Οχτώ χρόνια συμπληρώνονται σήμερα (29/7) από την ημέρα που η Ελλάδα κέρδισε το μοναδικό της χρυσό μετάλλιο σε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα.

Το 2006 η εθνική μπάσκετ της Ελλάδος είχε παίξει στον τελικό του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος της Ιαπωνίας αλλά είχε χάσει από την Ισπανία. Το 2005 η εθνική πόλο των Ανδρών είχε κερδίσει το χάλκινο μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του Μόντρεαλ.

Αυτά ήταν τα δυο μετάλλια της Ελλάδος σε Παγκόσμια Πρωταθλήματα, σε ομαδικά σπορ, έως το 2011.

Την 29 Ιουλίου 2011 στη Σανγκάη η εθνική ομάδα πόλο Γυναικών της Ελλάδος κερδίζει με 8-9 στον τελικό την "οικοδέσποινα" Κίνα και ανεβαίνει στο ψηλότερο σκαλί του κόσμου!

Είναι παγκόσμιες πρωταθλήτριες. Η Έλενα Κούβδου, η Χριστίνα Τσουκαλά, η Άντι Μελιδώνη, η Ηλέκτρα Ψούνη, η Κική Λιόση που είναι και αρχηγός, η Άλκηστης Αβραμίδου, η Αλεξάνδρα Ασημάκη, η Αντιγόνη Ρουμπέση, η Αγγελική Γερόλυμου, η Φιλιώ Μανωλιουδάκη, η Σταυρούλα Αντωνάκου, η Γιούλη Λαρά και η Ελένη Γούλα.

Προπονητής της ομάδας είναι ο Γιώργος Μορφέσης.

Σ' εκείνη την ομάδα παίζουν και τέσσερις παίκτριες που είχαν κερδίσει το ασημένιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας και είναι η Μελιδώνη, η Λιόση, η Λαρά και η Ρουμπέση. Από εκείνη την ομάδα συνεχίζουν να παίζουν η Ασημάκη, η Τσουκαλά και η Αβραμίδου.

Στον Γ' όμιλο είχε κερδίσει με 10-9 την Ισπανία, με 11-8 τη Βραζιλία και με 6-5 τη Ρωσία. Μ' αυτή τη νίκη η Ελλάδα ήταν 1η και προκρίθηκε απευθείας στους "8".

Στα προημιτελικά κέρδισε την Ολλανδία με 12-10, στα ημιτελικά με 14-11 την Ιταλία και στον τελικό με 9-8 την Κίνα!

Πρώτη σκόρερ στον τελικό ήταν η Αντιγόνη Ρουμπέση και η Αλεξάνδρα Ασημάκη που σταμάτησαν στα 3 γκολ. Από ένα πέτυχαν οι Μελιδώνη, Λιόση και η Μανωλιουδάκη!

Η Ελλάδα προηγήθηκε με 9-6 στο 7'15 του 4ου με την Λιόση και απλά η Κίνα μείωσε σε 9-8.

Η "μαρτυρία" της Μανωλιουδάκη!

Η Φιλιώ Μανωλιουδάκη σταμάτησε πριν από λίγες εβδομάδες να παίζει αλλά δεν θα ξεχάσει την τεράστια καριέρα της και μια ημερομηνία. Την 29η Ιουλίου 2011.

Γι' αυτή την ημέρα μίλησε στο gazzetta.gr και μας θύμισε ωραίες στιγμές από μια μοναδική επιτυχία στην Σανγκάη.

«Εάν μας το έλεγαν στο Περθ όπου είχαμε πάει για προετοιμασία πριν από την Σανγκάη δεν θα το πιστεύαμε. Εάν το λέγαμε εμείς θα μας περνούσαν για τρελές. Το 2010 στο Ευρωπαϊκό είχαμε έρθει δεύτερες στο Ζάγκρεμπ και είναι αλήθεια πως είχαμε κάνει σκέψεις για μετάλλιο. Για χρυσό όμως όχι. Θυμάμαι είχαμε χάσει εκείνη τη χρονιά από την Αγγλία και από το Καζακστάν. Είχαμε δεχτεί κριτική και εμείς και ο προπονητής μας αλλά συνεχίσαμε να δουλεύουμε», μας λέει αρχικά η Φιλιώ και συνεχίζει: «Ξέραμε ότι η ομάδα ήταν πολύ καλή. Θεωρώ πως ήμασταν ο ορισμός της ομάδας.

Είχε υψηλό πολιστικό IQ και ο Γιώργος καμία φορά δεν μας έλεγε τι θα κάνουμε ξέραμε. Ήταν ένα μείγμα με έμπειρες παίκτριες που είχαν πάρει μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες αλλά και πιο νέες. Όλες μα όλες θέλαμε να αποδείξουμε κάτι. Ήταν μια νέα εποχή για την ομάδα και σε πολλές ίσως είχε στοιχίσει ο αποκλεισμός από τους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Πεκίνο το 2008. Θέλω να πω και για τον Γιώργο ότι ήταν εκείνος που μας έβγαζε το 110% από κάθε παίκτρια».

Η Φιλιώ θυμάται βήμα βήμα την πορεία: «Κερδίσαμε την Ισπανία μ' ένα γκολ. Δύσκολα τη Βραζιλία και παίζαμε με την Ρωσία για την 1η θέση. Την κερδίσαμε! Αυτή ήταν η νίκη που μας τόνωσε την ψυχολογία. Το παιχνίδι κλειδί του τουρνουά και το πιο δύσκολο για εμάς. Αφού το κερδίσαμε κάναμε όνειρα. Θυμάμαι μας είχε δώσει ρεπό ο προπονητής και είχαμε πάει όλες μαζί σ' ένα μεγάλο εμπορικό. Είχαμε πολύ καλό κλίμα και υπήρχε αισιοδοξία για το μέλλον. Δεν το φωνάζαμε όμως. Ακολούθησαν τα παιχνίδια με Ολλανδία και με Ιταλία που δεν φοβηθήκαμε. Η Ελλάδα ήταν στον τελικό!

Η Κίνα έπαιζε στην έδρα της αλλά δεν ήταν ομάδα που μπορούσε να μας φοβήσει. Θυμάμαι έντονα τα τελευταία 10''. Οι Κινέζες είχαν παραπάνω και η μπάλα πάει στα χέρια της Σταυρούλας. Μετρούσαμε το χρόνο. Ήταν τα πιο αργά 10΄΄ στη ζωή μας. Μετά ο εθνικός ύμνος της Ελλάδος ακούστηκε στην Κίνα. Ήμασταν πρωταθλήτριες κόσμου. Όσο χρόνια και εάν περάσουν αυτά που ζήσαμε εκεί δεν θα τα ξεχάσουμε ποτέ!

Έχω στο σπίτι μου το μετάλλιο αλλά και την ελληνική σημαία από εκείνη την ημέρα. Έχω και έναν κάτι σαν βιβλιάριο με τα κινέζικα ζώδια το οποίο μας το είχαν δώσει στο ξενοδοχείο και μας έβαζαν σφραγίδα κάθε φορά που πηγαίναμε για φαγητό. Για να μην πάμε ξανά! Θυμάμαι η πτήση της επιστροφής ήταν ατελείωτη. Εκεί μας περίμεναν οι δικοί μας άνθρωποι αλλά και τα κορίτσια που είχαν μεγάλες επιτυχίες στο παρελθόν μ' αυτή την ομάδα».

Τη στιγμή αυτή μπορεί να την ζήσει ξανά το ελληνικό πόλο; «Όσο ζεις κάνεις όνειρα. Γιατί όχι; Έχουμε μια καλή φουρνιά κοριτσιών που ακολουθεί. Η Ελλάδα πάντα "παράγει" σπουδαίες παίκτριες και παίκτες στο πόλο. Το έχω ξαναπεί. Για μένα το εθνικό μας άθλημα είναι η υδατοσφαίριση».