«Για 2-3 μέρες ενδιαφέρονται για το πόλο και μετά ούτε φωνή ούτε ακρόαση...»
Ο προπονητής της Εθνικής γυναικών πόλο Γιώργος Μορφέσης και η αρχηγός Αλεξάνδρα Ασημάκη μίλησαν στη «Βραδυνή της Κυριακής» και τον δημοσιογράφο Αντώνη Κατσαρό και εξήγησαν πως αφιέρωσαν στην πληγωμένη Ελλάδα τη 2η θέση στην Ευρώπη.
-Τι συναισθήματα προκαλεί μία τόσο μεγάλη επιτυχία του Ελληνικού αθλητισμού, την ίδια ώρα που η χώρα βιώνει παράλληλα μία τραγωδία;
«Τα συναισθήματα είναι ανάμεικτα. Σίγουρα τιμή και υπερηφάνεια που η Ελλάδα ακούγεται και πρωταγωνιστεί στην Ευρώπη αλλά και στον κόσμο μέσω του αθλήματος που υπηρετούμε εδώ κ πολλα χρονια..Υπάρχει κ αυτη η Ελλάδα.. Απο την άλλη πλευρά βλέποντας αυτή την τραγωδία που έζησαν οι συνάνθρωποι μας δεν μπορει παρά η σκέψη μας και το μυαλό μας να ειναι κολλημένα σ αυτούς που βίωσαν και βιώνουν τον τρόμο την οδύνη την ανείπωτη θλίψη της απώλειας της ζωής ..».
-Δουλεύετε χρόνια με τις ίδιες συνθήκες. Τι άλλαξε και φτάσατε μετά από 6 χρόνια και πάλι τόσο ψηλά;
«Δεν άλλαξε τίποτα. Δουλεύουμε σκληρά με το ίδιο μεράκι, όρεξη, πίστη,σεβασμό, τρέλα που χρειάζεται για να μπορείς να είσαι ανταγωνιστικός με τις παγκόσμιες δυνάμεις του αθλητισμού. Με χίλια δυο προβλήματα και το βασικότερο την έλλειψη χώρου. Ίσως κάποιες συγκυρίες να ήταν ευνοϊκές σε αυτό το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα. Κάτι που μας ελλειψε πέρυσι και πρόπερσι που από επίσης κακές συγκυρίες η ομάδα έμεινε εκτός μεταλλείων και εκτός ολυμπιακών αγώνων και τις δύο φορες στην ψυχοφθόρα διαδικασία των πέναλτυ ..»
-Ποιό μήνυμα μπορεί να στείλει ο ερασιτεχνικός αθλητισμός στη δοκιμαζόμενη για πολλούς λόγους τα τελευταία χρόνια Ελλάδα ;
«Ο ερασιτεχνικός αθλητισμός ειναι παρών. Κρατάει την ελληνική σημαία ψηλά, με ταπεινότητα και συνέπεια. Με διάρκεια στις διακρίσεις στα μεγάλα αθλητικά γεγονότα, χωρίς τυμπανοκρουσίες και κραυγές. Χωρίς προπονητικό χώρο, χωρίς δημοφιλία ..Λυπάμαι αλλα το πολο δυστυχώς για τους δημοσιογράφους ειναι τα «άλλα σπορ», 2-3 μερες ενδιαφέροντος και μετά ουτε φωνή ούτε ακρόαση ..Το μήνυμα που στέλνει η ελληνική υδατοσφαίριση ειναι οτι ενωμένοι οι Έλληνες μπορούν να καταφέρουν τα πάντα και εμείς οι ρομαντικοί του χώρου μας ειμαστε ενα ..!».
-Πώς η Ελληνική υδατοσφαίριση στέκεται τόσα χρόνια στα πόδια της και προχωράει από επιτυχία σε επιτυχία; Υπάρχει μυστικό;
«Στέκεται λόγω της παράδοσης που εχει όλα αυτά τα χρονια, παράδοσης που εχει πολλούς συντελεστές. Το βασικότερο είναι η αγάπη όλων των εμπλεκομένων για το πολο, πρώτα απο όλα από τους αθλητες και τα σωματεία τους, στις υποδομές και στους προπονητές τους, στους παράγοντες και στους γονείς που βάζουν το χέρι στην τσέπη και στηρίζουν αυτη την προσπάθεια. Στους ομοσπονδιακούς προπονητές και φυσικά στην Ελληνική κολυμβητική ομοσπονδία που συντονίζει όλο αυτο το οικοδόμημα. Με τα λάθη και τις παραλήψεις μας, αλλά με αγάπη, συνέπεια και συνεχή προσπάθεια να γινόμαστε καλύτεροι, με φιλοδοξία και διορατικότητα. Παρά τα εκατοντάδες προβλήματα ειμαστε εκει ..».
- Έχουμε δικαίωμα να βάλουμε στόχο το μετάλλιο στο Τόκυο;
«Δύσκολη ερώτηση. Σίγουρα δεν έχουμε δικαίωμα με τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε ..όταν " κάθε πέρυσι κ καλύτερα ". Αλλά έχουμε υποχρέωση απέναντι στον εαυτό μας, στο άθλημά μας, στην Ελλάδα μας. Όλοι οι εμπλεκόμενοι παραγοντες θα δώσουμε την μάχη μας γιατί έτσι έχουμε μάθει ..Να ειμαστε συνεπείς στις μεγάλες διοργανώσεις ..».
ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΑΣΗΜΑΚΗ : «Θέλαμε το χρυσό για τους ανθρώπους που χάθηκαν...»
Η αρχηγός της Εθνικής πόλο περιγράφει τη συμπαράσταση των ξένων αποστολών στη διάρκεια του Ευρωπαϊκού για την τραγωδία από τις πυρκαγιές.
«Το ασημένιο μετάλλιο είναι για εμάς η επιστροφή στην ελίτ, μία μεγάλη επιτυχία. Αφήσαμε πίσω τα πέτρινα χρόνια μετά το 2012, όπως μου άρεσε να τα λέω, στη διάρκεια των οποίων απείχαμε όχι μόνο απο τελικούς αλλά δεν περνούσαμε καν ούτε στην 4αδα. Μας γεμίζει με πίκρα βέβαια γιατί θελαμε πολύ το χρυσό και πραγματικά αυτή τη φορά περισσότερο απο κάθιε άλλη, γιατί το διάστημα που απουσιάζαμε και όλα αυτα που συνέβαιναν στην Ελλάδα μας γέμισαν όλους θλίψη. Είναι ημέρες που η χώρα πενθεί και όταν εμείς κερδίζαμε η χαρά ήταν μετριασμένη. Για εμάς βέβαια τα γεγονότα αποτέλεσαν ωστόσο κινητήριο δύναμηκαι θέλαμε πολύ τη νίκη για όλους εκείνους τους ανθρώπους που χάθηκαν τόσο άδικα και για να δώσουμε κουράγιο σε εκείνους που έχασαν δικό τους άνθρωπο, την περιουσία τους, τα πάντα. Αυτό φυσικά δεν μπορεί να απαλύνει τη θλίψη, αλλά εμείς οι Έλληνες αθλητές θέλαμε με το δικό μας τρόπο να κάνουμε τους Έλληνες να νιώσουν ψυχική ανάταση. Γι αυτό θέλαμε πολύ το χρυσό. Επίσης ήταν πολύ συγκυνητική η ανταπόκριση των ξένων, των διοργανωτών αλλά και των μελών των άλλων αποστολών που μας έδειχναν το ενδιαφέρον τους για όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα. Αυτή η πλευρά των ανθρώπων μέσω και του αθλητισμού έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον. Μας έδιναν μία αγκαλιά. Πάμε στα αγωνιστικά. Υπόσχομαι πως θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε. Ξέρουμε ότι οι εποχές είναι δύσκολες και οι υποδομές μας εάν συγκρυθούν με εκείνες του εξωτετρικού και μάλιστα ομάδων που νικήσαμε, της Ισπανίας, της Ρωσίας, της Ιταλίας και της Ολλανδίας, είναι πολλά χρόνια πίσω. Είναι τόσο αξιοπερίεργο ωστόσο ότι η Ελληνική υδατιοσγαίριση καταφέρνει πάντα να φτάνει ψηλά. Είναι η ύψιστη τιμή να εκπροσωπείς άλλωστε τη χώρα σου και να φοράς το Εθνόσημο. Το νιώθουμε, το ξέρουμε. Θέλαμε να ακούσουμε τον ύμνο μας σε όλη την Ευρωπη. Δεν καταφέραμε να το κάνοθμε τώρα αλλά δίνω υπόσχεση για το μέλλον ότι θα συνεχίσουμε να δουλεύουμε ακόμη πιο δυνατά, για να φέρουμε την Ελλάδα μας πάλι ψηλά».
