Τρέχοντας σαν τον καρκαλέτσο στο Contract Wars

Το Contract Wars είναι ένα facebook first person shooter’s game. Για του αμαθείς αλλά σινεφίλ κάτι σαν το Lady in the Lake, το noir του 1947 που δεν βλέπουμε τον κύριο ρόλο αλλά τους άλλους χαρακτήρες σαν πρωταγωνιστής να είναι η κάμερα. Στα first person’s βλέπεις το όπλο που κρατάς, το τοπίο τους αντιπάλους, τους συμπαίκτες αλλά ποτέ δεν βλέπεις πως μοιάζεις. Υποθέτω ακριβώς όπως όλοι οι άλλοι αφού από ποικιλία προσώπων το Contract Wars έχει δύο κατηγορίες, αυτούς που φοράνε τζόκεϊ και αυτούς που δεν φοράνε. Πιθανόν επειδή τους το πήρανε οι άλλοι και για αυτό σκοτώνονται, ποιος θα έχει τα τζόκεϊ.

Ο δημιουργός κάτι άλλο ήθελε να πει, ότι δηλαδή υπάρχουν δύο οργανώσεις που προσπαθούν να ελέγξουν κάποια πόλη, που βρίσκεται στην Ρωσία ή την Ουκρανία ή κάπου που μιλάνε ρώσικα αλλά αν κάποιος καταλαβαίνει τι ακριβώς με γεια του και χαρά του. Εγώ το μόνο που κατάλαβα είναι ότι υπάρχουν τρεις τύποι παιχνιδιού, το Target Designation που πρέπει να καταλάβεις με τους δικού σου κάποια σημεία στον χάρτη, το Team Elimination, που πρέπει να σκοτώσετε τους παίκτες της αντίπαλης ομάδας και το Death Match, που ο κάθε ένας είναι μόνος του και σκοτώνει τους άλλους, που ξαναζωντανεύουν, μέχρι να τελειώσει ο χρόνος, να πάρεις τους πόντους σου και να πας να επισκευάσεις το όπλο σου, που τα έχει παίξει. Επίσης να βελτιώσεις τις ικανότητες σου στο scouting, την μαγκιά ή την οπλοτεχνική, να αγοράσεις κάτι καλύτερο από το όπλο που έχεις ή να το βελτιώσεις με διόπτρες, γεμιστήρες και τα σχετικά. Και υπάρχουν 100+ όπλα να διαλέγεις, από καλάσνικοφ μέχρι Glock.

Φοβερό, έτσι ; Καθόλου, γιατί εκτός από το να μάθεις όλα τα όπλα που κυκλοφορούν στην αγορά – σε αυτό το σημείο το Contract Wars είναι τέλειο – και τα εξαιρετικά γραφικά το παιχνίδι πάσχει στο game play. Η καλύτερη τεχνική για να κερδίσεις είναι να τρέχεις σαν τον καρκαλέτσο, γυρίζοντας γύρο, γύρο και πυροβολώντας φίλους – το friendly fire δεν μετράει - και αντιπάλους, μέχρι να σε σκοτώσουν και να το ξανακάνεις και το ξανακάνεις… Επίσης πυροβολείς κάποιον από τα τρία μέτρα με το οπλοπολυβόλο, ο άλλος γυρίζει σε κοιτάζει και σε σκοτώνει με το περίστροφο, επειδή εκείνη την στιγμή το πρόγραμμα λέει «αυτός έδωσε 10 δολάρια να πάρει το περίστροφο ενώ αυτός το οπλοπολυβόλο το πήρε τζάμπα».

To πρόβλημα των περισσοτέρων on line shooters.. Τα ακουμπάς και είσαι άρχοντας. Δεν τα ακουμπάς και είσαι τροφή σκύλου. Με κάποιες στιγμές να έχεις την ικανοποίηση ότι τον καθάρισες όσα λεφτά και να έχει ακουμπήσει. Όπως την περασμένη Δευτέρα όταν έχοντας παίξει ένα τέταρτο πετυχαίνω έναν τύπο με τζόκεϊ στα δύο μέτρα να έχει γυρισμένη την πλάτη. Σημαδεύω με το KAC PDW το κεφάλι του και πατάω την σκανδάλη λέγοντας «τώρα ξέρεις που να βάλεις το τζόκεϊ». Και το bang ακούγεται σε όλο το σπίτι. Σίδερο, σε σίδερο. Τόσο αποφασιστικό που σβήνει το κομπιούτερ και πέφτουν οι ασφάλειες. Μετά από μερικά λεπτά διαπιστώνων ότι έχει χτυπήσει κεραυνός την πολυκατοικία, μου έχει κάψει τοmotherboard και το router, στους από πάνω τον αποκωδικοποιητή, στους πάρα πάνω κάτι άλλο και στην πολυκατοικία το θυροτηλέφωνο και τον μηχανισμό της πόρτας του γκαράζ. Και άντε τρεξίματα για τις επισκευές στο κομπιούτερ, άντε καινούργιο router και επισκευή της γραμμής από τονOTE – οι άνθρωποι σκιστήκανε – και άντε όλα αυτά να γίνονται πριν την εκπομπή της Κυριακής στον Sky.

Η οποία εκπομπή έχει πάρει το όνομα της από το Kick Off της Amiga. Tribute στο μεγαλύτερο παιχνίδι όλων των εποχών του γίγαντα Dino Dini. Καμία σχέση με το άλλο Kick Off που παιζόταν στα μπιμπλίκια, που η μπάλα μεγάλωνε στα κόρνερ σαν διαστημόπλοιο. Καταλαβαίνω ότι το όνομα μπλέκει αλλά οι διαφορές του ενός από το άλλο είναι μεγαλύτερες και από τις διαφορές ανάμεσα στο ΚΚΕ Μ-Λ και το Μ-Λ ΚΚΕ.

Υ.Γ Ο καρκαλέτσος είναι η ακρίδα στα αρβανίτικα. Αναφέρθηκε έτσι λόγω επιρροών από το Γκιάκ, το αριστουργηματικό βιβλίο του από την Μαλεσίνα Λοκρίδας ορμώμενου Δημοσθένη Παπαμάρκου, που τα αρβανίτικα είναι λειτουργικό σημείο στην γραφή του.