Η 23χρονη Μαρία Μπόζη και η 24χρονη Ραφαηλίνα Κλωναρίδου μπορεί να μην είναι ιδιαίτερα γνωστές στο ευρύ κοινό, αλλά στο χώρο της ιστιοπλοϊας και του αθλητισμού, τις γνωρίζουν όλοι καθώς έχουν διαγράψει μία λαμπρή πορεία ως τώρα στο άθλημα.

Από μικρές στη θάλασσα, με πολλές θυσίες αλλά και επιτυχίες είναι πλέον το next best thing του αθλήματος και το απέδειξαν στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα ιστιοπλοϊας που είναι σε εξέλιξη.

Στην κατηγορία 470 γυναικών, εξασφάλισαν χθες Τρίτη (7/8) την πρόκριση για την Ελλάδα στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο και είναι οι πρώτες που το πετυχαίνουν αυτό για τη χώρα μας, σε όλα τα αθλήματα!

Το gazzetta.gr επικοινώνησε μαζί τους στη Δανία και μοιράστηκε τα έντονα συναισθήματα που βιώνουν από χθες.

Πρώτα μας μίλησε η Μαρία Μπόζη:

«Οσο περνάει η ώρα, αρχίζουμε να το καταλαβαίνουμε και περισσότερο. Δεν είναι κάτι που το αντιλαμβάνεσαι από τη μία στιγμή στην άλλη, αλλά η χαρά μας είναι πολύ μεγάλη και πιστεύω ότι θα μεγαλώνει όσο περνούν οι ημέρες».

Στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του Ορχους παίρνει μέρος η αφρόκρεμα του αθλήματος στα 470. Αυτό σας δημιούργησε κάποιο φόβο στην αρχή;

«Είναι γεγονός ότι οι καλύτερες αθλήτριες της κλάσης είναι εδώ. Πέρσι στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα που έγινε στη Θεσσαλονίκη και ήμασταν 10ες, έλειπαν κάποια πληρώματα που τώρα όμως, ήρθαν. Ξέραμε, όμως, τι είχαμε να αντιμετωπίσουμε, καθώς γνωρίζουμε τα περισσότερα πληρώματα και τελικά τα καταφέραμε».

Το ξεκίνημα σας δεν ήταν τόσο καλό, σας απογοήτευσε αυτό;

«Μπορεί στους περισσότερους να φάνηκε ότι δεν αρχίσαμε καλά, αλλά στην πραγματικότητα δεν συνέβη αυτό. Ολα τα σκάφη ήμασταν κοντά και εμείς εφαρμόζοντας την τακτική μας κούρσα με κούρσα, καταφέραμε να μπούμε στην οκτάδα. Πάντως σε γενικές γραμμές ξεκινάμε σε όλους τους αγώνες συγκρατημένα και μετά μεθοδικά, προσπαθούμε για το καλύτερο αποτέλεσμα».

Τώρα ακολουθεί η medal race, χωρίς άγχος για σας...

«Είναι μόνο μία κούρσα που θέλουμε να χαρούμε και θα αγωνιστούμε χωρίς άγχος και πίεση. Μην ξεχνάτε ότι είναι Παγκόσμιο Πρωτάθλημα και θέλουμε το καλύτερο δυνατό πλασάρισμα, κάτι που θα επιδιώξουμε»

Στη συνέχεια μας μίλησε η Ραφαλίνα Κλωναρίδου:

«Είμαστε ιδιαίτερα χαρούμενες για την πρόκριση καθώς είμαστε οι πρώτες Ελληνίδες που καταφέρνουμε να εξασφαλίσουμε τη συμμετοχή της χώρα μας, στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο. Συνεχίζουμε, όμως και την παράδοση της χώρας μας, με τις επιτυχίες στα σκάψη τύπου 470, καθώς είμαστε οι πρώτες μετά τη Σοφία Μπεκατώρου και την Αιμιλία Τσουλφά, από το 2004, που προκρινόμαστε στην κλάση σε Ολυμπιακούς».

Καταφέρατε να κλείσετε μάτι μετά την επιτυχία σας;

«Η αλήθεια είναι ότι δεν καταφέραμε να κοιμηθούμε μετά από αυτό. Η χαρά και η υπερένταση ήταν σε τόσο μεγάλο βαθμό που δεν μπορούσαμε. Είχαμε, όμως και τα μηνύματα για συγχαρητήρια από τόσο πολύ κόσμο, τον οποίο ευχαριστούμε ιδιαιτέρως. Βλέποντας τα μηνύματα αυτά, αρχίσαμε να συνειδητοποιούμε καλύτερα τι έχει συμβεί...»

Υπήρχε κάποιο μήνυμα που σε συγκίνησε ιδιαίτερα;

«Ολοι οι δικοί μας άνθρωποι, οι γονείς μας, οι συγγενείς και οι φίλοι μας, μας είπαν μπράβο. Θα ξεχωρίσω, όμως, το μήνυμα του αδερφού μου, ο οποίος γενικώς δεν πιστεύει όσα του λέω και με αμφισβητεί. Αλλά τώρα, άλλαξε...»

Η πρόκριση αυτή αρκεί για να ανταμείψει τις θυσίες που κάνατε όλα αυτά τα χρόνια;

«Φυσικά και αρκεί, αλλά θέλω να πω ότι γνωρίζουμε τι κάνουμε και είμαστε συνειδητοποιημένες σε αυτό. Ξέρουμε ότι χάνουμε κάποια πράγματα, αλλά κερδίζουμε και άλλα, οπότε δεν θέλω να μένω μόνο στις θυσίες. Αλλωστε προσπαθούμε να τα συνδυάζουμε όλα και νομίζω ότι έως τώρα τα έχουμε καταφέρει σε μεγάλο βαθμό...»

Λίγο πριν τελειώσει η επικοινωνία, τόσο η Μαρία Μπόζη, όσο και η Ραφαηλίνα Κλωναρίδου, θέλουν να ευχαριστήσουν όσους τους στήριξαν όλα αυτά τα χρόνια.

«Ηταν πολλοί αυτοί που στάθηκαν δίπλα μας και τους ευχαριστούμε μέσα από την καρδιά μας. Τον όμιλο μας, τον Ναυτικό Ομιλο Θεσσαλονίκης δηλαδή, τον Ναυτικό Ομιλο Ελλαδας, την Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή και την Ελληνική Ιστιοπλοϊκή Ομοσπονδία. Επίσης τον προπονητή μας Μιχάλη Μηλαίο αλλά και τους Ολυμπιονίκες μας, Τάκη Μάντη και Παύλο Καγιαλή, με τους οποίους κάναμε κοινές προπονήσεις. Χωρίς τη βοήθεια τους, δεν θα τα είχαμε καταφέρει...»

Ευχαριστούμε το φωτογράφο Νίκο Ζάγκα που είναι στο Ορχους της Δανίας, για την παραχώρηση της φωτογραφίας