Την εποχή του ίντερνετ η ΕΣΗΕΑ βρίσκεται στο πάγωσε η τσιμινιέρα
Η δημοσιογραφική απεργία της προηγούμενης εβδομάδας έφτασε τον κλάδο όσο πιο κοντά στην διάσπαση. Όχι γιατί κάποια Μέσα συνέχισαν να λειτουργούν αλλά γιατί ένας αριθμός δημοσιογράφων έχει χάσει την εμπιστοσύνη στην διοίκηση της ΕΣΗΕΑ ότι δεν εξυπηρετεί κομματικές γραμμές. Ότι κήρυξε την απεργία για να μπορέσει η κυβέρνηση να περάσει το τρίτο μνημόνιο - συν ολίγο από τέταρτο και κόφτη – με την μικρότερη δυνατή κάλυψη, Το αποτέλεσμα ήταν η grass roots αντίδραση όταν 215 αρχικά δημοσιογράφοι που σύντομα έγιναν 421 συντάχθηκαν μέσω facebook σε μια πρωτοβουλία που ονομάστηκε Ανοιχτά ΜΜΕ.
Συνταχθήκαμε πρέπει να διορθώσω, αφού στην κίνηση μετέχω. Ο λόγος είναι σαφής. Η ΕΣΗΕΑ έχει τόσο αρχαία νοοτροπία που τα γραφεία της θα μπορούσαν να είναι στην Αμφίπολη. Βρίσκεται στην προ ίντερνετ εποχή. Αποτέλεσμα το Σαββάτο να ζητάει από τα μέλη της να τρέξουν στην Ιριδα στο Κορωπί, για να αποτρέψουν το τύπωμα απεργοσπαστικών φύλλων όταν τα ειδησεογραφικά sites συνέχιζαν να ενημερώνουν. Η ΕΣΗΕΑ έφτασε στην γελοιότητα να επιτρέπει την εκφώνηση ενός απεργιακού δελτίου στις 13.15 καθημερινά, σαν να βρισκόμαστε στην περίοδο της δικτατορίας, που για να ακούσει κάποιος αντικειμενικά τις ειδήσεις έπρεπε να συντονιστεί το βράδυ στηνDeutsche Welle. Τότε το black out στην δημοσιογραφική ενημέρωση επέβαλλε η δικτατορία, τώρα το δημοσιογραφικό συνδικαλιστικό όργανο.
Το αρχικό κείμενο της πρωτοβουλίας Ανοιχτά ΜΜΕ με τα ονόματα των δημοσιογράφων που μετέχουν μπορείτε να το διαβάσετε εδώ http://www.gazzetta.gr/plus/article/917090/dimosiografoi-enantia-sto-48oro-mayro-sta-mme. Την συνέχεια παρακολουθήσετε στο «Ανοιχτά Μ.Μ.Ε. / μια νέα αρχή» στο facebook. Θα ήθελα να προσθέσω κάποιες γνώμες.
1) Οι απεργίες πρέπει να αποκτήσουν ειδικό βάρος. Δεν γίνεται να απεργούμε μια μέρα και να περιμένουμε ότι μπορεί να αλλάξουν κάποια πράγματα επειδή στερήσαμε την ενημέρωση ένα 24ωρο. Εάν υπάρχει σοβαρός λόγος να απεργήσουμε να το κάνουμε και ας ματώσουμε αν είναι να τους κάνουμε να ματώσουν. Οι απεργίες όμως της μιας μέρας ή ακόμα χειρότερα οι στάσεις εργασίας είναι απλά γελοίες.
2) Στην τελευταία απεργία τιμωρήσαμε τους ιδιοκτήτες του Μέσων για την επικείμενη κατάργηση του αγγελιοσήμου, με την οποία δεν έχουν καμία σχέση. Τα κρατικά Μέσα δεν πρόκειται να πάθουν τίποτα αφού έχουν τα έσοδα από το τέλος στον λογαριασμό της ΔΕΗ, τα ιδιωτικά κινδυνεύουν όμως να κλείσουν.
3) Δεν μπορούν να υπάρχουν απεργίες συμπαράστασης σε απεργίες της ΑΔΕΔΥ. Αλλα τα αιτήματα των υπαλλήλων του δημοσίου και άλλα των δημοσιογράφων. Οποιος δημοσιογράφος θέλει να συμπαρασταθεί στον αγώνα της ΑΔΕΔΥ ας την κοπανήσει από την δουλειά του και ας πάει. Απεργία όμως σε καμία περίπτωση.
4) Απεργίες ενάντια στην πολιτική των δανειστών θα είχαν νόημα εάν η Βελκουλέσκου και ο Τόμσεν άνοιγαν το ραδιόφωνο στην μία στην εκπομπή που κάνουμε με τον Κάρπετ, άκουγαν μουσική και μπροστά στην στέρηση άλλαζαν το μνημόνιο. Επειδή αμφιβάλλω ότι είναι ακροατές μας και επειδή αμφιβάλλω ότι η κυβέρνηση θα αλλάξει πολιτική επειδή αλλάξαμε το πρόγραμμα απεργίες κατά των δανειστών και της στυγνής κυβερνητικής πολιτικής καλύτερα να λείπουν.
5) Να σταματήσουν να είναι πασαρέλες. Ένα διοικητικό συμβούλιο, με τρία πανό και 100 μέλη της ΕΣΗΕΑ είναι τόσο «ο δημοσιογραφικός κόσμος κατέβηκε στους δρόμους» έχει τόση σχέση με την πραγματικότητα όσο το «Χωρίς Εσένα Γρανάζι Δε Γυρνά,Εργάτη Μπορείς Χωρίς Αφεντικά» του ΚΚΕ, που πιο εύκολα βρίσκεις βιομήχανο από βιομηχανικό εργάτη.
Η πρωτοβουλία Ανοχτά ΜΜΕ έγινε για ένα σκοπό. Να ξανακάνει την απεργία σοβαρή υπόθεση. Μια έννοια που στην Ελλάδα έχει σταματήσει να υπάρχει εδώ και δεκαετίες. Η μελέτη του John Kelly του University of London και της Kerstin Hamann του University of Central Florida που παρουσιάστηκε στο European Regional Congress of the International Industrial Relations Association το δείχνει πόσο αστείο πράγμα είναι στην Ελλάδα οι απεργίες. Στην μελέτη εξετάζονται οι γενικές απεργίες στην Δυτική Ευρώπη από το 1980 και το 2008. Από τις 85 γενικές απεργίες οι 38 έγιναν στην Ελλάδα. Με αποτέλεσμα για να διατηρήσουν την σοβαρότητα της μελέτης τα γραφήματα να έχουν μπάρες με και χωρίς Ελλάδα.
