Κορυφαίος παράγοντας της διαιτησίας, ο Λάκης, ως διεθνής διεύθυνε τελικούς Ολυμπιακών Αγώνων, Παγκοσμίων και Ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων για περισσότερα από 20 χρόνια.

Διετέλεσε τρεις φορές Πρόεδρος της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Διαιτητών (Α.Ι.Α), Πρόεδρος του Συνδέσμου Ελλήνων Διαιτητών Υδατοσφαίρισης (ΣΕΔΥ), Πρόεδρος της Κεντρικής Επιτροπής Διαιτησίας της ΚΟΕ μέχρι την τελευταία του πνοή, όπως επίσης και Μέλος της Τεχνικής Επιτροπής Υδατοσφαίρισης της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας (Len). Ως καθηγητής Διαιτησίας δίδαξε στη Νότια Αφρική (1976) την Αίγυπτο (1981) και τη Δανία (1986).

Διαιτήτευσε συνολικά 507 διεθνείς αγώνες, σε 5 Ολυμπιακούς Αγώνες (1972, 1976, 1980, 1984, 1988), 6 Παγκόσμια πρωταθλήματα (1973, 1975, 1978, 1982, 1986, 1991), 5 Ευρωπαϊκά πρωταθλήματα (1975, 1977, 1981, 1985, 1987), ένα (1) Παγκόσμιο Κύπελλο (1979),2 Μεσογειακούς Αγώνες (1971, 1983), Παγκόσμια και Ευρωπαϊκά πρωταθλήματα Νέων, Ευρωπαϊκά διασυλλογικά Κύπελλα!

Γεννήθηκε στη Νίκαια του Πειραιά το 1935 και απέκτησε δύο παιδιά (Πωλίνα, Κωνσταντίνος) με τη σύζυγο του (Λαμπρινή).

«Ήταν Μάιος του 1985. Ορίστηκα να σφυρίξω το πρώτο μου παιχνίδι ως διαιτητής στο Ολυμπιακό κολυμβητήριο, πρωτάθλημα Εφήβων, Βουλιαγμένη – Άρης. Ο κος Τσαντάς, ήταν εκεί, στα κάγκελα πίσω μου, με ακολουθούσε. Στο ημίχρονο ήρθε μέσα, δίπλα μου. Μου πήρε τη σημαία -diana άσπρη & μπλε- είχε σφυρίχτρα στο στόμα τη δικιά του, πάντα είχε μαζί του και παντού μέχρι σήμερα… Με την ευγένεια του και το ηγετικό του στυλ μου είπε: «Με το χρώμα της σημαίας στραμμένη στο παίκτη που αποβάλλεις θα του δείχνεις με κίνηση το σημείο επανεισόδου που θα πρέπει να πάει και μετά γρήγορα θα σηκώνεις την άλλη σημαία χρώματος για να παίξουν οι αντίπαλοι και όλα αυτά –μου είπε- να τα κάνεις με δύναμη, αυτοπεποίθηση, με στήσιμο». Συνεχίζοντας μου είπε: «Να χρησιμοποιείς τη σφυρίχτρα σαν να μιλάς. Θα λες στον παίκτη που τον αποβάλλεις εσύ Νο 5 αποβολή, άρα τέσσερα(4) σφυρίγματα ομιλίας. Η επικοινωνία μας είναι η σφυρίχτρα μας, έτσι θα μας καταλάβουν. Όσο καλύτερα το κάνουμε, τόσο καλύτερα θα μας καταλάβουν και θα τους πείθουμε όλους». Μετά δεν μου είπε τίποτε άλλο.

Από τότε άρχισα να τον παρατηρώ, πως περπατάει, πως κινείται, πως φέρεται… Αριστοκράτης, Αρχοντικός, Κιμπάρης, Μαέστρος, Μεγαλοπρεπής. Δεν άφηνα τίποτα που να μην παρατηρώ. Ξέρετε είχα αρχίσει να αγαπάω τη Διαιτησία της Υδατοσφαίρισης, είχε αρχίσει το μικρόβιο να μπαίνει στα κύτταρα μου και βρέθηκε ο καταλληλότερος άνθρωπος να με εμπνεύσει. Ο μέντορας μου χωρίς να το ξέρει. Οι άνθρωποι είναι σαν τα χωράφια. Υπάρχουν χωράφια βουνού και χωράφια πεδιάδας. Αν σπείρεις στα χωράφια βουνού δύσκολα θα φυτρώσουν. Αν σπείρεις σε χωράφι πεδιάδας ότι σπέρνεις φυτρώνει. Τέτοιο χωράφι ήμουν και ο κος Τσαντάς ως οντότητα, ο Λάκης ως οικείος, αυθεντικός, προσιτός μου έσπερνε με τις πράξεις του, και σε μένα φύτρωνε. Αλήθεια αναρωτιέμαι σε πόσους ανθρώπους δίπλα μας μπορούμε να τους πούμε ταυτόχρονα με δύο (2) ονόματα -κος Τσαντάς και Λάκης- μόνο αυτός.

Μου έμαθε πολλά -όπως και σε όλους μας- όχι με τα λόγια αλλά με τις πράξεις του. Τον ευγνωμονώ γιατί μου έμαθε μερικά από τα πιο βασικά χαρίσματα που πρέπει να έχει ο Άνθρωπος Διαιτητής και ξέρετε αυτά δεν είναι μόνο η γνώση των κανονισμών. Κανονισμούς γνωρίζουν πολλοί, αλλά δεν είναι διαιτητές.

Το πρώτο που μου έμαθε είναι η Απόλαυση. «Αν δεν απολαμβάνεις αυτό που κάνεις μείνε σπίτι» και αυτός δεν έμεινε ποτέ. Ήταν στα κολυμβητήρια, ως Διαιτητής, ως Παρατηρητής, ως Φίλαθλος… και το απολάμβανε. Ήταν σε όλους τους αγώνες από μίνι παίδων έως ChampionsLeague και Ολυμπιακούς Αγώνες και το απολάμβανε. Η απόλαυση είναι ικανότητα και την είχε άπλετα.

Το δεύτερο που με έμαθε εκφράζεται με δύο (2) λέξεις που έχουν το ίδιο αποτέλεσμα. Γενναιοδωρία και Απλοχεριά. Ήταν απλοχέρης, γενναιόδωρος σε όλα του. Στο κέφι του, στη ζωντάνια του, στην ευγένεια του. Ήξερε να δίνει άπλετα, απλόχερα, γενναιόδωρα και αυτό με δίδαξε με τις πράξεις του, σας είπα εξάλλου ότι τον παρατηρούσα συνεχώς.

Είμαι ευτυχής που χόρεψα μαζί του, που του έπαιξα ακορντεόν στο “Απτάλικο” και αυτός χόρεψε τα καταπληκτικό χασάπικο με την υπέροχη γυναίκα του. Χόρευε παντού, διασκέδαζε παντού, άνοιγε το σπίτι του, την καρδιά του. Θυμάμαι –όπως και όλοι οι διαιτητές των Ολυμπιακών της Αθήνας 2004- το μυθικό τραπέζι barbeque που έκανε για σαράντα (40) ανθρώπους , διαιτητές, παρατηρητές στο εξοχικό στο Μαραθώνα. Όλοι αυτοί με πήραν τηλέφωνο, μου έστειλαν εκατοντάδες μηνύματα –ο φίλος του ο Τούρκος HalukToygarli, ο GianniLonzi, όλοι από το TWPC της LEN, διαιτητές… «Τιμή και σεβασμός στον Mr Τσάντας, στον Πρόεδρο, στο Λάκη». «Νίκο μην ξεχάσεις αγκαλιές και συλλυπητήρια στη λατρευτή του οικογένεια».

Έγινα “ψηλότερος”, “πλουσιότερος” και “ομορφότερος” από τη στιγμή που σε γνώρισα και που ήσουν δίπλα μου Πρόεδρε. Καλό ταξίδι… και θα είναι καλό… γιατί εσύ ξέρεις να ταξιδεύεις και να απολαμβάνεις».

Πηγή: waterpololive.gr