Η πρώτη εξ αυτών είναι η Νέρολι Φέρχολ (παραπληγία), η οποία το 1980 συμμετείχε στην τοξοβολία των Παραολυμπιακών Αγώνων και τέσσερα χρόνια αργότερα στο ίδιο άθλημα των Ολυμπιακών.

Από τους αθλητές της... ζωής, μόνο ο Ούγγρος Παλ Ζέκερες έχει φτάσει στην κατάκτηση μεταλλίου και στις δύο διοργανώσεις. Ο Ούγγρος οπλομάχος ήταν τρίτος στο ομαδικό του ξίφους ασκήσεως στους Ολυμπιακούς του 1988, όμως μετά από ένα αυτοκινητικό ατύχημα βρέθηκε σε αναπηρικό αμαξίδιο.

Επιδεικνύοντας το σθένος ενός πρωταθλητή, ο Ζέκερες αποφάσισε το 1992 να μετάσχει στους Παραολυμπιακούς της Βαρκελώνης, όπου πανηγύρισε την κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου. Επανέλαβε το ίδιο τόσο το 1996 (και μάλιστα εις διπλούν), ενώ στο Σίδνεϊ, την Αθήνα και το Πεκίνο ήταν «χάλκινος».

Υπάρχει, βέβαια, και η περίπτωση του Κρεγκ ΜακΛιν, ο οποίος ήταν πιλότος του Άντονι Κέιπς στο βρετανικό tandem (σπριντ ποδηλασίας πίστας) των Παραολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου, όπου και κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο. Ο ίδιος είχε βρεθεί στο δεύτερο σκαλί του ομαδικού σπριντ ποδηλασίας κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων του 2000 στο Σίδνεϊ.

Ιδιαίτερης αναφοράς, χρήζει η Νατάλια Πάρτικα από την Πολωνία που από το 2000 μέχρι το 2012 έχει αγωνισθεί και στους τέσσερις Παραολυμπιακούς Αγώνες, ενώ συμμετείχε και στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου και του Λονδίνου.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ