Νησιά – στολίδια γινήκαν χάντρες σε γερμανικά μπεγλέρια

Gazzetta team
Νησιά – στολίδια γινήκαν χάντρες σε γερμανικά μπεγλέρια
Η παράδοσή μας στον Τουρισμό, τα μεγάλα μας «όπλα», διαχρονικά (;) είναι τα νησιά μας. Δεκάδες λιμάνια, εκατοντάδες παραλίες, χιλιάδες αναμνήσεις, εκατομμύρια εικόνες. Και άλλα τόσα εκατομμύρια ευρώ απώλεια από έσοδα, λόγω φοροδιαφυγής, απληστίας, μα κυρίως, ελληνικής κουτοπονηριάς.

Mόνο η καλοκαιρινή σεζόν που φεύγει, παίρνει μαζί της γεγονότα και καταστάσεις που θέλουμε να ξεχάσουμε, ωστόσο θα επαναλάβουμε, σίγουρα, την αμέσως επόμενη χρονιά.

Στην Κρήτη, χονδρικά το 80% των επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται στην εστίαση, δεν εκδίδουν αποδείξεις ή διαθέτουν πλαστά τιμολόγια.

Στα νησιά του Αιγαίου αντίστοιχο ποσοστό είναι 70%. Κως, Νάξος, Ρόδος, Σκύρος, Σαντορίνη, «κρατούν τα σκήπτρα» της παραβατικότητας, με την ατιμωρησία να βοηθά τους, κατά τ’ άλλα, φιλόξενους ντόπιους να συνεχίζουν το έργο τους, αυξάνοντας κάθε χρόνο τα παραπάνω ποσοστά.

- Σε ένα «φεστιβάλ παραλογισμού» προ μιας εβδομάδας, στην πάντα κοσμοπολίτικη Ύδρα, ολόκληρη η τοπική κοινωνία στάθηκε αρωγός στις προσπάθειες συντοπίτη να κερδίσει όσο γίνεται περισσότερα χρήματα εις βάρος των… παραθεριστών του νησιού! Απλά διερωτώμαι: Απολάμβαναν, τουλάχιστον, από τα κέρδη του φοροφυγά οι υποστηρικτές του γκέτο του Αργοσαρωνικού; Ή το ζήτημα είναι πατριωτικό και απλά «Οι Υδραίοι είναι πάντα μια γροθιά»;

- Η Ζάκυνθος, εκτός των ξακουστών χελωνών και των απαράμιλλης ομορφιάς παραλιών της, έχει φέτος -βάσει της Υγειονομικής Υπηρεσίας του νησιού- άνω των 600 δικαιούχων επιδόματος τυφλότητας. Προ ημερών, στους οφθαλμίατρους της περιοχής εμφανίστηκαν περίπου οι 300 που λάμβαναν το επίδομα, από τους οποίους διαπιστώθηκε ότι δικαιούντο μόνο οι 107! Σημειώνεται ότι μόνο στη Ζάκυνθο, διαχρονικά από το 2000 και μετά, ο αριθμός των τυφλών μεγαλώνει. Σα να πρόκειται για ιδιαιτερότητα του νησιού, που μετά από τις χελώνες, έχει και πλήθος ντόπιων με προβλήματα όρασης. Σε ποια άλλη χώρα συμβαίνει αυτό;

Τελικά, έχουμε ένα χάρισμα, που εξαϋλώνει το χιλιοειπωμένο ελληνικό «φιλότιμο». Την «παγαποντιά» -όπως έλεγε η γιαγιά* μου- που αποτελεί μια σύγχρονη κοινωνική μάστιγα που ουδείς όμως θέλει να καταπολεμήσει. Όποιος διανοηθεί να ερευνήσει για «φάρμακο», δεν τον χωρά πια ο τόπος, απλά γιατί δεν τον εξυπηρετεί.Αναφέρθηκαν ενδεικτικά δύο περιπτώσεις, γεγονότων που ανασύρθηκαν από την ειδησεογραφική ατζέντα της τελευταίας εβδομάδας μόνο! Προσβάλλουν, αυτόματα, τους τομείς Οικονομίας, Τουρισμού και Υγείας της χώρας μας.

Η προσβολή αυτή μετουσιώνεται σε δημοσιεύματα ανά τον κόσμο. Διαπόμπευση, ντροπή. Η ντροπή «σπάει» στη συνέχεια, και μετατρέπεται σε χάντρες. Είναι οι χάντρες του μπεγλεριού που, κατόπιν, παίζουν με μαεστρία οι εκάστοτε ευρωπαϊκές φιγούρες κερδοσκόπων.

Μα, ξέρετε κάτι; Κακώς, τελικά, τους λέμε κερδοσκόπους. Δωρολήπτες είναι… Τους προσφέρουμε απλόχερα τον πλούτο μας, τις όποιες αξίες μας, τα όνειρα για δημιουργία που η νέα γενιά βάζει στις βαλίτσες της και μεταναστεύει.

Έως πότε;

*Η γιαγιά, έχοντας ζήσει στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, μου είχε περιγράψει και το εξής: Πολλοί εκεί χρησιμοποιούσαν τη λέξη «Γραικός», -παλιά χρήση της για τους «Έλληνες»- εννοώντας όμως: «Κλέφτης», «Λωποδύτης». Τυχαίο;

ΠΗΓΗ: www.aixmi.gr