Δίπλα μου, στο αεροπλάνο…

Δεν σηκώνει τα μάτια της από το (ηλεκτρονικό) βιβλίο που διαβάζει… Κρυφοκοίταξα το θέμα του – τίποτα το ιδιαίτερο, επιφανειακό. Πιθανότατα ένα love story με -φυσικά- γλυκανάλατο happy end.

Κάθεται δίπλα μου στο αεροπλάνο. Φορά ακριβά λευκά ρούχα, γυαλιά -που (μεταξύ μας) μάλλον αγόρασε χωρίς βαθμούς, απλά για «σοφιστικέ» στυλ- και πολύ κολώνια. Έχει ωραίο σωματότυπο, με «πιασίματα»…

Κάθεται δίπλα μου στο αεροπλάνο. Δεν αντέχω, και της μιλώ. Ευγενής, αλλά αιφνιδιασμένη. Στη συνέχεια ομιλητική. Υπάλληλος του Δημοσίου, στο υπουργείο Εργασίας. Γκρινιάζει. Για τη μείωση στις αποδοχές της, την ακρίβεια, την έλλειψη προνομίων που είχε συνηθίσει να απολαμβάνει, αλλά φυσικά όχι για το αν άξιζε αυτές τις παροχές τόσα χρόνια.

Κάθεται δίπλα μου στο αεροπλάνο. Γύρω στα 40, βαμμένη και γενικά προσεγμένη γυναίκα. Ταξιδεύει για Λονδίνο εκθειάζοντάς το. Ωστόσο, δεν το έχει επισκεφθεί άλλοτε. Απλά το «λατρεύει». Πάει για ψώνια, αλλά και να δει μουσεία, μου λέει.

Διαβάστε όλο το άρθρο στο aixmi.gr