Η σχέση του Χανιώτη πρωταθλητή με την πισίνα, ξεκινά πολύ προτού αρχίσει να έχει μνήμες. Φρόντισε γι αυτό η μητέρα του, Εύα Καλογερή, η οποία έκανε και η ίδια πρωταθλητισμό στο βόλεϊ, εγγράφοντας τον στην κολύμβηση στα 3,5 χρόνια του.

«Το προσπάθησα με την κολύμβηση έως τα 10 μου χρόνια. Όμως δεν μου άρεσε να κολυμπάω. Ήθελα και μία μπάλα και έτσι βρέθηκα να παίζω πόλο!»

Ο πρωταθλητισμός απαιτεί θυσίες, για το πότε χρειάστηκε για πρώτη φορά να θυσιάσει κάτι ο 18χρονος πολίστας του ΑΝΟ Γλυφάδας θυμάται: «Ήταν περίπου στα 12 μου, όταν πήγα στο πρώτο μου τουρνουά στη Σερβία με την εθνική ομάδα. Επιστρέφοντας από αυτή τη διοργάνωση ήμουν διαφορετικός παίκτης. Άλλαξαν πολλά στο πως έβλεπα το πόλο, το πήρα στα σοβαρά. Τότε ήταν που παράτησα και το μπάσκετ, με το οποίο είχα ασχοληθεί για πολύ μικρό χρονικό διάστημα.

Ο Δημήτρης Σκουμπάκης ξεχωρίζει ως ο ψηλότερος στην ομάδα

Στη συνέχεια ήρθε το 2015 το χάλκινο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του Μπακού και το άνευ για την γυμναστική Ακαδημία. Την ίδια χρονιά εντάχθηκα στο δυναμικό της Γλυφάδας υπό τις οδηγίες του Μάκη Βολτυράκη και τα πράγματα πήραν το δρόμο τους, με τη βοήθεια φυσικά της μητέρας και του πατέρα μου, οι οποίοι είναι οι κύριοι λόγοι που έφτασα έως εδώ. Δίπλα μου συνεχώς με στηρίζουν οικονομικά, αλλά κυρίως ψυχολογικά».

Η εθνική μας ομάδα πηγαίνοντας στο Βελιγράδι, δεν στόχευε σε τίποτα λιγότερο από ένα μετάλλιο. Η δέσμευση που είχαν δώσει όλοι στον προπονητή, Τεό Λοράντο ήταν να κοιτάζουν ένα-ένα τα ματς: «Στόχος ήταν να ανέβουμε ένα-ένα τα σκαλιά. Το πιστεύαμε ότι μπορούμε να φτάσουμε στα μετάλλια, για να πω τη δική μου αλήθεια ήμουν σίγουρος.

Το πιο δύσκολο ματς, περιμέναμε ότι θα ήταν αυτό κόντρα στην Σερβία, η οποία ήταν και οικοδέσποινα. Είχαμε πει ότι θα είναι σαν τελικός. Δεν υπήρχε αύριο στο μυαλό κανενός, αλλά μόνο η νίκη.

Ομολογώ ότι η ατμόσφαιρα δεν ήταν καθόλου εχρθική, παρότι προσωπικά δεν με χαλάει καθόλου. Αντιθέτως, πεισμώνω όταν με αποδοκιμάζουν και παίζω με περισσότερο πάθος. Αυτό το ματς (σ.σ.: στο οποίο πέτυχε 3 από τα 9 γκολ της εθνικής) ήταν από τα καλύτερα της ζωής μου. Είχα μπει με ψυχολογία ότι δεν θα χάσουμε».

Το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα «σόκαρε» τους Σέρβους στην έδρα τους με 9-8 και εξασφάλισε το «εισιτήριο» για τον τελικό κόντρα στην Κροατία. Ο Δημήτρης Σκουμπάκης εξιστορεί πως πέρασε το κρίσιμο 24ωρο έως τη στιγμή που βρέθηκε να έχει κρεμασμένο στο λαιμό του του χρυσό μετάλλιο.

«Το βράδυ πριν από τον τελικό δεν μπορούσα να κλείσω μάτι. Έβλεπα τον Οδυσσέα (Μασμανίδη) να κοιμάται σαν πουλάκι και έλεγα στον εαυτό μου: “Πρέπει να κοιμηθώ. Πρέπει κι εγώ να κοιμηθώ”. Ζήτημα αν κοιμήθηκα δύο ώρες. Όπως ήταν φυσικό το πρωί σηκώθηκα και ήμουν χάλια.

Ο Δημήτρης Σκουμπάκης δεξιά του ομοσπονδιακού προπονητή, Τεό Λοράντου

Σκεφτόμουν “Τι θα κάνω τώρα...” Πήγα στο πρωινό και έφαγα καλά και στη συνέχεια επέστρεψα στο δωμάτιο. Από τις 10 που επέστρεψα στο δωμάτιο, έως και τις 12:30 που είχαμε συνάντηση έβλεπα βίντεο ΝΒΑ, στο youtube με τον Ντέρικ Ρόουζ και έκανα διατάσεις. Άλλοι δεν κάνουν καθόλου, εμένα με βοηθάνε πάραπολύ. Μάλιστα, άργησα κι ένα λεπτό στην προγραμματισμένη συνάντηση.

Εκεί ο Τεό Λοράντος μας συνεχάρη για μία ακόμη φορά και επέστησε την προσοχή μας στο σύστημα της ομάδας. Ξεκινώντας να μιλάμε για το παιχνίδι ήμασταν σίγουροι ότι θα το παίρναμε. Κυρίως γιατί το ονειρευτήκαμε. Αν δεν το είχαμε ονειρευτεί δεν θα το καταφέρναμε.

Ολοκληρώνοντας τη συνάντηση σειρά είχε το μεσημεριανό γεύμα και αμέσως μετά στα δωμάτια για ύπνο. Ο Οδυσσέας, μάλιστα δεν ήρθε στο δωμάτιο μήπως και καταφέρω να κοιμηθώ, αλλά δεν κατέστη δυνατό. Κατεβήκαμε στο πούλμαν και για την επόμενη 1,5 ώρα από τα αυτιά μου δεν ξεκόλλησαν τα ακουστικά, τα οποία έπαιζαν την αγαπημένη μου μουσική, RNB.

Φτάνοντας στην πισίνα, μας μάζεψε ο Οδυσσέας (Μασμανίδης) χωρίς τον προπονητή και μας μίλησε. Ο λόγος που έβγαλε μας έκανε όλους θα θυμώσουμε και μας προετοίμασε για το μεγάλο ματς.

Δεν ξεκίνησα στην αρχική σύνεθση. Και για ένα μεγάλο διάστημα ήμασταν πίσω στο σκορ, όμως ποτέ δεν πιστέψαμε ότι θα χάσουμε. Λέγαμε τώρα ήρθε η ώρα μας. Το γεγονός ότι πέτυχαν το γκολ στην εκπνοή οι Κροάτες δεν έλεγε τίποτα, αφού και στα πέναλτι πάλι σίγουροι ήμασταν ότι θα κερδίζαμε, όπως κι έγινε.

Ο Λοράντος κάνει ίσως την καλύτερη προπόνηση, αλλά και την πιο σκληρή. Νιώθω ότι με βελτίωσε ως παίκτη. Σε προετοιμάζει να τα δώσεις όλα στο 4ο οκτάλεπτο και πράγματι έτσι συνέβη στην περίπτωση μας, γυρίζαμε τα ματς στο τέλος.

Το πρώτο άτομο που μίλησα στο τηλέφωνο μετά την κατάκτηση της νίκης ήταν η μητέρα μου. Δεν ήθελα όμως να πούμε πολλά ήθελα να τους τα πω από κοντά. Αμέσως μετά μίλησα με τον κολλητό μου, τον Νίκο Παπασηφάκη (με τον οποίο είναι συμπαίκτες στην Γλυφάδα), ο οποίος δυστυχώς δεν ήταν μαζί μας».

Δημήτρης Σκουμπάκης (αριστερά) και Μπάμπης Τρούλος

Με την κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου δεν υπήρχε χρόνος για πανηγύρια, καθότι η εθνική μας ομάδα ταξίδευε τις πρώτες πρωινές ώρες: «Δεν βγήκαμε στην Σερβία, γιατί πετούσαμε, επομένως δεν το γιορτάσαμε όσο θα θέλαμε. Εγώ από την πλευρά μου ταξίδευα αμέσως το πρωί της ίδιας μέρας για Χανιά, επομένως έμεινα για μία ακόμη νύχτα άυπνος... Είχα τέτοια υπερένταση και λαχτάρα να δω τους γονείς μου και τις μικρές αδελφές μου και να τα πούμε από κοντά, που πραγματικά όταν έφτασα δεν τους χόρταινα».

Για το τι πρόκειται να αλλάξει η κατάκτηση αυτού του μεταλλίου ο Δημήτρης Σκουμπάκης ξεκαθάρισε: «Για μένα δεν νομίζω να αλλάξει τίποτα, άλλωστε είναι γνωστό, ότι πλέον δεν υπάρχουν προνόμια για τους αθλητές που διακρίνονται. Αυτό για το οποίο εύχομαι είναι να γίνει αφορμή για να έρθουν περισσότερα παιδιά στο άθλημα μας, το οποίο είναι αδικημένο στη συνείδηση του κόσμου, σε σχέση με τις επιτυχίες που έχει φέρει.

Ελπίζω οι εμφανίσεις τόσο οι δικές μας όσο και της εθνικής ομάδας των ανδρών τα τελευταία χρόνια να αποτελέσουν μαγιά, όπως είχε συμβεί την δεκαετία του '80 με το μπάσκετ. Μόνο αν έρθουν παιδιά θα ανέβει το άθλημα μας».

Έπειτα από μία κοπιαστική σεζόν ο Δημήτρης επιστρέφει από την προσεχή Τρίτη στις προπονήσεις με τον ΑΝΟ Γλυφάδας, υπό τις οδηγίες του Δημήτρη Μάζη, με στόχο να φτάσουν όσο γίνεται πιο μακριά στο Champions League, από το οποίο ξεκινούν με τα προκριματικά και φυσικά στο πρωτάθλημα.