Του Ελληνα του πήραν πολλά. ΟΧΙ το θάρρος...

Μιχάλης Τσόχος Μιχάλης Τσόχος
Του Ελληνα του πήραν πολλά. ΟΧΙ το θάρρος...
Ο Μιχάλης Τσόχος γράφει για το "ΟΧΙ" που φώναξε ο ελληνικός λαός, έχοντας απόλυτη επίγνωση ότι μπορεί να είναι καταστροφικό για την χώρα και τον ίδιο. Η τεράστια ευθύνη στους ώμους του Τσίπρα.

Τελικά το συναίσθημα κυριάρχησε για μία ακόμη φορά στην απόφαση του ελληνικού λαού. Διότι η επικράτηση του “ΟΧΙ” σε ένα δημοψήφισμα το οποίο έγινε λάστιχο και ο καθένας απαντούσε στο δικό του ερώτημα, δεν είναι τίποτα άλλο παρά μία συναισθηματική απόφαση άρνησης.

Ενα “ΟΧΙ” στην καταπίεση, ένα “ΟΧΙ” στο “με το έτσι θέλω...” των ηγετών της Ευρώπης, ένα “ΟΧΙ” στο πολιτικό κατεστημένο της χώρας, το οποίο τάχθηκε με το “ΝΑΙ” και του έκανε περισσότερο κακό απ' όσο φαντάζονταν, ένα “ΟΧΙ” στα διαβρωμένα και καθοδηγούμενα media, που εξαπέλυσαν μία άνευ προηγουμένου, ακόμη και για τα δικά τους μέτρα, προπαγάνδα υπέρ του “ΝΑΙ”.

Ας μην γελιόμαστε, ο Ελληνας με αυτό το δημοψήφισμα πήρε μία απόφαση που αποδεικνύει ότι μπορεί να του έχουν πάρει πολλά ή και όλα, ΟΧΙ όμως και το θάρρος να αποφασίζει όπως αυτός θέλει. Εστω κι' αν αποφασίζει λάθος. Και μπορεί να αποφάσισε λάθος. Ούτε ο ίδιος δεν το ξέρει. Πολλοί από αυτούς που ψήφισαν “ΟΧΙ” άλλωστε, δεν ξέρουν αν έκαναν το σωστό...

Αυτό θα αργήσουμε να το μάθουμε. Ας ελπίσουμε ότι θα το κρίνει ο ιστορικός του μέλλοντος αυτό το “ΟΧΙ” και δεν θα το κρίνουμε εμείς οι ίδιοι σε 3-4 εβδομάδες.

Για αυτόν ακριβώς τον λόγο όποιος νομίζει ότι τώρα είναι ώρα για πανηγυρισμούς είναι γελασμένος. Οποιος νομίζει ότι κάτι άλλαξε αυτομάτως με αυτό το “ΟΧΙ” και συνεπώς πρέπει να βγούμε στους δρόμους, δεν έχει επίγνωση του τι συμβαίνει.

Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΕΥΘΥΝΗ ΤΟΥ ΤΣΙΠΡΑ...

Αυτό το “ΟΧΙ”, δεν είναι ένας θρίαμβος του Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος μπορεί να τον ερμηνεύσει όπως αυτός θέλει. Είναι πολύ περισσότερο νομίζω μία ήττα των υπολοίπων, είναι πολύ περισσότερο ένα “ΟΧΙ” σε όλους αυτούς που έφτασαν την χώρα εδώ και πολύ λιγότερο μία δική του νίκη.

Αν ο Αλέξης Τσίπρας κάνει το λάθος να το ερμηνεύσει αυτό το “ΟΧΙ”, σαν μία λευκή επιταγή, θα έχει κάνει έγκλημα σε βάρος των πολιτών αυτής της χώρας. Ο Ελληνας πίστεψε τον Τσίπρα και όσα άκουσε από αυτόν. Πίστεψε ότι θα πάρει το “ΟΧΙ” και θα φέρει μία καλή συμφωνία όπως του είπε κατ' επανάληψη. Πίστεψε ότι με αυτό το “ΟΧΙ” τον στηρίζει για να πετύχει καλύτερους όρους παραμονής στην Ευρώπη και φυσικά του φώναξε ότι δικαιούται να παραμείνει στην Πρωθυπουργία για περισσότερους από 5 μήνες.

Αν ο Τσίπρας κάνει το ίδιο λάθος που έκαναν όλοι οι άλλοι πριν το δημοψήφισμα, αν ερμηνεύσει όπως εκείνος θέλει αυτό το “ΟΧΙ”, αν το αντιμετωπίσει ως “ΟΧΙ” στο ευρώ και “ΝΑΙ” στη δραχμή, τότε πολύ σύντομα θα ξαναδεί γεμάτες τις πλατείες αυτής της χώρας και το “ΟΧΙ” τότε θα αφορά τον ίδιο και το κόμμα του.

Ο Αλέξης Τσίπρας έχει στα χέρια του κάτι που τα τελευταία χρόνια δεν είχε κανένας πολιτικός σε τούτη εδώ την χώρα, την συμπαράσταση και την εμπιστοσύνη εκατομμυρίων Ελλήνων, διαφορετικών κοινωνικών τάξεων. Διότι είναι φανερό, δεν έφτασε μόνο ο ψήφος του άνεργου και του φτωχού, υπήρξε με μαζικό τρόπο αποδοχή του “ΟΧΙ” και από εργαζόμενους και από “βολεμένους”, όπως αποκαλούνται πλέον στην Ελλάδα, όσοι έχουν αξιοπρεπή μισθό. Αυτό το “ΟΧΙ” ήταν πολυσυλλεκτικό, πέρα από κόμματα, ιδεολογίες και κοινωνική τάξη. Ηταν ένα “ΟΧΙ” της πλειοψηφίας των Ελλήνων και είναι η μεγαλύτερη ευκαιρία και ταυτόχρονα ευθύνη, που είχε ένας Πρωθυπουργός αυτής της χώρας να ενώσει τους κατοίκους της.

Ο Τσίπρας έχει ευθύνη και ιστορικό χρέος απέναντι σε όλους αυτούς που τον πιστεύουν, αλλά έχει και τεράστια ευθύνη απέναντι σε όλους αυτούς που ψήφισαν “ΝΑΙ” και σήμερα φοβούνται για την ημέρα που θα ξημερώσει αύριο. Σε αυτούς πρέπει να απευθυνθεί με τις πράξεις του και να τους καθησυχάσει, να τους δείξει ότι δεν έχουν τίποτα να φοβούνται.

*Επειδή κάποιοι γράφετε ότι "άλλα έλεγα χτες" δείτε ΕΔΩ, ΕΔΩ και ΕΔΩ τις απόψεις των προηγούμενων ημερών.

Μιχάλης Τσόχος
Μιχάλης Τσόχος

Ο Μιχάλης Τσόχος γεννήθηκε στην Αθήνα και μεγάλωσε πιστεύοντας ότι θα γίνει ψυχολόγος. Τελικά η ψυχολογία… γλίτωσε, όχι όμως και η δημοσιογραφία με την οποία ασχολείται επαγγελματικά για 25 χρόνια. Ξεκίνησε από τις εφημερίδες, τις οποίες θεωρεί ακόμη και σήμερα το μοναδικό πραγματικό σχολείο της δημοσιογραφίας και το ραδιόφωνο, το οποίο παραμένει η μεγάλη αγάπη του. Εργάστηκε στο «ΦΩΣ», στο «Βήμα», ενώ υπήρξε αρχισυντάκτης του Sportime και διευθυντής της SportDay. Η πρώτη του δουλειά ήταν ο Bwin ΣΠΟΡ FM, ενώ στο διαδίκτυο παραμένει πιστός στο gazzetta για πάνω από μία δεκαετία. Πέραν όλων των άλλων, τον… αντέχει και η τηλεόραση για πάνω από 10 χρόνια (Cosmote TV) και ο ίδιος αντέχει την ίδια γυναίκα που παντρεύτηκε πριν από 20 χρόνια (ήρωας είμαι!!!). Όλα τα παραπάνω τα… αντέχουν υπομονετικά οι δύο κόρες του.