Die Welt: Μόνη με τη λιτότητα η Γερμανία

H Γερμανία απομονώνεται, λέει η εφημερίδα, έναντι όσων επιθυμούν να θέσουν σε κίνηση την οικονομία τους με όποιο κόστος.

Σύμφωνα με την εφημερίδα, σημαντικοί εταίροι απομακρύνονται από τη Άνγκελα Μέρκελ σε θέματα οικονομικής πολιτικής, καθώς η λιτότητα θεωρείται, από την Ουάσινγκτον μέχρι το Παρίσι, τη Ρώμη και την Αθήνα, λανθασμένος δρόμος.

Αναφέρει δε ότι ο Αλέξης Τσίπρας ισχυρίζεται ότι η πολιτική της λιτότητας οδηγεί την «υπνοβατούσα Ευρώπη στα βράχια».

Και η επιμονή των Γερμανών οικονομολόγων και πολιτικών να επικρίνουν με δριμύτατα ως μοιραία τα σχέδια των αντιπάλων της λιτότητας, οδηγούν τη Γερμανία σε απομόνωση.

Οι ΗΠΑ θέλουν ανάπτυξη

Επιπλέον, ο υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ, Τζακ Λιού, στη συνάντηση κορυφής των 20 βιομηχανικών χωρών και αναδυομένων οικονομιών στην Κίνα δήλωσε ότι «οι G20 δεν συζητούν πλέον για ανάπτυξη ή αυστηρή λιτότητα, αλλά για το πώς θα μπορούν να εφαρμόσουν καλύτερα την δημοσιονομική τους πολιτική ώστε να υποστηριχθεί η ανάπτυξη».

Η Die Welt σημειώνει ότι η διεθνής κοινότητα δεν θέλει πλέον να κάνει οικονομίες, αλλά προτιμά να δημιουργεί νέα χρέη, ώστε να λύσει τα προβλήματα τα οποία δημιουργήθηκαν από τα παλαιά πολλά χρέη.

Ωστόσο με αυτό δεν συμφωνούν όλες οι χώρες, παρά τα λεγόμενα του Τζακ Λιου.

H διαμάχη για το ποιος είναι ο καλύτερος δρόμος για την έξοδο από την κρίση της παραλυμένης παγκόσμιας οικονομίας υφίσταται εδώ και καιρό.

Από τη μια μεριά βρίσκονται δύο χριστιανοδημοκράτες, η καγκελάριος Μέρκελ και ο υπουργός της των Οικονομικών Σόϊμπλε, που εν ονόματι του σταθερού ευρώ και των βιώσιμων προϋπολογισμών καλούν τους Γερμανούς να κάνουν σκληρές οικονομίες. Από την άλλη πλευρά βρίσκονται κυβερνήσεις που αντιτίθενται επειδή θέλουν να θέσουν σε κίνηση την οικονομία τους και υψώνουν δυνατότερα τη φωνή τους.

Όμως η γερμανική επιμονή στις δομικές μεταρρυθμίσεις, με παράλληλη μείωση του ελλείμματος χάνει συνεχώς υποστηρικτές.

Αντίθετα αυξάνεται ο αριθμός αυτών για τους οποίους κάθε μορφή δημοσιονομικής πειθαρχίας είναι εκτός συζήτησης και μόνο η αλόγιστη σπατάλη χρήματος υπόσχεται την πολυπόθητη ανάπτυξη, με αποτέλεσμα, λέει η Welt, η Γερμανία να βρίσκεται σ' αυτή την ομάδα των μεγάλων βιομηχανικών κρατών όλο και πιο μόνη.

Χαμηλά επιτόκια και χρέη

Άλλωστε, η επί χρόνια «ντοπαρισμένη» με μίνι επιτόκια παγκόσμια οικονομία βυθίζεται εδώ και καιρό στα χρέη, λέει η εφημερίδα.

Σύμφωνα με τις προγνώσεις του ΔΝΤ τα χρέη των βιομηχανικών χωρών θα φτάσουν φέτος το 107% των ετήσιων οικονομικών τους επιδόσεων, δηλαδή το υψηλότερο επίπεδο χρέους από το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.

Η τάση αυτή είναι σαφής στις ΗΠΑ, την Ιαπωνία, αλλά και στη Μ. Βρετανία, αφού η Τερέζα Μέι έχει υποσχεθεί ότι μετά το Brexit θα δώσει προληπτικά μια «δημοσιονομική απάντηση» στο θέμα των χρεών.

Ο ευρωπαϊκός Νότος

Η ρητορική κατά της λιτότητας στον ευρωπαϊκό Νότο γίνεται ολοένα και πιο οξεία.

Ο Ιταλός πρωθυπουργός Ματέο Ρέντσι δεν χάνει καμιά ευκαιρία να επιτεθεί στην πολιτική του Βερολίνου:

«Η λιτότητα έχει προκαλέσει μόνο ζημιές», δήλωσε αυτή τη βδομάδα, εξηγώντας ότι αυτό που χρειάζεται η Ευρώπη είναι περισσότερη ευελιξία στην ερμηνεία των όρων για το έλλειμμα από το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ευελιξίας.

Ο Γάλλος υπουργός Οικονομικών Μισέλ Σαπέν έχει απαιτήσει να χαλαρώσουν οι κανόνες του ελλείμματος, ενώ ο Αλέξης Τσίπρας ισχυρίζεται ότι η πολιτική της λιτότητας οδηγεί την «υπνοβατούσα Ευρώπη στα βράχια».

Ο υπόλοιπος κόσμος

Ίδια είναι η κατάσταση και σε αναπτυσσόμενες χώρες ή σε αναδυόμενες οικονομίες, όπως η Αργεντινή, η Βραζιλία, το Μεξικό και η Ρωσία.

Η Κίνα διαφοροποιείται δημοσίως, αλλά το Πεκίνο χρησιμοποιεί την ευκαιρία για να συγκεντρώσει αφανώς χρήματα μέσω χρεών τα οποία αναλαμβάνουν οι κρατικές επιχειρήσεις.

Αυτό έχει ως συνέπεια, σύμφωνα με το ΔΝΤ, ότι τα χρέη μεταξύ 2014 και 2015 αυξήθηκαν σε παγκόσμιο επίπεδο στα 2.668 δισεκατομμύρια δολάρια, είναι πολύ μεγαλύτερα δηλαδή από τα χρόνια πριν από την κρίση.

Και για πρώτη φορά στην Ιστορία, τα μισά είναι χρέη των αναπτυσσομένων χωρών και των αναδυομένων οικονομιών.

Η Γερμανία επιμένει

Στους αντιπάλους της χαλάρωσης της πολιτικής της αυστηρής λιτότητας ανήκει ο πρόεδρος του Ινστιτούτου Oικονομικών Ερευνών του Μονάχου (Ifo) Κλέμενς Fist, ο οποίος έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου σε συνέντευξή του στην κυριακάτικη Welt:

«Το να επιτραπούν μεγαλύτερα χρέη σε χώρες του ευρωπαϊκού νότου όπως η Ιταλία είναι ο λάθος δρόμος, διότι διακυβεύεται η σταθερότητα του ευρώ. Η βιώσιμη ανάπτυξη επιτυγχάνεται μόνο με την σταθεροποίηση των δημοσιονομικών, τη μείωση των ελλειμμάτων και τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις. Η Γερμανία αποτελεί την καλύτερη απόδειξη γι' αυτό».

Επίσης, ο οικονομολόγος του Φράιμπουργκ και ένας εκ των πέντε σοφών της Γερμανίας, Λαρς Φελντ, είναι επίσης απορριπτικός «σε προγράμματα οικονομικής ανάπτυξης μέσω της υπερχρέωσης».

Η Γερμανία είναι από τις λίγες χώρες που θα έχουν πλεόνασμα το 2016 και το 2017. Το αίτημα ορισμένων πολιτικών να αξιοποιήσουν πλήρως τα περιθώρια για μια πιο ελαστική δημοσιονομική πολιτική, εν όψει εθνικών εκλογών, δεν βρίσκουν σύμφωνο τον Φελντ:

«Αυτή τη στιγμή υπάρχει η εντύπωση στο Βερολίνο ότι έχουν επιτευχθεί ήδη πολλά για τη σταθεροποίηση της οικονομίας. Συγχρόνως όμως πρέπει να λεχθεί ότι αυτό οφείλεται στα χαμηλά επιτόκια. Επομένως, δεν υπάρχει λόγος να βιαστούμε και να αυξήσουμε τις παροχές δημιουργώντας ελλείμματα».

Πηγή efsyn.gr