Σε αυτές τις εκλογές γιατί να ψηφίσεις και ποιόν;
Κόπα Άφρικα με αμέτρητες αγορές και σούπερ αποδόσεις στη Vistabet.gr.
Δεν πιστεύω στην αποχή, δεν νομίζω ότι θα αποτελέσει ένα στατιστικό που θα διαβάσει κάποιος, που θα αποφέρει κάτι. Είναι βέβαια σημαντικό το να μπορείς να στέκεσαι μπροστά στον καθρέφτη χωρίς να μουτζώνεις το είδωλό σου αλλά επειδή την έχω πάρει την απόφαση της αποχής παλιότερα, οφείλω να ομολογήσω ότι δεν αισθανόμουν και πολύ άνετα ή πολύ αθώος μπροστά στην επέλαση των ναζί.
Το τι θα ψηφίσει ένας πολιτικοποιημένος ακομμάτιστος άνθρωπος είναι αρκετά δύσκολο να το αποφασίσει και αυτή τη φορά, οπότε ας την ανοίξουμε τη συζήτηση ανάλογα με τα κριτήρια του καθενός.
Όπως πιστεύω στην ατομική ευθύνη έτσι πιστεύω και στα προσωπικά κριτήρια. Δεν αντιλαμβάνομαι για παράδειγμα πως ο εφοπλιστής δηλώνει Σύριζα ή πως ο εργάτης στη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη δηλώνει νεοδημοκράτης ΕΚΤΟΣ αν εξυπηρετούνται τα προσωπικά τους συμφέροντα. Καθώς δεν είμαι τόσο αιθεροβάμων ρομαντικός να πιστεύω, ότι «υπήρξαμε ποτέ στο Εμείς» αλλά παραμένουμε αιώνια «στο Εγώ», συνηθίζω να ρωτάω όποιον μου ανοίγει την πολιτική συζήτηση, «εσύ πότε ήσουν καλύτερα;» Πότε δηλαδή η οικονομία του νοικοκυριού σου ήταν πιο άνετη, πότε η καριέρα σου ή η καριέρα του παιδιού σου είχε μια προοπτική, πότε η επίσκεψη σου σε ένα δημόσιο νοσοκομείο ήταν πιο αξιοπρεπής, πότε το ελληνικό δημόσιο σχολείο του γιου σου ή της κόρης σου λειτουργούσε καλύτερα.
'Ενας από τους γνωστούς μου απάντησε ειλικρινά, «εγώ επειδή επί Σύριζα βρήκα ξανά μια κανονική δουλειά και κόλλησα ξανά ένσημα, θα ψηφίσω Σύριζα». Τόσο απλά. 'Αλλος μου είπε, «είμαι ελεύθερος επαγγελματίας, ελπίζω στις φιλελεύθερες εξαγγελίες του Μητσοτάκη, άσε που επειδή περίμενα να πληρωθώ από το Δημόσιο για δουλειές που έκανα, η στάση πληρωμών του Τσίπρα για να παρουσιάσει υπερπλεονάσματα με γονάτισε». Δυο ακτικρουόμενες απόψεις και οπτικές χωρίς απαραίτητα να είναι σωστές αλλά για αυτούς που τις εκφράζουν απόλυτα στοιχειοθετημένες.
Ας υποθέσουμε ότι δεν καλύπτεσαι από την παραπάνω συλλογιστική κι έχεις βάλει κάποια standards που θα καθορίσουν την ψήφο σου προς συγκεκριμένα πρόσωπα, κάτι σαν την αυτοδιοικητική ψήφο. Θέλεις να ξεχωρίσεις τα άτομα που πιστεύεις ότι μπορούν να εκπροσωπήσουν την κοινωνία, όχι να την διοικήσουν αλλαζονικά αλλά να την εκπροσωπήσουν. Εγώ κάπου εκεί βρίσκομαι πρέπει να ομολογήσω. Πιστεύω βλέπετε ότι όσο υπάρχει ένα γραφειάκι ελληνικών υποθέσεων κάπου στα βάθη του γερμανικού υπουργείου οικονομικών, καλό θα είναι να κρατάω μικρό καλάθι με τις εξαγγελίες του οποιουδήποτε. Έτσι πήγα λίγο παρακάτω αρχίζοντας να μελετώ τα άτομα στην εκλογική περιφέρεια που ψηφίζω.
Άρχισα αποκλείοντας φυσικά τους υποψηφίους των εγκληματικών οργανώσεων και προσπαθώντας να βρω τους ανθρώπους πιο κοντά στο Κέντρο. Αυτό από μόνο του είναι εξαιρετικά δύσκολο μια που οι πολιτικές δυνάμεις στην Ελλάδα γενικά εγκαταλείπουν το Κέντρο γιατί βλέπουν ότι ανθούν τα άκρα και καβαλάνε το κύμα που έτσι κι αλλιώς ταιριάζει καλύτερα στη ελληνική κοινωνία του 2019. Κραυγές, ντου, βρισίδια, τζάμπα μαγκιές στο καθημερινό μενού, ειδικά μέσα από τα social media της «ελεύθερης έκφρασης».
Μετά είπα ότι θα αποκλείσω υποψηφίους που δε σεβάστηκαν την πόλη μου, που προχώρησαν για μια ακόμα φορά σε αφισσοκολλήσεις, μπούκωσαν με φυλλάδια τα γραμματοκιβώτια και τους υαλοκαθαριστήρες, έστειλαν ανθρώπους στα φανάρια, με έπρηξαν με μηνύματα στο κινητό ασχέτως φυσικά με το πολυθρύλητο GDPR και πολλά τέτοια παλαιολιθικά. Τη δυσκόλεψα την πίστα ε;
Θα σας έλεγα να βοηθηθείτε από τους δημοσιογράφους αλλά ναι, εδώ ζω κι εγώ και βλέπω τη δημοσιογραφία να πυροβολεί τα πόδια της. Κατάντησε ο γρηγορότερος δρόμος προς την κομματική ανέλιξη ενώ τα πρωτοσέλιδα της ντροπής σού κουνάνε το δάχτυλο, «ψήφισε αυτό – μαύρισε εκείνο». Φτάσαμε να γίνονται ντου κουκουλοφόρων σε έντυπα και δημοσιογράφοι να είναι οι πρώτοι που επικροτούν!
Συμπερασματικά και με αρκετό κόπο βρήκα τι θα ψηφίσω και αύριο δε θα κάνω κανενός τη χάρη να μη βρεθώ στην κάλπη. Γιατί η λογική των μεγάλων κομμάτων υπαγορεύει, «αν δε σκοπεύεις να ψηφίσεις εμάς, καλύτερα πήγαινε για μπάνιο». Δε θα πάω να τιμωρήσω κανέναν ή να μαυρίσω κανέναν, θα πάω να ψηφίσω κάποιους με αρκετό φόβο ομολογώ μήπως αποδειχτούν κατώτεροι των περιστάσεων, εξαιρετικά «προσαρμοστικοί» σε ένα φθοροποιό περιβάλλον. Θα αναλάβω την ευθύνη μου κι ελπίζω να μην το μετανιώσω πικρά.
Τέλος διαβάζοντας πολλές φορές τα σχόλια οφείλω να καταθέσω κι αυτό. Όταν κάποιος μου γράφει, «ναι αλλά Κιούση είσαι ισαποστασάκιας και δεν προτείνεις κάτι συγκεκριμένο, δεν παίρνεις σαφή θέση», απογοητεύομαι και εξηγώ πολλά για τη δημοσιογραφία του σήμερα. Αντί να τρώει κράξιμο αυτός που απροκάλυπτα είναι δημοσιογράφος-πολιτευτής, τρώω κράξιμο εγώ! Αντί να την ακούει οποιοσδήποτε σας λέει «να κάνεις αυτό», κατηγορούμαι εγώ ως απολιτίκ. Πάμε καθόλου καλά; Θυμάται κανείς ότι υπάρχει λόγος που η ψήφος είναι μυστική; Θυμάται κανείς ότι η δημοσιογραφία οφείλει να τηρεί αποστάσεις; Ευχαριστιέστε πιο πολύ τον καυγά, τα ντου, τους στρατευμένους και τα μπάχαλα; Αν ναι, έχετε δίκιο, που να τραβιέστε αύριο, καλύτερα πηγαίνετε για μπάνιο, έχει και καύσωνα. Τρέμω μόνο στην ιδέα μη βρεθείτε μόνο εσείς στην κάλπη. Για αυτό θα πάω εγώ. Για να μην αποφασίσετε μόνο εσείς.
