Μουσική για τα μάτια
Η έκφραση «μουσική για τα μάτια» είναι από τις αγαπημένες μου. Τη χρησιμοποιώ συχνά όταν θέλω να περιγράψω κάποια μαγευτική παράσταση μπάσκετ, όπως το σεμινάριο που παρέδωσαν μέσα από τις οθόνες μας οι Σαν Αντόνιο Σπερς στους τελικούς του 2014 ή η Εθνική ομάδα στο αλησμόνητο ντέρμπι με τις ΗΠΑ το 2006 στη Σαϊτάμα. Έπρεπε μάλλον να κατοχυρώσω τα πνευματικά δικαιώματα, διότι ξαφνικά τη βλέπω σε αφίσες και σε καταχωρήσεις στο διαδίκτυο. Αν είναι όμως για το χατίρι του «In-Edit», χαλάλι…
Πρόκειται για ένα κινηματογραφικό φεστιβάλ γεμάτο μουσική ή για μία μουσική πανδαισία γεμάτη κινηματογράφο. Ξεκίνησε το 2003 στη Βαρκελώνη για να στεγάσει το παραμελημένο είδος του μουσικού ντοκυμαντέρ και απλώθηκε γρήγορα σε περισσότερες από 15 πόλεις του πλανήτη.
Το φθινόπωρο του 2014, το «Ιn-Edit» μίλησε για πρώτη φορά ελληνικά, με πρώτη στάση τη Θεσσαλονίκη. Πέρυσι απλώθηκε και στην Αθήνα και αύριο ανοίγει για 3η σερί χρονιά τις πόρτες της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση, αποφασισμένο να προσφέρει μουσική για τα μάτια μας.
Εάν έρθετε, που θα έρθετε νομίζω εάν αγαπάτε τη ροκ, τη σόουλ, τα μπλουζ ή το πανκ, θα νομίζετε ότι βρίσκεστε σε συναυλία. Oι θεατές που γεμίζουν σε μεγάλο βαθμό την αίθουσα έχει περισσότερα κοινά με το κοινό του Rockwave ή του Ejekt ή του Release, παρά του «Δαναού» ή της «Έλλης» ή του «Ιντεάλ».
Ρίξτε μια ματιά στο πρόγραμμα και θα καταλάβετε: Oasis, Blur, Leonard Cohen, Edwyn Collins, National, Janis Joplin, Nina Simone, Υο-Υο Μa, Sparklehorse, σε ένα οργιαστικό τετραήμερο, με live μουσική από Αφρικανούς μουσικούς την Παρασκευή και από τον Εdwyn Collins την Κυριακή.
Και Dylan φυσικά, διάνα πάνω στην επικαιρότητα, με το θαυμάσιο «Don’t Look Back» του 1965, για να καταλάβουν οι αμφισβητίες πού στην ευχή κολλάει η βράβευσή του με Νόμπελ. Δυστυχώς αυτός έχει άλλες δουλειές και δεν γινόταν να έρθει να διανθίσει την προβολή με ζωντανές νότες…
Eγώ λέω να φορέσω τη μπλούζα με τη στάμπα «Common People» που αγόρασα πέρυσι στο περιθώριο της προβολής ενός ντοκυμαντέρ των Pulp και να πάω να δω το «Supersonic» των Oasis, το βράδυ του Σαββάτου.
Εάν κρίνω απ’όσα διάβασα στον αγγλικό μουσικό Τύπο, το ντοκυμαντέρ είναι άχαστο. Όχι μόνο έχει σπάνιο υλικό από τις δύο δεκαετίες της πορείας των αδελφών Gallagher, αλλά γυρίστηκε με την ευλογία και τη συμμετοχή τόσο του Νοel όσο και του Liam.
Mπορεί να είναι το μοναδικό πράγμα στο οποίο συμφώνησαν τα δύο αδέλφια τα τελευταία 10 χρόνια.
* Το αναλυτικό πρόγραμμα και τις υπόλοιπες πληροφορίες για το φετινό Ιn-Εdit θα τα βρείτε εδώ.
