«Το ποδόσφαιρο είναι για όλους. Ολοι έχουν δικαίωμα. Το ποδόσφαιρο είναι ένα εξαιρετικό μέσο έκφρασης» είναι το μότο της FIFA, ωστόσο οι Κούρδοι μένουν εκτός πλάνων! Μια αίθουσα πίσω από το γήπεδο της Ιρμπίλ στο Βόρειο Ιράκ θυμίζει πως υπάρχει ομάδα ποδοσφαίρου. Ναι, στην πόλη που βρίσκεται μόλις 40 μίλια από την πλησιέστερη γραμμή του Ισλαμικού Κράτους.

Σε αυτό το μικρό δωμάτιο χωρίς κλιματισμό έχουν στοιβάξει οι Κούρδοι τρόπαια, ενθύμια, έγγραφα, αλλά και όνειρα, πως μια μέρα θα γεμίσει φωτογραφίες από επίσημα παιχνίδια.

Σε αυτό το... ημικατεδαφισμένο κτίριο υπάρχει το χρυσό γεράκι, που θυμίζει τις θυσίες των Κούρδων του Βορείου Ιράκ για την ανατροπή του Σαντάμ Χουσεΐν. Ωστόσο, δεν υπάρχει ούτε ένα... λαβαράκι της FIFA που να τους κάνει να... ονειρεύονται συμμετοχές σε προκριματικά του Μουντιάλ! Η ConIFA δημιουργήθηκε το 2013 και φιλοξενεί τα όνειρα και τις επιθυμίες δώδεκα «αστέγων». Εκεί είναι ομάδες από αυτονομιστικά κράτη, ημι-αυτόνομες περιφέρειες, αλλά και μειονοτικές εθνοτικές ομάδες που έχουν δει... μαύρο από ΟΗΕ και FIFA.

Στο... Παγκόσμιο Κύπελλο τους στην Αμπχαζία ήταν τα Νησιά Τσάγκος, η διασπορά των Κορεατών της Ιαπωνίας, αλλά και η Λαπωνία. «Παίρνουμε μέρος, διότι για μας δεν υπάρχει άλλη ανοιχτή πόρτα. Έχουμε αντίκτυπο σε όλο τον κόσμο, νόμιμα ιδρύματα, αλλά στερούμαστε δικαιωμάτων. Πως το είχε πει ο Μπλάτερ; ''Το ποδόσφαιρο είναι για όλους; Ναι, είναι για όλους εκτός από τους Κούρδους» τονίζουν παίκτες και παράγοντες της ομάδας.

Η ομάδα προπονήθηκε δυο μήνες στο γήπεδο Handren στο Αρμπίλ, με τους παίκτες να έχουν άδεια μόνο το σαββατοκύριακο, όπου επιστρέφουν στα σπίτια τους για να επισκεφθούν τις οικογένειές τους. Η αγάπη του για το ποδόσφαιρο τεράστια, ακόμα μεγαλύτερη όμως για το Κουρδιστάν. Χαρακτηριστικό παράδειγμα του 38χρονου αρχηγού, Καλέντ Μουσέρ, ο οποίος θα περάσει από άγονες περιοχές για να αποφύγει ένοπλες δυνάμεις. Εξάλλου, πίσω από τους λόφους της Ιρμπίλ είναι η Μοσούλη, εκεί όπου σε λίγες εβδομάδες θα γίνει η μεγαλύτερη μάχη των τελευταίων ετών.

«Ολη μου τη ζωή ήθελα να παίξω στο Παγκόσμιο Κύπελλο και να τυλίξω τη σημαία γύρω από τους ώμους μου» θα τονίσει ο γκολκίπερ- πολεμιστής, Σαράνκ Μοσίν! Η ζωή του... ταινία. Τον πατέρα του τον συνέλαβε το καθεστώς του Χουσεϊν, ο ίδιος σταμάτησε το σχολείο και άρχισε τη δουλειά για να συντηρήσει την οικογένειά του. Ο ίδιος εξομολογείται πως ο πατέρας του δεν τον γνώρισε όταν απελευθερώθηκε.

Ο 29χρονος πάντως ξέρει κι από όπλα, το έχει πιάσει για να βοηθήσει την πατρίδα του. Υπάρχουν και οι παίκτες που έπαιξαν με τη φανέλα του Ιράκ, αλλά αισθάνθηκαν απομονωμένοι. Άλλωστε, ο κόουτς Γκουρούν τονίζει πως αμελούσαν τους ποδοσφαιριστές που ήταν από το Κουρδιστάν. Το video του Guardian απεικονίζει κάθε λεπτομέρεια της ομάδας... πολεμιστών.

Το ταξίδι στην Αμπχαζία ήταν από τις πιο ευχάριστες στιγμές, το τουρνουά όμως όχι! Το Κουρδιστάν θα αποκλειστεί στα προημιτελικά στη διαδικασία των πέναλτι από την Παντανία. «Δεν ντρέπεστε, δεν είστε στενοχωρημένοι; Πώς θα αντιμετωπίσετε τους ανθρώπους σας όταν θα πάτε σπίτι; Παίζετε για μια χώρα όπου οι άνθρωποι αγωνίζονται και πεθαίνουν, και παίζετε έτσι;» τονίζει ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας στους παίκτες, ενώ το... υβρεολόγιο κράτησε καμιά ώρα! Η ομάδα επέστρεψε ταπεινωμένη.

Ο Γκουρούν απολύθηκε και τα μέλη της KFA προσπαθούν να τη χτίσουν από την αρχή. Μπορεί να απέτυχαν, ωστόσο οι παίκτες κρατούν στο μυαλό τους την εικόνα που τύλιξαν τη σημαία στους ώμους του. Είδαν τη ζωή διαφορετικά, μακριά από τον πόλεμο. Οι Κούρδοι συνεχίζουν να αισιοδοξούν».