Αγγλία στην Λάρισα.

Κύπελλο ξανά στον Πηνειό!

Η ΑΕΛ ανέβηκε για να μείνει και να δώσει συνέχεια στην λαμπρή της ιστορία. Με τον Γιώργο Δώνη σε ρόλο αρχιτέκτονα, οι «βυσσινί» χτίζουν και πάλι μία δυνατή ομάδα, η οποία θα φέρει και το τρίτο τρόπαιο στην Θεσσαλία. Η αρμάδα των Νταμπίζα, Ζιάγκα, Κόζλεϊ και Αντσουέ θα επικρατήσει του «κακού δαίμονα» Παναθηναϊκού με 2-1 και θα βάλει για μία ακόμα φορά φωτιά στον κάμπο.

Στα σαλόνια!

Η Κυπελλούχος ΑΕΛ, είχε το βάρος στην πλάτη της, να αποδείξει ότι δεν ήταν ένα πυροτέχνημα. Και το έκανε με απόλυτη επιτυχία, αφού την επόμενη χρονιά, κατάφερε να προσθέσει μία ακόμα «χρυσή» σελίδα στην ιστορία της. Θύμα των «βυσσινί»η Μπλάκμπερν, την οποία και θα αποκλείσουν με νίκη 2-0 στο Πανθεσσαλικό και ήττα με 2-1 στο «Ιγουντ Παρκ». Η συνέχεια, ήταν πολύ δύσκολη, καθώς έπεσε σε έναν όμιλο γεμάτο μεγαθήρια, τις Έβερτον, Αλκμάαρ (του Φαν Χάαλ), Νυρεμβέργη, αλλά και την υπερδύναμη από την Ρωσία, την Ζενίτ, με τον Ντικ Άντβοκατ στον πάγκο της. Μπορεί βαθμούς να μην κέρδισε, αλλά και μόνο η παρουσία της ΑΕΛ, ήταν κάτι παραπάνω από τιμητική. Όσο για το πρωτάθλημα, η 6η θέση εκείνης της σεζόν και η 5η της επόμενης, σε συνδυασμό με τις μεγάλες νίκες, όπως αυτές στο «Καραϊσκάκης» κόντρα στον Ολυμπιακό και στο Καυτανζόγλειο επί του Ηρακλή, θα μείνουν επίσης στην ιστορία.

Νέα κατηφόρα...

Από εκείνο το σημείο και έπειτα, όλα πήραν την κάτω βόλτα. Πολλά λάθη, σε όλα τα επίπεδα, θα κάνουν την ΑΕΛ να χάσει την δυναμική της, ενώ τη σεζόν 2010/11, παρά τα εγκαίνια του «Arena», το αλογάκι δεν θα αντέξει τα πολλαπλά χτυπήματα. Κακός σχεδιασμός, πολλά διαιτητικά λάθη και με τις τάσεις εμφυλίου να κάνουν την εμφάνισή τους και η ΑΕΛ, παρά το δυνατό – θεωρητικά – ρόστερ της (Νταμπίζας, Βενετίδης, Κουζάν, Κανόμπιο, Μετίν, Ταυλαρίδης), θα υποβιβαστεί στην Β' Εθνική. Το οικονομικό άνοιγμα μεγάλο, η κόντρα με τον Πηλαδάκη στα άκρα και το αποτέλεσμα ακολουθεί τα επόμενα χρόνια.

Έτσι, τον Μάιο του 2012, ο ισχυρός άνδρας της ΠΑΕ θα ανακοινώσει πως έχει... ολοκληρωθεί ο κύκλος του στην Λάρισα, με τους «βυσσινί» να μένουν ξεκρέμαστοι και να χάνουν την γη κάτω από τα πόδια τους. Όλα έχουν πάρει την κάτω βόλτα, ενώ ένα χρόνο αργότερα, θα παρθεί η μεγάλη απόφαση της εκκαθάρισης, αφού η θηλιά έχει φτάσει στον λαιμό. Η Λάρισα θα υποβιβαστεί οικειοθελώς στην Γ' Εθνική, μαζί με την ΑΕΚ, τον Πανσερραϊκό και την Δόξα Δράμας, για να ξεφορτωθεί τον βραχνά των αβάσταχτα χρεών.

Εκεί, αν και θα είναι περαστική, αφού θα κατακτήσει τόσο το πρωτάθλημα, όσο και το Κύπελλο, γράφει μαύρη σελίδα στην ιστορία της. Από νωρίς, η κόντρα με τον – τουλάχιστον – ιδιαίτερο επενδυτή, Βαγγέλη Πλεξίδα, θα κάνει το κλίμα να μυρίζει μπαρούτι. Ελλείψει άλλης επιλογής, ο ίδιος θα ηγηθεί και την πορεία στην Β' Εθνική την νέα σεζόν, όμως δεν θα αργήσει να ξεκινήσει το... αντάρτικο. Οργανωμένοι και διοίκηση βγάζουν τα όπλα τους, φτάνουν στα άκρα και τελικά, με την ολοκλήρωση της σεζόν, η ΠΑΕ θα αλλάξει χέρια και θα περάσει στον Αλέξη Κούγια.

Το... σήμερα

Η φετινή σεζόν, δεν ήταν εύκολη, όμως πότε πέρασε εύκολα η ΑΕΛ; Έτσι έμαθε, έτσι διακρίθηκε, έτσι δοξάστηκε. Χωρίς άδεια, οι «βυσσινί» το καλοκαίρι χρειάστηκε μέσα σε λίγες ημέρες να χτίσουν τα πάντα από την αρχή. Με όπλο, μόνο ένα «τιμ» παικτών που έφερε μαζί του από την Παναχαϊκή ο Κούγιας, ο Θωμάς Κυπαρίσσης θα αναλάβει τεχνικός διευθυντής και θα καταφέρει με ένα έξυπνο... τρικ, να ανατρέψει τα δεδομένα. Αποκτώντας ένα πολύ μεγάλο μέρος του κορμού που άφησε ελεύθερο ο ΟΦΗ, κατάφερε να έχει μία ομάδα, τόσο με ποιότητα, όσο και με συνοχή, αφού στην πλειοψηφία τους οι παίκτες έπαιζαν μαζί τα τελευταία χρόνια! Η καλή αρχή, ήταν μεγάλο όπλο, για την συνέχεια, όταν και ήρθαν οι αναμενόμενες δυσκολίες. Με την δυναμική που διαθέτει ο σύλλογος όμως, αλλά και τον κόσμο στο πλευρό της, η ΑΕΛ κατάφερε να φτάσει στην μεγάλη άνοδο, την οποία από χτες πανηγυρίζει και... επίσημα!