Ή να κάνω και κακά;

Σε περίπτωση που δεν ξέρετε τι σημαίνει Νεόοκαστρο, επιτρέψτε μου να βοηθήσω. Φανταστείτε μια πόλη τόσο άσχημη, τόσο άχαρη και τόσο βαρετή που το μόνο πράγμα που υπάρχει για να ασχολείται κανείς –αγόρι, κορίτσι, γέρος, παιδί- είναι το ποδόσφαιρο. Αυτός από το πίσω διάζωμα που πετάχτηκε και είπε «Τρίπολη», να περάσει όξω. Εκεί έχουν και το στρατόπεδο. Και τις ψησταριές. Συνεχίζω.

Σκεφτείτε λοιπόν μια πόλη τόσο σκατένια, τόσο ασύλληπτα άθλια που το μόνο που έχεις να κάνεις μέρα-νύχτα είναι να πίνεις καμία μπύρα και να αγναντεύεις το γήπεδο της ντόπιας ομάδας. Αν μπορείτε να φέρετε αυτήν την εικόνα στο μυαλό σας, είστε ένα βήμα πιο κοντά στο να αντιληφθείτε το Νεόκαστρο, το Νιουκάσλ ελληνιστί.

Σε αυτήν την γραφική γωνιά της Αγγλίας λοιπόν, η μπάλα σημαίνει πολλά. Σημαίνει πιο πολλά από τα πρώτα βήματα του παιδιού σου, πιο πολλά και απο μια καλή προαγωγή, πιο πολλά από το πρώτο γκολ σου στο σουμπούτεο, πιο πολλά και από τα άπαντα του Τζω Φίλιπ Λο. Τα δύο τελευταία είναι δικά μου. Ευχαριστώ.

Αντιλαμβάνεστε το λοιπόν ότι εκεί υπάρχει ένα κάποιο άγχος, μια κάποια ένταση. Μια ένταση που μεταφέρετε και στους παίκτες της ομάδας, καθώς περνάνε τα χρόνια και η ομάδα έχει να δει κουπίδιο περισσότερο καιρό και από όσο ο Ρον Τζέρεμι έχει να δει στομάχι φλαταδούρα. Βλέπει πολλά άλλα πράγματα ο Ρον, καμία αντίρρηση, αλλά ουχί επίπεδη στομάχα.

Εφέτο λοιπόν που η ομάδα είναι πιο κοντά από ποτέ στο να κάνει τσοκομπλούμ από την Πρέμιερ την Λιγκ, η ένταση έχει χτυπήσει 32 πίεση, χωρίς μέχρι στιγμής να έχει βρεθεί λύση.

Η ομάδα δεν στρώνει ούτε με ατμοσίδερο, οι παίκτες ίσως και να αποτελούν το χειρότερο παράδειγμα αγγλικής ομάδας πρώτης κατηγορίας μετά την αξέχαστη Σουίντον στα μέσα της δεκαετίας του 90 που είχε μπροστάρη τον Λούκ Νάιχολτ και πάνω σε όλα αυτά έχει έρθει και έχει κάτσει ο Άλαν Σίρερ για προπονητής και ο Τζόι ο Μπάρτον για παίκτης. Κοινώς, ο Αλαν, ο οποίος καλός χρυσός παίκτης αλλά από προπονητική φαίνεται ότι σκαμπάζει ότι κι εγώ από μαθηματικά (4 είχα πάρει στις πανελλήνιες και είχα πει και μπράβο μου) και ο Τζόι, ο οποίος σε περίπτωση που έβρισκε τον Τζέησον από το Παρασκευή και 13 μπροστά του, παίζει να του ξηγιότανε μαπίδι που θα του έκανε την μάσκα χάρτινη.

Τρώνε τρία τεμάχια λοιπόν από την Λίβερπουλ στο Άνφιλντ και αρχίζουν τα όργανα. Εκεί που λες μπράβο. Εκεί που τους βλέπεις και τους χαίρεσαι. Διότι εκεί δεν έχει κλωτσάω και βρίζω τον αέρα. Όχι μάνα μου. Εκεί έχει στα μούτρα. Στα ίσα που λέμε. Ο Μπάρτον έχει αποβληθεί για τάκλιν «από εδώ η καρωτίδα σου, από εδώ το αίσθημά μου» στον Τσάμπι Αλόνσο και ο Σίρερ έχει φορτώσει αλαφρώς εις την κράνα.

Σίρερ – Έκανα λάθος που σε έβαλα. Νόμιζα πως ήσουν έτοιμος να μπεις ξανά στην ομάδα, αλλά μου απέδειξες ότι δεν ήσουν.

Μπάρτον – Είμαι ο καλύτερος παίκτης της ομάδας, οπότε έπρεπε να με βάλεις

Σιρέρ – Δεν είσαι. Ένα μάτσο σκατά είσαι.

Μπάρτον – Κι εσύ είσαι ένας σκατένιος προπονητής με σκατένιες τακτικές.

Μετά από αυτήν την τρυφερή ανταλλαγή παίκτης και προπονητής πήγαν να φάνε ο ένας τον λαιμουδίνο του άλλου, οπότε και μπήκαν ψυχραιμότεροι στην μέση και τους χωρίσανε για να μην καταλήξουν να κυλιούνται κατάχαμα σαν σε σκηνή από τους Εραστές του Καλοκαιριού.

Ο μόνος που υποθέτω δεν έκανε κίνηση ήταν ο Άλαν Σμιθ, ο οποίος λογικά θα έπαιρνε στοιχήματα. Πέσει δεν πέσει, η Νιουκάσλ τουλάχιστον προσφέρει αντρίκιο θέαμα και πατροπαράδοτο τσαμπουκά. Όχι γυναικοκαυγάδες και αποχωρήσεις από προπονήσεις. Έλεος πια, δώστε λίγο αίμα στον λαό. Και ο έλληνας θέλει την χαρντκορίλα του.

Εξώφυλλο ημέρας:Με λύπη εντοπίσαμε την είδηση στο πάνω δεξιό τμήμα της Sportday. ΤΕΛΟΣ. Ο Μακρής ανακοίνωσε ότι παραχωρεί στον Κούγια τις μετοχές του στην Παναχαϊκή. Από τους υπόλοιπους πέρασε έτσι. Ντροπή και αίσχος κύριοι. Μια τόσο λαμπρή φυσιογνωμία, μια τόσο εξαίρετη κόμμωση, μια φιγούρα που τίμησε όσο λίγοι το καλό αντρικό δαχτυλίδι να φεύγει έτσι αθόρυβα από το ελληνικό ποδόσφαιρο. Αίσχος. Αυτό έχω να πω μόνο. Είπα κι άλλα, οπότε δεν ισχύει το τελευταίο, αλλά αντιλαμβάνεστε.

Υ.Γ. Προς παρεξηγημένους και μη. Δεν με απασχόλησαν τα καραγκιοζιλίκια του κυρίου Νικοπολίδη. Την ψευτοκουλτούρα και το δήθεν στάτους «κυρίου» του Ζωρζ Κλούνεη της εθνικής ομάδας δεν περίμενα να το μάθω από τον τελικό κυπέλλου.

Αυτό όμως δεν αλλάζει τα καραγκιοζιλίκια του Σότις. Απλά πράγματα. Αυτό για αυτούς που διάβασαν το κείμενο. Για τους υπόλοιπους που έχουν μείνει ακόμα στο αναγνωστικό της τρίτης δημοτικού, δεν πειράζει.