Φεύγω. Πάω να ζήσω σε μια δικτατορία

Gazzetta team
Φεύγω. Πάω να ζήσω σε μια δικτατορία
Για τη συντέλεια του κόσμου έχουν γραφτεί και ειπωθεί πολλά στο πέρας των αιώνων. Μια πιθανότητα είναι, μια ανασφάλεια, μια περιέργεια ή αν θέλετε ένας εσωτερικός πεσιμιστικός συμβιβασμός με το πεπρωμένο του πλανήτη.

Ο καθένας επιλέγει μια ιδιαίτερη σημειολογία, εμπιστεύεται μιαν ενδεχόμενη 6η αίσθηση, τα βάζει κάτω, τα ζυγιάζει και κάνει τις προβλέψεις τουπαίρνοντας πάντα το ρίσκο του κουβά ή της θριαμβευτικής μακάβριας επιβεβαίωσης.

Οι Μάγιας, για παράδειγμα, στο ημερολόγιό τους προεξοφλούν το τέλος του κόσμου για τις 21.12.12, όπως έκαναν κάποιοι άλλοι λίγο νωρίτερα, για τις 11.11.11. Καρκινικές ημερομηνίεςπου αν τις γυρίσεις ανάποδα πάλι οι ίδιες βγαίνουν, κάτι που για αυτούς σημαίνει το καθολικό game over. Ο Νοστράδαμος, από την άλλη, όρκο έπαιρνε ότι η παγκόσμια κηδεία θα συμβεί το 1999, που αν το γυρίσεις ανάποδα σου βγάζει το διαβολικό 666 του Βελζεβούλ, και μετά αντίο ζωή.

Δυστυχώς, για τον χρεοκοπημένο και εξαθλιωμένο Έλληνα το τέλος του κόσμου δε συζητιέται σαν εικασία ή πολύ περισσότερο σαν μελλοντικό στατιστικό ενδεχόμενο, αλλά σαν κάτι που έχει ήδη συμβεί και έχει καταχωρηθεί στα κιτάπια των ιστορικών του μέλλοντος.

Ήταν τότε που εκείνος ο χαζοχαρουμενοκουτοπόνηρος λωποδυτάκος μας ανακοίνωνε με φόντο τις ψαρόβαρκες του Καστελόριζου την άνευ όρων υποταγή μας στις δάνειες δυνάμεις και τα αιμοδιψή Μνημόνια τους.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο του Αλέξη Πολίτη στο aixmi.gr