Step one: Η ταυτότητα!

«Η Φλορί και ο Χοσέ χρειάζονταν κάτι για να ηρεμήσουν τα νεύρα τους». Έτσι περιγράφει ο Φερνάντο τη γέννησή του στις 20 Μαρτίου του 1984. Στην Φουενλαμπράδα της Μαδρίτης η οικογένεια Τόρες θα αποκτούσε το πέμπτο της μέλος. Οκτώ χρόνια μετά τη Μαρί Παζ και εφτά μετά τον Ίσραελ, ο Φερνάντο θα ήταν το μικρότερο και χαϊδεμένο παιδί. Και το πιο ήσυχο, σύμφωνα με τη δική του κατάθεση. Το ποδόσφαιρο μπήκε στη ζωή του δύο χρόνια μετά τη γέννησή του. Μαζί με άλλα παιδικά παιχνίδια, όπως για παράδειγμα να πετάει αντικείμενα έξω από το παράθυρο.

Υπάρχει, μάλιστα, μια ιστορία, που πλέον έχει γίνει μύθος στην Ισπανία. Στα τρία του χρόνια, ο Φερνάντο Τόρες πέταξε από το παράθυρο τις οικονομίες των γονιών του, με αποτέλεσμα να τους προκαλέσει ένα μικρό σοκ. Ευτυχώς, θα είχε το ταλέντο ώστε στο μέλλον να αποκαταστήσει τη ζημιά.

Step two: «Captain Tsubasa»!

Ένα διάσημο γιαπωνέζικο κόμικ έδωσε το κίνητρο στον Φερνάντο Τόρες για να ασχοληθεί με το ποδόσφαιρο. Παγκοσμίως ήταν γνωστός ως «Captain Tsubasa», στην Ισπανία είχε μετονομαστεί σε «Oliver and Benji». Ο Φερνάντο με τον Ίσραελ περνούσαν ατελείωτες ώρες μπροστά στην τηλεόραση, παρακολουθώντας τους αγαπημένους τους ήρωες να παίζουν ποδόσφαιρο κι έτρεχαν στον δρόμο για να τους μιμηθούν. Κυρίως τα καλοκαίρια, σε ένα μικρό χωρίο στη Γαλικία, όπου συνήθιζαν να παραθερίζουν.

«Ήταν στην ηλικία των έξι όταν το ποδόσφαιρο άρχισε να γίνεται πολύ σημαντικό για μένα, κυρίως χάρη σε ένα παιδικό σίριαλ στην τηλεόραση. Ήταν μια ιστορία για μια παρέα που ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο για πλάκα και κατέληξαν επαγγελματίες. Πάντα, μόλις τελείωνε τρέχαμε έξω με τον αδελφό μου και παίζαμε ποδόσφαιρο. Μου άρεσε να φαντάζομαι ότι είμαι κι εγώ επαγγελματίας σαν τα παιδιά στην τηλεόραση».

Το επαγγελματικό ποδόσφαιρο, όμως, αργούσε ακόμα πολύ. Η πρώτη ομάδα του Φερνάντο Τόρες ήταν η «Parque 84» και ήταν για ποδόσφαιρο σάλας. Ένα γήπεδο με πεντάχρονα παιδιά να τρέχουν και να κυνηγάνε μια μπάλα ασταμάτητα, όπως περιέγραφε ο Ισπανός επιθετικός. Στο ποδόσφαιρο θα εξελισσόταν σταδιακά. Όντας μικρός αδελφός, η πρώτη του σκέψη ήταν να ακολουθήσει τα βήματα του Ίσραελ και να παίξει τερματοφύλακας. Η καριέρα του τελείωσε άδοξα, όταν σε μια απόκρουση έχασε και μερικά δόντια. «Ήταν ωραία επέμβαση, όμως», θυμάται αστειευόμενος.

Step three: Ο φανατικός παππούς!

Η ενασχόληση του Χοσέ Τόρες με το ποδόσφαιρο ολοκληρωνόταν με το παιχνίδι με τα παιδιά του στην αυλή. Εκείνος που ανέλαβε τη… διαπαιδαγώγηση του μικρού Φερνάντο, ήταν ο παππούς. Ο Εουλάλιο δεν ήξερε πολλά από ποδόσφαιρο. Σίγουρα όχι περισσότερα από τον Χοσέ, τον Φερνάντο ή τον Ίσραελ. Εκείνο που ήξερε, όμως, ήταν η περηφάνια της Ατλέτικο Μαδρίτης. Κι αυτό ήθελε να περάσει στον μικρό εγγονό του.

«Θυμάμαι τις ατελείωτες ώρες που περνούσα με τον παππού μου. Ήταν μια περίεργη περίπτωση. Η αλήθεια είναι πως το ποδόσφαιρο τον ενδιέφερε ελάχιστα, όμως είχε πάθος με την Ατλέτικο. Μου μιλούσε ασταμάτητα για αυτή την ομάδα και προσπαθούσε να μου μεταδώσει πόσο σημαντικό είναι να είσαι οπαδός της». Ένα πιάτο με το όνομα του παππού του και το σήμα της Ατλέτικο διατηρείται μέχρι τώρα στα υπάρχοντά του και το φυλάει ως το πολυτιμότερο κειμήλιο, ειδικότερα από τότε που ο Εουλάλιο έφυγε από τη ζωή.

Η πρώτη του επαφή με την ομάδα που για πάντα θα σημάδευε την καριέρα του και στη ζωή του, ήρθε σε ηλικία εννέα ετών. Ο πατέρας του ήταν εκείνος που ανέλαβε δράση και πήρε τον Φερνάντο από το χέρι για να παρακολουθήσουν έναν αγώνα στο «Βιθέντε Καλντερόν». «Δεν ξέρω ποιος ήταν πιο ενθουσιασμένος! Εγώ που περίμενα την έκπληξη ή ο πατέρας μου που ανυπομονούσε να με πάει εκεί! Όταν φτάσαμε, πάντως, ήμασταν και οι δύο εξίσου ενθουσιασμένοι».

Step four: Moving forward!

Με δύο σπασμένα μπροστινά δόντια να τον σημαδεύουν, ο Φερνάντο Τόρες έπρεπε να ξεκινήσει την… καριέρα του από το μηδέν. Τι πιο φυσιολογικό από το να θέλει ένα παιδάκι να βάζει γκολ; Στην ηλικία των εννέα ετών μια καφετέρια στη γειτονιά του έφτιαξε την ομάδα «Mario’s Holland» και ο Φερνάντο έγινε το νεαρότερο μέλος της. Έπαιξε τρία χρόνια στο πρωτάθλημα σάλας και παρότι ουδέποτε είχε κάνει την προπόνηση που προβλέπεται για τα παιδιά της ηλικίας του, το ταλέντο του ξεχώρισε. «Έμαθα τι σημαίνει να είσαι μέλος μιας ομάδας, αρετές που με βοήθησαν σε όλη μου τη ζωή».

Το επόμενο βήμα θα ήταν και το καθοριστικό. Με τους γονείς του να έχουν μετακομίσει στο Εστόρδε της Γαλικίας, ο Φερνάντο φαινόταν να απομακρύνεται από τη Μαδρίτη. Στην πραγματικότητα, όμως, η μετακόμιση θα τον έφερνε πιο κοντά. Στην ηλικία των δέκα ετών, έκανε την πρώτη του προπόνηση σε κανονικά ομάδα και εντάχθηκε στις ακαδημίες της «Ράγιο 13». Γνώριζε εκ των προτέρων πως οι τρεις καλύτεροι της χρονιάς, κέρδισαν μια ευκαιρία να δοκιμαστούν στην Ατλέτικο. Με 55 γκολ είναι περιττό να αναφερθεί αν κατάφερε να μπει στην τριάδα.

«Την ημέρα των δοκιμαστικών ήμουν ενθουσιασμένος. Πέθαινα να βγω στο γήπεδο και να δω πως πραγματικά είναι τα πράγματα. Και όλα εξελίχθηκαν ακριβώς όπως ήλπιζα». Το 1995 ολοκληρώνεται η ιστορία του Φερνάντο Τόρες και ξεκινάει το φαινόμενο «El Nino».

Step five: Η γνωριμία!

Ο Μανόλο Ρανγκέλ ήταν ο πρώτος του προπονητής. Ο μέντοράς του, όπως συχνά τον αποκαλεί ο Φερνάντο Τόρες, αναγνωρίζοντας τη συνεισφορά του στην ποδοσφαιρική του ανάπτυξη. «Έδειξε ευφυΐα, εκρηκτικότητα και θράσος. Δεν σκεφτόταν το ποδόσφαιρο όπως τα υπόλοιπα παιδιά», θα πει ο Μανόλο χρόνια μετά για την πρώτη του επαφή με τον Φερνάντο. Το όνειρο του βενιαμίν Τόρες ήταν ο εφιάλτης για την υπόλοιπη οικογένεια. Και καθ’ όσο εκείνος το ζούσε, οι υπόλοιποι έκαναν ό,τι μπορούσαν για να μην του το στερήσουν.

Ο πατέρας του έκανε διπλές διαδρομές, ώστε να μην χάσει ο μικρός την προπόνηση, η μητέρα του πολλές φορές τον συνόδευε με λεωφορείο και τρένο, ακόμα και τα αδέλφια του καμιά φορά αναλάμβαναν την… κηδεμονία του. «Με πήγαιναν στην προπόνηση και εκείνοι κάθονταν στις κερκίδες και διάβαζαν», θυμάται ο Τόρες, που προσπαθούσε να συνηθίσει στο υψηλότερο επίπεδο ανταγωνισμού στην Ατλέτικο Μαδρίτης. «Έπρεπε κάθε μέρα να κάνω προπόνηση και να διαβάζω. Δυσκολευόμουν αρκετά πρέπει να ομολογήσω, αλλά στο τέλος άξιζε».

Κι άρχισε να αξίζει ολοένα και περισσότερο από τα 15 του χρόνια. Με την ομάδα κάτω των 15 ετών της Ατλέτικο έπαιξε και κέρδισε το «Nike Cup», με αντιπάλους ομάδες όπως η Μάντσεστερ, η Ρεάλ, η Μίλαν, η Γιουβέντους και η Μπαρτσελόνα. Αργότερα στην ίδια χρονιά αναδείχθηκε καλύτερος παίκτης της ηλικίας του. Το Ιανουάριο του 1999 υπέγραψε το πρώτο του επαγγελματικό συμβόλαιο με την ομάδα της Μαδρίτης.

Step six: El Nino!

«Το πιο συγκλονιστικό κομμάτι ήταν όταν επέστρεψα στην Μαδρίτη. Ο κόσμος με αναγνώριζε και με σταματούσε στον δρόμο για να μου δώσει συγχαρητήρια. Δεν περίμενα ποτέ κάτι τέτοιο». Το φαινόμενο «El Nino» είχε αρχίσει να κατακτά τον κόσμο. Η Ισπανία θα κατακτήσει το 2001 το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα κάτω των 16 ετών, με τον Φερνάντο Τόρες να είναι πρώτος σκόρερ, καλύτερος παίκτης του τουρνουά και εκείνος που πέτυχε το μοναδικό γκολ του τελικού. Το άστρο του, πλέον, έλαμπε!

Θα γυρίσει στην πατρίδα του από την Αγγλία στις 7 Μαΐου και σύντομα θα τον περιμένει ακόμα μια σπουδαία στιγμή. Ο Πάολο Φούτρε, προπονητής τότε της Ατλέτικο, τον καλεί στο γραφείο του και του ανακοινώνει ότι θα πάρει μέρος στην προετοιμασία της πρώτης ομάδας το καλοκαίρι. Πριν προλάβει να ενθουσιαστεί, έρχεται η συνέχεια: Το Σάββατο θα κάνει το ντεμπούτο του στην Segunda Division. Ήταν 27 Μαΐου του 2001, όταν το «Βιθέντε Καλντερόν» υποδέχτηκε το δικό του φαινόμενο.

Η εξέλιξή του αναμενόμενη. Το νεαρό της ηλικίας του αποτελούσε δικαιολογία και αιτιολογία για τα σκαμπανεβάσματα στην απόδοσή του, ωστόσο ήταν ξεκάθαρο πως το ποτάμι δεν γυρνούσε πίσω. Η Ισπανία και η Ατλέτικο Μαδρίτης είχαν βρει έναν μεγάλο επιθετικό, ένα μεγάλο αρχηγό.

Step seven: El Capitano!

Η Ατλέτικο Μαδρίτης κατάφερε να προβιβαστεί εκ νέου στην Primera Division στο φινάλε του 2002, παρότι το μεγάλο της αστέρι είχε σκοράρει μόλις έξι φορές σε 36 παιχνίδια. Ο Φερνάντο Τόρες πανηγύρισε πρωτίστως ως οπαδός και ακολούθως ως ποδοσφαιριστής της ομάδας. Εκείνο το καλοκαίρι, όμως, θα αποδείκνυε και πάλι σε πανευρωπαϊκό επίπεδο πως είναι ο καλύτερος. Στο Euro U-19 στη Νορβηγία, η Ισπανία θα είναι και πάλι πρωταθλήτρια. Ο Φερνάντο Τόρες θα είναι και πάλι πρώτος σκόρερ, θα είναι και πάλι ο καλύτερος παίκτης του τουρνουά, θα είναι και πάλι εκείνος που θα κάνει τη διαφορά στον τελικό.

Τα καλύτερα, όμως, είναι μπροστά του. Η Ατλέτικο Μαδρίτης και οι οπαδοί της βλέπουν έναν ήρωα. Εκείνον που δηλώνει πως «η Ατλέτικο είναι διαφορετική. Οι οπαδοί της Ρεάλ και της Μπαρτσελόνα ενδιαφέρον μόνο να κερδίζει η ομάδα τους. Εμείς τα έχουμε ζήσει όλα. Πρωταθλήματα, νταμπλ, υποβιβασμό, άνοδο». Σε ηλικία 19 ετών γίνεται αρχηγός των «ροχιμπλάνκο». Αρχηγός της ομάδας της καρδιάς του, της ομάδας του παππού του. Εκείνης που είπε «όχι» στη Ρεάλ όταν προσπάθησε να τον αποκτήσει στα 12 του χρόνια και που είχε βάλει ρήτρα στο συμβόλαιό του από τα 15 του.

Step eight: Hasta Luego!

«Ελπίζω ότι αυτό δεν ήταν το αντίο. Πιστεύω πως είναι απλά ένα «θα τα πούμε αργότερα». Φορώντας μαύρα μπήκε στην αίθουσα για να αποχαιρετήσει τους φίλους του. Στις 4 Ιουλίου του 2007 ο Φερνάντο Τόρες έκλεινε το μεγαλύτερο κεφάλαιο της ζωής του για να ανοίξει την πιο σπουδαία ποδοσφαιρική του σελίδα. «Έρχεται μια στιγμή στην αθλητική σου καριέρα που θες να πας ένα βήμα πιο πάνω, να ψάξεις νέες προκλήσεις. Η απόφαση ήταν δική μου και εγώ ζήτησα από την ομάδα να διαπραγματευτεί τη μεταγραφή μου». Δεν ήταν προδότης, δεν ήταν μειοδότης, δεν ήταν αχάριστος. Ακόμα και στον αποχαιρετισμό στην Ατλέτικο για να μετακομίσει στο Λίβερπουλ παρέμενε το δικό τους παιδί. «Είναι είδωλο», όπως είπε την ίδια μέρα ο πρόεδρος της Ατλέτικο Ενρίκε Κερέζο.

Η πρώτη του σεζόν στο Άνφλιντ ήταν εντυπωσιακή. Πέτυχε 24 γκολ σε 33 ματς μόνο στο πρωτάθλημα κι έσπασε πολλά στοιχειωμένα ρεκόρ. Η Τσέλσι ήταν διατεθειμένη να πληρώσει 50 εκ. λίρες για να τον αποκτήσει, όμως τότε δεν ήταν προς πώληση. Παρέμεινε… of the market και τα επόμενα χρόνια, ενώ τον Αύγουστο του 2009 θα υπέγραφε νέο συμβόλαιο με τη Λίβερπουλ, με επέκταση ως το 2013. Το καλοκαίρι του 2010, οι φήμες για αποχώρησή του από την αγγλική ομάδα θα ενταθούν εκ νέου. Ο Ρόι Χόντσον θα τις αποκλείσει ξεκαθαρίζοντας πως «δεν είναι πως πώληση και δεν πρόκειται να δεχτούμε καμία πρόταση» και ο Φερνάντο Τόρες θα υπερθεματίσει δηλώνοντας: «Η αφοσίωσή μου στην ομάδα και στους οπαδούς της είναι το ίδιο απόλυτη όπως ήταν την πρώτη μέρα που ήρθα στην Αγγλία».

Το απέδειξε στο γήπεδο. Ξεπέρασε τον τραυματισμό του στο γόνατο κι έμοιαζε να βρίσκει τον εαυτό του, με αποκορύφωμα τα δύο γκολ που πέτυχε στην Τσέλσι στις 7 Νοεμβρίου. Σε έναν αγώνα που μάλλον εν αγνοία του, θα υπέγραφε και το επόμενο συμβόλαιό του.

Step nine: Alter ego!

Ο Φερνάντο Τόρες έχει ζήσει μια καριέρα βετεράνου. Και είναι μόλις 26 χρονών. Στη ζωή του και στην ποδοσφαιρική του διαδρομή πάντα έκανε ασφαλείς επιλογές, απέφευγε τις αλλαγές και το ρίσκο. Έχει τους ίδιους παιδικούς φίλους κάθε φορά που επιστρέφει στην Ισπανία. Έχει την ίδια κοπέλα από τα οκτώ του χρόνια (!!).

Η Ολάγια Ντομίνγκεζ Λίστε, η οποία έγινε σύζυγός του στις 27 Μαΐου του 2009 και με την οποία έχουν μια κόρη και έναν γιο. Γνωρίστηκαν στο Εστόρδε, όπου μετακόμισαν οι γονείς του κι έκτοτε δεν χώρισαν ποτέ. Έχει τρία τατουάζ. Ένα με το όνομά του, ένα με την ημερομηνία 7 Ιουλίου 2001, για την οποία ουδέποτε έχει αποκαλυφθεί τι ακριβώς σημαίνει.

Το τρίτο είναι ο αριθμός της φανέλας του. Το νούμερο «9». Εκείνο που πουλούσε και καιγόταν από τις 31 Ιανουαρίου του 2011. Η Τσέλσι με την τρίτη προσπάθεια και με ποσό ρεκόρ για τη Βρετανία (50 εκ. λίρες) θα κατάφερνε να τον αποκτήσει από τη Λίβερπουλ στην εκπνοή των μεταγραφών.

Το δέκατο βήμα του θα ήταν εκείνο που θα έστρεφε τον κόσμο εναντίον του και θα χαλούσε το μύθο του «παιδιού». Το ντεμπούτο του θα γινόταν συμβολικά και μοιραία εναντίον της πρώην του ομάδας στις 6 Φεβρουαρίου του 2011. Και από τότε θα ξεκινούσε μια διαφορετική αριθμολαγνεία γύρω από το όνομά του. 903 λεπτά χωρίς γκολ μέχρι να πετύχει το πρώτο του με τη φανέλα της Τσέλσι. 24 παιχνίδια από τις 19 Οκτωβρίου ως τις 18 Μαρτίου και ο Φερνάντο Τόρες είχε γίνει ανέκδοτο, γελοιογραφία και αντικείμενο χλευασμού από τους οπαδούς της Λίβερπουλ. Μέχρι που επέστρεψε εκεί όπου πάντα έπαιρνε δύναμη. Στην Ισπανία…