«Διοίκηση και αντιπολίτευση στον ΠΑΟ, όλοι έψαχναν προβλήματα»

Κόουτς ας ξεκινήσουμε με το αυτονόητο. Η ομάδα βρισκόταν πολύ πίσω και πλέον έχει μειώσει στον πόντο. Πόσο πιο κοντά είσαστε τώρα στην άνοδο;

«Τώρα εδώ που φτάσαμε αυξήθηκαν οι πιθανότητές μας. Όταν ήρθα η διαφορά ήταν στους 11 και πίστευα πως θα τα καταφέρναμε. Δεν θα πιστεύω τώρα στον 1; Η πίστη άλλωστε έρχεται από τις εμφανίσεις και οι δικές μας το τελευταίο διάστημα είναι πολύ καλές».
«Προκαλούμε φόβο στους αντιπάλους μας»

Ποιον αγώνα θεωρείς κλειδί για την συνέχεια;

«Εδώ που φτάσαμε όλα τα ματς είναι σημαντικά. Θα πρέπει να κάνουμε ότι κάνει και ο Φωστήρας, ασχέτως αν θέλουμε να έχουμε καταφέρει να περάσουμε από πριν. Έχουμε καλύτερο πρόγραμμα, ενώ το σημαντικό είναι πως προκαλούμε έναν φόβο, γιατί όλοι βλέπουν πόσο καλή ομάδα είμαστε».

Η ομάδα ξεκίνησε άσχημα φέτος, τι άλλαξε και επέστρεψε στις επιτυχίες;

«Όλα άλλαξαν. Τίποτα δεν είναι το ίδιο. Εγώ έδωσα βάση στο οργανωτικό κομμάτι, μας βοήθησαν πάρα πολύ οι μεταγραφές και κυρίως γιατί ήρθαν μέσα από το Ηράκλειο που γνώριζαν την πόλη μόλις έπεσε ο Εργοτέλης. Ακόμα και ο Χαντί που ήρθε έπαιζε χρόνια στο Ηράκλειο και στην ουσία μόνο ένας ήταν εκτός Κρήτης ο Νάστος. Έτσι είχαμε εύκολη προσαρμογή. Αυτό μετράει γιατί δεν υπήρχαν περιθώρια και έπρεπε να γνωρίζουν την ομάδα για να παίξουν κατευθείαν. Οι Κάλε, Χαντί, Φουκαράκης, Δερμιτζάκης, Μπρουσέλης ήταν όλοι από το Ηράκλειο, είχαν παίξει χρόνια και ήξεραν την δυναμική του ΟΦΗ. Μόνο ο Νάστος εκτός Ηρακλείου και ο Γουόρντεν».

Εκτός από τις μεταγραφές τι θεωρείς ότι άλλαξες εσύ προσωπικά;

«Τις μεταγραφές τις κάνει ο προπονητής έτσι και αλλιώς, εγώ άλλαξα την οργάνωση την κάθε λεπτομέρεια. Προσπάθησα να τα αλλάξω όλα, από την προπόνηση από όλα. Ήμουν προπονητής Α' Εθνικής και είχα εικόνες από υψηλό και επαγγελματικό επίπεδο».

Τι σε έκανε να δεχθείς την πρόταση, με δεδομένο το ότι είχε γίνει και άλλες φορές στο παρελθόν αλλά είπες όχι;

«Αν δεν ήταν ο ΟΦΗ δεν θα πήγαινα σε τόσο μικρή κατηγορία. Εδώ είναι ο τόπος μου, σε αυτή την ομάδα έζησα 16 χρόνια, μια ζωή ολόκληρη, αν ήταν από άλλη ομάδα θα προτιμούσα να μην δουλέψω, όμως για τον ΟΦΗ σκέφτηκα πως θέλω να βοηθήσω την προσπάθεια που γίνεται».

Τι άλλαξε όμως και είπες αυτή την φορά να το κάνω;

«Ήταν της στιγμής, ήθελα να βοηθήσω. είχα μια υποχρέωση σε πολλούς. Ανθρώπους που γνωρίζω και είναι αυτή την στιγμή στην διοίκηση οι οποίοι βάζουν χρόνο και χρήμα να βοηθήσουν την ομάδα. Σημαντικό ρόλο έπαιξε και η οικογένειά μου, γιατί η κόρη μου έχει πολλούς φίλους που είναι φίλαθλοι του ΟΦΗ και μου έλεγε συνέχεια γιατί δεν πας να βοηθήσεις την ομάδα. Θέλει και αυτή να πηγαίνει να βλέπει την ομάδα και έπαιξε ρόλο και αυτό. Και επίσης σημαντικό είναι πως μου αρέσουν τα δύσκολα, πάντα μου αρέσουν τα δύσκολα. Πήγα στον Παναθηναϊκό όταν ήταν 4 βαθμούς πίσω από τον Ολυμπιακό και πήραμε το νταμπλ. Μετά πήγα στον Ατρόμητο που ήταν 8 βαθμούς πίσω από τις θέσεις στην Ευρώπη και στο τέλος βγήκαμε Ευρώπη. Πήγα στην Εθνική Κύπρου στην πιο δύσκολη στιγμή γιατί τελείωνε ένας αριθμός παικτών που ήταν υψηλού επιπέδου και βοήθησα πάρα πολύ να γίνει αυτή η αναδιάρθρωση της Εθνικής ομάδας. Και μέσα σε αυτή την Εθνική ομάδα που υπάρχει οφείλει πολλά σε εμένα γιατί πήρα παίκτες από μικρές κατηγορίες και τώρα κάνουν καριέρα. Όπως ο Σωτηρίου, ο Αρτιματάς και ο Αντωνιάδη, όπως οι Χαραλάμπους και Βασιλείου στον Απόλλωνα, όπως οι Σιέλης με τον Δημητρίου. Πήρα το ρίσκο μετά από πολλά χρόνια να κάνουμε τρεις ξένους Κύπριους, τον Ντόσα Τζούνιορ, τον Βινσέντ Λαμπάντ που τώρα είναι κινητήριοι μοχλοί. Πέρασα βασικούς και αναντικατάστατους τον Χριστοφή και τον Εφραίμ. Όταν πήγα σταμάτησαν τους ζήτησα μια συνάντηση με όλους τους παλιούς καλούς παίκτες που είχαν διακρίσεις με Εθνική, όπως οι Κωνσταντνου, Οκας, Μιχαηλ, Πουρσαϊτίδης, Ηλία, Σατσάς κάναμε συνάντηση και τους είπα πως είναι καιρός για αλλαγή, οι άνθρωποι το αποδέχθηκαν και έτσι ξεκίνησε μια νέα προσπάθεια, γιατί είχα πείρα από τις Εθνικές ομάδες και ήξερα πώς να χτίσω μια Εθνική και τώρα η Κύπρος έχει μια εθνική με πολύ καλό υλικό για χρόνια».

Επειδή είσαι κομμάτι του ΟΦΗ, περίμενες πως η ομάδα θα έφτανε σε αυτό το σημείο;

«Από την εποχή που τον έλεγχο τον είχε ο Βατσινάς και την επόμενη χρονιά που πλήρωνε ο Δήμος με τον Κουράκη δεν υπήρχαν προβλήματα, μετά άρχισαν να μεγαλώνουν τα οικονομικά προβλήματα. Μέχρι τότε πήγαιναν όλα καλά. Γνώριζα πως κάποια μέρα θα έρθει το οικονομικό κραχ, γιατί ήταν μια ομάδα από την στιγμή που υπήρχε η οικογένεια Βαρδινογιάννη το οικονομικό κομμάτι, αλλά και το προπονητικό με τον Γκέραρντ ήταν όλα λυμένα κάτι που πλέον δεν ίσχυε. Φεύγαμε τον Μάιο και ξέραμε πως σε ένα μήνα που θα ξεκινήσει πάλι η προετοιμασία θα έρθουν δύο το πολύ τρεις παίκτες, ήταν μια ομάδα γεμάτη υγεία. Μετά δεν ήξεραν όλοι ποιοι παίκτες θα έρθουν, ποιος θα είναι πρόεδρος, υπήρχε αβεβαιότητα. Δεν περίμενες κάτι παραπάνω, ασχέτως αν υπήρξαν αναλαμπές γιατί ο ΟΦΗ έχει δυναμική ως ομάδα».

Και έτσι έρχεται η καταστροφή. Πως την έζησες;

«Δεν θα πω την λέξη καταστροφή για μια ομάδα της δυναμικής του ΟΦΗ. Έτσι αναγεννιέσαι από τις στάχτες σου. Λίγο πολύ όταν άρχισαν οι ΑΕΚ, Άρης και Λάρισα να το κάνουν, όταν είσαι στον χώρο το περιμένεις. Δεν είναι κάτι που ήρθε απότομα. Γνώριζες πως κάποια μέρα θα κατέβει ο διακόπτης. Δεν ήταν στο 10 και έπεσε απότομα, το περίμενες. Δεν ήταν μόνο εκείνη την χρονιά, το είχαν συζητήσει και πριν δύο χρόνια το άκουγες πως κάποια στιγμή θα γινόταν».

Και επιστρέφουμε στο σήμερα. Η ομάδα βρίσκεται έναν βαθμό πίσω. Πότε πίστεψες πως μπορεί να τα καταφέρει;

«Από την πρώτη στιγμή που πήγα πίστεψα πως θα κάνουμε μεγάλη προσπάθεια. Γιατί ο Φωστήρας να χάσει 7 βαθμούς και εμείς στο δεύτερο να μην χάσουμε 3; Γιατί να μην κάνουμε και εμείς στο δεύτερο ότι έκανε ο Φωστήρας στο πρώτο; Και ακόμα καλύτερο».

Ποια ήταν τα πρώτα λόγια που είπατε με τους ανθρώπους του ΟΦΗ όταν αποφάσισες να αναλάβεις;

«Όταν με φώναξαν μου είπαν πως αν έρθω για προπονητής να κάνουμε μια τελευταία προσπάθεια με εμένα. Πήγα σε μια συνάντηση με τον κύριο Αρχοντάκη για να μάθω τι θέλουν. Ο άνθρωπος μου μίλησε πολύ ξεκάθαρα και μου είπε πως μετά την ήττα από τον Φωστήρα υπάρχει μεγάλη απογοήτευση στην ομάδα και ότι θα προσπαθήσουν να βγάλουν την χρονιά, όσο μπορούν καλύτερα για να ξεκινήσουν την καινούργια σεζόν γιατί ήταν πολύ απογοητευμένοι. Μετά την συνάντηση είχαν ένα ΔΣ, για να πάρουν αποφάσεις και μου είπε ο άνθρωπος ότι θα τους πω ότι συναντηθήκαμε και αν θέλουν να κάνουμε μια τελευταία προσπάθεια με εμένα προπονητή. Παίρνοντας το οκ από το ΔΣ, ότι αν θα πάω προπονητής θα γίνει αυτή η προσπάθεια, έτσι ξεκίνησε η συνεργασία και το κτίσιμο της ομάδας. Τους έδωσα το πλάνο μου που αφορά το αγωνιστικό κομμάτι και σε συνεργασία με τον Βλαστό τον τεχνικό διευθυντή και των ανθρώπων της ομάδας, άρχισε το χτίσιμο και η δουλειά. Μας βοήθησαν πολύ τα δύο ρεπό που είχαμε λόγω των κινητοποιήσεων των αγροτών, δουλέψαμε περισσότερο και έχουμε το αποτέλεσμα που έχουμε».

Για έναν άνθρωπο όπως εσύ, με τόσες εμπειρίες. Πως ήταν η πρώτη επαφή με την κατηγορία;

«Το καλό είναι πως το πρώτο ματς ήταν στην έδρα μας, το δεύτερο στην Κηφισιά που ήταν χόρτο και μεγάλο γήπεδο και έτσι πήρα μια καλή γεύση, μετά ήρθαν τα δύσκολα, αλλά είχα μπει στον χορό και χόρεψα. Στην Βάρη ήταν το πρώτο «σοκ», όπου ήταν ένα τεράστιο γήπεδο, χωρίς παιδιά για την μπάλα, χωρίς πινακίδες, χωρίς πλαστικό κάτω, αλλά μόνο καουτσούκ. Τις μπάλες τις πετούσε ο παρατηρητής για να παίξουμε και βάλαμε εμείς τον γυμναστή και τον φυσικοθεραπευτή μας για να κυνηγούν τις μπάλες και να παίζουμε γρήγορα. Και το χειρότερο ήταν στην Επισκοπή όπου παίξαμε σε ένα γήπεδο που 11-11 έπρεπε να παίζουν μόνο παιδάκια. Οι άνδρες πάνω από 8 δεν μπορούσαν να παίξουν. Είχε ένα καμαράκι για αποδυτήρια που δεν μας χωρούσε όλους. Έκανε ελεύθερο ο τερματοφύλακας τους και έκανε ευκαιρία.

Τώρα ότι και να δω δεν θα μου φανεί τίποτα δύσκολο. Όταν βλέπω τέτοιες καταστάσεις προσπαθώ να προσαρμόσω τους παίκτες σε αυτές τις καταστάσεις. Αλλάζω ενδεκάδα και κοιτάζω τις καλύτερες λύσεις για τα γήπεδα αυτά. Δεν έπαιξαν παιδιά σε πλαστικό και παίζοντας μέσα σε πέντε μέρες δύο παιχνίδια, βγάλαμε πολλούς τραυματισμούς λόγω του γηπέδου».

Πως σε υποδέχθηκαν στον ΟΦΗ, όλοι, από παίκτες, διοίκηση και φίλαθλοι;

«Με υποδέχθηκαν άψογα. Το σπουδαιότερο είναι πως δεν αφήνω περιθώρια γιατί έχω στο πετσί μου τον επαγγελματισμό. Υπάρχουν γραμμές που δεν ξεπερνιούνται ποτέ».

Ο ΟΦΗ είναι ένα στοίχημα που θέλεις να κερδίσεις;

«Για μένα δεν είναι στοίχημα. Θα είναι μεγάλη χαρά αν μπορέσω να ανεβάσω την ομάδα. Δεν το παίρνω σαν αποτυχία ή επιτυχία. Γιατί δουλεύω επαγγελματικά και ξέρω πως και η επιτυχία και η αποτυχία είναι μέσα στην δουλειά μου. Αλλά θα είναι χαρά γιατί ζω εδώ, ξέρω τι σημαίνει ο ΟΦΗ για την πόλη αυτή. Πολλοί φίλοι μου όταν είπα το ναι μου έλεγαν πως είμαι τρελός και τι κάνω, αλλά αυτό το έκανα μόνο για τον ΟΦΗ δεν θα το έκανα για καμία άλλη ομάδα. Γιατί όλα αυτά τα χρόνια μου έδωσε πολλά, είχα περάσει απίστευτες στιγμές».

Πιστεύεις πως θα τα καταφέρετε να ανεβείτε;

«Φυσικά και το πιστεύω. Εδώ που φτάσαμε και με δεδομένες τις ικανότητες και την δυναμική που έχουμε ως ομάδα, μας δίνει αυτή την αισιοδοξία».

Για την επόμενη χρονιά δεν έχουν γίνει συζητήσεις αν όλα πάνε καλά;

«Όχι το ενδιαφέρον είναι μόνο για φέτος. Το πώς θα μπορούσαμε να βοηθήσουμε την ομάδα. Αυτό κοιτάζουμε και μόνο και δεν ασχολούμαστε με τίποτα άλλο».

Και πάμε πάλι στο κεφάλαιο Παναθηναϊκός. Μεγάλο και ως παίκτης και ως προπονητής...

«Ναι όντως μεγάλο κεφάλαιο. Ως παίκτης πήραμε δύο πρωταθλήματα, δύο Κύπελλα, δύο Σούπερ Καπ και φτάσαμε στους 4 του Τσάμπιονς Λιγκ. Μετά ήρθε η εποχή που ως προπονητής πήραμε το τελευταίο νταμπλ. Πώς να μην έχω καλές αναμνήσεις; Γιατί τα χρόνια μου συνδυάστηκαν ως παίκτης και προπονητής με επιτυχίες και ήταν από τα καλύτερα στην ιστορία της ομάδας».

Περίμενες την επιτυχία αυτή όταν ανέλαβες;

«Ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος στο ποδόσφαιρο πως θα γίνει κάτι. Ήταν ο Ολυμπιακός 4 βαθμούς μπροστά, τελειώνει πρώτος τον πρώτο γύρο, ενώ έχει περάσει και στους 16 του Τσάμπιονς Λιγκ. Ήταν δηλαδή σε πολύ καλό φεγγάρι. Εγώ όμως ήμουν τότε προπονητής της Εθνικής Ελπίδων, ήξερα πολύ καλά το πρωτάθλημα και τους παίκτες του Παναθηναϊκού και πίστευα πως μπορούμε να καλύψουμε την διαφορά. Μετά την πρώτη ήττα που έκανε ο Ολυμπιακός στο Χαριλάου από τον Άρη ήμουν 100% πως θα τους περάσουμε».

Πως ήταν η ομάδα τότε και τι άλλαξες εσύ;

«Αρχικά ήθελα να χτίσω την άμυνα. Βρήκα τον Βύντρα στόπερ και τον έβαλα και πάλι δεξί μπακ. Το έκανα αυτό γιατί ζούσα εδώ και αφουγκραζόμουν τα παράπονα που υπήρχαν για την αμυντική λειτουργία, έτσι με τον Βύντρα δεξιά, τους Σαριέγκι και Καντέ στόπερ και τον Σπυρόπουλο αριστερά, έδεσε η άμυνα. Μετά το 1984 δεχθήκαμε τα λιγότερα γκολ και το άλλο μετά ήταν η αλλαγή στα χαφ, γιατί πρώτα ο Κατσουράνης έπαιζε πίσω από τους επιθετικούς σε ένα 4-2-3-1 και εγώ το έκανα σε 4-3-3 ή 4-5-1, με μονό τον Ζιλμπέρτο και δύο οκτάρια τον Καραγκούνη και τον Κατσουράνη και τους Λέτο, Σισέ και Σαλπιγγίδη μπροστά. Περνούσα σιγά-σιγά στην ομάδα τον Νίνη ως εσωτερικό και όχι στα άκρα. Στις θέσεις Κατσουράνη ή Καραγκούνη όταν δεν έπαιζε και έτσι γίναμε δυνατοί και πίσω και μπροστά. Και το σπουδαιότερο ήταν ότι αν δεν έχεις καλά αποδυτήρια, όσους καλούς παίκτες και να έχεις δεν θα έχεις ποτέ αποτέλεσμα. Γιατί πριν υπήρχαν πολλοί καυγάδες. Πάντα κάνω αυτό που έλεγα ο Γκέραρντ «θέλεις να έχεις καλή ομάδα; Θα πρέπει να έχεις καλά αποδυτήρια» και γιαυτό πάντα επιλέγω παίκτες που να μην μου χαλάσουν τα αποδυτήρια».

Ποια θεωρείς πως ήταν η πιο σημαντική νίκη για τον Παναθηναϊκό από την στιγμή που ανέλαβες και αν είχες άγχος;

«Το πρώτο μου παιχνίδι με τον Ηρακλή. Φυσικά και είχα άγχος και είναι λογικό. Την μια στιγμή είσαι σε παιδιά και μετά σε καταξιωμένους παίκτες με πολλά χρόνια εμπειρίας όπως οι Ζιλμπέρτο (παγκόσμιος πρωταθλητής και αρχηγός Βραζιλίας), Σισέ (κάτοχος Τσαμπιονς Λιγκ και εμπειρία σε Πρέμιερ), Καραγκούνης, Κατσουράνης (Πρωταθλητές Ευρώπης το 2004), ταλαντούχους παίκτες όπως ο Νίνης, ο Λέτο και ο Χριστοδουλόπουλος και σημαντικούς ποδοσφαιριστές όπως ο Βύντρα, Σπυρόπουλος και Σαλπιγγιδης που ήταν όλοι τους παίκτες ομάδας και βοήθησαν πάρα πολύ για να έρθει το νταμπλ».

Είσαι στην Εθνική και σου λένε από τον Παναθηναϊκό να πας. Τι σκέφτηκες;

«Σκέφτηκα πως δεν σου τυχαίνει να πας κάθε μέρα σε τέτοιες ομάδες. Είπα αμέσως το ναι, στον Κώστα Αντωνίου που μου έκανε τη πρόταση. Και ήταν λογικό να είχα άγχος, γιατί αν πήγαινα τώρα που είμαι μεγαλύτερος θα ήταν εντελώς διαφορετικά τα πράγματα. Δεν είμαι όπως ήμουν πριν έξι χρόνια. Τώρα ό,τι ομάδα και να μου δώσεις μπορώ να την διαχειριστώ».

Τι κέρδισες και τι έχασες από την περίοδο στον Παναθηναϊκό;

«Δεν στέκομαι σε αυτό το πράγμα, αλλά στην συνολική καριέρα όπως έκανα και ως ποδοσφαιριστής. Είμαι δύσκολος και απρόβλεπτος, μπορεί να με δεις να πω όχι σε μια μεγάλη ομάδα και να πω ναι σε μια μικρή κατηγορία. Το ποδόσφαιρο το βλέπω πολύ διαφορετικά και γιαυτό πολλές φορές με βλέπεις πως πάω πέντε μήνες σε μια ομάδα, μετά σταματάω μέχρι να πάω αλλού. Θέλω να νιώθω καλά με τον εαυτό μου. Συνολικά μόνο κερδισμένος μπορείς να βγεις από τέτοιες εμπειρίες, ποτέ χαμένος».

Συνολικά στον Παναθηναϊκό που θεωρείς πως πέτυχες;

«Στον Παναθηναϊκό θεωρώ πως είμαι απόλυτα πετυχημένος και ας πει ο καθένας ότι θέλει. Και αν δεν είχε υπάρξει εκείνο το καλοκαίρι που άλλαξαν όλα σε διοικητικό μέρος, τα πράγματα θα ήταν εντελώς διαφορετικά. Η ομάδα ήταν στρωμένη και θα συνεχίζαμε το ίδιο και ακόμα καλύτερα.

Και εδώ θέλω να κάνω μια ερώτηση πως θεωρείται ένα άνθρωπος πετυχημένος στο ποδόσφαιρο; Να μου το πουν και εμένα αυτό να τα ξέρω. Ότι υπάρχει σαν ποδοσφαιριστής το έκανα, μόνο το 2004 δεν ήμουν γιατί είχα σταματήσει. Πήγα Παγκόσμιο Κύπελλο, πήγα τελικό αρχηγός Ελπίδων απέναντι σε Γαλλία με Καντονά και άλλους μεγάλους παίκτες, πήγα τελικά με την Εθνική Νέων, έξι φορές Ευρώπη με τον ΟΦΗ και φυσικά και Κύπελλο, πήρα πρωταθλήματα, Κύπελλα και Σούπερ Καπ, πήρα με την Χαλκηδόνα πρωτάθλημα Β' Εθνικής.

Ως προπονητής. Πήρα νταμπλ, πήγα τελικό Ευρώπης Εθνική Νέων, παρέδωσα σε Γεωργιάδη Εθνική Ελπίδων μετά από12 χρόνια και την τερμάτισε πρώτη το παιδί (αν δεν έπαιρνε ο Σάντος, Παπασταθόπουλο, Σιόβα, Φετφατζίδη, Νίνη, Μήτρογλου και Κυριάκο Παπαδόπουλο, θα πήγαινε στα μπαράζ με την Τσεχία και θα περνούσαμε στα τελικά Ελπίδων). Είχα φτιάξει μια από τις καλύτερες ομάδες όλων των εποχών σε αυτές τις ηλικίες. Πήγα στον Ατρόμητο και βγήκαμε Ευρώπη ενώ ήμασταν 8 βαθμούς πίσω, σε 23 παιχνίδια είχαν βάλει 21 γκολ και σε 11 βάλαμε 23. Πήγα στην Εθνική Κύπρου και έκατσα τρία χρόνια και έκανα δουλειά στο χτίσιμο της Εθνικής από το μηδέν και γιαυτό με κράτησαν τόσα χρόνια. Τι άλλο να έκανα δηλαδή»;

Είπες πριν πως τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά αν δεν υπήρξαν οι αλλαγές σε διοικητικό επίπεδο. Πως έζησες αυτές τις αλλαγές από μέσα;

«Μπήκαμε σε νέο περιβάλλον. Είχαμε μιλήσει με τον Αντωνίου για του στόχους και μετά άλλαξαν όλα. Ήρθε ο Φρέιτας, δεν τον ήξερα και έπρεπε να μιλήσω από το μηδέν. Σε εκείνο το διάστημα αλλάξαμε δύο προέδρους. Ξεκινήσαμε με τον Κωνσταντόπουλο, μετά ήρθε ο Γόντικας και αυτό έφερε μια «αναστάτωση» γιατί δεν υπήρξε σιγουριά που χρειάζεται σε κάθε ομάδα».

Μπορούσε εκείνη την περίοδο τα πράγματα να πήγαιναν καλύτερα για τον Παναθηναϊκό;

«Όχι σε καμία περίπτωση δεν γινόταν η ομάδα να πάει καλά, όταν υπήρχε διοίκηση και αντιπολίτευση. Όταν ό,τι έκανε ο ένας, δεν το αποδεχόταν ο άλλος και το αντίστροφο. Έπρεπε να υπήρχε μόνο ένας που να αποφάσιζε. Όταν ας πούμε παίξαμε φιλικό με την Τζένοα και στις εξέδρες υπήρχαν 40.000 φίλαθλοι που έβριζαν και τσακωνόντουσαν μεταξύ τους, υπήρχε περίπτωση να πάει καλά η ομάδα; Τι ψάχνουμε να βρούμε; Τα προβλήματα είναι φανερά. Όλοι το ζούσαν αυτό, έβλεπαν την αρρωστημένη κατάσταση που επικρατούσε. Ακόμα και οι παίκτες είχαν χωριστεί, δεν ήταν βλάκες, καταλάβαιναν τα πάντα. Εγώ προσωπικά είμαι υποχρεωμένος σε όλους. Και σε οικογένεια Βαρδινογιάννη που τόσα χρόνια με στήριξε ως παίκτη κατεβαίνοντας από την Κοζάνη, αλλά και σε Πατέρα που πραγματικά μου φέρθηκε άψογα. Δεν έχω το παραμικρό παράπονο».

Μετά το νταμπλ και εκεί που όλα έδειχναν ρόδινα, ήρθε το διαζύγιο; Τι έγινε και χώρισαν οι δρόμοι σας;

«Το διαζύγιο ήρθε από την πρώτη στιγμή. Γιατί όταν γύρισε ο Κώστας και οι υπόλοιποι είχαμε κόντρα για τον γυμναστή τον Κέζο. Από την πρώτη στιγμή ήθελαν να φύγει, εγώ έπρεπε να στηρίξω τον συνεργάτη μου και μετά από μία δυο Κυριακές, αφού το είχα σκεφτεί στο μυαλό μου παραιτήθηκα. Δεν έγινε δεκτή, αλλά από εκεί και πέρα τελείωσαν όλα. Μόνο το σώμα μου ήταν εκεί, είναι αυτό που είπα και πριν, πως λειτουργώ διαφορετικά. Παρόλο που ήμασταν μια ομάδα γεμάτη προβλήματα συνεργασίας, φεύγοντας η ομάδα ήταν μόνο δύο βαθμούς πίσω από τον Ολυμπιακό και έλεγαν πως υπήρχε πρόβλημα φυσικής κατάστασης. Ήρθε ο γυμναστής του Τεν Κάτε, υποτίθεται για να φτιάξει το πρόβλημα και μόλις ήρθε ο Ζεσουάλδο Φερέιρα δεν του έδωσε δουλειά, αλλά έφερε τον δικό του γυμναστή. Γιατί ουσιαστικά δεν υπήρχε το παραμικρό θέμα φυσικής κατάστασης αλλά προβλήματα λειτουργίας. Για την ακρίβεια, θέλαμε να βρούμε προβλήματα χωρίς να υπάρχουν. Για να πάρει ο νέος προπονητής χρόνο, ρίχνοντας τα βάρη στον προηγούμενο. Ενώ η ομάδα ήταν πολύ καλή και δεν είναι τυχαίο πως μέχρι το τέλος με το ακυρωθέν γκολ του Κατσουράνη θα μπορούσε να χτυπήσει το πρωτάθλημα. Αλλά όλοι κοιτούσαν να βρουν προβλήματα».

Θεωρείς πως έχασες την ευκαιρία εκείνη την χρονιά για κάτι ακόμα καλύτερο;

«Δεν μπορεί κανείς να μείνει παραπάνω από έναν χρόνο στον Παναθηναϊκό, είναι η φύση της ομάδας. Εδώ ο Ολυμπιακός παίρνει πρωταθλήματα και τους αλλάζει μετά από έξι μήνες. Και κυρίως δεν μπορεί να είναι Έλληνας προπονητής σε αυτές τις ομάδες (όπως και Έλληνες παίκτες), γιατί είναι πάντα τα εύκολα θύματα. Έμεινε ο Αναστασίου τρία χρόνια γιατί οι στόχοι ήταν διαφορετικοί. Σε εμάς υπήρχε μόνο ένας στόχος, το πρωτάθλημα. Όταν άλλαξαν οι στόχοι φέτος (είσοδος ομίλων Τσάμπιονς Λιγκ), είδαμε τα αποτελέσματα και με τον Έλληνα προπονητή. Ενώ με τον Φερέιρα που πήγαινε η μια καρπαζιά μετά την άλλη δεν μιλούσε κανένας και έμεινε τρία χρόνια. Είμαι 51 χρονών, είμαι 33 χρόνια μέσα στα γήπεδα και μπορώ να καταλάβω τα πάντα. Το πώς λειτουργεί ο χώρος μας και γι' αυτό δεν με πειράζει και με επηρεάζει η επιτυχία και η αποτυχία. Η μόνη μου πικρία είναι και μετά λάθος μου, που «τσίμπησα» όταν έφυγα που άρχισαν με έναν επικοινωνιακό τρόπο πως για όλα τα δεινά φταίγαμε εμείς. Εκεί έκανα λάθος και απάντησα γιατί με έτρωγε το δίκιο, ενώ τώρα ούτε καν θα με ένοιαζε γιατί θα το έβλεπα ψυχρά επαγγελματικά».

«Δεν υπήρχε περίπτωση να το πάρει με τον Τεν Κάτε»

Μιας και λες για όσα ειπώθηκαν εκείνο το διάστημα. Τι λες και για αυτά που γράφτηκαν πως αν δεν ήταν ο Τεν Κάτε, πρωτάθλημα δεν θα έπαιρνε ο Παναθηναϊκός; Πως δηλαδή ουσιαστικά ο τίτλος ήταν δικός του.

«Δεν υπήρχε καμία περίπτωση να το πάρει ο Παναθηναϊκός το πρωτάθλημα με τον Τεν Κάτε, όσο καλούς παίκτες και αν είχε, γιατί τα αποδυτήρια μετράνε. Το παιχνίδι παίζεται από παίκτες που πρέπει να έχουν διάθεση. Δεν γίνεται να πλακώνεσαι με τους ποδοσφαιριστές συνέχεια. Από όσα ακούστηκαν δεν μασάω, τα έχω φάει στην μάπα. Είμαι μάγκας σε αυτόν τον χώρο. Ένας φίλος μου που έπαιζε τάβλι μου έλεγε "η μάνα μου με γέννησε στο τάβλι και με σκέπασε με τραπουλόχαρτα". Ε εμένα με γέννησε στο γήπεδο και με σκέπασε με δίχτυα. Είμαι τέτοια μπαλαδόφατσα και σκατόφατσα που κανείς δεν μπορεί να πει κάτι.

Και στο κάτω-κάτω γιατί στον Ολυμπιακό όταν φεύγει ένας προπονητής λένε πως το πρωτάθλημα το πήρε ο επόμενος και στον Παναθηναϊκό όχι; Γιατί είμαι Έλληνας; Το πρωτάθλημα το παίρνει αυτός που τερματίζει πρώτος. Δηλαδή στον ΟΦΗ αν ανέβουμε την ομάδα θα την έχουν ανεβάσει οι προηγούμενοι; Όχι βέβαια».

άμε στο κεφάλαιο Ατρόμητος. Πως έζησες την εμπειρία σου στο Περιστέρι

«Πέρασα πέντε φανταστικούς μήνες. Ήμουν σε μία άρα πολύ καλή ομάδα. Δίπλα σε καλούς ανθρώπους του ποδοσφαίρου, τους οποίους γνώριζα όντας παίκτης της Χαλκηδόνας. Μπορέσαμε και κάναμε σημαντικές νίκες και πήραμε μια θέση στην Ευρώπη, όπου αυτός είναι ο μεγάλος στόχος του Ατρομήτου. Είναι πρωταθλητισμός. Και έρχομαι σε αυτό που λέω, γιατί θα με ρωτήσεις γιατί δεν έμεινα. Γιατί χαλάστηκαν μερικά πράγματα. Έκανα όμως ένα μεγάλο λάθος, γιατί μου ζήτησαν ένα ραντεβού οι άνθρωποι του Ατρομήτου να μιλήσουμε και δεν πήγα, δεν ήταν σωστό, αλλά δεν πήγα γιατί, δεν ήθελα ούτε να χαλάσω τις σχέσεις μου με τον Σπανό, γιατί είναι άψογες, ούτε αν είχα σκοπό να ανανεώσω να με πείσουν γιατί είχα πάρει τις αποφάσεις μου. Θεωρώ πως έκανα λάθος που δεν πήγα και τους ζητώ συγνώμη για αυτό».

Συνεχίζουμε με τη Σούπερ Λιγκ. Πως βλέπεις το πρωτάθλημα;

«Και ποιοτικά και ανταγωνιστικά είναι ένα τίποτα. Ανταγωνιστικά και σε κορυφή και σε υποβιβασμό είχαν κριθεί όλα από νωρίς και το μόνο που έμεινε ήταν μια θέση για Ευρώπη. Πέρσι ήταν πολύ πιο δύσκολο, γιατί έπεφταν τέσσερις ομάδες. Υπήρχε η δυναμική του Παναιτωλικού της Ξάνθης και του ΠΑΣ που διεκδικούσαν την είσοδο στα πλέι οφ, υπήρχε ένας δυνατός Αστέρας. Όταν δεν υπάρχει ανταγωνισμός λογικό είναι να πέσει η ποιότητα».

Πως βλέπεις τις κόντρες που υπάρχουν;

«Έχω την εντύπωση πως είμαστε το πιο προβληματικό πρωτάθλημα στον κόσμο, σε όλους τους τομείς. Σε προσέλευση φιλάθλων, σε σκάνδαλα, σε θέαμα, σε ενδιαφέρον, σε όλα. Δεν είναι ένα πράγμα που μπορούμε να αλλάξουμε, αλλά θέλει πολύ δουλειά και δεν ξέρω πότε μπορούμε να το κάνουμε. Δεν είμαι αισιόδοξος πως θα γίνει σύντομα. Γιατί βλέπω πως δεν υπάρχει κάτι και στις από κάτω κατηγορίες, είναι γενικά ο χώρος του ποδοσφαίρου προβληματικός».

Και πάμε τώρα στο κεφάλαιο Εθνική. Υπάρχει μέλλον;

«Κάναμε μια φυσιολογική κοιλιά. Είναι λογικό. Δεν μπορεί μια χώρα όπως εμείς με τόσο προβληματικό ποδόσφαιρο να ήμασταν δέκα χρόνια στην κορφή και να μην κάνουμε κοιλιά. Εδώ έκαναν κοιλιά Γαλλία, Αγγλία και Γερμανία και άλλες μεγάλες ποδοσφαιρικά χώρες, δεν γινόταν να μην κάναμε εμείς. Έχουμε καλούς παίκτες. Το θέμα είναι να βρούμε την δίψα. Παίκτες έχουμε. Το μοναδικό θέμα είναι να έρχονται με διάθεση να παίξουν στην Εθνική. εγώ ήμουν τρία χρόνια σε Εθνικές ομάδες στην Κύπρο και με αυτούς τους παίκτες που έχουν έχω κρίση για τους αντιπάλους μας. Με αυτό το υλικό θα μπορούσαμε άνετα να περνάμε σε τελικά. Τι παραπάνω έχουν οι Ουαλία, Ισλανδία, Βόρεια Ιρλανδία, Αυστρία, Ουγγαρία και άλλες από εμάς; Οπότε έρχομαι σε αυτό που είπα στην αρχή. Αν υπάρχουν αποδυτήρια καλά και διάθεση όλα θα γίνουν».

Με νέο προπονητή έχουμε ελπίδες για επιστροφή στις μεγάλες διοργανώσεις;

«Από την στιγμή που έχουμε καλό υλικό γιατί να μην έχουμε ελπίδες; Ο Σκίμπε είναι έμπειρος εκπονητής με εμπειρίες. Με οποιονδήποτε θα είχαμε ελπίδες. Το μεγαλύτερο θέμα είναι η διάθεση των παικτών, αν υπάρξει θα έρθουν και οι επιτυχίες. Σπουδαίο ρόλο παίζει για τις Εθνική να έχεις έναν κορμό 18 παικτών. Να έχεις παίκτες που είναι μαζί, να είναι ομάδα. Όταν καλείς συνέχεια νέους παίκτες, δεν μπορείς να δεθείς ως ομάδα. Είναι επίσης παίκτες που μπορεί σε κάποια ομάδα να είναι καλοί, αλλά να μην μπορούν να αντέξουν τον ανταγωνισμό της Εθνικής και να μην παίρνεις αυτό που θέλεις».

«Τους Έλληνες προπονητές τους βλέπουν με καχυποψία»

Πιστεύεις πως οι Έλληνες προπονητές μπορούν να τα καταφέρουν στην Εθνική;

«Θα μπορούσε να είναι Έλληνας, αλλά πάντα τον Έλληνα θα τον βλέπουν με καχυποψία. Θα μπορούσα κάλλιστα να ήμουν προπονητής της Εθνικής. Εκτός του Χολέμπας και του Τοροσίδη, όλοι είναι παιδιά μου τους είχα από τις μικρές Εθνικές ή τους είχα προπονήσει σε Παναθηναϊκό και Ατρόμητο. Ποια η διαφορά να ήταν προπονητής στην Εθνική ο Δώνης, ο Ουζουνίδης, ο Αναστόπουλος, ο Τσιώλης, ο Δέλλας, ο Παράσχος και άλλοι; Απλά ξαναλέω πως πάντα βλέπουν φαντάσματα. Και αυτό ισχύει και στις μεγάλες ομάδες, όπου κανείς Έλληνας προπονητής όπως ανέφερα και πριν δεν μένει πάνω από χρόνο. Δεν τον αφήνουν να μείνει».

Προσωπικά έχεις στόχο την Εθνική ανδρών;

«Να σου πω την αλήθεια δεν βάζω στόχους. έχω πάψει, θέλω να κρατάω μόνο την όρεξη που έχω και την διάθεση για το ποδόσφαιρο.

Τώρα θέλω να πάρω πρωτάθλημα με τον ΟΦΗ, όταν τελειώσει αυτό, θα κοιτάξω το παρακάτω. Αν μου πεις τι θα ήθελα τώρα είναι να είμαι σε ένα μέρος μακριά από την Ελλάδα προπονητής».

Κλείνοντας ποια θεωρείς πως είναι η μεγαλύτερη επιτυχία σου και αν έχει κάποιο απωθημένο;

«Δεν έχω κάτσει να σκεφτώ. Όλα είναι εμπειρίες. Τίτλους κατέκτησα και ως ποδοσφαιριστής με τον Παναθηναϊκό και τον ΟΦΗ. Ενώ και ως προπονητής πήρα νταμπλ με Παναθηναϊκό και είχα επιτυχίες και σε Ατρόμητο, αλλά και στις μικρές Εθνικές ομάδες, όπως και σε αυτή της Κύπρου. Μεγαλύτερη ευκαιρία θα έλεγα πως χάθηκε με την Εθνική στην Αμερική και χάθηκε γιατί δεν υπήρχε οργάνωση. Πήγαμε στις ΗΠΑ 40 μέρες και επικρατούσε αλαλούμ. Όσον αφορά το μεγαλύτερο σοκ, το ένιωσα στην Εθνική Κύπρο, όταν παίζαμε αγώνα στις 7 Ιουνίου και δεν ήρθαν δύο σημαντικοί για εμάς παίκτες γιατί είχαν βάλει γάμο και βάφτιση. Εκεί πραγματικά ξαναλέω πως έπαθα σοκ. Γι' αυτό κοιτάζω όπου πάω να είναι όλα οργανωμένα. Όσον αφορά τα απωθημένα, πραγματικά δεν έχω. Είμαι ευλογημένος και γεμάτος από όσα έχω πετύχει και απλά βλέπω την κάθε μέρα ξεχωριστά».

Και κάπου εδώ η συνέντευξη έπρεπε να ολοκληρωθεί. Και λέμε έπρεπε γιατί πραγματικά με τον Νίκο Νιόπλια μπορείς να μιλάς για ώρες και να μην βαριέσαι καθόλου. Και πως να μην το κάνεις όταν έχει ο άνθρωπος να σου πει ενδιαφέροντα πράγματα για μεγάλη καριέρα, αλλά και πράγματα που αφορούν το παρόν. Άλλωστε είναι από αυτούς που ποτέ δεν κρύφτηκαν πίσω από το δάκτυλό τους και ας το πλήρωσε και με το παραπάνω. Αλλά από την άλλη καλύτερα να πληρώνεις και να μένεις όπως εσύ θέλεις, παρά να είσαι αρεστός σε όλους εκτός του εαυτού σου...

Ευχαριστούμε το «News Cafe» στο Ηράκλειο για την βοήθεια του.