Mοχάμεντ Σαλάχ: Η απογείωση ενός λαϊκού ήρωα

Toν Μάρτιο του 2012, ο Σαλάχ ήταν 19 ετών και έπαιζε στην Ελ Μοκαουλόν του Καΐρου. Για την ακρίβεια δεν έπαιζε, καθώς το πρωτάθλημα είχε διακοπεί μετά την τραγωδία του Πορτ Σάιντ. Δεν είχε περάσει πολύς καιρός από όταν καθημερινά περνούσε οκτάωρα στο λεωφορείο για να πηγαίνει στην προπόνηση.

Η Βασιλεία είχε συμφωνήσει για την παραχώρηση του Σερντάν Σακίρι στη Μπάγερν Μονάχου και μελετούσε ενδελεχώς τις προτάσεις του σκάουτινγκ τιμ για τον αντικαταστάτη του. Ο αθλητικός διευθυντής Γκέοργκ Χάιτς τον ξεχώρισε στο video. Ύστερα κάλεσε την K-13 της Αιγύπτου, η οποία θα εκπροσωπούσε τη χώρα στους Ολυμπιακούς Αγώνες, για φιλικό στην Ελβετία. Ο «πυραυλοκίνητος» εξτρέμ έπαιξε ένα ημίχρονο και έβαλε δύο γκολ. Ήταν πλέον πεπεισμένος για εκείνον, χωρίς ωστόσο, όπως παραδέχεται μιλώντας στο gazzetta.gr, να περιμένει ότι θα φτάσει στο επίπεδο που είναι τώρα.

«Νομίζω ότι θα είναι υπερβολή να πω ότι το περίμενα. Ξέραμε όλοι ότι είχε τεράστια προοπτική, αλλά στο τέλος ποτέ δεν ξέρεις πως θα αισθανθεί ένας παίκτης εκτός Ευρώπης όταν κληθεί να αγωνιστεί σε αυτήν, πώς θα προσαρμοστεί στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Ξέραμε ότι θα μπορούσε να τα καταφέρει, αλλά δεν ήμασταν σίγουροι. Τελικά, η προσαρμογή του ήταν πολύ εύκολη, επειδή είναι πολύ έξυπνος και ευφυής. Ταπεινός, ξέρει τι θέλει και δούλεψε σκληρά. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι πως έπειτα από μόλις τρεις μήνες στην ομάδα, μιλούσε άπταιστα αγγλικά! Έχει επίσης πολύ καλή αίσθηση του χιούμορ και αυτό βοηθάει στην ένταξη σε μια ομάδα».

Η γρήγορη ένταξή του τον βοήθησε να γίνει άμεσα ο αγαπημένος της κερκίδας και να μπει στο μάτι αρκετών ομάδων. «Θυμάμαι ότι όποτε ακουμπούσε τη μπάλα μπορούσες να αισθανθείς τον ενθουσιασμό του κόσμου στο γήπεδο. Σε κάθε του επαφή! Ήξεραν ότι είναι πιθανόν να ξεκινήσει από τα πόδια του κάτι πολύ σημαντικό. Ακόμα πάντως κι όταν για εμάς έπαιζε τέλεια, εκείνος δεν ήταν ικανοποιημένος με την απόδοσή του. Ήταν πολύ φιλόδοξος. Έπαιζε εξτρέμ, αλλά κάποιες φορές και κεντρικός επιθετικός. Κυρίως στα ευρωπαϊκά ματς. Θυμάμαι ένα παιχνίδι με τη Σπόρτινγκ Λισσαβόνας, όπου πήραμε κόκκινη και παίζαμε δέκα εναντίον έντεκα και εκείνος ήταν μόνος του μπροστά. Και τους διέλυσε!», θυμάται ο Χάιτς στο gazzetta.gr. Ο Μουράτ Γιακίν τον χρησιμοποιούσε αρχικά ως λύση από τον πάγκο. Στις 29 εμφανίσεις που έκανε την πρώτη σεζόν, μόνο οι 10 διήρκεσαν παραπάνω από μια ώρα, όμως έδιναν μια ξεχωριστή ώθηση στους Ελβετούς. Στη δεύτερη χρονιά έγινε ηγέτης, εξελίσσοντας μέσω της δουλειάς του και την επαφή του με τη μπάλα. Σκόραρε τρεις φορές σε τέσσερα ματς απέναντι στην Τσέλσι και όταν οι «Μπλε» έμαθαν πως η Λίβερπουλ ήταν έτοιμη να τον κάνει δικό της, μπήκαν στο παιχνίδι.

«Είναι αλήθεια πως υπήρχε πρόταση από τη Λίβερπουλ. Είχαμε δύο προτάσεις και στο τέλος ρωτήσαμε τον παίκτη για να αποφασίσει. Και αποφάσισε ότι τη δεδομένη στιγμή ήταν καλύτερα να πάει στην Τσέλσι», λέει ο Χάιτς στο gazzetta.gr. Πέραν του ότι σκόραρε τρεις φορές απέναντι στην Τσέλσι στην Ευρώπη, υπάρχει ένα άλλο γεγονός που εξηγεί πολλά για την μετέπειτα πορεία του διεθνούς επιθετικού. Όταν στα αποδυτήρια πήγαν όλοι να τον συγχαρούν για το γκολ του που είχε χαρίσει τη νίκη στους Ελβετούς απέναντι στους Λονδρέζους, εκείνος δεν δέχθηκε τα συγχαρητήρια, τονίζοντας ότι πριν είχε σπαταλήσει έξι ευκαιρίες και ότι αν δεν ήταν ο προπονητής και οι συμπαίκτες του να τον γεμίσουν με εμπιστοσύνη, δεν θα δοκίμαζε ποτέ να ολοκληρώσει τη φάση του γκολ μόνος του. «Η εξέλιξή του είναι συνδυασμός ταλέντου και δουλειάς. Στις μέρες μας χρειάζεσαι και τα δύο. Επίσης είναι και η αγάπη του για το παιχνίδι. Γιατί στο τέλος, παραμένει ακόμα παιχνίδι. Το αγαπάει απίστευτα και μπορείς να το καταλάβεις όταν το βλέπεις. Συνεχώς χαμογελάει και πραγματικά απολαμβάνει το ποδόσφαιρο. Κι αυτό είναι πολύ σημαντικό», μας λέει ο άνθρωπος που τον έφερε στην Ευρώπη.

Ο Σαλάχ επέλεξε λοιπόν τον Ιανουάριο του 2014 το ταξίδι για το Λονδίνο, στο οποίο η οικογενειακή ατμόσφαιρα και το υποστηρικτικό περιβάλλον που είχε συνηθίσει στη Βασιλεία δεν υπήρχε. Ήταν 21 ετών, μόλις είχε γίνει πατέρας και είχε απέναντί του έναν προπονητή που δεν τον εμπιστευόταν και δεν συγχωρεί εύκολα. Ο Τζο Σρεντ παρακολουθεί την Τσέλσι για το SkySports. «Νομίζω πως υπάρχουν δύο λόγοι που ο Μοχάμεντ Σαλάχ αποχώρησε από την Τσέλσι χωρίς να κάνει γκελ», εξηγεί στο gazzetta.gr και συνεχίζει: «Ο πρώτος είναι ο προφανής: Ο Ζοσέ Μουρίνιο ήταν στον πάγκο. Είναι ένας προπονητής που συνεχώς αποτύγχανε να χρησιμοποιήσει υποσχόμενους νεαρούς, προτιμώντας εκείνους που ήταν περισσότερο καθιερωμένοι. Συχνά εις βάρος των νεαρότερων. Αν δείτε τους τρεις καλύτερους παίκτες στην Premier League φέτος, τον Σαλάχ, τον Ντε Μπρόινε και τον Ρομέλου Λουκάκου, είναι όλοι ποδοσφαιριστές που θα μπορούσαν να φορούν τη μπλε φανέλα.

Αντίθετα, ο Μουρίνιο ήταν εναντίον τους και τους οδήγησε στην έξοδο υπερβολικά νωρίς. Ο δεύτερος λόγος, ειλικρινά, είναι πως ο Σαλάχ δεν ξεχώρισε στην Τσέλσι. Η υποψία που υπάρχει είναι ότι η Τσέλσι τον απέκτησε βασισμένη σε κάποιες καλές εμφανίσεις που έκανε απέναντί της με τη Βασιλεία και επειδή δεν ήθελαν να καταλήξει στη Λίβερπουλ, η οποία ήδη ενδιαφερόταν. Στις σπάνιες εμφανίσεις του με τους "Μπλε" δεν έκανε τίποτα για να υποδείξει την ποιότητα που πλέον όλοι καταλαβαίνουμε ότι κατέχει. Ένα μέρος της ευθύνης πρέπει να αναλάβει και ο Σαλάχ, αλλά πλέον είναι ξεκάθαρο ότι η αποτυχία του να καθιερωθεί στο Stamford Bridge πρωτίστως οφείλεται στο ότι ο προπονητής δεν είχε την υπομονή ή την επιθυμία να αφήσει τον Σαλάχ να εξελιχθεί».

Όσον αφορά την εκτόξευσή του; Ο ρεπόρτερ του SkySports μας λέει: «Δυστυχώς, δεν μπορώ να ισχυριστώ ότι είχα προβλέψει αυτό που βλέπουμε τώρα από τον Σαλάχ. Τον είδα να παίζει απέναντι στην Τσέλσι με τη Βασιλεία και ήταν ξεκάθαρα ένας ταλαντούχος ποδοσφαιριστής. Γρήγορος σαν αστραπή, με κάθετο παιχνίδι, ένα πραγματικό πρόβλημα για τους αμυντικούς. Ωστόσο, στις σπάνιες φορές που έπαιξε με την Τσέλσι, έδειχνε έξω από τα νερά του. Η εκρηκτικότητα ήταν εκεί, αλλά έδειχνε να είναι προβλέψιμος επειδή χρησιμοποιούσε πάντα το δυνατό του πόδι και πολύ απρόσεκτος απέναντι στην αντίπαλη εστία. Πρέπει να ομολογήσω πως όταν έφυγε, δεν ήμουν ούτε λίγο απογοητευμένος, όπως και όταν αποχώρησαν ο Ντε Μπρόινε και ο Λουκάκου. Υποψιαζόμουν ότι θα πάει κάπου θα βελτιωθεί και θα έχει μια επιτυχημένη καριέρα στην Ευρώπη, αλλά δεν περίμενα ότι θα φτάσει στο επίπεδο που είναι τώρα. Γι' αυτό του αξίζουν όλα τα εύσημα». O ίδιος ο Σαλάχ, μιλώντας τον Φεβρουάριο στη Μarca, είπε: «Δεν πήγα καλά γιατί δεν έπαιξα πολλά ματς. Ήμουν εκεί για έναν χρόνο, αλλά έπαιξα μόνο το πρώτο εξάμηνο. Μετά, δεν συμμετείχα σχεδόν καθόλου». Στο δεύτερο μισό της σεζόν 2014-15 έπαιξε 10 φορές στην Premier League, εκ των οποίων οι έξι βασικός. Πριν φύγει δανεικός για την Φιορεντίνα τον Φεβρουάριο του 2015, την τελευταία μέρα των μεταγραφών, είχε αγωνιστεί μόλις 3 φορές.

Το εξάμηνο που πέρασε στην Φλωρεντία ήταν κομβικό. Αναγεννήθηκε στην πόλη της Αναγέννησης, σημειώνοντας 9 γκολ σε 26 εμφανίσεις και κάνοντας πραγματικά τη διαφορά με τα σλάλομ του από τα άκρα στους κενούς χώρους, φτάνοντας σε σημείο είτε να σκοράρει, είτε να πασάρει σε συμπαίκτη του που είχε καλύτερες προϋποθέσεις. «Όταν ο Σαλάχ έφτασε στην Φιορεντίνα, ο σύλλογος ήταν κοντά στην απόκτηση του Οκάμπος. Κάποιοι όμως από τη διοίκηση ήταν πεπεισμένοι ότι ο Μόμο θα αποτελούσε καλύτερη επιλογή και έτσι η άποψή τους επικράτησε. Νομίζω πως είχε μια σπουδαία εμπειρία στη Φλωρεντία. Όταν αποκτήθηκε θεωρούταν ότι θα αποτελέσει μια λύση για την αντικατάσταση του Κουαδράδο, αλλά σύντομα αποδείχθηκε ότι είναι καλύτερός του. Έφτανε εύκολα σε γκολ και ασίστ και ο κόσμος τον αγάπησε αμέσως. Κατά τη διάρκεια της εβδομάδας συναντούσε πάντα τους οπαδούς μετά την προπόνηση, ήταν πάντα ευγενικός με όλους», εξηγεί στο gazzetta.gr ο Ιταλός δημοσιογράφος Στέφανο Ρόσι, ειδικός σε θέματα Φιορεντίνα στα Radio Bruno, Violanews, Corriere Fiorentina. Ο Σαλάχ αισθανόταν την αγάπη προς το πρόσωπό του και το ξεχωριστό περιβάλλον του ιστορικού συλλόγου των βιόλα, όμως δεν ήταν ικανοποιημένος στο «Αρτέμιο Φράνκι».

Κι ο λόγος δεν ήταν άλλος από την ακόρεστη δίψα του για διάκριση. Ο Αντώνης Σαριόγλου, δεξί χέρι του Έκτορ Ραούλ Κούπερ στην Εθνική Αιγύπτου, θυμάται στο gazzetta.gr: «Όταν ήταν στη Φιορεντίνα και συζητούσαμε το θέμα του δανεισμού του μου είπε ότι δεν πρόκειται να μείνει. Γιατί ήθελε να βρίσκεται ομάδα με υψηλούς στόχους. Έλεγε πως έπαιζαν στα προημιτελικά του Europa με ομάδα υποδεέστερη και είτε περνούσαν είτε αποκλείονταν, αντιμετωπιζόταν με τον ίδιο τρόπο. Σαν να ήταν επιτυχία. Για εκείνον το να πας στους "8" και στους "4" δεν είναι επιτυχία. Ή το να παλεύεις για να βγεις στο Europa League. Ήθελε ομάδα που να πρωταγωνιστεί. Και γι' αυτό τότε επέλεξε τη Ρόμα και τώρα πιστεύει ότι στην Αγγλία και τη Λίβερπουλ μπορεί να υλοποιήσει πιο υψηλούς στόχους».

Η Αγγλία... έπρεπε να περιμένει, αφού ο Αιγύπτιος παρέμεινε στην Ιταλία, μετακομίζοντας ωστόσο στην πρωτεύουσα για τη Ρόμα. Oι διοικούντες την Φιορεντίνα ήταν έξαλλοι, καθώς είχαν συμφωνήσει με την Τσέλσι να μείνει έναν ακόμα χρόνο, όμως η τελική απόφαση άνηκε στον ίδιο. «Δεν ήθελε ποτέ να μείνει στη Φιορεντίνα για πάνω από έξι μήνες. Είχε έναν ειδικό όρο, ότι εκείνος θα είχε την τελευταία λέξη για την οψιόν ανανέωσης. Η ομάδα προσπάθησε να τον πάρει αρχικά με δανεισμό και έπειτα με 18 εκατομμύρια, αλλά αρνήθηκε να μείνει. Η Ίντερ και η Ρόμα τον διεκδίκησαν και εκείνος προτίμησε τη δεύτερη. Η Τσέλσι τον έδωσε, η Φιορεντίνα το κυνήγησε νομικά, αλλά δεν κατέληξε πουθενά. Ο Μόμο πέρασε εκπληκτικά εδώ, αλλά από την πρώτη στιγμή ήξερε ότι δεν ήρθε για να μείνει», προσθέτει ο Στέφανο Ρόσι. Τα ιταλικά δημοσιεύματα ανέφεραν πως οι «βιόλα» ζήτησαν 30 εκατομμύρια από τους «Μπλε» για διαφυγόντα κέρδη!

«Νομίζω πως ήρωας είναι αυτός που κατανοεί την αίσθηση της ευθύνης που έρχεται με την ελευθερία του», είχε πει κάποτε ο Μπομπ Ντίλαν. Σε ποδοσφαιρικό επίπεδο, ο Σαλάχ το κάνει πράξη στη Λίβερπουλ. «Είναι ξεκάθαρο πως ο Κλοπ του ταιριάζει, τον κάνει να αισθάνεται σε αγγλικό περιβάλλον αυτή την υποστήριξη που χρειάζεται», τονίζει στο gazzetta.gr ο Χάιτς. Η Λίβερπουλ τον έχασε το 2014 και δεν ήθελε να την πατήσει για δεύτερη φορά. Έτσι ξεκίνησε από νωρίς μέσα στο 2017 να κινείται για την απόκτησή του. «Ξέραμε ότι θα έχουμε έναν πολύ επιθετικογενή μέσο, ο οποίος σε πολλά ματς γίνεται επιθετικός και έχει την ικανότητα να δημιουργήσει γκολ. Ήταν το πακέτο που θέλαμε. Τον παρακολουθήσαμε σε πολλά παιχνίδια για την αθλητικότητά του. Τον συνάντησα κάποια στιγμή και είναι πολύ πιο δυνατός από κοντά. Στην τηλεόραση δείχνει αρκετά αδύνατος», έλεγε ο Κλοπ.

Αυτή η συνάντηση, ήταν για τον Μόμο καθοριστική. Όπως εξηγεί στο gazzetta.gr ο Αντώνης Σαριόγλου: «Πιστεύω ότι δεν έχει να κάνει τόσο με το πως δουλεύει με τον Κλοπ, αλλά με το πόσο πολύ τον πίστευε γι' αυτό που ήθελε ο Κλοπ πριν καν πάει στη Λίβερπουλ. Τον πίστευε πραγματικά πάρα πολύ, πήγε στη Ρώμη και του μίλησε αναλυτικά για το τι θέλει και πώς σκέφτεται να τον προσαρμόσει μέσα στην ομάδα και μέσα στο σύστημά του. Τον έκανε, πριν γίνει μεταγραφή στη Λίβερπουλ, να πιστέψει ότι μπορεί να πετύχει. Αυτό μου το είπε προσωπικά. Γιατί τον ρώτησα αν είναι σίγουρος ότι θέλει να ξαναπάει στην Αγγλία, αφού στην Ιταλία πηγαίνει πάρα πολύ καλά. Και μου είπε "Αντώνη με βάση αυτά που μου είπε ο προπονητής, εγώ που ούτως ή άλλως θεωρώ ότι μπορώ να τα καταφέρω στο αγγλικό πρωτάθλημα, πιστεύω ότι μου ταιριάζει περισσότερο από το ιταλικό". Και επέμενε όταν του ανέφερα το παράδειγμα της Τσέλσι, προσθέτοντας ότι: "Μου πηγαίνει παραπάνω και θα το αποδείξω, με βάση αυτά που μου είπε ο προπονητής πιστεύω ότι η Λίβερπουλ είναι η μεγάλη μου ευκαιρία".

Ο χαμένος του αγγλικού «εμφύλιου» στους «8» του Champions League, Πεπ Γκουαρδιόλα, έβγαλε το καπέλο στον Κλοπ για τον τρόπο που τον ταίριαξε στην ομάδα: «Στην Τσέλσι δεν έπαιξε τόσο πολύ αλλά στη Ρόμα ήταν καταπληκτικός, σε κάθε ματς δημιουργούσε πολλές ευκαιρίες, αλλά κάτι έλειπε. Φέτος, ο τρόπος με τον οποίο θέλει να παίξει ο Κλοπ, είναι τέλειος για αυτόν. Νομίζω ότι ο Γίργκεν είναι μάστερ στο να παίρνει παίκτες που πραγματικά χρειάζεται για τον τρόπο που θέλει να παίξει». Ο Μαρκ Κρίτσλι είναι ανταποκριτής του Independent στο Λίβερπουλ, παρακολουθώντας από κοντά όλα τη διαδικασία ένταξης του Σαλάχ στη φιλοσοφία του Γερμανού. Και η εκμετάλλευση των κενών χώρων στο αντίπαλο 1/3, είναι για εκείνον σημείο-κλειδί της επιτυχίας του. Παράλληλα, όπως τονίζει στο gazzetta.gr, είναι η ιδανική απόδειξη για το ότι την επιτυχία με την αποτυχία την καθορίζουν διαφορετικοί παράγοντες και όχι μόνο αυτή καθεαυτή η ικανότητα του ποδοσφαιριστή.

«Είναι εύκολο να διακρίνει κανείς ότι ο Σαλάχ είναι απλά φαινομενικός φέτος και νομίζω ότι η επιτυχία του αποδεικνύει σε αρκετούς παρατηρητές του αγγλικού ποδοσφαίρου ότι μπορείς να έρθεις εδώ και να "αποτύχεις" σε έναν βαθμό, αλλά στη συνέχεια να επιστρέψεις και να πετύχεις. Αρκετοί ποδοσφαιριστές από το εξωτερικό ξεγράφονται ή αντιμετωπίζονται με σκεπτικισμό αν δεν καταφέρουν να κάνουν αίσθηση στην Premier League την πρώτη φορά που δοκιμάζονται, αλλά όταν όταν ένας παίκτης δεν καταφέρνει να αποδώσει με βάση τα όσα περιμένουν από αυτόν, αυτό μπορεί να οφείλεται σε πολλούς διαφορετικούς παράγοντες. Ο Σαλάχ ήταν θύμα των συγκυριών στην Τσέλσι. Ήρθε ως ένας 21χρονος σε λάθος χρόνο, για τον λάθος προπονητή, σε μια ομάδα που δεν ταίριαζε στο αγωνιστικό του στιλ. Νομίζω πως εκείνοι που τον παρακολουθούσαν όταν ήταν στη Serie A με τη Φιορεντίνα και τη Ρόμα, κατάλαβαν και περίμεναν να τα πάει καλά στην επιστροφή του στην Αγγλία, κυρίως από τη στιγμή που πήγε στη Λίβερπουλ του Γίργκεν Κλοπ.

Η προσέγγισή του είναι απλά τέλεια για αυτόν. Παρόλα αυτά, ίσως κανείς δεν περίμενε να κάνει τόσο μεγάλη θραύση. Και νομίζω ότι ο λόγος που εξελίχθηκε από έναν πολύ καλό παίκτη σε έναν εξαιρετικό, είναι οι θέσεις που παίρνει. Ο Σαλάχ είπε πριν από μερικούς μήνες ότι ο Κλοπ του έχει δώσει εντολή από το ξεκίνημα της σεζόν να μένει όσο το δυνατόν πιο κοντά στην αντίπαλη εστία. Δείτε τα δύο γκολ του με τη Μάντσεστερ Σίτι στα προημιτελικά και θα καταλάβετε. Είναι εκεί, στην περιοχή, εκτελώντας ένα απλό τελείωμα έπειτα από την σωστή εφαρμογή του πρέσινγκ των συμπαικτών του. Είναι απλό, αλλά παράλληλα τρομερά αποτελεσματικό και σκοράρει τόσα "εύκολα" γκολ, όσα από αντεπιθέσεις ή "κόβοντας" προς τα μέσα από τα δεξιά. Νομίζω ότι υπό αυτό το πρίσμα και αυτό μου έμεινε κυρίως από το πρώτο του μισό στη σεζόν, αυτά που έκανε δεν απείχαν πολύ από τον Ραχίμ Στέρλινγκ στη Μάντσεστερ Σίτι. Το σκοράρισμα του Στέρλινγκ έχει μειωθεί στο δεύτερο μισό της σεζόν, αλλά για ένα διάστημα και οι δύο ποδοσφαιριστές σκόραραν κάθε εβδομάδα απλά παίρνοντας εξαιρετικές θέσεις. Επιθετικοί όπως ο Άλαν Σίρερ και ο Μάικλ Όουεν κάποτε στήριζαν το παιχνίδι τους γύρω από αυτό, τις τοποθετήσεις. Αργότερα, με αυτό το είδος "κυνηγού" πέθανε, μαζί με την αλήθεια για την επιτυχία τους στο αγγλικό ποδόσφαιρο. Η συγκομιδή του Σαλάχ ίσως εμπνεύσει μια εκ νέου μεγαλύτερη εκτίμηση της σημασίας των τοποθετήσεων και της εκμετάλλευσης του χώρου για τους επιθετικούς».

Ένα από τα σημεία που ξεχωρίζουν στον χαρακτήρα του είναι η γενναιοδωρία. Αγνή, αφτιασίδωτη και όχι για εμπορικούς λόγους. «Σαν παιδί κάθε φορά που έχει κάποιος γενέθλια και είμαστε σε καμπ θα πάρει δώρο, για την ακρίβεια το έχει φέρει ήδη μαζί του. Όταν κάποιος από τους υπαλλήλους ή τους συμπαίκτες του αποκτά παιδί θα πάρει δώρο και σε αυτόν και στο παιδί. Τα ξέρει, τα μαθαίνει και φέρνει το δώρο και δεν θέλει να το προβάλλει, το κάνει γιατί θέλει να το κάνει. Τα κάνει για να είναι καλά με τον συνάνθρωπό του και όχι για να προβληθεί. Εμένα μου έκανε εντύπωση που όταν ήταν στη Ρόμα, ήδη φτασμένος ποδοσφαιριστής, ήρθε μέσα στη νύχτα και μου χτύπησε την πόρτα και μου έφερε τη φανέλα του. Μου λέει "θέλω να την έχεις για να σε ευχαριστήσω για τη συνεργασία", που από μια μεγάλη βεντέτα δεν το περιμένεις. Γενικότερα ο τρόπος που βοηθάει κάποιους ανθρώπους στην ομοσπονδία, υπαλλήλους, φροντιστές, ακόμα και συμπαίκτες του είναι τέτοιος ώστε να μην μαθευτεί. Όπως και τα όσα κάνει για τα χωριό του. Αυτά που γίνονται για το θεαθήναι τα μισεί, αλλά τα κάνει σαν υποχρέωση», εξηγεί στο gazzetta.gr ο Αντώνης Σαριόγλου.

Παρά την εκτόξευσή του συνεχίζει να βρίσκεται κοντά στη Ναγκρίγκ, την ιδιαίτερη πατρίδα του, όπου συχνά-πυκνά κάνει δωρεές. Έφτιαξε δημόσιο γυμναστήριο και γήπεδο με τεχνητό χλοοτάπητα, έχτισε σχολείο και έχει εξοπλίσει αρκετά νοσοκομεία της περιοχής με ασθενοφόρα. Πριν από μερικές εβδομάδες, έγινε γνωστό ότι έκανε δώρο εξοπλισμό ύψους μισού εκατομμυρίου σε παιδοογκολογικό νοσοκομείο του Καΐρου. Έχει το δικό του φιλανθρωπικό ίδρυμα και ένα σχολείο στην πόλη Μπασιούν, μαζί με αρκετούς δρόμους, έχουν πάρει το όνομά του. Επίσης δώρισε 30.000 ευρώ στην Ένωση Παλαιμάχων Παικτών στην Αίγυπτο και τον Ιανουάριο τόσο ο πρόεδρος της χώρας, Αμπντέλ Φατάχ Αλ Σίσι, όσο και υπουργός νεότητας και αθλητισμού, Καλέντ Αμπντέλ Αζίντ, τον ευχαρίστησαν δημοσίως για τη δωρεά ύψους πάνω από 200.000 ευρώ για την τόνωση της οικονομίας της χώρας.

Για το γκολ που πέτυχε απέναντι στο Κονγκό, στέλνοντας τη χώρα του στο Μουντιάλ, Αιγύπτιος επιχειρηματίας προσφέρθηκε να του χτίσει μια βίλα. Αρνήθηκε την δωρεά και προέτρεψε τα χρήματα να δοθούν στο χωριό του. Σε τηλεοπτικό ρεπορτάζ στην πόλη Λούξορ είδε ένα παιδί με ένα παλιό πανοφόρι, πάνω στο οποίο είχε γράψει πρόχειρα το όνομα και τον αριθμό του ειδώλου του. Ο Σαλάχ επικοινώνησε με την δημοσιογράφο και έστειλε στο παιδί μια ολοκαίνουρια φανέλα της Λίβερπουλ. Χαρακτηριστικό για τον χαρακτήρα του είναι, σύμφωνα με τα ρεπορτάζ, ότι κατόπιν δικής του παρέμβασης ο άνθρωπος που διέρρηξε το σπίτι του όταν έπαιζε σε αγώνα της Εθνικής, να μην πάει φυλακή. Στη συνέχεια, χρηματοδότησε ο ίδιος την είσοδό του σε πρόγραμμα αποκατάστασης και κοινωνικής επανένταξης. Κι αν αυτά είναι τα λίγα που έχουν βγει προς τα έξω, είναι εύκολο να φανταστεί κανείς αυτά που μένουν κρυφά.

Aν κοιτάξετε με προσοχή κοντά στο τούνελ του Άνφιλντ, στα εντός έδρας ματς της Λίβερπουλ, θα διακρίνετε μια σημαία της Αιγύπτου. Υπεύθυνος γι' αυτήν είναι ο Χατέμ Καντούς, επενδυτικός σύμβουλος γεννημένος στην Αίγυπτο, που ζει και εργάζεται στο Λονδίνο. Είναι υπεύθυνος για το Podcast Oilfield index, που απευθύνεται σε αραβόφωνους φίλους των Reds και αποτελεί μάλλον τον πιο φανατικό Αιγύπτιο οπαδό τους, καθώς δεν χάνει ματς! Παράλληλα, είναι ο κατάλληλος άνθρωπος για να μιλήσει για τον αντίκτυπο που έχει η πορεία του πίσω στην πατρίδα. Είναι άλλωστε εκείνος που με τα γκολ του σφράγισε την πρόκρισή της σε τελική φάση Μουντιάλ για πρώτη φορά μετά το 1990, αν και η εκτόξευσή του στη συνείδηση των συμπατριωτών του είχε ξεκινήσει καιρό πριν.

Ο Καντούς τονίζει στο gazzetta.gr: «Ο Σαλάχ αντιμετωπίζεται σαν βασιλικό πρόσωπο όχι μόνο στην Αίγυπτο, αλλά σε όλη την Μέση Ανατολή και την Αφρική. Κατάφερε να ενώσει μια χώρα και μια ήπειρο σε δύσκολους καιρούς. Μας κάνει να ξεχνάμε όλες τις δυσκολίες με αυτά που κάνει. Για 90 λεπτά σκεφτόμαστε μόνο αυτόν και θέλουμε να πάει καλά. Ανεξάρτητα με το ποια ομάδα υποστηρίζεις, συμπαθείς τον Σαλάχ. Έχω φίλους που είναι Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και μισούν τη Λίβερπουλ, αλλά αγοράζουν φανέλες του Σαλάχ. Παντού παίρνουν φανέλες του. Έχει καταφέρει κάτι που οι πολιτικοί δεν το έκαναν ποτέ στη Μέση Ανατολή. Αν πας σε οποιαδήποτε καφετέρια στην Μέση Ανατολή ή στην Αφρική όταν έχει ματς η Λίβερπουλ και παίζει ο Σαλάχ και θα δεις ότι είναι γεμάτες και παρακολουθούν το ματς. Όταν γίνεται αλλαγή, κυριαρχεί η απογοήτευση. Όταν σκοράρει πανηγυρίζουν οι πάντες».

«Πάνω από ένα εκατομμύριο συμπολίτες του έφτασαν στο σημείο να τον ψηφίσουν μαζικά στις εκλογές, ακυρώνοντας έτσι τα ψηφοδέλτια και δείχνοντας τη λατρεία τους για το αστέρι των «Φαραώ»! «Ο κόσμος στην Αίγυπτο είναι απογοητευμένος με την πολιτική και συνήθως δεν πηγαίνει να ψηφίσει, εξού και τα χαμηλά ποσοστά. Εκείνοι που το κάνουν προβληματίζονται για εκλογική απάτη, οπότε αποφάσισαν να ακυρώσουν το ψηφοδέλτιο. Και δεν υπήρχε καλύτερος τρόπος από το να προσθέσουν τον Σαλάχ, ο οποίος έχει καθολική αποδοχή, στο ψηφοδέλτιο! Η δημοτικότητά του είναι υψηλή από όταν έφυγε από την Αίγυπτο να παίξει για τη Βασιλεία. Ο τρόπος που με το σπαθί του κάθε φορά πηγαίνει και σε μεγαλύτερο κλαμπ δημιουργεί μια εικόνα εκπροσώπησης της χώρας. Τον βλέπουμε μέσα από τα μάτια ενός υπερήφανου γονιού όταν πηγαίνει καλά», προσθέτει ο Καντούς.

«Λατρευόταν τόσο πολύ από τη στιγμή που πήρε τη μεταγραφή στην Τσέλσι και μετά, που άρχισε να κάνει πολύ καλή χρονιά στη Φιορεντίνα. Η εξέλιξή του συνδυάστηκε και με την εθνική, έγινε ο απόλυτος ηγέτης της. Η Αίγυπτος κατάφερε να υλοποιήσει το όνειρο εκατομμυρίων ανθρώπων και να πάει στο Μουντιάλ μέσω των δικών του ποδιών και αυτό είναι το βασικό που τον έχει κάνει λαϊκό ήρωα. Εξάλλου, το φιλανθρωπικό του έργο και τα όσα κάνει για την κοινωνία ο ίδιος δεν το προβάλλει προς τα έξω. Οι Αιγύπτιοι ξέρουν κάποια από αυτά που κάνει. Αλλά λατρεύεται ως θεός για αυτά που κάνει ποδοσφαιρικά και μέσα από την εθνική, αλλά και γιατί είναι παγκοσμίως το καμάρι των Αιγυπτίων. Και σίγουρα το ότι συνδυάζει αυτή την ποδοσφαιρική πορεία με την πολύ καλή καρδιά και τον χαρακτήρα του, παίζει το ρόλο του», προσθέτει ο Σαριόγλου και τονίζει ότι όποτε βρίσκεται στην πατρίδα του... δεν μπορεί να κυκλοφορήσει: «Είναι σε επίπεδα τρέλας. Δεν μπορεί να ζήσει. Όταν είναι σε δημόσιο χώρο είναι μεγάλο πρόβλημα. Και είναι ένα παιδί που πάντα προσπαθεί όταν έρχονται να του ζητήσουν φωτογραφία να κάτσει υπομονετικά και να περιμένει να βγει με όλους, μέχρι που θα βρεθεί κάποιος να τον πάρει και να φύγει. Γιατί αλλιώς μπορεί να κάθεται με τις ώρες και να μην φεύγει. Χαμογελαστά και με όλους».

Αγαπημένη αγγλική λέξη; «Love». Αγαπημένος ήχος; «Η φωνή της κόρης μου». O Mοχάμεντ Σαλάχ δεν έχει αλλοιωθεί στο ελάχιστο. Προτιμά να μιλά με πράξεις και όχι με λόγια, δεν του αρέσει η υπερέκθεση στα social media, κρατά χαμηλό προφίλ στην προσωπική του ζωή και σε καιρούς ανεξέλεγκτης ισλαμοφοβίας, δείχνει ότι ένας πιστός Μουσουλμάνος, που μελετά το Κοράνι στα εκτός έδρας ματς της ομάδας, μπορεί να χρησιμοποιήσει τα διδάγματα βοηθώντας τους συνανθρώπους του και παραμένοντας προσγειωμένος. O όλος τρόπος που αντιμετωπίζει τα πράγματα, το γεγονός ότι δεν ξεχνά τις ρίζες του και η έκφραση αλληλεγγύης όποτε και όταν είναι εφικτό, τον κάνουν ξεχωριστό.

«Ξέρεις είναι αυτό που λένε πάντα στα χωριά, ότι άνθρωπο που χαμογελά να μην τον φοβάσαι. Αυτό είναι και ο Μόμο. Είναι ένα παιδί που πάντα χαμογελά. Είναι ένα χαμόγελο που πηγάζει από μέσα του. Έχει πολύ καθαρή, αγνή καρδιά. Δεν έχει έπαρση. Έχει κρατήσει την προσωπικότητα και τον χαρακτήρα του αναλλοίωτο, όπως ήταν πριν φύγει από την Αίγυπτο. Αυτό το ταπεινό παιδί, το φτωχό που ξεκίνησε να φτιάξει τη ζωή του μέσα από το ποδόσφαιρο, έχει μείνει έτσι», λέει χαρακτηριστικά ο Αντώνης Σαριόγλου.

«Έξω από το γήπεδο ο Μόμο είναι ένα παιδί πολύ ήσυχο, χωρίς αντιπαραθέσεις, ένα παιδί πολύ ευγενικό με όλους τους συμπαίκτες του και τους δημοσογράφους, αν και ήταν πολύ δύσκολο να δώσει συνέντευξη. Κανείς δεν ήξερε τη φωνή του, αλλά γνώριζε πολύ καλά το παιχνίδι και το τρέξιμό του!», ισχυρίζεται ο Μάσιμο Μπαζίλε.

Για τον άνθρωπο που του έδωσε το διαβατήριο για την Ευρώπη, η παραμυθένια χρονιά του Σαλάχ μπορεί να δώσει παραπάνω ευκαιρίες σε παίκτες με ταλέντο από την Αίγυπτο και τις γειτονικές της χώρες. «Ειλικρινά ελπίζω να αλλάξει ο τρόπος που βλέπουν οι Ευρωπαϊκές ομάδες όχι μόνο τους Αιγύπτιους, αλλά γενικά τους παίκτες από τις εκεί χώρες. Έχουν τόσα πολλά ταλέντα. Εμείς πήραμε δύο παίκτες από την Αίγυπτο, οι οποίοι τα πήγαν φανταστικά και απέδειξαν επίσης ότι ήταν και εκπληκτικοί άνθρωποι. Ταπεινοί, πρόθυμοι να δουλέψουν και επίσης επικοινωνσούσαν άψογα με τους Ελβετούς. Μόνο να προτρέψω μπορώ τις ευρωπαϊκές ομάδες να τους εμπιστευτούν», καταλήγει ο Χάιτς...