Κάθε ανάσα που... πήρα με τους Sting-Shaggy στο Ηρώδειο
Εάν δεν ήταν ο Sting, ο Shaggy δεν θα μπορούσε καν να ονειρευτεί ότι θα βρισκόταν σε ένα τέτοιο μυθικό stage. Εάν όμως αντίστοιχα δεν είχε στο πλευρό του τον Τζαμαϊκανό αρτίστα της reggae και του dancehall, η παρουσία του Sting στο Ηρώδειο δεν θα είχε την ίδια υπέροχη αίσθηση. Το παράξενο αυτό δίδυμο που έδεσε μαζί για το πρόσφατο κοινό άλμπουμ τους με τίτλο «44/876», έστησε ένα ιδιαίτερο άκουσμα, μπλέκοντας τη μελωδία του αγέρωχου 66χρονου θρύλου με το λίκνισμα του πάντοτε αέρινου παρτενέρ του.
Ειδικά τη στιγμή που ο Sting έβγαζε από το λαρύγγι του τον διάσημο ήχο του Roxanne, λες και ήταν σε studio version, πεταγόταν ο Shaggy και τα μπέρδευε με έναν απρόσμενα ευχάριστο τρόπο, φωνάζοντας με την χαρακτηριστική προφορά το δικό του Boombasctic. Ο Τζαμαϊκανός γενικότερα δεν άφηνε σε ησυχία το κοινό, κάνοντας φασαρία. Τους σήκωνε όλους στο πόδι, ζητούσε διαρκώς χέρια και δεύτερες φωνές, με τον λαό να ανταποκρίνεται και να το απολαμβάνει.
Εκείνος ήταν που πρόσθεσε ζωή και ρυθμό στις μελωδίες του Sting. Η εικόνα ήταν από αστεία έως τέλεια. Σε αυτό το σκηνικό κάτω από την Ακρόπολη, να βλέπεις ανθρώπους κυρίως μεγαλύτερης ηλικίας, να σηκώνονται και να κουνιούνται στο vibe των Angel, Hey sexy lady, It wasn’t me. Πραγματικά το θέαμα ήταν φοβερό.
Την ίδια στιγμή οι δυο τους δεν παρέλειψαν να προωθήσουν και τον κοινό δίσκο τους, με το περίεργο Crooked tree να κάνει γκελ. Δεν ήταν μόνο το νόημα για τα ανθρώπινα δικαιώματα, αλλά και το ωραίο θεατρικό που έστησαν οι δυο τους, με τον Shaggy σε ρόλο δικαστή με στολή Αγγλου με περούκα και τήβεννο και τον Sting σε ρόλο κατάδικου.
Επειδή όμως δεν τα πήγαμε όλα με τη σειρά, ας πάμε στο ξεκίνημα. Εκεί όπου ο Sting έκανε κάτι ανεπανάληπτο, αποδεικνύοντας πόσο διαφορετικός και αντιστάρ τύπος υπήρξε σε όλη τη διαδρομή του. Καθώς μία μπόρα έκανε λίμνη τη σκηνή, εκείνος πήρε την σκούπα και βοήθησε να απομακρυνθούν τα νερά.
Και όταν έπιασε το μικρόφωνο, άρχισε τα δικά του. Englishman in New York, Message in a Bottle, Fields of Gold, Shape of my heart, So lonely, Roxanne και φυσικά τα «Desert Rose, ήταν εκείνα που ήξερε περισσότερο το κοινό και σιγοτραγούδησε μαζί με τον καλλιτέχνη. Every breath you take και Frangile αποτέλεσαν το encore, με το πρώτο να είναι ίσως εκείνο που πραγματικά σε έκανε να καταλάβεις όσο κανένα άλλο, το ποιος ήταν και παραμένει ο Sting.
Εκείνο που έμεινε πάντως απ' όλη τη βραδιά, ήταν ένα χαμόγελο, το οποίο έβλεπες σε όλο το κοινό, που βίωσε μία εναλλακτική βραδιά στο Ηρώδειο και γι' αυτό συνέβαλε ξεκάθαρα ο Shaggy.
