Πώς τα φέρνει η μοίρα καμιά φορά... Επί 13 χρόνια να συζητάς, να αποφασίζεις, να μαλώνεις, να παθιάζεσαι με το... ταίρι σου για τον ίδιο σκοπό και να φτάνει η στιγμή που θα βρίσκεστε στα απέναντι «στρατόπεδα» για να διεκδικήσετε την κορυφή, ο καθένας πλέον με τις δικές του και μόνο ιδέες.

Ομπράντοβιτς και Ιτούδης για πρώτη φορά ως αντίπαλοι σε φάιναλ φορ κι αν η τύχη τους φέρει μαζί στον μεγάλο τελικό τότε θα μιλάμε για «Κράμερ εναντίον Κράμερ», στην πιο ενδιαφέρουσα προπονητική μάχη της τελευταίας δεκαετίας.

Το gazzetta.gr με αφορμή την πιθανή συνάντηση μαθητή και δασκάλου, είτε σε τελικό είτε σε μικρό τελικό, γράφει για την σχέση τους που κρατά από το μακρινό 1990, εξηγεί πως ο Ιτούδης άλλαξε τη ζωή των «βοηθών» στην Ευρώπη και αναλύει γιατί η σχέση τους έμεινε αναλλοίωτη στο χρόνο...

Μια καρμική σχέση συνεργασίας

Ο Ομπράντοβιτς με τον Ιτούδη γνωρίστηκαν για πρώτη φορά στο Αμστερνταμ στις αρχές της δεκαετίας του '90, άσχετα αν ξεκίνησαν την συνεργασία τους το καλοκαίρι του 1999, όταν ο Ντούσαν Ιβκοβιτς πρότεινε τον Δημήτρη στον «Ζοτς».

«Ο Ντούντα με πρότεινε στον Ζέλικο, για να γίνω ασίσταντ του. Δεν υπάρχει αμφιβολία πως είναι προνόμιο να 'χεις αυτούς τους δύο ανθρώπους για φίλους, να τους μιλάς για το μπάσκετ, αλλά και για τη ζωή», έχει πει πολλές φορές ο νυν προπονητής της ΤΣΣΚΑ και μέσα από αυτή τη γνωριμία και συνεργασία άνοιξαν δρόμοι που δεν είχαν φανταστεί και οι δύο.

Θα μπορούσαν να είχαν συνεργαστεί πολύ νωρίτερα, στα τέλη της δεκαετίας του '90, αν η μοίρα τα είχε φέρει λίγο διαφορετικά. Οπως είχε γράψει το Goal, από «διαβολική σύμπτωση» ο Δημήτρης Ιτούδης δεν κοουτσάρισε στην ΚΚ Ζάγκρεμπ τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς!

Ηταν καλοκαίρι του 1991 και ο Ιτούδης -σε ηλικία 20 ετών- βρισκόταν στο πλευρό του Μπόσκο Μπόζιτς στην ΚΚ Ζάγκρεμπ και φυσικά προπονητής της εφηβικής ομάδας. Ηδη στην ΚΚ είχε ενταχθεί ο Ντράζεν Αντζούλοβιτς -μετέπειτα κόουτς στην Τσιμπόνα- και η ομάδα του Ζάγκρεμπ είχε συμφωνήσει με τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς που σκεφτόταν να αποχωρήσει από την Παρτιζάν στην οποία αγωνιζόταν τότε! Ο «Ζοτς» προετοιμαζόταν με την εθνική Γιουγκοσλαβίας για το Ευρωμπάσκετ της Ρώμης, το 1991. Η μεταγραφή θα είχε προχωρήσει, αν ο Ντράγκαν Κιτσάνοβιτς δεν είχε πείσει τον Ομπράντοβιτς να παραμείνει και τελικά να γίνει προπονητής με την Παρτίζαν, με την οποία στην πρώτη του κιόλας χρονιά πέτυχε το «τρία στα τρία».

Ο άνθρωπος που καθιέρωσε τη λέξη «συνεργάτης»

Ο Παναθηναϊκός ήταν μια ομάδα που δούλευε σαν ελβετικό ρολόι. Ο καθένας είχε το ρόλο του, το big boss δεν ήταν άλλος από τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς, κι αν κάποιος κατάφερε να ξεπεράσει τις κόκκινες γραμμές, μέσα από την σκληρή δουλειά και τον αμοιβαίο σεβασμό, αυτός ήταν ο Δημήτρης Ιτούδης. Στην ουσία είναι ο άνθρωπος που μπορεί να άλλαξε τη ζωή όλων των βοηθών προπονητών στην Ελλάδα, μετατρέποντας τη λέξη «βοηθός» σε «συνεργάτης».

Το δίδυμο Ομπράντοβιτς - Ιτούδη δεν άλλαξε μόνο την ποιότητα και το στυλ του μπάσκετ στην Ευρώπη, αλλά καθιέρωσε κι ένα διαφορετικό μοντέλο προπονητικού τιμ. Το «εγώ μιλάω, εσύ ακούς» αντικαταστάθηκε από το «άκουσε με και μετά αποφασίζεις» και οι ομηρικοί καυγάδες τους στη διάρκεια αγώνων ήταν χαρακτηριστικοί. Το μεγάλο πλεονέκτημα του Ομπράντοβιτς ήταν ότι άκουγε, το μεγάλο ατού του Ιτούδη ήταν ότι κέρδισε τον σεβασμό του «Ζοτς» για να δεχτεί να τον ακούσει.

Μια καθημερινή προπόνηση του Παναθηναϊκού, τουλάχιστον όπως μπορούσε να την παρακολουθήσει κάποιος τρίτος, είχε 60%-70% Ιτούδη κι ένα 30%-40% Ομπράντοβιτς. Η παρέμβαση του «Ζοτς» ήταν γι΄ αυτές τις μεγάλες λεπτομέρειες που μπορεί να έκαναν τη διαφορά. Ενα σφύριγμα από την γραμματεία που καθόταν και παρακολουθούσε συνήθως ήταν αρκετό για να «παγώσουν» τα πάντα στο παρκέ και να ξεκινήσει η ανάλυση για να διορθωθεί το λάθος. Μόλις η λεπτομέρεια γινόταν πράξη, η προπόνηση έπαιρνε πάλι τους καθιερωμένους ρυθμούς της μέχρι να σκαρφαριστεί κάτι καινούριο ή να διαπιστώσει κάτι στη λεπτομέρεια του συστήματος για να ακουστεί ξανά το... κλέφτικο σφύριγμα.

Το... κλέφτικο σφύριγμα στην Σλοβενία

Ετυχε κάποτε σε μία από τις ελάχιστες φορές που μας επετράπη, να παρακολουθήσουμε ολόκληρη την προπόνηση του Παναθηναϊκού στην Κροατία (βάσει οδηγιών επιτρεπόταν το πρώτο ή το τελευταίο 15λεπτο της προπόνησης), παραμονές ευρωπαϊκού παιχνιδιού (σ.σ. αν δεν κάνω λάθος με την Τσιμπόνα στο Ζάγκρεμπ).

Η απόλυτη σιγή και τάξη δεν χρειαζόταν να μας επιβληθεί, ήταν αυτονόητη μόνο που βλέπαμε τον Ομπράντοβιτς να δίνει συμβουλές ή να φωνάζει. Το μεγαλύτερο μέρος της προπόνησης γινόταν από τον Ιτούδη και ο «Ζοτς» παρακολουθούσε τα πάντα κι έκανε τις παρεμβάσεις, κυρίως όταν έφτανε η ώρα για το τεχνικό κομμάτι. Δεν θα ξεχάσω το περιστατικό με τον Γιάκα Λάκοβιτς και τον Μάικ Μπατίστ στην τελευταία άσκηση της προπόνησης, την ώρα που οι δημοσιογράφοι ήμασταν σχεδόν έτοιμοι να αποχωρήσουμε και οι παίκτες σχεδόν ετοιμάζονταν για το καθιερωμένο «ζντο».

Στην τελευταία - κυριολεκτικά - άσκηση ο Σλοβένος πήγε χαλαρός στο λει απ για να ρθει ο Μπατίστ να κόψει την μπάλα και να... ακολουθήσει πανικός! Το... κλέφτικο σφύριγμα ήταν τόσο δυνατό που τα πάντα «πάγωσαν». Ο μελιτζανί Ομπράντοβιτς... όρμηξε στον Λάκοβιτς, αυτός κατέβασε το κεφάλι και επί πέντε λεπτά τα μπινελίκια πήγαιναν σύννεφο! Αιτία; Ούτε στην τελευταία άσκηση, ούτε στο τελευταίο σουτ δεν επιτρέπεται να είσαι χαλαρός και ο Ομπράντοβιτς ήταν εκεί για να το επιβεβαιώνει...

Ο... ξεροκέφαλος, η πόκα και τα στοιχήματα

Σ' αυτά τα 12 χρόνια λοιπόν Ομπράντοβιτς και Ιτούδης έγιναν αχώριστοι. Αχώριστοι στο παρκέ, αχώριστοι έξω απ' αυτό και μια δυνατή φιλία «χτίστηκε» με βάση τον αμοιβαίο σεβασμό και την εκτίμηση. «Του Ζοτς του αρέσει το Ρεμί και η Μαύρη Γάτα, σερβικά παιχνίδια με τράπουλα, αλλά αγαπάει και το πόκερ, την πόκα» είχε πει σε μια κοινή συνέντευξή με τον «Ζοτς» στο «Βήμα» ο Ιτούδης, ίσως ο μοναδικός άνθρωπος στην Ελλάδα που μπορεί να ξέρει απ' έξω και ανακατωτά όλα τα χούγια του Ομπράντοβιτς.

Ακόμη κι αν δεν τον ακολουθούσε στα νυχτοπερπατήματά του, ο Ιτούδης ήταν πάντα ο άνθρωπός του. «Και εμένα μου αρέσουν η πόκα και το πόκερ, αλλά παίζω σπανιότερα. Βάζουμε όμως συχνά στοιχήματα» είχε πει ο συνεργάτης του «Ζοτς» στην ίδια συνέντευξη για να πάρει άμεση απάντηση κατά το ήμισυ στα ελληνικά: «Στα στοιχήματα κερδίζω πάντα εγώ. Αν δεν είμαι σίγουρος για κάτι, δεν στοιχηματίζω ποτέ».

Η σχέση μετά τον Παναθηναϊκό

Ο Ομπράντοβιτς αποχώρησε πρώτος, ο Ιτούδης ακολούθησε και δεν ήταν λίγοι αυτοί που διέδιδαν πως οι σχέσεις τους διαταράχθηκαν. Η απάντηση βεβαίως δόθηκε όταν Ομπραντοβιτς και Ιτούδης εθεάθησαν μαζί να απολαμβάνουν τις καλοκαιρινές τους διακοπές στη Χαλκιδική, επιβεβαιώνοντας βέβαια για μια ακόμη φορά πως μια δυνατή φιλία δεν καθορίζεται από τα επαγγελματικά.

Από το καλοκαίρι του 2013 το αχώριστο προπονητικό δίδυμο συναντήθηκε ξανά, για πρώτη φορά ως αντίπαλοι, αυτή τη φορά στην Τουρκία. Ο Ομπράντοβιτς στη Φενέρ, ο Ιτούδης στην Μπάνβιτ και μπορεί η απόσταση που τους χώριζε να μην τους επέτρεπε την καθημερινή επαφή, αλλά αυτό δεν άλλαξε σε τίποτα τη σχέση τους.

Μετά το πρώτο τους ραντεβού στο τουρκικό πρωτάθλημα, έδωσαν το καθιερωμένο ραντεβού για φαγητό με φίλους και γνωστούς από την Ελλάδα να δίνουν το «παρών», ανάμεσά τους και ο τρίτος της... προπονητικής παρέας του Παναθηναϊκού, ο Ανδρέας Πιστιόλης που ακολούθησε τον Ιτούδη σε Μπάνβιτ και ΤΣΣΚΑ. Από τότε βρέθηκαν πολλές φορές αντίπαλοι, άλλες φορές κέρδισε ο Ιτούδης, άλλες ο Ομπράντοβιτς, αλλά σχεδόν πάντα η βραδιά τελείωνε με τον γνωστό τρόπο: Ενα καλό φαγητό κι ένα μπουκάλι κρασί σε κάποιο καλό εστιατόρια στην Πόλη κι όχι μόνο...