Παρακολουθώντας μαζί με τις δυο μου κόρες, την προσπάθεια επίτευξης και εκπλήρωσης ενός στόχου και ονείρου ζωής ενός από τους μεγαλύτερους Έλληνες αθλητές όλως των εποχών. (και σίγουρα ενός από τους πιο συναισθηματικούς και παθιασμένους), ομολογώ ότι βίωσα απίστευτα συναισθήματα. Συναισθήματα τόσο έντονα που νοιώθεις ότι η ψυχή και η καρδιά σου πάει να βγει από το σώμα και που ο Ελληνικός αθλητισμός μας έχει προσφέρει πλουσιοπάροχα σε ανάλογες στιγμές, όπως τις βολές του τίμιου γίγαντα, το γκολ και φεύγουμε για τελικό, το ποιος? ποιος? βάλτο αγόρι μου, τη Βούλα, τον Πύρο, τον Κεντέρη κλπ…

Δεν ξέρω αν βοήθησε σε αυτό η περιγραφή του εξαιρετικού για μία ακόμη φορά Βασίλη Σκουντή και η βοήθεια του προπονητή κ. Κανελλόπουλου, η οποία δε σε άφηνε αδιάφορο ακόμη και όταν ο Γιαννιώτης ήταν 23ος, ποσό μάλλον όταν μπήκαμε στα 500 τελευταία και ίσως πιο συναρπαστικά μετρά που διεξήχθησαν ποτέ σε Ολυμπιακό αγώνισμα.

Είναι οι στιγμές εκείνες που αντιλαμβάνεσαι ότι ένας άνθρωπος ίδιος σωματικά με τους συναθλητές του (απλά με καμιά 10ρια και 15αρια χρόνια παραπάνω στην πλάτη του), είναι παράλληλα τόσο διαφορετικός, τόσο ξεχωριστός και τόσο πιο δυνατός ψυχικά που μπορεί να κάνει το αδύνατο να φαίνεται δυνατό.

Να σε κάνει να ανατριχιάζεις, να βουρκώνεις να φωνάζεις και να ταυτίζεσαι απόλυτα μαζί του, στην προσπάθεια του, μια προσπάθεια η οποία είναι κάτι πολύ παραπάνω από ένας κολυμβητικός αγώνας. Είναι ένα μήνυμα και ένα μάθημα ζωής το οποίο ίσως κανένα σχολείο και κανένας δάσκαλος δεν μπορεί να το μεταδώσει και να το μεταφέρει καλυτέρα και αποτελεσματικότερα.

Αυτά τα 500 ίσως καλυτέρα μέτρα της αθλητικής πορείας του τεράστιου Σπύρου Γιαννιώτη, (τα οποία είναι και το επιστέγασμα μιας ολόκληρης καριέρας) , είναι ή θα πρέπει να είναι οδηγός για όλους μας, αλλά κυρίως για τα νέα παιδιά.

Είναι η καλύτερη απόδειξη ότι όταν έχεις ένα όραμα και έναν ξεκάθαρο στόχο, όταν έχεις έντονη επιθυμία και <<καίγεσαι>> να τον πραγματοποιήσεις, όταν υπομένεις και επιμένεις, όταν δεν τα παρατάς ποτέ και για τίποτα, όταν δίνεις πάντα τον καλύτερο σου εαυτό για να γίνεις ο καλύτερος που μπορείς να γίνεις. όταν αγαπάς παθολογικά αυτό που κάνεις, έχεις ενθουσιασμό και βάζεις συναίσθημα και όταν πάνω από όλα πιστεύεις στον εαυτό σου, και πιστεύεις ότι μπορείς να τα καταφέρεις…..τότε πολύ απλά, αργά ή γρήγορα τα καταφέρνεις…..

Ο συγγραφέας Austin Kleοn είναι δημιουργός ενός σημειωματάριου, μέσα στις σελίδες του όποιου σε ένα σημείο σου προτείνει να κολλήσεις εικόνες ή φωτογραφίες από ανθρώπους ή πράγματα τα οποία μπορεί να σε εμπνέουν και να σου δίνουν κίνητρο για να ανατρέχεις εκεί όταν το θέλεις και όταν το χρειάζεσαι. Αν και οι θέσεις ήταν μόλις 4 και ενώ τις είχαμε ήδη καταχωρήσει, από προχθές δημιουργήσαμε έναν έξτρα χώρο γι’ αυτόν τον τεράστιο αθλητή και νικητή της ζωής, ο αγώνας και η πορεία του οποίου είναι από μόνη της η μεγαλύτερη έμπνευση και το μεγαλύτερο κίνητρο που μπορεί να πάρει ο καθένας μας, αποδεικνύοντας παράλληλα και περίτρανα για μία ακόμη φορά ότι αργά ή γρήγορα ο καθένας παίρνει αυτό που του αξίζει…

Και κάποιες φορές όσο πιο αργά συμβεί αυτό τόσο μεγαλύτερη είναι η γλύκα, η χαρά και η ικανοποίηση…

* Ο Μιχάλης Τσοκακτσίδης είναι κάτοχος προπονητικού διπλώματος UEFA A’ και πτυχίου καθηγητή Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού με ειδικότητα το ποδόσφαιρο. Έχει γράψει 2 βιβλία προπονητικής ποδοσφαίρου, με το πρώτο να έχει μεταφραστεί ήδη σε 3 γλώσσες. Το βιβλίο ’’Jose Mourinho Attacking Sessions’’, (ελληνικός τίτλος: Ρεάλ Μαδρίτης Προπόνηση Επίθεσης) ψηφίστηκε ως το δεύτερο καλύτερο βιβλίο προπονητικής από την ιταλική ομοσπονδία ποδοσφαίρου για το 2014.