Βέλλιος: «Άλλοι δουλεύουν από το πρωί ως το βράδυ, εμείς κάνουμε αυτό που αγαπάμε»

Στα 26 του, ο Βέλλιος έχει μάθει να διαχειρίζεται τις δυσκολίες και όπως φαίνεται από τη συνέντευξη που έδωσε στο gazzetta.gr, είναι ώριμος και ήρεμος. Τα δίνει ως συνήθως όλα στην προπόνηση, παίζει τη μπάλα του, ευχαριστιέται την πόλη της Αμβέρσας, καθώς μένει τριάντα μέτρα από το κέντρο.

​

Πλέον γνωρίζει καλά, άλλωστε, τι μπορεί να πετύχει, έχοντας καταφέρει να αφήσει πίσω του τις δυσκολίες μιας ακατανόητης χρονιάς. «Έχει υπάρξει ξανά τέτοιο πρόβλημα, με την έννοια ότι υπάρχουν προπονητές που έχουν άλλο σκεπτικό, ειδικά για τους σέντερ φορ. Άλλοι θέλουν ψηλό, άλλοι κοντό και τα λοιπά. Το θέμα είναι ότι εγώ από την προετοιμασία άρχισα να βάζω τα γκολ και μετά δεν είδα καμία ανταπόκριση. Αυτό ήταν το περίεργο που πέρασα εκείνη τη σεζόν. Είχα να παίξω σχεδόν έξι μήνες, αλλά έτσι είναι το ποδόσφαιρο. Είναι η δουλειά μας αυτή. Άλλοι άνθρωποι οι οποίοι δουλεύουν από τις 8 το πρωί ως τις 8 το βράδυ, εμείς κάνουμε αυτό που αγαπάμε.

Είναι η δουλειά σου, πρέπει να κάνεις υπομονή και όταν έρθει η στιγμή να είσαι έτοιμος. Αν το μυαλό σου δεν σκέφτεται έτσι, ειδικά αν είσαι στο εξωτερικό και δεν έχεις τους ανθρώπους σου δίπλα, είναι πολύ δύσκολο. Νομίζω έχω μια μικρή εμπειρία σε αυτό το κομμάτι με τα χρόνια που περνάνε και μπορώ να διαχειρίζομαι το χρόνο και τις σκέψεις μου διαφορετικά. Όμως ήμουν έτοιμος, όπως είδες αλλάξαμε προπονητή. Είχα να παίξω έξι μήνες, αλλά έκανα στη 15 παιχνίδια. Ήταν ο τέταρτος προπονητής που άλλαζα μέσα σε λιγότερο από δύο χρόνια. Κι έτσι κύλησε ο περίεργος αυτός χρόνος που έζησα».

Τι πραγματικά συνέβη το καλοκαίρι; Πόσο κοντά βρέθηκε στην επιστροφή του στην Ελλάδα και γιατί τελικά επέλεξε ξανά την Jupiler League, ένα πρωτάθλημα που είχε δοκιμάσει για λίγο με τη φανέλα της Λιρς; «Υπήρχαν ομάδες που με ήθελαν και από την Ελλάδα και από το εξωτερικό. Απλά είχα φτάσει εγώ σε ένα σημείο που ήθελα διάρκεια, γιατί πήρα κάποια παιχνίδια από τον προπονητή που είχε έρθει, αλλά όχι τα επιθυμητά. Και γενικά δεν μπορούσα να ρισκάρω σε μια ακόμα τέτοια χρονιά. Συζήτησα και με τον μάνατζέρ μου και με τους ανθρώπους μου και αυτό που ήθελα ήταν να πάω σε μια ομάδα που να ξέρω ότι θα έχω χρόνο συμμετοχής. Να παίξω, να βάλω κάποια γκολ, να πάρω ψυχολογία και να έρθω πάλι στο προσκήνιο».

Για τον Βέλλιο, πάντως, επιστροφή στην Ελλάδα δεν ισοδυναμεί για πισωγύρισμα. «Γυρνάς στην Ελλάδα για διάφορους λόγους. Σε άλλους ποδοσφαιριστές ξέρω ότι τους λείπει η Ελλάδα, δεν μπορούν να ενεργήσουν διαφορετικά, ειδικά αν στην πρώτη αποτυχία δεν έχουν στήριξη. Γενικά όμως τα πράγματα βλέπω ότι έχουν αλλάξει επίπεδο. Οι ομάδες παίζουν στην Ευρώπη, γενικά το βλέπουν διαφορετικά και έχουν μπει λεφτά στο ελληνικό πρωτάθλημα. Επομένως δεν θα το έλεγα πισωγύρισμα. Εγώ τότε δεν αισθάνθηκα έτσι όταν επέστρεψα στα 23-24 στον Ηρακλή. Άλλοι λόγοι με γύρισαν στην Ελλάδα και ήταν ό,τι καλύτερο μπορούσα να κάνω».

«Κάθε εβδομάδα πρέπει να κάνω τη δουλειά για την ομάδα. Αυτή είναι η ζωή του επιθετικού», έλεγε ο μεγάλος Ρουντ Φαν Νίστελροϊ. Τα γκολ είναι το οξυγόνο του στράικερ, όμως για να έρθουν χρειάζεται ψυχολογία, ρυθμός και ανεπτυγμένη επικοινωνία με τους συμπαίκτες. Χρειάζεται, επομένως, σερί παιχνίδια. Ο Βέλλιος είναι ένας επιθετικός που, όπως έχει δείξει στα τελευταία ματς, θέλει ελάχιστα λεπτά για να κάνει τη διαφορά, έχοντας τη δυνατότητα να αλλάξει τη ροή ενός αγώνα. Η συνέχεια όμως είναι ο μεγάλος στόχος και το εισιτήριο για να έρθουν περισσότερα τέρματα. «Η διάρκεια μέσα στη σεζόν σου δίνει περισσότερες ευκαιρίες να βάλεις γκολ, τα γκολ σου δίνουν ψυχολογία και αυτό είναι το παν. Να έχεις μια ροή αγώνων είναι το παν για κάθε ποδοσφαιριστή, πόσω μάλλον για έναν σέντερ φορ που θέλει να παίζει, να βάζει γκολ για να ανασαίνει, να γίνεται καλύτερος», μας λέει χαρακτηριστικά.

Γιατί όμως Βέλγιο; «Όπως είπα και πριν ήθελα να έρθω σε μια ομάδα στην οποία να ξέρω ότι θα παίζω πρωταγωνιστικό ρόλο και σε ένα αξιόλογο πρωτάθλημα. Όταν ήρθα η ομάδα ήταν τελευταία, είχε ήδη ξεκινήσει το πρωτάθλημα και ήξερα τέλος πάντων ότι ήρθα για να τους βοηθήσω και να βοηθήσω τον εαυτό μου. Μέχρι στιγμής τα πράγματα κυλούν σωστά γιατί έχω βάλει και κάποια γκολ, έχω παίξει σε όλα τα παιχνίδια μέχρι στιγμής και η σεζόν πάει καλά, ειδικά στα τελευταία παιχνίδια που έχουμε κερδίσει και ανεβαίνουμε θέσεις».

Φυσικά, η κουλτούρα και ο ανταγωνισμός του αγγλικού ποδοσφαίρου δεν έχουν φύγει από το μυαλό του. «Μου λείπει γενικά πολύ. Το αγγλικό ποδόσφαιρο, ακόμα και στην Championship, δεν συγκρίνεται με κανένα άλλο πρωτάθλημα που έχω ζήσει. Δεν θέλω να πω μεγάλα λόγια γιατί δεν έχω παίξει στο ιταλικό, το ισπανικό και το γερμανικό, αλλά αυτή η νοοτροπία, ο κόσμος, η δίψα για το ποδόσφαιρο, ήταν το κάτι άλλο. Στη Φόρεστ έχω συμβόλαιο και του χρόνου. Η ομάδα πάει πολύ καλά μέχρι στιγμής σε σχέση με τις προηγούμενες σεζόν. Είναι πολύ νωρίς, αλλά βρίσκεται πολύ κοντά στις θέσεις των πλέι οφ, κάνει πολύ καλό ξεκίνημα. Γιατί να μην παίξω στην Premier League με τη Φόρεστ; Έχω ένα χρόνο συμβόλαιο εκεί, είμαι παίκτης της». Άλλωστε, οι Reds φροντίζουν να ενημερώνονται για την πρόοδό του. «Με τον Καράνκα δεν έχω μιλήσει ακόμα, αλλά σχεδόν κάθε 10-15 μέρες μιλάω με τους ανθρώπους της ομάδας που θέλουν να τσεκάρουν την κατάστασή μου».

Η απόφασή του να πάει στο Βέλγιο, είχε να κάνει και με την Εθνική. «Εξαρχής η κίνησή μου να πάω σε μια ομάδα για να παίζω, γιατί κάλλιστα θα μπορούσα να είμαι στην Championship, όπου με ένα καλό εξάμηνο μπορείς να κάνεις μεταγραφή, είχε να κάνει με την Εθνική. Ήθελα απλά να παίξω πολλά παιχνίδια, για να μην χαθεί το κεφάλαιο αυτό. Στις 2-3 πρώτες κλήσεις ήταν ο κύριος Σκίμπε που με ήξερε και τι άνθρωπος είμαι και τι μπορώ να προσφέρω. Δεν γνωρίζω τίποτα για τον κύριο Αναστασιάδη, το μόνο που θέλω σαν Απόστολος είναι να κάνω όσο το δυνατόν πιο πολλά παιχνίδια μπορώ και σαν Έλληνας η Εθνική μας να κερδίζει και να πηγαίνει καλά. Εννοείται ότι το κεφάλαιο Εθνική είναι για πάντα ανοιχτό στην καρδιά μου και δεν είμαι ο μόνος, αυτό ισχύει για κάθε αθλητή, σε κάθε χώρα. Ελπίζω να πάνε όλα καλά». Πέραν της «γαλανόλευκης», ο Βέλλιος παρακολουθεί το ελληνικό πρωτάθλημα: «Ο ΠΑΟΚ ήταν τόσο κοντά την περσινή σεζόν να πάρει το πρωτάθλημα. Πήρε το Κύπελλο, έκανε μεταγραφές, έδειξε ότι το κυνηγάει. Είναι ακόμα νωρίς βέβαια, αλλά είναι αρκετά κοντά στο να το κατακτήσει έπειτα από αρκετά χρόνια».

Πριν από περίπου δύο χρόνια, όταν τον είχαμε συναντήσει στο Νότιγχαμ μετά το βάπτισμα πυρός του στα East Midlands Derby με την Ντέρμπι Κάουντι, είχε πει πως καταστάσεις έλλειψης εμπιστοσύνης τον πεισμώνουν, τον κάνουν να μοχθεί ακόμα περισσότερο. Αυτό δεν έπαψε να ισχύει. Σε τελική ανάλυση, το ποδόσφαιρο είναι η ζωή του. «Νομίζω ότι ήταν η πιο δύσκολη σεζόν που είχα ποτέ. Όταν ένας επιθετικός βάζει γκολ, είναι σε καλή κατάσταση, νομίζω ότι πρέπει να παίζει. Έχω ανθρώπους δίπλα μου που με στηρίζουν, έχω μια μικρή εμπειρία στο ότι μπορώ να επιμένω. Το αγαπάω το ποδόσφαιρο. Είναι η ζωή μου. Στο εξωτερικό δεν έχεις άλλα πράγματα να κάνεις, ποδόσφαιρο, σπίτι, ξεκούραση και ξανά ποδόσφαιρο. νομίζω ότι αυτές οι καταστάσεις σε κάνουν πιο δυνατό και στη συνέχεια πηγαίνεις ακόμα καλύτερα».

Ο Βέλλιος έχει μάθει στα δύσκολα και πατά γερά στα πόδια του, προκειμένου να συνεχίσει με γκολ και να επιστρέψει στο υψηλότερο επίπεδο. Πάντως, οι ευχές του για το ελληνικό ποδόσφαιρο και για τον ίδιο ενόψει 2019 δεν έχουν να κάνουν με λεφτά, επιτυχίες και τίτλους. «Υγεία σε όλα τα παιδιά, να μην ξαναχτυπήσει άλλος ποδοσφαιριστής μέχρι το τέλος της σεζόν και για μένα υγεία και όσο το δυνατόν περισσότερα γκολ!»