Δεν έχει κρύο στην Αλάσκα…!

Ο χειμώνας στο Άνκορατζ μπορεί να είναι εξαντλητικός. Η θερμοκρασία συνήθως κυμαίνεται στους 11,6 βαθμούς τον Ιανουάριο, στους 10,1 τον Φεβρουάριο και στους 7,1 τον Μάρτιο. Υπό του μηδενός! Υπάρχουν, βέβαια, και πιο ενδιαφέρουσες μέρες. Όπως στις 17 Μαρτίου του 2002, όταν έριξε 68 εκατοστά χιόνι σε 24 ώρες! Ή στον μακρινό Φεβρουάριο του 1947, όταν καταγράφηκε η χαμηλότερη θερμοκρασία της περιοχής στους -38 βαθμούς. Στις 6 Μαΐου του 1983 η θερμοκρασία λογικά θα ήταν πιο γλυκιά. Συνήθως κυμαίνεται από τους 4 βαθμούς ως τους 13 κατά μέσο εκείνη την εποχή και σε ήπιες συνθήκες ήρθε στη ζωή ο Ντορόν Πέρκινς.

Οι καιρικές συνθήκες, όταν πρόκειται για τόσο ακραίες θερμοκρασίες, δεν μπορούν παρά να επηρεάζουν τον χαρακτήρα, τις συνήθειες και τη ζωή των κατοίκων της πόλης. Εξάλλου, το μπάσκετ δεν είναι και το πιο δημοφιλές άθλημα στη μεγαλύτερη πολιτεία των Ηνωμένων Πολιτειών. Ήταν, όμως, η επιλογή του Πέρκινς. «Θυμάμαι τις περισσότερες ώρες μου να παίζω στο χιόνι ή να παίζω μπάσκετ. Πάντα ονειρευόμουν να πάω στο κολέγιο και να παίξω στο ΝΒΑ», διηγείται ο Αμερικανός, ο οποίος για τις ημέρες που ο καιρός έβγαζε… απαγορευτικό κυκλοφορίας, ανέπτυξε κι ένα άλλο χόμπι. Συνήθιζε να παίζει σκάκι και συνέχισε μέχρι Όρεγκον, όπου φοίτησε για δύο χρόνια. «Πια το έχω σταματήσει», έλεγε στο επόμενο κολέγιό του, «αλλά έχω ακόμα το ταλέντο» συμπλήρωνε γεμάτος αυτοπεποίθηση. Αρετή που θα του ήταν χρήσιμη…

Θερμοκρασία… κολεγίου!

Στο Όρεγκον τα πράγματα είναι λίγο καλύτερα. Κι εκεί που επέλεξε να φοιτήσει το θερμόμετρο σπάνια καταγράφει θερμοκρασίες υπό του μηδενός. Φεύγοντας από τη γενέτειρά του, ο Ντορόν Πέρκινς ακολούθησε το πρώτο του όνειρο, δηλαδή να σπουδάσει. Έστω κι αν δεν είχε τις επιλογές που θα ήθελε. «Ήμουν σε ένα μικρό γυμνάσιο και δεν έπαιζα ιδιαίτερα μέχρι την τελευταία μου χρονιά. Μετά χτύπησα το γόνατό μου και κατέληξα σε ένα μικρό κολέγιο. Η μεταγραφή μου στη Σάντα Κλάρα ήταν μια εξαιρετική εμπειρία τόσο μπασκετικά όσο και ακαδημαϊκά».
Στο Κους Μπέι θα έμενε μόλις δύο χρόνια, αφού του προσφέρθηκε η ευκαιρία να μεταγραφεί στην Σάντα Κλάρα και να ολοκληρώσει εκεί τις σπουδές του, συνδυάζοντάς τες παράλληλα και με ένα καλύτερο αθλητικό πρόγραμμα. Για την Καλιφόρνια, ούτε λόγος για κρύο και χιόνι. Ο Αμερικανός θα ένιωθε ότι βρισκόταν σε έναν άλλο κόσμο και θα έμοιαζε έτοιμος για αυτόν.

Στις 16 Απριλίου του 2003, ο Ντορόν Πέρκινς αιτήθηκε τη μεταγραφή στο κολέγιο και παρότι οι προπονητές γνώριζαν τι έπαιρναν, οι υπόλοιποι δεν έδωσαν και ιδιαίτερη σημασία. «Όταν βλέπεις τον Ντορόν να παίζει, το πρώτο πράγμα που σκέφτεσαι είναι αθλητικός. Μπορεί να κάνει πάρα πολλά στην άμυνα και στην επίθεση απλά και μόνο με τα προσόντα του», έλεγε ο προπονητής του στο κολέγιο, Ντικ Ντέιβι, την εποχή που ο Ντορόν σύστηνε τον εαυτό του ως αμυντικό παίκτη. «Νιώθω περήφανος για την άμυνά μου. Είναι το πρώτο μου με νοιάζει. Η επίθεση δεν είναι το ίδιο σημαντική για μένα», έλεγε και επιβεβαίωσε τη φήμη του μια βραδιά που έσπασε ένα ρεκόρ 20ετίας, καταγράφοντας δέκα κλεψίματα!

Όταν, δύο χρόνια μετά τη μεταγραφή του, είχε έρθει η ώρα της αποφοίτησης, ο Ντορόν Πέρκινς είχε επαίνους να μαζέψει. Αναδείχθηκε αθλητής της χρονιάς στο κολέγιό του και στο απολυτήριο έγραφε διεθνείς επικοινωνίες. «Έμαθα να βάζω τον εαυτό μου στη θέση των άλλων και να ξέρω πως βλέπουν τον κόσμο άνθρωποι διαφορετικοί από εμένα. Είναι κάτι που με βοηθάει να σκέφτομαι το καλύτερο σε κάθε κατάσταση», έλεγε για τις σπουδές τους και έδινε υπόσχεση για το μέλλον. «Σίγουρα θα χρησιμοποιήσω το πτυχίο μου. Ίσως στο ραδιόφωνο ή ίσως να γίνω ατζέντης, αν και μου έχουν πει ότι είναι αρκετά δύσκολο. Ήταν πραγματικά σημαντικό για μένα να πάρω το πτυχίο μου και τώρα μπορώ να προχωρήσω και να σκεφτώ την καριέρα μου στο μπάσκετ». Και για να την σκεφτεί, σίγουρα χρειαζόταν έναν ατζέντη…

Μια θέση στον… ήλιο!

Η επιλογή του μετά το κολέγιο κι αφού στο ντραφτ δεν είχε τύχη – κάτι που το γνώριζε – απείχε πολύ από την Αλάσκα. Κι όχι μόνο κλιματολογικά. Ο Ντορόν Πέρκινς αποφάσισε να παίξει στην Ιαπωνία και στους Toyota Alvark, με την ελπίδα ότι θα κάνει το παιδικό του όνειρο πραγματικότητα. «Θέλω να παίξω στους Λέικερς μαζί με τον Κόμπι Μπράιαντ», έλεγε ξανά και ξανά, έχοντας ως δεύτερη επιλογή τους Νικς, επειδή «από τη Νέα Υόρκη κατάγονται οι γονείς μου». Στην Ιαπωνία γνώριζε ότι θα τον παρακολουθούσαν και όπως έλεγε «το πρωτάθλημα διαρκεί μόνο έξι μήνες και είναι μια καλή ευκαιρία για μένα να γίνω γνωστός και μετά να γυρίσω στην Αμερική. Είναι ενθουσιασμένος με την ευκαιρία να παίξω επαγγελματικά και να γνωρίζω μια καινούργια χώρα».

Η αλήθεια είναι ότι θα κατόρθωνε να προκαλέσει αίσθηση. Με 19 πόντους, 11 ριμπάουντ και έξι ασίστ μέσο όρο οδήγησε την ομάδα του στην κατάκτηση του πρωταθλήματος και αναδείχθηκε MVP της σεζόν. Οι πόρτες που ήθελε, όμως, δεν άνοιξαν. «Υπάρχουν ομάδες στο ΝΒΑ που έχουν εκφράσει ενδιαφέρον. Έχουν εντυπωσιαστεί με τις αμυντικές του ικανότητες και τον παρακολουθούν», έλεγε ο εκπρόσωπός του, πριν ξεκινήσει ο Ντορόν το ταξίδι για τη χώρα του ανατέλλοντος ηλίου. Στην επιστροφή, όμως, η συννεφιά παρέμενε.

Ευρωπαϊκό… κλίμα!

Στην Κάτω Σαξονία το χαρακτηριστικό του καιρού είναι οι μεγάλες διαφορές θερμοκρασίας από το καλοκαίρι στο χειμώνα. Στο Όλντενμπουργκ ο Ντορόν Πέρκινς είχε να ανησυχεί μόνο για τους χειμερινούς μήνες και οι οκτώ βαθμοί κελσίου, δεν μπορούσαν να του προκαλέσουν και φόβο. Στην Γερμανία, θα είχε την πρώτη του ευρωπαϊκή εμπειρία. «Θεωρώ ότι το γερμανικό πρωτάθλημα είναι ιδανικό για τύπους σαν εμένα, που μόλις έχουν τελειώσει το κολέγιο. Η BBL δίνει την ευκαιρία να αναπτύξεις το παιχνίδι σου και να εξοικειωθείς με τους κανονισμούς», θα πει χρόνια μετά σε μια συνέντευξή του, ανασύροντας τις αναμνήσεις από τη σεζόν 2006-07 που ολοκλήρωσε με 12 πόντους, 3,8 ριμπάουντ και 4,1 ασίστ ανά αγώνα.

Κατεβαίνοντας προς το Βέλγιο, κάτι άρχισε να θυμίζει περισσότερο το σπίτι του. Στο Μπρι οι θερμοκρασίες κυμαίνονται τον χειμώνα από τους -1 ως τους 4 βαθμούς, όμως εκεί ο Ντορόν θα έβρισκε τρόπο να τις εκτοξεύσει. Μαζί με τον Ντ’ Ορ Φίσερ, που κατά καιρούς έχει απασχολήσει τις ελληνικές ομάδες. «Είχαμε φτιάξει εκπληκτικό δίδυμο μαζί. Παραλίγο να οδηγήσουμε την ομάδα στην κατάκτηση του πρωταθλήματος. Δε νομίζω ότι βρίσκεις εύκολα τέτοιο δίδυμο», έλεγε ο «κοντός» για να συμπληρώσει ο «ψηλός»: «Ζήσαμε ορισμένες μεγάλες στιγμές. Ο Ντορόν έκανε πράγματα που δεν είχα δει ξανά. Είχε παιχνίδια που έβαζε σαράντα πόντους και παράλληλα έπαιζε εκπληκτική άμυνα, με δύναμη και περηφάνια. Μπορώ να μιλάω για εκείνον 24 ώρες!». Ο Πέρκινς θα ήταν και πάλι MVP σε ένα πρωτάθλημα, έστω κι αν αυτή τη φορά δεν το κατάκτησε. Θα του έδινε, όμως, το εισιτήριο για κάτι ακόμα καλύτερο. Το καυτό Ισραήλ!

Στη Χάιφα, όπως και στο Τελ Αβίβ, ο χειμώνας μπορεί να έχει ακόμα και 20 βαθμούς. Πρωτόγνωρο για τον Ντορόν Πέρκινς, όμως φαίνεται ότι ήταν η καλύτερή του. Το μαρτυρά, άλλωστε, το γεγονός ότι έμεινε τρία χρόνια. Στην πρώτη του χρονιά με τη Μακάμπι Χάιφα είχε 17 πόντους, 6,34 ριμπάουντ, 5,3 ασίστ, τρία κλεψίματα μέσο όρο και, φυσικά, τον τίτλο του MVP για ακόμα μια χρονιά. Αρκετά για να προσελκύσουν τον Ντέιβιντ Μπλατ, που τον ήθελε τόσο στο Τελ Αβίβ, όσο και στην Εθνική Ρωσίας!

«Η ευκαιρία να παίξω σε Ολυμπιακούς Αγώνες και Παγκόσμια πρωταθλήματα είναι σπάνια. Δεν είναι για τα λεφτά. Είναι πιο πολύ εθελοντικό. Δεν είναι, άλλωστε, ότι θα με καλούσαν στην Dream Team και προτίμησα τη Ρωσία. Είναι η μοναδική μου ευκαιρία να παίξω σε μια Εθνική ομάδα», δήλωνε στο ESPN, όταν έγινε γνωστό το θέμα, όμως τελικά δεν προχώρησε. Εκείνο που προχώρησε ήταν η μεταγραφή του στην Μακάμπι. Στις 30 Αυγούστου τον απέκτησε και ένα χρόνο παρά μία μέρα μετά ανανέωσε το συμβόλαιό του. Οι 10,3 πόντοι στην πρώτη του χρονιά έγιναν 14,2 στη δεύτερη, τα ποσοστά του βελτιώθηκαν εντυπωσιακά και έγινε πλέον ο αγαπημένος «who, if not» των οπαδών της Μακάμπι.

«Όταν ένας προπονητής σε πιστεύει τόσο πολύ σου δίνει την αυτοπεποίθηση να παίξεις το καλύτερό σου. Ο Ντέιβιντ Μπλατ ήταν ευλογία για μένα», σχολίαζε ο Ντορόν Πέρκινς για την εκπληκτική του πορεία στη Μακάμπι.

Υπό του μηδενός…

Το γήπεδο ήταν καυτό. Κι όμως πάγωσε! Δευτερόλεπτα μετά την έναρξη της δεύτερης περιόδου στο τρίτο ματς με την Κάχα Λαμποράλ, ο Ντορόν Πέρκινς έπεσε άσχημα στο παρκέ. Ήταν 30 Μαρτίου ήταν άκουσε τα νέα. Ρήξη δύο συνδέσμων και μηνίσκου και την επόμενη μέρα την πέρασε στην παγωνιά του χειρουργείου. «Ο τραυματισμός ήταν συντριπτικός και η ανάρρωση θα είναι μακρά. Θα παραμείνει στο νοσοκομείο για τέσσερις μέρες», ήταν το ιατρικό ανακοινωθέν μετά την εγχείρηση και από το δωμάτιο στην κλινική θα έβλεπε τους συμπαίκτες του να του αφιερώνουν την πρόκριση στο φάιναλ φορ.

Στη Βαρκελώνη θα ταξιδέψει με την υπόλοιπη αποστολή, θα σβήσει κεράκια (για τα 28α γενέθλιά του) στο γήπεδο, όμως η ιστορία του με την ισραηλινή ομάδα θα τελειώσει εκείνο το καλοκαίρι. Το πιο ζεστό καλοκαίρι της ζωής του, αφού το πέρασε μακριά από Summer League, στον καυτό ήλιο στη Νεβάδα. «Βελτιώνομαι μέρα με τη μέρα. Μπορώ να κάνω σχεδόν τα πάντα, εκτός απ’ το να παίξω μπάσκετ. Πρέπει να έχω πολύ υπομονή, γιατί έχω δρόμο ακόμα. Μερικές φορές νιώθω τέλεια και μετά την επόμενη στιγμή με δυσκολία κουνιέμαι. Υπάρχουν πολλά σκαμπανεβάσματα στην αποθεραπεία μου», περιέγραφε και πίστευε ότι θα βγει πιο δυνατός από την περιπέτεια. «Πιστεύω στο καλύτερο. Και ξέρω πως με όλη τη δουλειά που έχω κάνει, θα επιστρέψω καλύτερος παίκτης».

Μια κρύο, μια ζέστη!

Στο Λας Βέγκας, όπου είναι το σπίτι του, έμεινε και πάλεψε με τον εαυτό του. Δούλεψε μέρα με τη μέρα και είχε απαγορεύσει στον εκπρόσωπό του να του μεταφέρει προτάσεις, προτού να νιώσει έτοιμος να παίξει ξανά. Όταν έφτασε η στιγμή, ήρθε και η κατάλληλη προσφορά. Η Καντού τον απέκτησε τον Φεβρουάριο του 2012 και του έδωσε τη δυνατότητα να παίξει και πάλι στο υψηλότερο επίπεδο. «Προερχόμενος από δεκάμηνη αποχή, νιώθω υπέροχα που μπορώ και πάλι να παίξω σε μια τέτοια ομάδα», έλεγε μετά την υπογραφή του, ωστόσο δεν κατάφερε την ιταλική ομάδα να τον κρατήσει παραπάνω. Παρά τους 12 πόντους, τα εφτά ριμπάουντ και τις πέντε ασίστ που είχε μέσο όρο στο ιταλικό πρωτάθλημα, ενώ σχεδόν αντίστοιχα ήταν τα νούμερά του και στην ευρωλίγκα.

Το επόμενο βήμα, κοντά στο πρώτο. Στο κρύο Ντόνετσκ, όπου μπορεί να ένιωσε σαν στο σπίτι του κλιματολογικά, αλλά έμοιαζε σα να κάνει βήμα πίσω αγωνιστικά. Έστω κι αν ενώθηκε ξανά με τον Φίσερ, έστω κι αν η ουκρανική ομάδα στήριξε στους δύο την προσπάθειά της να μπει στην Ευρωλίγκα. Ο Πέρκινς ήταν κορυφαίος της ομάδας του, όμως η Λε Μαν έκανε την έκπληξη κι έβγαλε εκτός στόχων τους Ουκρανούς. Η αποτυχία είχε ως αποτέλεσμα να φύγει από την Ουκρανία και να ψάξει την τύχη του στην Κίνα, προκειμένου να μην μείνει χωρίς ομάδα. Έφυγε τον Δεκέμβριο από την Ντόνετσκ με μέσο όρο 10,9 πόντους, 6,3 ριμπάουντ και 5,4 ασίστ ανά αγώνα στο ουκρανικό πρωτάθλημα.

Η πρόταση του Ολυμπιακού τού δίνει την ευκαιρία να κυνηγήσει και πάλι τις φιλοδοξίες του. Και παράλληλα τον κρατάει μακριά και από εκείνο που μεγαλώνοντας αγάπησε να μισεί. «Δε μου λείπει το χιόνι. Για να είμαι ειλικρινής, το μισώ. Έπαιζα όταν ήμουν μικρός, αλλά τώρα μακριά. Απολαμβάνω περισσότερο το ζεστό καιρό». Στο κατάλληλο μέρος, την κατάλληλη εποχή. Αθήνα τον Μάρτιο: Οι θερμοκρασίες κατά μέσο όρο κυμαίνονται από 8,2 ως 16,1 βαθμούς Κελσίου!