Παραφράζοντας την ατάκα του Αλαν Σίρερ για τους οπαδούς της Γουέστ Χαμ όταν έκανε μια ανάλυση για τον Αρτούρ Μαζουακού, το ξεκαθαρίζουμε από την αρχή: Οι οπαδοί της Ιντερ να απομακρυνθούν από τους υπολογιστές τους γιατί θα πάθουν κατάθλιψη με όσα διαβάσουν. Θα γράφαμε ότι βρίσκει εφαρμογή το «όπου φτωχός κι η μοίρα του» αλλά οι Νερατζούρι δεν είναι φτωχοί. Αντιθέτως, με τους Κινέζους της Suning έχουν και πάλι λεφτά και ο στόχος τους, όπως τον παρουσίασε ο μεγαλομέτοχος Ζιανγκ Τζιντόνγκ, είναι να επιστρέψουν στην εποχή Μοράτι. Σε καλό δρόμο είναι και θα αναλύσουμε παρακάτω το «γιατί»...

Αμέσως μετά τη λήξη του αγώνα με την Κάλιαρι, η Gazzetta dello Sport ήταν σαφής στην ιστοσελίδα της: «Ιντερ, τώρα είναι και επισήμως κρίση». Θα μπορούσε να είναι ό,τι χειρότερο, αν δεν υπήρχε όντως κάτι χειρότερο. Και αυτό είναι το ποιοι θα πρέπει να διαχειριστούν αυτή την κρίση. Οι Κινέζοι έχουν καλά, όπως είναι η οικονομική άνεση, αλλά έχουν και κακά. Οπως είναι το γεγονός ότι ζουν κάτι χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά ή το γεγονός ότι δεν ξέρουν από ποδόσφαιρο. Οι ιδιόκτητες έχουν αφήσει στο Μιλάνο τον Πιέρο Αουζίλιο για να τα βγάλει πέρα με όλους και με όλα, χωρίς όμως να έχει τη δύναμη που χρειάζεται. Ο τεχνικός διευθυντής, υποτίθεται, πρέπει να αποφασίζει και για τον προπονητή. Στην Ιντερ για τον προπονητή αποφάσισε ο... Ερικ Τοχίρ, εμπιστευόμενος το ποδοσφαιρικό του ένστικτο. Τώρα, με την ομάδα να είναι άνω-κάτω, ο Τοχίρ δεν υπάρχει πουθενά στο κάδρο. Οι Κινέζοι επίσης δεν υπάρχουν αφού είναι στο Πεκίνο και ο Αουζίλιο είναι φανερό ότι έχει χάσει τον έλεγχο.

Είμαστε μόλις στον δεύτερο μήνα της σεζόν και στους Νερατζούρι μετράνε ήδη διάφορα σκηνικά... Ο Μπρόζοβιτς δυσανασχετεί επειδή δεν πουλήθηκε και ανεβάζει χαριτωμένες φωτογραφίες στα καταραμένα social media την ώρα που η ομάδα τρώει τρία γκολ από την Σπάρτα Πράγας, ο Μέλο δυσανασχετεί επειδή δεν παίζει και παρουσιάζεται από τα ΜΜΕ να είναι αδιάφορος και να περιμένει τον Ιανουάριο για να πιέσει για μεταγραφή στην... Κίνα, ο Ικάρντι γράφει ό,τι να 'ναι στην αυτοβιογραφία του. «Αυτά που γίνονται στο σύγχρονο ποδόσφαιρο είναι περίεργα, πώς μπορεί κάποιος να γράφει αυτοβιογραφία στα 23 του χρόνια;», αναρωτήθηκε ο τεχνικός διευθυντής το απόγευμα της Κυριακής. Η ερώτηση είναι απολύτως σωστή και δείχνει -όχι ότι χρειαζόταν αυτό για να το καταλάβουμε- πώς σκέφτονται πλέον τα παιδιά που βγάζουν εκατ. ευρώ από πιτσιρικάδες.

Υπάρχει όμως και μία άλλη ερώτηση, στην οποία ο Αουζίλιο δεν απάντησε: «Δεν έχει ευθύνη η Ιντερ για όσα παρανοϊκά γράφει ο Ικάρντι;». Δεν είναι δυνατόν να μην σκέφτεται κανείς στη διοίκηση ότι θα πρέπει να διαβάσουν το βιβλίο πριν αυτό κυκλοφορήσει. Στο σύγχρονο ποδόσφαιρο, οι ομάδες βάζουν όρους στους παίκτες τους για τα θέματα στα οποία μπορούν και αυτά στα οποία δεν μπορούν να αναφερθούν στο Twitter ή στο Facebook. Είναι δυνατόν να βγάζει αυτοβιογραφία ένας τύπος σαν τον Ικάρντι -ο οποίος ήδη είχε δώσει δικαιώματα και έχει και το περιβραχιόνιο του αρχηγού- και κανείς στη διοίκηση να μην το κατάλαβε; Ή αν το ήξερε κάποιος, ακόμη χειρότερα, να μην μπήκε στη διαδικασία να το διαβάσει πριν αυτό κυκλοφορήσει;

Πριν το ντέρμπι με τη Γιουβέντους, γράφαμε ότι ήταν μεγάλο λάθος το να κρίνεται η παραμονή ή όχι του Φρανκ Ντε Μπουρ από αυτό. Και επιμένουμε ότι δεν ήταν δυνατόν να κρινόταν από τόσο νωρίς, εκτός κι αν οι οπαδοί της Ιντερ ήθελαν να παρομοιάσουμε την ομάδα τους με τις ελληνικές. Εδώ, στην Ελλάδα, την πιο υποανάπτυκτη ποδοσφαιρικά χώρα του πλανήτη γη, μπορεί και να θεωρηθεί φυσιολογικό γεγονός το να αλλάξει μια ομάδα 2-3 προπονητές μέσα σε ένα-δύο μήνες. Στην Ιταλία (πλην της περίπτωσης Τζαμπαρίνι) δεν θεωρείται αλλά όταν τα αφεντικά είναι άνθρωποι που ποτέ δεν ασχολήθηκαν σοβαρά με το ποδόσφαιρο, όπως συμβαίνει δηλαδή με τους Ασιάτες, όλα μπορούν να γίνουν...

Το μεγαλύτερο λάθος της φετινής σεζόν -και είναι τόσο μεγάλο που μπορεί να... ανατινάξει την προσπάθεια της ομάδας- ήταν η απόφαση να αποχωρήσει ο Ρομπέρτο Μαντσίνι δέκα μέρες πριν αρχίσει το πρωτάθλημα. Οχι γιατί οι Νερατζούρι έχασαν κάποιον κορυφαίο προπονητή αλλά γιατί τον άφησαν, ενώ ήταν φανερό ότι Κινέζοι και Τοχίρ δεν μπορούσαν και δεν ήθελαν να συνεχίσουν να συνεργάζονται μαζί του, να κάνει την προετοιμασία της ομάδας και να την χτίσει με βάση τα δικά του «θέλω». Και αφού τα έκανε αυτά, αποφάσισαν να τον τελειώσουν και να παραδώσουν την ομάδα σε έναν προπονητή που δεν είχε στο παρελθόν την παραμικρή επαφή με την Ιταλία.

Ο Ντε Μπουρ μπορεί όντως να μην είναι ο προπονητής που χρειάζεται η Ιντερ, μπορεί να μην είναι κατάλληλος για την Serie A. Δεν φταίει ο ίδιος για αυτό αλλά ο άνθρωπος, δηλαδή ο Τοχίρ, που τον επέλεξε. Αυτό, βέβαια, δεν σημαίνει ότι πρέπει να πάμε και στο άλλο άκρο και να αθωώνεται ο Ολλανδός για όλα. Το γεγονός, άλλωστε, ότι οι Νερατζούρι παίζουν ενδεχομένως ακόμη και χειρότερα από ό,τι έπαιζαν πριν το ντέρμπι με τη Γιουβέντους, είναι απόδειξη ότι μάλλον δεν γίνεται καλή δουλειά. Παρεμπιπτόντως, το 2-1 επί των Μπιανκονέρι είναι η μοναδική νίκη που έχουν κάνει οι Μιλανέζοι στα τελευταία 12 παιχνίδια τους, για οποιαδήποτε διοργάνωση, στο Giuseppe Meazza! Και κάπως έτσι, τα ιταλικά Μέσα... πήραν φωτιά και άρχισαν να στήνουν στον στοίχο την ομάδα και ειδικά τον προπονητή της, για μια σειρά από θέματα.

Ποια είναι κάποια από αυτά; Το γεγονός ότι η Ιντερ δεν δείχνει να έχει καμία ισορροπία στο παιχνίδι της, αφού η μεσαία γραμμή -όπου μόνος ο Ζοάο Μάριο δεν μπορεί να τα κάνει όλα- δεν λειτουργεί όπως θα έπρεπε ούτε επιθετικά αλλά ούτε και ανασταλτικά. Το γεγονός ότι η άμυνα παραπαίει και δέχεται εύκολα φάσεις αφού έχει μείνει πλέον μόνος ο Μιράντα, από την στιγμή που ο Μουρίγιο δεν θυμίζει τον περσινό καλό εαυτό που έδειξε τουλάχιστον στο πρώτο μισό της σεζόν. Για την άμυνα, η οποία ήταν γνωστό ότι αποτελούσε πρόβλημα για την Ιντερ, έγινε μόνο μία μεταγραφή το καλοκαίρι: Ο δεξιός μπακ Ανσάλντι. Ο Μαντσίνι ήθελε κι άλλους για εκεί αλλά ο Τοχίρ παρέκαμψε τον Αουζίλιο και έδωσε δύναμη στον μάνατζερ Κία Τζοραμπσιάν, ο οποίος είναι συνεργάτης των Κινέζων και... αποφάσισε ότι οι Νερατζούρι πρέπει να αποκτήσουν τον Γκαμπριέλ Μπαρμπόσα -με την οικογένεια του οποίου έχει άριστες σχέσεις- αντί κάποιου αμυντικού.

Τώρα, με τα πράγματα να πάνε άσχημα και στο Europa League, στο οποίο οι Κινέζοι θέλουν αποτελέσματα τόσο για το ranking του κλαμπ στην UEFA όσο και για λόγους marketing (κάτι πρέπει να πουλήσουν στους συμπατριώτες τους), ο Ντε Μπουρ φέρεται να είναι υπό συνεχή κρίση. Το όλο σκηνικό που διαμορφώνεται, φέρνει αναμνήσεις σε όσους -Interisti ή όχι- θυμούνται πολύ καλά την δεκαετία του '90, όταν ο Μάσιμο Μοράτι είχε μπει φορτσάτος: Κάθε καλοκαίρι ξόδευε του κόσμου τα λεφτά και όταν τα αποτελέσματα δεν έρχονταν, άλλαζε τον προπονητή. Αφού άλλαζε ο προπονητής, το επόμενο καλοκαίρι γίνονταν αλλαγές και στο ρόστερ. Ο Μοράτι ξόδευε ξανά κάμποσα δισ. αλλά επειδή ξόδευε δεν είχε υπομονή και έτσι ο προπονητής άλλαζε ξανά. Και για να μην το κουράζουμε, ο πρόεδρος ξόδευε 100 περιουσίες και χαρά δεν έβλεπε, μέχρι που ήρθε το καλοκαίρι του 2006 και ησύχασε.

Επειδή η ζωή κάνει κύκλους, θα έχει ενδιαφέρον να δούμε πόσους προπονητές και παίκτες θα αλλάξουν οι Κινέζοι μέχρι να βρουν μια σταθερά...

Και μετά από όλα αυτά, φτάνουμε στον Μάουρο Ικάρντι. Την προσωπική μας άποψη για τον χαρακτήρα και τον τρόπο σκέψης του Αργεντίνου, την «καταθέσαμε» αμέσως μετά το Σασουόλο-Ιντερ 3-1 που ήρθε στο προσκήνιο λόγω της αυτοβιογραφίας. Με αφορμή την συμπεριφορά του βέβαια και τον ρόλο της συζύγου-μάνατζερ του, γράψαμε και τον περασμένο Ιούλιο. Ο Ικάρντι είναι φανερό ότι δεν έχει συνειδητοποιήσει ότι είναι αρχηγός της Ιντερ, ενδεχομένως επειδή δεν ξέρει και δεν έχει φροντίσει να μάθει ποια είναι η Ιντερ. Σε αυτό, βέβαια, βοήθησαν και αυτοί που αποφάσισαν, άγνωστο με ποια κριτήρια, να τον κάνουν αρχηγό. Ενδεχομένως να οδηγήθηκαν σε αυτή την απόφαση επειδή βάζει γκολ αλλά αυτό δεν αρκεί πλέον. Ο Αργεντίνος δεν προσφέρει όσα θα έπρεπε στο παιχνίδι της ομάδας του και αυτό δεν το γράφουμε εμείς αλλά το λένε οι προπονητές του. Ο πρώτος ήταν ο Βάλτερ Ματσάρι, ο δεύτερος ο Ρομπέρτο Μαντσίνι και ο τρίτος ο Φρανκ Ντε Μπουρ: Ο Ικάρντι είναι καθηλωμένος στην επίθεση και δεν δείχνει κανένα ενδιαφέρον -ή καμία τακτική γνώση- για να συμμετάσχει στο παιχνίδι της ομάδας.

Αν του έρθει η μπάλα όπως θέλει, οι πιθανότητες να τη στείλει στα δίχτυα είναι με το μέρος του. Επειδή το ποδόσφαιρο όμως, μας αρέσει ή όχι, αλλάζει συνεχώς, δεν αρκεί αυτό, θα πρέπει να συμμετέχει και στο παιχνίδι. Οπως, για παράδειγμα, αρχίζει να κάνει ακόμη και ο Γκονσάλο Ιγουαΐν, ο οποίος στα τελευταία ματς της Γιουβέντους έχει κάνει μέχρι και... σπριντ προς την άμυνα ακολουθώντας τον αντίπαλο. Σύμφωνα με τη Γουάντα Νάρα, βέβαια, ο Ικάρντι είναι το καλύτερο φορ του κόσμου αυτή την στιγμή οπότε μάλλον δεν αισθάνεται και κάποια υποχρέωση να τρέξει, να πρεσάρει, να γυρίσει πίσω για να βοηθήσει. Και το γεγονός ότι (δεν) το κάνει αυτό και με τρίτο διαφορετικό προπονητή, δεν μπορεί να είναι τυχαίο.

Οπως δεν είναι τυχαίες και οι απαιτήσεις του για το νέο συμβόλαιο, το οποίο υπέγραψε πριν δέκα μέρες. Η Gazzetta dello Sport, η οποία σπάνια πέφτει έξω όταν αποφασίζει να γράψει αριθμούς, αποκάλυψε τα πριμ που προβλέπονται σε αυτό το συμβόλαιο: Ο αρχηγός της Ιντερ ζήτησε και πήρε 200.000 ευρώ για κάθε 10 γκολ που θα βάζει και 50.000 ευρώ για κατάκτηση του πρωταθλήματος. Με λίγα λόγια, ο capitano δεν πολυπιστεύει ότι μπορεί να πάρει πρωτάθλημα οπότε ας είναι αυτό το ποσό το χαμηλότερο από όσα μπορεί να χάσει, να μην πάρει... Αλήθεια, ο αντιπρόεδρος Χαβιέρ Ζανέτι πώς συμφώνησε στο να πάρει αυτός το περιβραχιόνιο του;