Ο Τσίπρας, η Θάνου και η γυναίκα του Καίσαρα

Κατά τον ίδιο τρόπο, ανέκαθεν δικαστές, πολιτικοί και δικηγόροι είχαν έναν μίνιμουμ κώδικα επικοινωνίας - δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, πως οι περισσότεροι από τους 300 της Βουλής είναι δικηγόροι. Όπως έχουν απόλυτο δίκιο όσοι θυμίζουν ότι η περίπτωση της Βασιλικής Θάνου δεν είναι μοναδική. Πρόσφατα ο Χαράλαμπος Αθανασίου μεταπήδησε από τον Άρειο Πάγο στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας της ΝΔ και το υπουργείο Δικαιοσύνης, ενώ παλαιότερα την ίδια διαδρομή - μέσω ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου - ακολούθησε ο ανώτατος δικαστής του ΣτΕ, Γεώργιος Κουβελάκης (την περίοδο 1993-1995).

Η περίπτωση της κυρίας Θάνου, ωστόσο, είναι καινοφανής. Διότι ισχύει πως «η γυναίκα του Καίσαρα δεν πρέπει μόνο να είναι, αλλά και να φαίνεται τίμια».

Έκανε κάτι παράνομο η πρόεδρος - επί τιμή πλέον - του Αρείου Πάγου, η οποία ανέλαβε επικεφαλής του νομικού γραφείου του πρωθυπουργού μόλις 10 ημέρες μετά την αποχώρησή της από το δικαστικό Σώμα και δίχως να έχει καλυφθεί η θέση της στο ανώτατο δικαστήριο; Ασφαλώς και όχι. Αλλά με έναν πόλεμο κυβέρνησης-Δικαιοσύνης εν εξελίξει και τις «μπαλωθιές» να πέφτουν σαν βροχή από τον υπουργό-σχολιαστή των social media και τον καθ' ύλην αρμόδιο υφυπουργό, η γυναίκα του Καίσαρα έχει σοβαρό πρόβλημα... εμφάνισης.

Άλλως ειπείν, το timing της «μετακόμισης» Θάνου στο Μαξίμου δημιουργεί εύλογους συνειρμούς, για τους οποίους - για να δανειστούμε νομικές εκφράσεις - το βάρος απόδειξης φέρει ο εναγόμενος και όχι ο ενάγων.

Εκεί προκύπτει το άλλο εύλογο ερώτημα: «Δεν μπορεί ένας υπουργός να ασκεί κριτική στις αποφάσεις της Δικαιοσύνης;». Ως υπουργός όχι. Ως πολίτης ναι. Επιπλέον, οφείλει να σέβεται τις αποφάσεις και στις δύο περιπτώσεις. Σε ό,τι αφορά τους δικαστές, ουδείς δικαιούται να τους διαχωρίζει σε εκλεκτούς και μη και να τους απευθύνει νουθεσίες, χαρακτηρίζοντάς τους συλλήβδην ως διεφθαρμένους.

Οι πρωτοετείς της Νομικής διδάσκονται στο Συνταγματικό Δίκαιο πως η διάκριση των εξουσιών προφανώς εξυπηρετεί έναν και μοναδικό σκοπό: να ελέγχεται η αυθαιρεσία της εκτελεστικής εξουσίας. Αυτό είναι, άλλωστε, το θεμέλιο του δημοκρατικού πολιτεύματος. Αυτό περιγράφεται και στο Σύνταγμα, με τις προτάσεις της κυβέρνησης για τη συνταγματική αναθεώρηση, ωστόσο, να αγγίζουν αυτά τα λεπτά κεφάλαια - όπως π.χ. το ρόλο του Συμβουλίου της Επικρατείας. Η ίδια η κυρία Θάνου επιχείρησε, εξάλλου, με την αρωγή της κυβέρνησης, να ξεπεράσει το συνταγματικό σκόπελο του ορίου ηλικίας και να παραμείνει στο Σώμα και την ηγεσία του Αρείου Πάγου. Δεν το πέτυχε, όμως, και έτσι... μετακόμισε.

Έτσι λοιπόν η παρουσία της πρώην προέδρου του Αρείου Πάγου στο νομικό γραφείο του πρωθυπουργού γεννά υποψίες χειραγώγησης της Δικαιοσύνης. Δημιουργεί μια αίσθηση «μεγάλου αδελφού», ο οποίος εδρεύει στο πρωθυπουργικό γραφείο, και γνωρίζει ή παρακολουθεί όλους τους δικαστές.

Μιλάμε βέβαια και υποψίες και αίσθηση. Διότι αν αποδειχθεί ότι η παρουσία της εγγυάται την επιτάχυνση της απονομής Δικαιοσύνης, που εξακολουθεί να αποτελεί το βασικότερο πρόβλημα και καταλύει de facto κάθε έννοια προστασίας της έννομης τάξης... πάμε πάσο.

Εσείς, ποια εκδοχή πιστεύετε;

Πηγή: reader.gr