Ξεκινώντας την επαγγελματική πορεία του στους «κόλπους» της Γκλάντμπαχ, όταν ακόμα τα «πουλάρια» ήταν υπολογίσιμο μέγεθος στο ευρωπαϊκό στερέωμα και συνδυαστικά με το γεγονός ότι ήδη ξεχώριζε απ' τους συνομήλικους του, είχε όλα τα «εφόδια» για να δουλέψει και να αναδειχθεί. Οι προσδοκίες που δημιούργησε ήταν έτσι κι αλλιώς μεγάλες, αφού η ομάδα του Μένχενγκλάντμπαχ τον «τσίμπησε» από μόλις 17 ετών, το 1979. Η «προαγωγή» του πιτσιρικά ίσως έμοιαζε σπουδαία, αλλά ό,τι θα ακολουθούσε ήταν αυτό που τον απογείωσε...

Με το «καλημέρα» στη Ρηνανία – Βεστφαλία έτυχε της εμπιστοσύνης του νεαρού προπονητή του, Γιούπ Χάινκες, στην πρώτη του επαγγελματική δουλειά! Για τη Γκλάντμπαχ, η «χρυσή» δεκαετία των '70s, των 5 πρωταθλημάτων σε οκτώ χρόνια και του ευρωπαϊκού τελικού απέναντι στη Λίβερπουλ το 1977 είχαν ολοκληρωθεί και ο σύλλογος έμελλε να μπει σε περίοδο παρακμής. Αυτή σηματοδοτούταν απ' την αποχώρηση του εμβληματικού Ούντο Λάτεκ και την πώληση των παικτών των επιτυχιών για την κάλυψη των οικονομικών υποχρεώσεων (Σίμονσεν, Μπόνχοφ, Βίτκαμπ, Φογκτς, Κλινκχάμερ). Επόμενο ήταν να δοθεί χρόνος συμμετοχής στο νέο «αίμα» και ο Ματέους έπιασε την ευκαιρία απ' τα «μαλλιά».

Συνολικά αγωνίστηκε σε 162 συμμετοχές μέχρι το 1984, πετυχαίνοντας 36 γκολ και οδηγώντας στην τελευταία σεζόν τη Γκλάντμπαχ έως και τη διεκδίκηση του πρωταθλήματος, ως αουτσάιντερ απέναντι στη Μπάγερν Μονάχου. Τα «πουλάρια» έχασαν τελικά την κούπα για μόλις ένα βαθμό, σε μια συγκλονιστική σεζόν για τη Μπουντεσλίγκα, όπου τη «σαλατιέρα» διεκδίκησαν μέχρι τέλους τέσσερις ομάδες και το Αμβούργο, την πρωταθλήτρια της προηγούμενης σεζόν, Στουτγκάρδη και τη Γκλάντμπαχ να τελειώνουν ένα βαθμό πάνω απ' την ομάδα του Μονάχου και το πρωτάθλημα να κρίνεται στη διαφορά τερμάτων και να καταλήγει στη δεύτερη.

Κεφάλαιο «Μπάγερν»

Τότε, στη Μπάγερν αποφάσισαν πως είναι καλύτερα γι' αυτούς να έχουν τον Ματέους με τη δική τους ομάδα, γι' αυτό και τον αγόρασαν. Ο Βαυαρός λοιπόν (γεννημένος στο Ερλάγκεν, πόλη κοντά στο Μόναχο) επαναπατρίστηκε, παίζοντας στην ομάδα που θα τον σημάδευε περισσότερο από κάθε άλλη. Την αμέσως επόμενη σεζόν (1984-85) αναδείχθηκε νταμπλούχος, ενώ συνέχισε με άλλα δυο, συνεχόμενα πρωταθλήματα. Σπουδαιότερη στιγμή που έζησε με τη φανέλα της ήταν ο τελικός του Κυπέλλου Πρωταθλητριών απέναντι στην Πόρτο το 1987. Εκεί το τρόπαιο χάθηκε στα τελευταία λεπτά (2-1), αλλά η παρουσία του Ματέους σε ευρωπαϊκό τελικό για πρώτη φορά στην καριέρα του «στόλισε» το βιογραφικό του, δίνοντας του το «εισιτήριο» για την ακμαία Serie A της εποχής.

Πρωταγωνιστής στο κάλτσιο

Η Ίντερ τον αγόρασε απ' τους Βαυαρούς μαζί με τον Αντρέας Μπρέμε, προσθέτοντας τους σ' ένα εκπληκτικό ρόστερ, δίπλα στους Ζένγκα, Μπέργκομι, Φέρι και Ντίαζ. Οι «νερατζούρι» κατέκτησαν το πρωτάθλημα την επόμενη σεζόν (1988-89), με τον Ματέους να προσαρμόζεται αμέσως (32 συμ. / 9 γκολ) και να αποτελεί βασικό «γρανάζι» στη μηχανή του Τραπατόνι.

Τα καλύτερα όμως απλώς ήταν μπροστά. Το 1990 αναδείχθηκε ο καλύτερος Γερμανός της χρονιάς, ενώ το 1991 η Ίντερ έπαιξε στον τελικό του ΟΥΕΦΑ και ο Ματέους, στη δεύτερη συμμετοχή του στον τελικό της διοργάνωσης, θα κατακτούσε το τρόπαιο απέναντι στη Ρόμα, σκοράροντας μάλιστα! Μάλιστα, θα βραβευόταν ως «παίκτης της χρονιάς» απ' τη FIFA, όντας μέχρι σήμερα ο μοναδικός Γερμανός που λαμβάνει αυτή τη διάκριση. Μέχρι το 1992 θα παρέμενε κάτοικος Μιλάνου, αφού μετά θα επέστρεφε στη Μπάγερν για να... σαρώσει τα τρόπαια, σε μια σαφώς πιο πετυχημένη παρουσία του ως παίκτης της.

Στα επόμενα χρόνια η Μπάγερν ήταν σχεδόν... μόνιμη πρωταθλήτρια Γερμανίας (1993-94, 1996-97, 1998-99, 1999-00), όμως στην Ευρώπη έμελλε να βιώσει τη μεγαλύτερη απογοήτευση στην ιστορία της. Αυτή ήταν στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ του 1999 στη Βαρκελώνη, όπου οι Βαυαροί προηγούταν μέχρι τις καθυστερήσεις, μέχρι η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ με μια επική ανατροπή να βάλει δυο γκολ και να πάρει το τρόπαιο, προκαλώντας... νευρικό κλονισμό στον Ματέους και τους συμπαίκτες του! Ο Γερμανός αντικαταστάθηκε στο 86ο λεπτό, όταν ακόμα η Μπάγερν ήταν μπροστά στο σκορ, με το τελικό αποτέλεσμα να μην του επιτρέπει να πανηγυρίσει την κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ, του μοναδικού σπουδαίου τροπαίου που λείπει απ' το παλμαρέ του...

Τελευταίο του παιχνίδι με τη Μπάγερν ήταν για την ίδια διοργάνωση, στη νίκη των Βαυαρών επί της Ρεάλ Μαδρίτης. Έκτοτε, αποφάσισε την απόσυρση απ' το ανταγωνιστικό ποδόσφαιρο, παίζοντας στο MLS με τη φανέλα των Νιου Γιόρκ Σίτι Μέτροσταρς, μέχρι και την απόσυρση του.

Ο τελευταίος αρχηγός της Δυτικής Γερμανίας

Με τα χρώματα της «νασιονάλμανσαφτ» γνώρισε εξίσου σημαντικές στιγμές, αφού κατάφερε να γνωρίσει τη δόξα της κατάκτησης του Παγκοσμίου Κυπέλλου και της συμμετοχής σε πέντε διοργανώσεις (1982, 1986, 1990, 1994 1998), όντας ο Γερμανός με τις περισσότερες από κάθε άλλο διεθνή παίκτη στην ιστορία της.

Αρχικά με τη Δυτική Γερμανία, της οποίας έγινε μετέπειτα και αρχηγός, το 1982 έφτασε στον τελικό στα γήπεδα της Ισπανίας, όπου γνώρισε την ήττα απ' την Ιταλία με 3-1. Τέσσερα χρόνια αργότερα, στο Μεξικό, τα «πάντσερ» έχασαν ξανά στον τελικό, αυτή τη φορά απ' την Αργεντινή του Ντιέγκο Μαραντόνα (3-2), ενώ στο EURO του '88 η απογοήτευση παραμόνευε στη γωνία, μια «στροφή» πριν τον τελικό, όταν ο Φαν Μπάστεν και ο Κούμαν τα απέκλεισαν στον ημιτελικό.

Η τρίτη συνεχόμενη συμμετοχή σε τελικό Μουντιάλ, στην Ιταλία το 1990, έμελλε να είναι και η τυχερή για τον Ματέους και την Εθνική Γερμανίας! Ως αρχηγός της και παράλληλα παίκτης της Ίντερ, σε μια διοργάνωση στην οποία ένιωθε ότι έπαιζε στο «σπίτι» του, όπως χαρακτηριστικά είπε αργότερα, έφτασε μπροστά στο ιταλικό κοινό ξανά ως το τέλος, με την ομάδα του Φραντς Μπεκενμπάουερ να επικρατεί στον τελευταίο αγώνα της Αργεντινής με 1-0.

Στο EURO 1996 της Αγγλίας δεν κλήθηκε, δίχως τυπικά να έχει αποσυρθεί απ' την Εθνική και η ενωμένη πλέον Γερμανία κέρδισε ξανά τη διοργάνωση! Στο Μουντιάλ 1998, που θα ήταν και το τελευταίο του, σε ηλικία 37 χρονών, βρέθηκε στο ρόστερ αντικαθιστώντας τον τραυματία Ματίας Ζάμερ. Η Γερμανία αποκλείστηκε στα προημιτελικά και ο Ματέους έμεινε με τις αναμνήσεις μιας καριέρας γεμάτης χαμένους τελικούς κι ένα τρόπαιο...

Συνολικά, ως παίκτης σε συλλόγους και Εθνική, μέτρησε 782 συμμετοχές και 204 γκολ, παραμένοντας ως σήμερα ένας απ' τους σπουδαιότερους Γερμανούς του 20ου αιώνα. Κι αν σημαντικές είναι οι ομαδικές και οι ατομικές του διακρίσεις, άλλο τόσο αξιοπρόσεκτες είναι και οι παρουσίες τους σε χαμένες ευκαιρίες και σπουδαία τρόπαια στο «παρά πέντε».

Συγκεκριμένα:

1987, τελικός Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ: Πόρτο – Μπάγερν Μονάχου 2-1

1982, τελικός Μουντιάλ: Ιταλία – Δυτική Γερμανία 3-1

1986, τελικός Μουντιάλ: Αργεντιή – Δυτική Γερμανία 3-2

1992, τελικός EURO: Δανία – Γερμανία 2-0

1999, τελικός Τσάμπιονς Λιγκ: Μπάγερν Μονάχου – Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ 1-2

Λίγα πράγματα ως προπονητής

Αρχικά στη Ραπίντ Βιέννης (2001-02) κι εν συνεχεία στην Παρτιζάν Βελιγραδίου (2002-03), στην Εθνική Ουγγαρίας (2004-06), την Ατλέτικο Παραναένσε, τη Ζάλτσμπουργκ (2006-07), τη Μακάμπι Νετάνια (2008-09) και την Εθνική Ουγγαρίας (2010-11), μάλλον επιβεβαίωσε την άποψη πως δεν είναι απαραίτητο ένας σπουδαίος παίκτης να εξελιχθεί και σε σοβαρό προπονητή. Κακές επιλογές, άσχημα αποτελέσματα και αποτυχίες δεν έδωσαν συνέχεια στην σπουδαία παρουσία που είχε ως παίκτης.

Ως σήμερα δεν έχει καταφέρει να κοουτσάρει ομάδα επίπεδου Μπουντεσλίγκα, κάτι που αποτελεί το μεγαλύτερο όνειρο του, όπως έχει δηλώσει. Η παρουσία του ως τώρα στους πάγκους δεν προοικονομεί κάτι τέτοιο, οπότε καλύτερα να αρκεστούμε στις αναμνήσεις που άφησε ως παίκτης, εκεί που πραγματικά πρωταγωνιστούσε...