ΔΙΕΘΝΗ

Τρέχοντας μαραθώνιο μέσα στην αμείλικτη έρημο

Gazzetta team 21 Απριλίου 2016 - 10:33

Ο πιο δύσκολος αγώνας δρόμου στη γη ολοκληρώθηκε πριν από λίγες μέρες και ένας από τους δρομείς που τα κατάφεραν περιγράφει το δραματικό ταξίδι του.

Αυτός ο αγώνας δεν είναι για δειλούς
Δες πώς είναι να τρέχεις στον σκληρότερο αγώνα δρόμου στη γη

Ο Marathon des Sables, ένας αγώνας έξι ημερών μέσα στην έρημο της Σαχάρας, έχει κερδίσει τη φήμη του δυσκολότερου αγώνα δρόμου πάνω στη γη.

Ο συμμετέχων είναι αυτοσυντηρούμενος, καθώς πρέπει να κουβαλήσει -χωρίς υποστήριξη ή εξωτερική βοήθεια- όλο τον εξοπλισμό και την τροφή του από την αρχή μέχρι το τέλος. Η διοργάνωση παρέχει μόνο το απαραίτητο καθημερινό νερό, και αυτό, όμως, σε συγκεκριμένη ποσότητα.

Η 31η κούρσα του αγώνα, και η μεγαλύτερη μέχρι σήμερα αφού είχε έκταση 257 χιλιομέτρων, ολοκληρώθηκε το Σάββατο 16 Απριλίου και ο Matt Turner, ο οποίος ήταν μεταξύ των 973 που διέσχισαν τη γραμμή του τερματισμού, περιγράφει την εμπειρία του:

Αυτός ο αγώνας δεν είναι για δειλούς

Η διαδρομή περιλαμβάνει πανύψηλους αμμόλοφους, ξερές κοίτες ποταμων και βραχώδεις λόφους.

Η απόσταση είναι σαν να τρέχεις ένα μαραθώνιο την ημέρα, ενώ φέτος ήταν ακόμα πιο δύσκολη.

Οι αθλητές που λαμβάνουν μέρος σε αυτό την μαραθώνιο, τρέχουν ή περπατούν σε θερμοκρασίες 40 βαθμών κελσίου και μεταφέρουν στην πλάτη τους την τροφή τους για την εβδομάδα.

Τις νύχτες κοιμούνται σε σκηνές bivouac που δεν προστατεύουν από το κρύο της νύχτας, ή τις αμμοθύελλες.

Δεν αποτελεί έκπληξη, ότι πολλοί από τους αγωνιζόμενους δεν αντέχουν μέχρι το τέλος.

18 άτομα εγκατέλειψαν την πρώτη μέρα, και σχεδόν 60 είχαν εγκαταλείψει συνολικά μέχρι το τέλος της δεύτερης ημέρας του αγώνα. Συνολικά, περίπου 130 άτομα αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν.

Η έρημος είναι αμείλικτη, και υπάρχει ένα μεγάλο κομμάτι της τύχης που εμπλέκεται στο θέμα της επιβίωσης.

Δες πώς είναι να τρέχεις στον σκληρότερο αγώνα δρόμου στη γη

Κουβαλάς την τροφή σου. Επρεπε να καταναλώνουμε τουλάχιστον 2.000 θερμίδες την ημέρα για επτά ημέρες. Το μεγαλύτερο μέρος της τροφής ήταν αποξηραμένα γεύματα.

Πετάξαμε στο Ouarzazate στο Μαρόκο, την Παρασκευή 8 Απριλίου, επιβιβαστήκαμε σε αυτοκίνητα και έξι ώρες αργότερα φτάσαμε στις πρώτες τέντες.

Το στρατόπεδο bivouac έχει περίπου 170 σκηνές, όπου κοιμούνται μέχρι και οκτώ αγωνιζόμενοι. Οι σκηνές οργανώνονταν με βάση την εθνικότητα.

Το βράδυ της Παρασκευής που περάσαμε στην έρημο μας έδωσε την ευκαιρία να αντιληφθούμε τη διαφορά θερμοκρασίας της νύχτας και να προσαρμόσουμε ανάλογα τις αποσκευές μας. Είχε περισσότερο κρύο από ό,τι περίμενα, γι 'αυτό πήρα μαζί μου ένα επιπλέον γιλέκο.

Το Σάββατο 9 Απριλίου λάβαμε όλοι ένα κιτ που περιλάμβανε τους αριθμούς συμμετοχής και μια συσκευή εντοπισμού.

Παράλληλα, ζύγισαν τους σάκους μας. Το ελάχιστο βάρος είναι 6.5kg και ο στόχος ήταν να πάρουμε μαζί μας όσο περισσότερα και πιο χρήσιμα αντικείμενα. Αναγκαστήκαμε να αφήσουμε εκτός κάποια μη ουσιώδη πράγματα.

Ο αγώνας ξεκίνησε στις 08:30 πμ την Κυριακή 10 Απριλίου υπό τους ήχους του «Highway to Hell» των ACDC.

Το πρώτο στάδιο ήταν σχετικά μικρό και διήρκησε 34 χιλιόμετρα, αλλά περιελάμβανε περίπου 16 χιλιόμετρα από αμμόλοφους.

Αγωνίστηκα για να καταναλώσω σωστά το νερό και το αλάτι μου. Δεν είχα υπολογίσει ότι θα νιώσω τόσο κουρασμένος τόσο νωρίς.

Αποφάσισα να μην εξαντληθώ τη δεύτερη μέρα, και να καταναλώσω όσο το δυνατό λιγότερη ενέργεια για να βγάλω την εβδομάδα.

Κάλυψα το μεγαλύτερο μέρος των 41,3 χιλιομέτρων μαζί με ένα φίλο. Ένιωσα δυνατός στο τέλος της ημέρας, αλλά τα πόδια μου είχαν αρχίσει να κουράζονται.

Πέρασα την τρίτη ημέρα σε χαλαρό επίπεδο πάλι με τον φίλο μου.

Ένιωσα καλά τους αστραγάλους μου, αλλά τα πόδια μου είχαν αρχίζει να πρήζονται και είχα βγάλει φουσκάλες.

Η πιο δύσκολη μέρα ήταν η τρίτη μέρα, που έπρεπε να διανύσουμε 84,3 χιλιόμετρα. Ξέραμε ότι αυτή θα ήταν η μεγάλη δοκιμασία.

Η πιο δύσκολη στιγμή του αγώνα ήταν όταν έπρεπε να ανέβουμε το El Jebel Otfal που είχε μέση κλίση 12%, και 30% κλίση στα τελευταία 500μ.

Την Παρασκευή, είχαμε ακόμα ένα μαραθώνιο να ολοκληρώσουμε.

Το έδαφος ήταν σχετικά εύκολο σε σύγκριση με ό, τι είχαμε περάσει στις αρχές της εβδομάδας, αλλά η ζέστη και η συσσωρευμένη κούραση το έκανε πιο δύσκολο.