Παγιδευμένος σε κυνήγι φαντασμάτων

ΘΑΝΑΣΗΣ ΑΣΠΡΟΥΛΙΑΣ

Κυνηγάει το φάντασμά του...

Ας συμφωνήσουμε σε κάτι ξεκινώντας. Ποιον Παναθηναϊκό κρίνουμε; Τον Παναθηναϊκό του Πεδουλάκη; 'Η τον Παναθηναϊκό που προσπαθεί να συνεχίσει την Αυτοκρατορία του Ζέλικο Ομπράντοβιτς, του Θανάση και του Παύλου Γιαννακόπουλου; Η απάντηση είναι αυτονόητη, όχι όμως για όλους. Οποιος ακολουθεί την επιλογή δύο, απλά ονειροβατεί! Ο πραγματικός Παναθηναϊκός κρύβεται στην κουρτίνα νούμερο 1! Για τον Παναθηναϊκό του Πεδουλάκη, ο καθένας μπορεί να καταμαρτυρήσει δεκάδες παράπονα και να ασκήσει πολύ έντονη κριτική. Αλλά για μισό λεπτό, όταν το καλοκαίρι ο Αρτζι αναλάμβανε και η διοίκηση ακολουθούσε λογική ανανέωσης, ποιες ήταν οι προσδοκίες; Να συνεχίσει ο Παναθηναϊκός από εκεί που σταμάτησε με τον Ζοτς;

Εκτιμώ, πως φέτος, έχει γίνει ένα και μοναδικό τεράστιο λάθος. Μετά από αυτό, όλα όσα συμβαίνουν είναι πταίσματα και λογικές συνέπειες. Αυτό το λάθος λοιπόν, αφορά στο γεγονός ότι η νέα εποχή, ήρθε με τον πιο καταστροφικό τρόπο. Ο Παναθηναϊκός, αυτός που δίδασκε επί πολλά χρόνια τον τρόπο λειτουργίας ενός αγωνιστικού τμήματος, υπέπεσε στο πιο προφανές λάθος που θα μπορούσε να κάνει μία ομάδα, που κατάφερε να φτάσει στην κορυφή. Να καταστρέψει η ίδια το δικό της οικοδόμημα. Η νέα εποχή δεν ήρθε ομαλά, ούτε όμως απρόσμενα. Αν και όλοι μπορεί να ψυχανεμίζονταν ότι το τέλος φτάνει, ο Παναθηναϊκός, φρόντισε να πάρει ένα σπαθί και να κόψει μονομιάς, οποιαδήποτε σχέση είχε με το ένδοξο παρελθόν. Το χειρότερο απ΄όλα είναι από τους παίκτες οι οποίοι αποχώρησαν, αλλά και το τεχνικό τιμ, ουδείς (και το ξαναγράφω, ουδείς) ήθελε να αποχωρήσει από το ΟΑΚΑ. Κάτι που σημαίνει ότι το τέλος εποχής δεν είχε έρθει. Οχι ακόμα τουλάχιστον. Εντούτοις δε φτάνει μόνο να θέλει κάποιος να παραμείνει. Χρειάζεται να έχεις την ικανότητα και τη μαεστρία να τον κρατήσεις κιόλας. Μπορώ με βεβαιότητα να πω πως ούτε ο Ομπράντοβιτς, ούτε ο Καϊμακόγλου, ούτε ο Μπατίστ, ούτε φυσικά ο Περπέρογλου, επιθυμούσαν να φύγουν.

Κι όμως, έφυγαν! Είτε γιατί δεν πείστηκαν, είτε γιατί κάτι τους εξώθησε σε αυτή την επιλογή. Κι έτσι, μία ομάδα που είχε βρει την απολύτως πετυχημένη συνταγή να βρίσκεται διαρκώς στην κορυφή του Εβερεστ, μέσα σε λιγοστές ημέρες διαλύθηκε στα εξ ων συνετέθη. Αυτό ήταν και το μεγαλύτερο λάθος. Από εκεί και πέρα, προσωπικά, δεν αναγνωρίζω λάθη. Ούτε στην επιλογή του προπονητή, τον οποίο προσωπικά εκτιμώ πάρα πολύ (μάλλον το έχετε καταλάβει), ούτε στις επιλογές των παικτών.Οταν μία ομάδα περνάει σε ένα μεταβατικό στάδιο, με λιγότερα (οικονομικά) εφόδια από αυτά που είχε στο παρελθόν, είναι λογικό να υποπέσει σε τέτοιου είδους λάθη.

Το δυσάρεστο ότι επικοινωνιακά ή νέα διοίκηση ανέβασε τον πήχη ψηλά από την πρώτη στιγμή και πλέον ο Παναθηναϊκός κυνηγάει το φάντασμά του. Τον βασιλιά του παρελθόντος. Τόσο η διοίκηση, όσο και ο κόσμος. Απορώ με τον κόσμο πολλές φορές... Αναφέρονται πολλοί στον ...εξάστερο, τη δυναμική του Παναθηναϊκού, τη φανέλα και τη δεδομένη ανάκαμψη. Αλήθεια; Ποιοι είναι οι εγγυητές της ανάκαμψης; Ναι και στο παρελθόν υπήρξαν κακά διαστήματα για τον Παναθηναϊκό, αλλά τότε υπήρχε η φυσιογνωμία του Ζέλικο Ομπράντοβιτς, που μετά τα πρώτα χρόνια της καριέρας του στην Ελλάδα, γνώριζαν οι πάντες ότι ΞΕΡΕΙ κι ΕΧΕΙ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ να αλλάξει το πρόσωπο της ομάδας του. Ο Παναθηναίκός δεν έγινε μεγάλος και τρανός επειδή έβγαιναν στο γήπεδο κι έπαιζαν οι φανέλες. Κάποια πρόσωπα του πρόσφεραν αυτή την αξία. Η επιτυχία αγαπητοί φίλοι είναι προσωποποιημένη, δεν μπορεί ποτέ να είναι αφηρημένη. Το μεγαλύτερο credit που μπορεί να δώσει κάποιος στους αφους Γιαννακόπουλος είναι ότι είχαν παραδώσει άνευ όρων τα κλειδιά στον Ζοτς και οι ίδιοι ηγούνταν του συστήματος από τη θέση που κατείχαν. Εκτός γηπέδου. ¨Οπου έγιναν (κι αυτοί με τη σειρά τους) οι καλύτεροι στην Ευρώπη. Τώρα, διαβάζω για την ανάκαμψη, ότι η θέση αυτή δεν ταιριάζει στον Παναθηναϊκό κτλ κτλ... Τι ακριβώς εννοείται; Οτι ακόμα κι αν έπαιρνε 12 παιδάκια στο ρόστερ του, ο Παναθηναϊκός θα συνέχιζε να είναι η καλύτερη ομάδα στην Ευρώπη. Κι ότι μία μέρα θα έρθει η ανάκαμψη; Πως; Με ποιο τρόπο; Ο Παναθηναϊκός έγραψε ιστορία, έχοντας Ζοτς, Θανάση και Παύλο... Πλέον δεν έχει κανέναν! Κι επίσης, τον Μήτσο, τον Μάικ, τον Ιμπο, τον Κώστα (εις πολλαπλούν ενδεχομένως), τους Ντέγιαν, τον Βασίλη και τόσους πολλούς... Από όλους αυτούς, μόνο ο Δημήτρης και ο Κώστας παρέμειναν, αλλά και αυτοί αγγίζουν το όριο της απελπισίας λόγω της κατάστασης στην οποία έχουν βρεθεί. Ποτέ δεν ήμουν οπαδός και έχω μεγάλο πρόβλημα να αφουγκραστώ τη λογική του οπαδισμού.

Απλά θα επαναλάβω ότι όσο μεγάλη κι αν είναι μία ομάδα, δε μπορεί να φτάσει πουθενά, αν δεν έχει πρόσωπα. Τα πρόσωπα υπογράφουν τις επιτυχίες. Τα πρόσωπα αυτά πλέον δεν υπάρχουν. Και το καλύτερο που έχει να κάνει ο Παναθηναϊκός πια είναι να μηδενίσει το κοντέρ. Να σταματήσει αν κυνηγά το φάντασμά του, να βάλει τον πήχη στο σωστό ύψος και να ξαναγεννηθεί από την αρχή. Μέσα από τις αποτυχίες και τις επιτυχίες. Και ίσως η καλύτερη οδός προς αυτή την κατεύθυνση, είναι ο μηδενισμός του κοντέρ. Οσο για τα αγωνιστικά; Τι να προσθέσει κανείς; Η εικόνα μιλάει από μόνη της και δε χρειάζονται αναλύσεις...

Υ.Γ. Ο Θανάσης Γιαννακόπουλος εμφανίστηκε στα αποδυτήρια της Γλυφάδας... Μετά από πόσο καιρό αλήθεια... Πόσους (πολλούς) μήνες; Αν είχε γίνει κάτι αντίστοιχο (πολύ) νωρίτερα, μήπως ο Παναθηναϊκός δεν θα είχε φτάσει σε αυτή τη θέση;

ΣΠΥΡΟΣ ΚΑΒΑΛΙΕΡΑΤΟΣ

Ο χρόνος είναι εχθρός και όχι σύμμαχος του Παναθηναϊκού

Μαθηματικά ο Παναθηναϊκός έχει τις πιθανότητες του, βρίσκεται ακριβώς στην ίδια θέση που ήταν ο Ολυμπιακός πριν από μία εβδομάδα. Χρειάζεται μια καλή εκτός έδρας νίκη, η επικράτηση επί της Ολίμπια Λουμπλιάνα δεν του φτάνει... Οι πράσινοι καλούνται να κερδίσουν στο Καντού ή στη Μόσχα την Χίμκι, αρκεί να μην έχουν και απώλεια κόντρα στη Ρεάλ.

Βέβαια αυτά τα λένε οι αριθμοί. Η εικόνα, όμως, του Παναθηναϊκού δεν δίνει ελπίδα για διπλό, ούτε για νίκη επί της Ρεάλ. Αυτή η ομάδα που παρουσιάστηκε στην Πόλη και στη Γλυφάδα, ο Παναθηναϊκός που έχασε από τη... μέτρια Χίμκι, δεν μπορεί με τίποτα.

Γιατί οι Ρώσοι δεν έπαιξαν καθόλου καλά στο ΟΑΚΑ, ήταν άστοχοι από την περιφέρεια αν και είχαν πολλά ελεύθερα σουτ. Ουσιαστικά ούτε οι ψηλοί τους απείλησαν και με στοιχειωδώς καλή εμφάνιση, θα μπορούσε να κερδίσει και να αποφύγει τις περιπέτειες. Τελικά έπαθε μπλακ άουτ από το 15' και μετά και όταν ολοκληρώθηκε το ματς, αποδοκιμάστηκε όσο ποτέ άλλοτε...

Και πώς να κερδίσει ο Παναθηναϊκός, όμως; Με τον Διαμαντίδη στο 0; Ναι, ο αρχηγός δεν έβαλε πόντο, δεν δημιούργησε, δεν βοήθησε σε κανένα σημείο. Ο 32χρονος γκαρντ δείχνει να είναι έξω από τα νερά του και μαζί του βυθίζεται και ο Παναθηναϊκός. Αλλωστε απ' αυτόν τα περιμένει όλα, όταν είναι στο τίποτα, θα είναι στο 0 και η ομάδα του. Ο Σχορτσανίτης φορτώθηκε με φάουλ και αχρηστεύθηκε, ο Κίτσεν δεν είναι παίκτη υψηλού επιπέδου - η Χίμκι τον άφηνε ελεύθερο να σουτάρει στα 5 μέτρα - ο Πάνκο και ο Λάσμε δεν υπήρχαν, ο Ούκιτς είχε καλές στιγμές, ο Μασιούλις περισσότερες. Ομως με Ούκιτς και Μασιούλις να στέκονται στο ύψος της περίστασης επιθετικά και την άμυνα να έχει τα χάλια της, ήταν αδύνατο να αντιστραφεί το κλίμα.

Οπως και να έχει, αυτός ο Παναθηναϊκός δεν μπορεί να προχωρήσει. Δεν είναι μόνο ο σέντερ που του λείπει και θα αποκτηθεί. Είναι και ο περιφερειακός που θα βοηθήσει τον Διαμαντίδη, ο Κίτσεν δεν γίνεται να ξεπεράσει τον εαυτό του. Και βέβαια η ίδια η ομάδα πρέπει να βοηθήσει τον Διαμαντίδη. Ο αρχηγός του Παναθηναϊκού εκτίθεται με τον τρόπο που παίζουν οι πράσινοι, γι αυτό και κάνει τα χειρότερά του παιχνίδια... Δεν το χαίρεται ο Διαμαντίδης και μαζί του παρασύρει στον κατήφορο τον Παναθηναϊκό. Χρόνο ζητούσε ο Πεδουλάκης για να βρει ρυθμό η ομάδα του, αλλά ο χρόνος μόνο σύμμαχος δεν είναι για τους πράσινους. Οχι μόνο δεν βελτιώνονται, γίνονται και πιο κακοί... Διότι πλέον όλοι τους γνωρίζουν και τους έχουν διαβάσει... Αν δεν αλλάξει άρδην ο Παναθηναϊκός, δύσκολα θα έρθουν καλύτερες μέρες.

ΥΓ: Τελικά η Ζαλγκίρις θα τρελάνει όλο τον κόσμο. Εδειξε στην Πόλη πως δεν πέρασε τυχαία από το ΣΕΦ. Και με τα αποτελέσματα της 5ης αγωνιστικής, ο Ολυμπιακός μπορεί να αισθάνεται πολύ πιο άνετα. Η πρόκριση δεν του ξεφεύγει με τίποτα πλέον. Η Τσεντεβίτα του έκανε άλλωστε πολύτιμο δώρο.