Ηταν στο 57ο λεπτό στο 1-0 επί της Μπόρνμουθ, όταν ένας οπαδός της Αρσεναλ ξέφυγε από τους ανθρώπους ασφαλείας του γηπέδου, έφτασε μέχρι τον Πεπέ, έσκυψε μπροστά του και του έσφιξε το χέρι. Ηταν μία απόδειξη ότι στην εξέδρα του “Εμιρεϊτς” τον έχουν σε τεράστια εκτίμηση και περιμένουν από εκείνον τόσα πολλά. Αλλωστε πρόκειται για τη μεταγραφή ρεκόρ στην ιστορία του club. Ωστόσο, άπαντες γνωρίζουν ότι στο ποδόσφαιρο αυτά τα συναισθήματα μπορούν να μεταβληθούν πολύ εύκολα και ο Ιβοριανός εξτρέμ να γίνει ο αποδιοπομπαίος τράγος.

Αυτό μπορεί να συμβεί, εάν συνεχίσει να μην αποδίδει με βάση όσα περιμένουν από εκείνον. Εξι λεπτά αργότερα, άλλωστε, ο Πεπέ άγγιζε ένα άλλο χέρι. Ο Ουνάι Εμερι τον χαιρετούσε, καθώς τον αντικαθιστούσε με τον 18χρονο Γκάμπριελ Μαρτινέλι, ενώ στο αντίθετο πλευρό έπαιζε ο επίσης νεαρός, Μπυκάγιο Σάκα, τον οποίο ο Βάσκος κόουτς επέλεξε να αφήσει στο γήπεδο περισσότερο χρόνο, απ' ό,τι τον παίκτη των 72 εκατ. λιρών.

Κάπως έτσι γεννήθηκε η ερώτηση: “Τελικά ποιος ευθύνεται για το ότι δεν αποδίδει ο Πεπέ; Ο ίδιος είναι που κάτι δεν κάνει καλά ή μήπως το βάρος πέφτει στον προπονητή του;”

Ανέκαθεν, το μεγαλύτερο προσόν του εν λόγω παίκτη ήταν η ταχύτητά του. Στο Λονδίνο όμως τα πράγματα δείχνουν να κυλούν αργά και βασανιστικά για εκείνον. Ο Πεπέ δεν ήταν καλός με την Μπόρνμουθ, αλλά δεν ήταν αυτή η χειρότερη αγωνιστική ώρα του με τους Gunners. Εκείνη είχε συμβεί λίγες μέρες νωρίτερα στο “Ολντ Τράφορντ”, όπου ήταν λες και δεν έπαιξε ποτέ. Η κατάσταση που βιώνει, μοιάζει με εκείνη στο ξεκίνημά του με τη Λιλ. Τότε που ο Μαρσέλο Μπιέλσα δεν εκμεταλλευόταν την ταχύτητά του. Οταν όμως αποχώρησε και ανέλαβε ο Κριστόφ Γκαλτιέ, του έδωσε τον ρόλο που τον απογείωσε.

Η κορυφαία περίοδος της καριέρας του δεν βασίστηκε όμως μόνο στο δικό του ταλέντο, αλλά στις συνεργασίες που ανέπτυξε γύρω του ο Γκαλτιέ. Ακόμα όμως ο Πεπέ δεν έχει πάρει τις βοήθειες που έχει ανάγκη από τον εκάστοτε δεξιό μπακ, που τώρα είναι ο αργός και λιγότερο επιθετικογενής Τσέιμπερς. Πιθανώς η επιστροφή του πιο ολοκληρωμένου Μπεγιερίν να ωφελήσει τη λειτουργία της πλευράς, αλλά αυτό παραμένει ένα υποθετικό σενάριο. Γενικότερα όμως εκείνο που ίσως θα πρέπει να αλλάξει, άσχετα με τα πρόσωπα, είναι η σκέψη του Εμερι.

Ομπαμεγιάνγκ, Σάκα και Πεπέ σχημάτισαν κόντρα στην Μπόρνμουθ μία απίστευτα γρήγορη επιθετική τριάδα. Η Αρσεναλ όμως δεν έβγαλε γρήγορες επιθέσεις. Δεν αξιοποίησε δηλαδή αυτό της το ατού στη γραμμή κρούσης, ολοκληρώνοντας το ματς με μόλις δύο προσπάθειες στην αντίπαλη εστία. Για να κατανοήσουμε όμως καλύτερα τι είναι αυτό που δεν λειτουργεί σωστά με τον Πεπέ, οφείλουμε να ρίξουμε μία ματιά σε εκείνο το παιχνίδι που λειτούργησε καλύτερα από κάθε άλλη φορά. Κι αυτό είναι η εμφάνισή του εκτός έδρας με τη Λίβερπουλ. Τότε που η ομάδα του έτρεξε στην αντεπίθεση και βρήκε όλους τους αγαπημένους του χώρους.

Βρισκόμαστε στην 8η αγωνιστική και ήδη έχει αρχίσει να φαίνεται κοινή, η εικόνα του Πεπέ με την μπάλα να μην ξέρει τι να κάνει μπροστά σε ένα τείχος αμυντικών. Πρέπει οπωσδήποτε το τεχνικό team της ομάδας του να βρει μία λύση, ώστε να τον απελευθερώσει στον χώρο. Ο Ιβοριανός δεν είναι ένας παίκτης όπως ο Αλέξις Σάντσες. Ενας παίκτης που ζητάει αχόρταγα την μπάλα και που ξέρει να κινείται σε κλειστούς διαδρόμους. Είναι το ακριβώς αντίθετο.

Εάν ο Εμερι φιλοδοξεί να δημιουργήσει μία Αρσεναλ που να παίζει με αντεπιθέσεις, τότε η διαδικασία προς αυτήν την κατεύθυνση προχωράει τρομερά αργά και μέχρι τώρα δεν αποδίδει όσο θα ήθελε. Οσοι πάλι γνωρίζουν τον Πεπέ, μιλάνε για έναν τρομερά εργατικό παίκτη, που θα κάνει τα πάντα για να αποδείξει ότι μπορεί να αντεπεξέλθει σε αυτό το επίπεδο. Και στην αρχή, στη Λιλ, χρειάστηκε έξι μήνες ώσπου να καταλάβει τι λειτουργεί και πώς και να προσαρμοστεί. Εάν παίκτης και προπονητής βρουν τον τρόπο να αλληβοηθηθούν, τότε σίγουρα η Αρσεναλ και ο Πεπέ θα τρέξουν σε fast-forward.