Όταν λέμε δεν το περίμενε κανείς δεν αναφερόμαστε στον ίδιο προσωπικά αλλά γενικά στους παίκτες του ΝΒΑ γιατί βλέποντας τη σύνθεση των ΗΠΑ να αλλάζει συνεχώς σε κάθε διοργάνωση δύσκολα περνούσε από το μυαλό οποιουδήποτε πως ένας από αυτούς τους μεγάλους σταρ θα έφτανε σε σημείο να συνδέσει το όνομα του με την εθνική ομάδα.

Πόσο μάλλον να γίνει ο μπασκετμπολίστας με τα περισσότερα χρυσά μετάλλια στην ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων. Κι όμως ο Μέλο τα κατάφερε. Μετά το το Πεκίνο το 2008 και το Λονδίνο το 2012 ανέβηκε στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου και στο Ρίο και αφού φόρεσε στο λαιμό του το τρίτο χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο ανακοίνωσε πως αποχωρεί από την εθνική ομάδα των ΗΠΑ έχοντας τιμήσει τη φανέλα της όσο κανείς άλλος.

Ήταν επίσης στην Αθήνα το 2004 όπου κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο, στην Ιαπωνία για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα το 2006 παίρνοντας και εκεί την τρίτη θέση αλλά και στο Λας Βέγκας το 2007 στο Παναμερικανικό Πρωτάθλημα προκειμένου οι ΗΠΑ να εξασφαλίσουν την παρουσία τους στους Ολυμπιακούς Αγώνες της επόμενης χρονιάς.

Όσο για τα κατορθώματα του; Φέτος στη Βραζιλία έγινε ο Αμερικανός με τα περισσότερα παιχνίδια (31) στους Ολυμπιακούς Αγώνες, ο πρώτος σκόρερ των ΗΠΑ στη διοργάνωση με 336 πόντους αλλά και ο πρώτος ριμπάουντερ με 125 ριμπάουντ ξεπερνώντας κατά ένα τον Ντέιβιντ Ρόμπινσον.

Αυτά τα νούμερα μπορεί να μην φαίνονται τόσο εντυπωσιακά αλλά μέχρι τώρα δεν είχαμε δει κανέναν άλλο Αμερικανό να έχει τέτοια προσφορά στην εθνική ομάδα των ΗΠΑ οπότε φτάνουν και περισσεύουν για να κάνουν τον Καρμέλο Άντονι το σύμβολο της, ενώ τα τρία χρυσά μετάλλια του από μόνα τους τον βάζουν ανάμεσα στους «θρύλους» των Ολυμπιακών Αγώνων.