«Πόσες μέρες είναι ως τα Χριστούγεννα μπαμπά»;Το άκουσα κι ένιωσα ανίκητος‏

Λες και μέσα στα όνειρα του επικρατούσε καύσωνας. Ούτε στο ταξίδι τους δεν ησύχαζε πια το μυαλό και το κορμί του. Αυτά που ήταν πάντα το καταφύγιο του, τώρα ήταν μια συνέχεια του άγχους και του φόβου της ξύπνιας καθημερινότητας.

Κοίταξε το ρολόι στο κομοδίνο, ακόμα και σήμερα που ήταν Σάββατο τα μάτια ανοιχτά από το ξημέρωμα. Σηκώθηκε όσο πιο αλαφριά μπορούσε για να μην την ξυπνήσει. Έριξε ένα βλέμμα στο δωμάτιο. Κρίνοντας από το γέλιο στο πρόσωπο του μικρού όλα τα γλυκά όνειρα βρίσκονταν γύρω από το κρεβάτι του.

Άφησε το σπίτι στο σκοτάδι. Μόνο τα φώτα του Χριστουγεννιάτικου δέντρου που είχαν στολίσει τη προηγούμενη μέρα και η πυρωμένη στάχτη στο τζάκι. Άνοιξε τηλεόραση, έβγαλε από το ντουλάπι της κουζίνας τα σύνεργα για τον πρώτο καφέ. Και μόνο από τη ζεστή μυρωδιά του ένιωσε μια αναλαμπή αγαλλίασης.

Διαβάστε όλο το άρθρο στο aixmi.gr