Στη ζωή του όλα έμοιαζαν να έρχονται με μια μικρή καθυστέρηση. Άργησε να παρατήσει το ποδόσφαιρο για το μπάσκετ, άργησε να ψηλώσει, άργησε να πάει στο κολέγιο, άργησε να μπει στο ντραφτ, άργησε να το μάθει, άργησε ακόμα και να πει το «ναι» στον Παναθηναϊκό. Το gazzetta.gr παρουσιάζει το μακρινό ταξίδι του Γιαν Ούρλιχ Στεφάν Λάσμε από την εφταμελή του οικογένεια στη Γκαμπόν, μέχρι την Αθήνα και τον Παναθηναϊκό!

Party of… seven!

Η τηλεόραση αποτέλεσε πολλές φορές καταφύγιό του. Παρότι περνούσε ώρες να παρακολουθεί τον αγαπημένο του πρίγκιπα του Μπελ Ερ και ίσως να ξεκλέβει αστεία για να εμπλουτίζει το χιούμορ του, το οποίο θεωρεί το μεγαλύτερο πλεονέκτημά του, μια άλλη αμερικάνικη σειρά θα έπρεπε να μονοπωλεί το ενδιαφέρον του. Το «Σπίτι για πέντε», όπως ήταν ο ελληνικός τίτλος του ταίριαζε στα πρώτα του χρόνια στην Γκαμπόν. «Μια μικρή χώρα, που δεν την ξέρει κανείς, ανάμεσα στην Κεντρική Αφρική, το Κονγκό και το Καμερούν», όπως αναγκαζόταν να περιγράφει στο κολέγιο όταν τον ρωτούσαν από πού κατάγεται. Ένας χάρτης θα μπορούσε να είναι το ίδιο χρήσιμος για το πώς ξεκίνησε η ιστορία του γεννημένου στις 17 Δεκεμβρίου του 1982 φόργουορντ.

Γιος της Ονάνγκα Λιλιάν και του Ρετουάνο Ρομέιν με τέσσερα αδέλφια στην οικογένεια. Ένας μικρότερος και τρεις μεγαλύτεροι, με τον μικρό να έχει την προστασία του Στεφάν. «Αδελφέ μου είσαι ο λόγος που ξυπνάω κάθε πρωί και δουλεύω για να βελτιωθώ», είχε πει σε μια συνέντευξή του στην Γκαμπόν, όπου ευλόγησε την ανατροφή που πήρε από την οικογένειά του. «Θέλω να πω ότι τους αγαπάω με όλη μου την καρδιά και τους σκέφτομαι κάθε μέρα». Για τον Στεφάν, το μπάσκετ δεν ήταν ποτέ προτεραιότητα. Δεν ήταν καν επιλογή, μέχρι τα 15 του, όταν προτιμούσε να παίζει ποδόσφαιρο με τους φίλους του στα διαλείμματα του σχολείου. «Ξαφνικά ήταν αστείο στο λύκειο να είμαι ο πιο ψηλός τύπος στο γήπεδο που ποδοσφαίρου και αποφάσισα να αλλάξω άθλημα». Φτάνοντας μέσα σε ένα καλοκαίρι τα 2μ.04 εκατοστά ο Λάσμε το γύρισε στο μπάσκετ. Χωρίς, όμως και πάλι να σκέφτεται κάτι παραπάνω, κάτι πιο μακρινό από το τώρα.

Προτεραιότητα είχε για εκείνον να σπουδάσει και να κάνει την οικογένειά του περήφανη. «Τον ίδιο χρόνο που ξόδευα στις προπονήσεις, τον ξόδευα και στα βιβλία μου. Στο τέλος της ημέρας αν έχεις κάνει όλα όσα πρέπει, θα έρθουν σε σένα οι ευκαιρίες: Αν πηγαίνεις στο σχολείο, δεν επαναλαμβάνεις τάξεις, έχει εξαιρετικούς βαθμούς και την ίδια στιγμή κάνεις προπόνηση την ώρα που άλλοι βγαίνουν ή κοιμούνται, τότε έχεις μεγαλύτερες πιθανότητες να πετύχεις το όνειρό σου». Όπως έκανε κι εκείνος… Έστω κι αν ποτέ δεν ήταν σίγουρος αν αυτό είχε ονειρευτεί…

«Έπαιζα μπάσκετ στο λύκειό μου και ταξιδεύαμε σε όλη τη Γκαμπόν. Θυμάμαι ότι συζητούσα να πάω σε κολέγιο με τους προπονητές μου και τους γονείς μου, όμως το μόνο που με ενδιέφερε ήταν το δίπλωμα και η μόρφωσή μου. Υπήρχαν άνθρωποι που μου έλεγαν ότι μπορεί να μου δοθεί η ευκαιρία να παίξω επαγγελματικά, αλλά δεν τους έπαιρνα στα σοβαρά. Ήταν δύσκολο να φανταστώ τέτοια εξέλιξη».

Pro evolution I

Μερικές φορές η ζωή μοιάζει με το τηλεοπτικό παιχνίδι. Δεν ξέρεις ποια πόρτα κρύβει από πίσω της ευκαιρία και ποια τον… ζονκ. Ο Στεφάν Λάσμε, αποφοιτώντας από την Γκαμπόν, ταξίδεψε στην Αμερική για να παρακολουθήσει μαθήματα αγγλικών σε σχολείο γλωσσών. «Όταν ήμουν εκεί, πήγα σ’ ένα καμπ μπάσκετ. Από εκεί βρέθηκα σε μια ολ σταρ ομάδα και παίξαμε στο Νιου Τζέρσεϊ. Εκεί με ανακάλυψαν και άρχισαν να μου μιλάνε για το πανεπιστήμιο στη Μασαχουσέτη». Εκείνο που έμοιαζε φαντασίωση, άρχισε να έρχεται πιο κοντά στην πραγματικότητα. «Ακόμα κι αν καμιά φορά το ονειρευόμουν, δεν τολμούσα να το πω σε κανέναν».

Φυσικά και δεν ήταν εύκολο να μπει στο κολέγιο… «Βρήκα τον προπονητή και του είπα πως θέλω να παίξω για εκείνον. Μου άρεσε το πρόγραμμα και ο τρόπος που οι προπονητές με πλησίασαν. Αλλά μου εξήγησε πως δεν είναι τόσο απλό», θυμάται ο Στεφάν για εκείνο το διάστημα που άλλαξε τη ζωή του. Και για τους επόμενους, ακόμα πιο δύσκολους και κρίσιμους μήνες. Ανάμεσα στον Φεβρουάριο και μέχρι τον Σεπτέμβριο χρειάστηκε να κάνω όλα τα τεστ. Για έξι μήνες διάβαζα αγγλικά, πέρασα το SAT, πήρα ξεχωριστό μάθημα και παράλληλα έπαιζα μπάσκετ. Και μετά, μου πρόσφεραν υποτροφία».

Σε ένα από τα πιο παραδοσιακά κολέγια των Ηνωμένων Πολιτειών, ο Στεφάν ακολούθησε τον κλάδο της βιολογίας και παράλληλα άρχιζε να εξοικειώνεται με το καινούργιο στυλ μπάσκετ. «Ερχόμενος πιστεύεις ότι είσαι καλός παίκτης και σύντομα αντιλαμβάνεσαι ότι δεν ξέρεις τίποτα», θα πει και σταδιακά θα βελτιώνει το παιχνίδι του. Στην αποφοίτησή του, εκείνοι που πολλοί χαρακτήριζαν αίνιγμα στην πρώτη του χρονιά, θα είχε λυθεί! Ο Λάσμε θα φορούσε τον τήβεννο λαμβάνοντας πολλές αθλητικές διακρίσεις, αλλά κυρίως εκείνη με το ρεκόρ του NCAA για τα περισσότερα τριμπλ-νταμπλ σε μια σεζόν. Τέσσερα τον αριθμό, κάτι που στο παρελθόν είχαν κατορθώσει μόνο ο Τζέισον Κιντ και ο Μάικλ Άντερσον, με τον Στεφάν να έχει κάτι ακόμα πιο ξεχωριστό. Δεν ήταν οι ασίστ δίπλα στα ριμπάουντ και τους πόντους, αλλά τα μπλοκ. Ένα επίτευγμα που τον έκανε εξαιρετικά διάσημο.

«Ο Στεφάν μπορεί να αλλάξει ένα ολόκληρο παιχνίδι με την άμυνά του. Είναι ένας από τους καλύτερους μπλοκέρ που έχω δει ποτέ», θα πει ο προπονητής του, δίνοντας τις συστάσεις για το επερχόμενο ντραφτ. Εκείνο που θα έβρισκε τον Στεφάν να ταξιδεύει…

Pro Evolution II

«Γνώριζα από πριν ότι θα είμαι στον αέρα την ώρα του ντραφτ. Μου τηλεφώνησε η κοπέλα μου, μόλις προσγειώθηκα και με ρώτησε να θέλω να ξέρω τι έγινε. Ήμουν ευτυχισμένος και ανακουφισμένος. Ειλικρινά, όμως, κράτησε 30 λεπτά. Μετά από 30 λεπτά, έπρεπε να αρχίσω και πάλι να δουλεύω. Είναι πιο εύκολο να μπεις στο ΝΒΑ απ’ το να καταφέρει να κάνεις καριέρα εκεί». Τα λόγια του ήταν προφητικά. Το Γκόλντεν Στέιτ τον επέλεξε στο νούμερο 46 του ντραφτ το 2007, όμως έπαιξε μόλις ένα παιχνίδι πριν λυθεί το συμβόλαιό του. Η δεύτερη ευκαιρία ήρθε τον Μάρτιο με το Μαϊάμι και τα 15 παιχνίδια που έπαιξε από τον Μάρτιο του 2008 ως το τέλος της σεζόν. Κι όταν πια το ΝΒΑ δεν είχε ανοικτές πόρτες, το παράθυρο της Ευρώπης έμοιαζε να δίνει τον φρέσκο αέρα που ο Στεφάν χρειαζόταν.

Το 2008 βίωσε την εμπειρία της «Χάλα Παϊονίρ» στο Βελιγράδι και έσπευσε να το μοιραστεί με όλους τους φίλους του στην Αμερική! «Ποτέ στη ζωή μου δεν είχα δει τόσους ανθρώπους να κάνουν τόσο θόρυβο. Πήρα τηλέφωνο μετά όλους τους φίλους μου στην Αμερική να τους πω πόσο εκπληκτικό ήταν αυτό που έζησα. Τους είπα ότι πρέπει να έρθουν να το ζήσουν, να το δουν». Δεν θα προλάβαιναν, αφού μετά από ένα χρόνο τον περίμενε καλύτερη δουλειά! Η Μακάμπι Τελ Αβίβ, με την οποία υπέγραψε διετές συμβόλαιο, όμως λόγω τραυματισμού στο τέλος της πρώτης σεζόν, δεν το ολοκλήρωσε. Το ίδιο συνέβη και με τη Σπαρτάκ Αγίας Πετρούπολης, όπου υπέγραψε το καλοκαίρι αλλά αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τον Σεπτέμβριο.

Pro Evolution III

Το τίμημα για να γίνει επαγγελματίας ήταν να αφήσει την οικογένειά του στη Γκαμπόν. Το τίμημα για να ασκήσει το επάγγελμά του ήταν να αφήνει την οικογένειά του στην Αμερική. Κι όταν το τίμημα άρχισε να γίνει μεγάλο, τα άφησε όλα πίσω του. «Έπρεπε να πάρω μια απόφαση. Να μπορώ να βλέπω την οικογένειά μου ή να βγάζω περισσότερα χρήματα. Για μένα, δεν υπήρχε δίλημμα». Η αμερικάνική κυβέρνηση τον ενημέρωσε πως αν δεν δουλέψει για ένα χρόνο στις ΗΠΑ θα χάσει την άδεια παραμονής του και δεν θα μπορούσε να είναι μαζί με τη σύζυγό του από το 2009 Αναστασία και την 17 μηνών τότε κόρη τους, Λίλι.

Ο Στεφάν Λάσμε έλυσε άμεσα στο συμβόλαιό του και επέστρεψε στην Αμερική. Για λίγο καιρό ήταν το πρόσωπο του καλοκαιριού στη Βοστώνη. Πραγματοποίησε εξαιρετικές εμφανίσεις στην προετοιμασία και στα φιλικά, έβλεπε τον Κέβιν Γκαρνέτ να σηκώνεται όρθιος και να τον αποθεώνει σε κάθε του καλάθι, τους προπονητές τους να μιλάνε για εκείνον και τον Τύπο να γράφει διθυράμβους. Στις 20 Οκτωβρίου όλα πάγωσαν και ο 28χρονος φόργουορντ ήταν ο τελευταίος που κόπηκε από το ρόστερ. Χρειαζόταν, όμως, δουλειά. Αποφάσισε να παίξει στο NBADL, όμως και πάλι ήταν άτυχος. Διαγνώστηκε με κάταγμα κοπώσεως στις 19 Νοεμβρίου και έμεινε εκτός δράσης για έξι μήνες.

Μετά από έναν χρόνο μπορούσε και πάλι να παίξει στην Ευρώπη. Πήγε στην Ισπανία και αγωνίστηκε στη νεοφώτιστη Ομπραντόριο, όπου κατόρθωσε να βρει πάλι τον εαυτό του. Εκείνον που σκέφτεται τη συμβουλή του προπονητή του κι εκείνον που καθηλώνεται στην τηλεόραση όταν βλέπει το «Any Given Sunday».

«Κάθε φορά μπορεί να χάσεις ή να κερδίσεις. Το θέμα είναι, μπορείς να το κάνεις σαν άντρας;».