Η μάχη της ΜΙ5 και Ρώσων κατασκόπων στο γήπεδο της Τσέλσι (pics)

Το περιστατικό που περιγράφει ο Τομ Μάρκους στο βιβλίο του «I Spy: My Life In MI5», το οποίο κυκλοφορεί στις 30 Μαΐου κάλλιστα θα μπορούσε να είναι σενάριο ταινίας δράσης... Είναι πραγματικό όμως, καθώς από τέτοιες ιστορίες τροφοδοτούν παραγωγές όπως ο Τζέιμς Μποντ και άλλες του συγκεκριμένου είδους.

Όλα λοιπόν ξεκινούν από μία σύσκεψη μίας ομάδας της MI5, όπου ο επιχειρησιακός διευθυντής ανακοινώνει πως στόχος τους είναι ένας Ρώσος κατάσκοπος με κωδική ονομασία «Magenta Stoat». Σύμφωνα με τις πληροφορίες που υπήρχαν, επεξεργαζόταν ένα χτύπημα στην τεχνολογία της Μεγάλης Βρετανίας και για αυτό τον λόγο θα είχε συνάντηση με έναν σύνδεσμό του, στο Στάμφορντ Μπριτζ.

Εκεί λοιπόν, ο Τομ Μάρκους (σ.σ. φυσικά και αυτό δεν ήταν το πραγματικό όνομά του) έφτασε ελπίζοντας οτι θα ήταν σε κάποια από τα ξενοδοχεία που υπάρχουν στην περιοχή. Ενημερώνεται όμως οτι θα είναι μέσα στο γήπεδο, κάτι που μεγαλώνει πολύ τον βαθμό της δυσκολίας όλης της επιχείρησης. Βλέπετε, στόχος δεν ήταν να τον συλλάβουν όπως θα έκαναν π.χ οι Αμερικάνικες υπηρεσίες, αλλά να τον παρακολουθήσουν, χωρίς να γίνουν αντιληπτοί.

Έχοντας γίνει ένα με τον κόσμο που έφτανε στο «Στάμφορντ Μπριτζ», ο Άλισον που δίνει τις οδηγίες από τις επικοινωνίες, λέει πως επειδή δεν αναμένεται να παρακολουθήσει όλο το παιχνίδι των «μπλε», πρέπει οι ομάδες που είναι στο γήπεδο να καλύψουν όλες τις εξόδους. «Έκατσε» μάλιστα, μία από αυτές να είναι η δική του. Ενημερώνει λοιπόν πως το Shed End το αναλαμβάνει αυτός, όμως τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν όπως θα περίμενε...

Ξαφνικά αρχίζει ένας μεγάλος καυγάς μεταξύ των οπαδών, με αποτέλεσμα να δεχθεί μία κλωτσιά και να μην μπορεί να ειδοποιήσει το κέντρο πως είναι ενεργός. Μάλιστα η κατάσταση άρχισε να ξεφεύγει με την επέμβαση της αστυνομίας, δεχόμενος ένα νέο χτύπημα στον πνεύμονα, που τον εμποδίζει από το να αναπνεύσει.

Με την άκρη του ματιού του όμως βλέπει τον στόχο να απομακρύνεται χαμογελώντας και μιλώντας με κάποιον που ήταν πίσω του και φορούσε ένα κόκκινο παλτό. Με τα πολλά καταφέρνει να μιλήσει στον ασύρματο και να ενημερώσει για τα χαρακτηριστικά του ανθρώπου με τον οποίο μιλούσε ο «Magenta Stoat». Με χαρά άκουσε από την άλλη άκρη πως μία άλλη ομάδα είχε αναλάβει την παρακολούθησή τους από τη στιγμή που βγήκαν από το γήπεδο.

Έτσι, σαφώς ανακουφισμένος πήγε στο αυτοκίνητό του, αλλά λίγο αργότερα ο βασικός στόχος είχε χαθεί, όμως ο άλλος είχε ακόμα μάτια της MI5 καρφωμένα πάνω του. Έπρεπε να υπάρχει μία φωτογραφία για να αναγνωριστεί... Έτσι, ο Τομ Μάρκους μπήκε σε αυτή την ομάδα και προσπάθησε να βρει την κατάλληλη ευκαιρία.

Κοιτώντας τις τιμές σε μία καφετέρια, ο τύπος με την κόκκινη κουκούλα πλησίασε προς το μέρος του και τότε έστρεψε διακριτικά την κάμερα κατά πάνω του. Εκείνη τη στιγμή από την άλλη άκρη της επικοινωνίας ακούγεται μία φωνή να λέει: «Αυτός με το κόκκινο μπουφάν είναι ο Last Dawn. Είναι ο Last Dawn. Πως γίνεται αυτό; Έπρεπε να είναι νεκρός». Ο συγκεκριμένος τύπος λοιπόν υποτίθεται οτι είχε σκοτωθεί πριν από χρόνια στην Τσετσενία, όμως όχι απλά δεν είχε χαιρετήσει τον κόσμο αυτό, αλλά ήταν απολύτως ενεργός πράκτορας.

Την ίδια ώρα, ο Magenta Stoat πλησίαζε το συγκεκριμένο καφέ με ένα ποδήλατο. Κάθισε στην ουρά, με τον «Last Dawn» να βάζει κάτι μέσα σε μία χαρτοπετσέτα και να το δίνει διακριτικά στον συμπατριώτη του. Ήταν αυτό που συνηθίζουμε να λέμε dead drop και αφορά συνήθως την συναλλαγή μεταξύ κατασκόπων.

Εντελώς απροειδοποίητα όμως, από τον ασύρματο δίνεται εντολή για εγκατάλειψη της επιχείρησης. Αλλά γιατί... Όπως εξηγεί στην συνέχεια, μία από τις τηλεφωνικές συνομιλίες που κατάφερε να υποκλέψει η ΜΙ5 από την περιοχή ήταν προς ένα γραφείο στην Ρωσία, όπου από την άλλη γραμμή ειπώθηκε το εξής: «Θα δούμε οτιδήποτε κουνιέται». Κάτι που σημαίνει οτι υπήρχε ήδη σε εξέλιξη επιχείρηση κάλυψης της συνάντησης και οι Βρετανοί δεν ήθελαν με τίποτα να αποκαλυφθούν.

Λίγες μέρες αργότερα και ενώ στην ομάδα υπήρχε μία απογοήτευση για την χαμένη ευκαιρία, ήρθε η πληροφορία οτι οι δυο Ρώσοι συν ακόμα έναν με το κωδικό όνομα «Turquoise Flamingo» ήταν να συναντηθούν σε ένα πάρκο. Οι οδηγίες αυτή την φορά ήταν διαφορετικές... «Ας παίξουμε το δικό τους παιχνίδι. Ας κάνουμε αισθητή την παρουσία μας και ας τους αναγκάσουμε να τρέξουν», είπε ο επιχειρησιακός διευθυντής. Δεκάδες ομάδες είχαν απλωθεί στον χώρο, είχαν κλείσει κάθε πιθανή και απίθανη έξοδο, ενώ τη στιγμή που θα ξεκινούσε το κυνηγητό ήταν προγραμματισμένο να πέσει και το τηλεφωνικό δίκτυο, προκειμένου να μην έχουν την παραμικρή στήριξη.

Το σχέδιο στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία, χωρίς όμως κανένας από τους πράκτορες της MI5 να μάθει τα ακριβή σχέδια των Ρώσων.