Το πρωτάθλημα χάθηκε στις εμμονές του Βενγκέρ (poll)

Καθαρά σε επίπεδο αριθμών, ο Αρσέν Βενγκέρ είναι ένας από τους πιο επιτυχημένους προπονητές στην ιστορία της μεγάλης κατηγορίας στην Αγγλία. Αθροίζοντας τις θέσεις, στις οποίες έχει τερματίσει η Άρσεναλ με τον Αλσατό, το τελικό αποτέλεσμα είναι 2.74, δηλαδή μεταξύ δεύτερης και τρίτης θέσης. Μόνο ο Μπομπ Πέισλι, με 1.67, έχει καλύτερη συγκομιδή. Αυτό μεταφράζεται σε εξασφαλισμένα έσοδα από το Champions League, ενώ από το 2006 και έπειτα όπου οι «Κανονιέρηδες» μετακόμισαν στο Emirates, η εμπορική δυναμική τους αυξήθηκε σημαντικά. Πρόκειται για ένα κλαμπ που στις αγωνιστικές μέρες βγάζει περισσότερα χρήματα από τη Ρεάλ Μαδρίτης και τη Μπαρτσελόνα.

Τη σεζόν 2014-15 το Emirates μόνο έφερε έσοδα 100.4 εκατομμύρια λιρών, τη στιγμή που το Μπερναμπέου είχε 98.8 και το Καμπ Νόου 88.9! Οι ισολογισμοί είναι εξαιρετικοί. Στη λίστα της Deloitte τα συνολικά έσοδα ανέβηκαν κατά 10%, επιτρέποντας στους Λονδρέζους να σκαρφαλώσουν στην 7η θέση στο Παγκόσμιο Money League. Τον Μάρτιο δημοσιεύτηκε ότι το ταμειακό υπόλοιπο αγγίζει τα 160 εκατομμύρια!

Γιατί λοιπόν όλα αυτά δεν μεταφράζονται σε τίτλους; Αφήνοντας πίσω τις θέσεις στις οποίες έχει τερματίσει η Άρσεναλ του Βενγκέρ και κρίνοντας καθαρά σε πρωταθλήματα ο έμπειρος manager μετρά 3 σε 20 σεζόν. Ένα κάθε 5.9 χρόνια. Χωρίς αυτόν, από το 1930 και έπειτα ο μέσος όρος της ομάδας ήταν ένα κάθε 6.7.

Ο Λαουρέν, πρώην «Κανονιέρης» και μέλος της ομάδας που κατέκτησε το αήττητο πρωτάθλημα το έθεσε απλά: «Η Άρσεναλ έχει γίνει μια μηχανή χρήματος και οι δεσμοί στην ομάδα έχουν χαθεί». Κάθε χρόνο ο κόσμος ακούει τον Αρσέν Βενγκέρ να μιλάει για τα χρήματα που υπάρχουν στα ταμεία και θα ξοδευτούν μόνο όταν βρεθεί κάτι πραγματικά αξιόλογο. Φυσικά, κανείς δεν μπορεί να τους πείσει ότι το καλοκαίρι που πέρασε δεν υπήρξε σε όλη την ποδοσφαιρική αγορά κάποιος που θα μπορούσε να αποκτηθεί και να δώσει πνοή στο ρόστερ. «Ο Βενγκέρ τα έχει πάει καλά τα τελευταία 20 χρόνια, αλλά εγώ σκέφτομαι λέξεις όπως "αισιοδοξία" και "ενθουσιασμός". Θα υπάρχουν όταν η ομάδα μπει για πρώτη φορά στο γήπεδο την επόμενη σεζόν, με δεδομένη τη σχέση με τους άλλους συλλόγους και τους προπονητές τους;», είπε από την πλευρά του ο Άλαν Σμιθ. Η Τότεναμ είναι κάτι παραπάνω από στρωμένη με τον Ποκετίνο. Η Σίτι φέρνει Γκουαρδιόλα. Η Γιουνάιτεντ πιθανότατα Μουρίνιο. Μπορεί η φιλοσοφία του Βενγκέρ να ανταποκριθεί στις συνθήκες ανταγωνισμού που έχουν δημιουργηθεί στην Premier League;

Η απάντηση, όσον αφορά πάντα τον τίτλο, φαίνεται ότι είναι αρνητική. Πέρυσι η Άρσεναλ έκλεισε τη σεζόν εξαιρετικά, παίζοντας πολύ καλό ποδόσφαιρο. Είχε ποδοσφαιριστές με ξεκάθαρους ρόλους, καλή χημεία και επικοινωνία μέσα στο χορτάρι. Είχε γεννήσει, δικαίως, μεγάλες προσδοκίες. Όμως το καλοκαίρι, ο Βενγκέρ αντί να χτίσει σε αυτό και να «ανοίξει» το ρόστερ με λύσεις που στη διάρκεια της σεζόν θα μπορούσαν να καλύψουν τις συνηθισμένες πια απουσίες από τραυματισμούς, προτίμησε να βάλει παγκόσμια κλάση μόνο στον άσο. Οι «φωνές» που του ζητούσαν μια επιπλέον λύση στη θέση του καθαρού αμυντικού χαφ, όπου ο Κοκλέν ήταν η μοναδική επιλογή, έναν κανονικό φορ για να συμπληρώνει τον Ζιρού και έναν κεντρικό αμυντικό κλάσης δεν εισακούσθηκαν. Όσες περισσότερες είναι οι κριτικές, τόσο περισσότερο πεισμώνει για να αποδείξει ότι ο δικός του τρόπος είναι ο σωστός. «Η μεταγραφική περίοδος δεν είναι σούπερ μάρκετ», είχε δηλώσει το καλοκαίρι ενώ όταν πριν από περίπου ένα μήνα ξανατέθηκε το θέμα των γεμάτων ταμείων και των λίγων μεταγραφών, έκανε σαφές πως δεν είναι βέβαιο ότι θα δαπανηθούν σημαντικά ποσά για μεταγραφές ούτε το καλοκαίρι που έρχεται.

Η φιλοσοφία του Αρσέν Βενγκέρ, το Wengerball όπως έγινε γνωστός ο τρόπος ποδοσφαίρου με το οποίο μεσουράνησαν οι Invincibles, δείχνει ξεπερασμένη. Με ένα καθαρό φορ διαθέσιμο (ο Γουέλμπεκ ήταν εκτός για 7 μήνες και ο Γουόλκοτ δεν είναι εννιάρι) και με ένα καθαρό εξάρι έχει αποδειχθεί ξανά και ξανά πως είναι σχεδόν αδύνατο να γίνει πρωταθλητισμός παράλληλα με Champions League και Κύπελλα. Ο Ζιρού συμπλήρωσε 14 ματς χωρίς γκολ, είναι δεδομένο πως θα κάνει και «κοιλιές». Ακόμα κι αν ο Οζίλ μοιράζει ασίστ σαν στραγάλια, η Άρσεναλ έχει πετύχει τα λιγότερα τέρματα από τις ομάδες της τετράδας. Ο Κοκλέν τραυματίστηκε στο γόνατο και έμεινε εκτός για ένα πολύ σημαντικό δίμηνο. Ο χρόνος για τακτικούς πειραματισμούς και για αλλαγή αγωνιστικού προσανατολισμού σε μονάδες δεν υπάρχει και οι Gunners φέτος έδειξαν σε πάρα πολλές περιπτώσεις την έλλειψη ποιοτικών εναλλακτικών. Καλή η επένδυση στο ταλέντο και το χτίσιμο, αλλά χρειάζεται τουλάχιστον ένας ήδη έτοιμος παίκτης κλάσης σε κάθε γραμμή γι' αυτό το επίπεδο.

Ένας άλλος παράγοντας που ο Βενγκέρ επιμένει να αγνοεί είναι η άμυνα και η συνολική αμυντική λειτουργία γενικότερα. Η Τότεναμ φέτος επένδυσε στην επιλογή Αντερβάιρελντ για το κέντρο και δικαιώθηκε. Η Λέστερ έχει μεν αργά στόπερ, αλλά η συνολική της λειτουργία και κάλυψη είναι για σεμινάριο. Το όμορφο, ελεύθερο ποδόσφαιρο με τα επιθετικογενή μπακ, τις κάθετες κινήσεις και τους κατά συνθήκη αμυντικούς μέσους είναι δεδομένο πως απέναντι σε διαβασμένους αντιπάλους θα γυρίσει μπούμερανγκ. Ο Βενγκέρ διαμαρτυρήθηκε ξανά ότι είναι υποχρεωμένοι να παίζουν απέναντι σε ομάδες που αμύνονται βαθιά στο Emirates. Δεν είναι νέο φαινόμενο αυτό. Το θέμα είναι πως το αντιμετωπίζει ο ίδιος.

Οι ομάδες του Βενγκέρ ποτέ δεν φημίζονταν για την αμυντική τους λειτουργία. Ο Αλσατός έφερε τον Μπουλντ για να δουλέψει στο κομμάτι αυτό, όμως φάνηκε ότι δεν ήταν αρκετό. Πέρυσι τον Ιανουάριο, όταν χτύπησε την Μάντσεστερ Σίτι με ένα τρόπο σπάνιο για Άρσεναλ, ρίχνοντας δηλαδή την κατοχή της μέχρι και στο 25% και χτυπώντας στους κενούς χώρους, φάνηκε ότι ίσως ο 66χρονος αποφάσισε μια διαφορετική διαχείριση, τουλάχιστον σε συγκεκριμένα ματς. Ούτε αυτό είχε συνέχεια, με κάποιες μικρές εξαιρέσεις. Επέμεινε στο δίδυμο Μερτεζάκερ-Κοσιελνί, το οποίο και φέτος βρέθηκε συχνά εκτεθειμένο τόσο λόγω των ατομικών μειονεκτημάτων του (π.χ η ταχύτητα του Γερμανού) όσο και λόγω της συνολικής ανασταλτικής λειτουργίας. Κι όμως, το πρόβλημα ήταν εκεί το καλοκαίρι για να διορθωθεί. Ήταν εκεί και τον Ιανουάριο. Με Καθόρλα, Κοκλέν, Αρτέτα και Γουίλσιρ εκτός και την ομάδα να διεκδικεί πρωτάθλημα σε μια σπάνια συγκυρία, η κίνηση που έγινε ήταν για τον Μοχάμεντ Ελνένι, ξανά με γνώμονα το μέλλον και όχι το παρόν.

«Νομίζω ότι η ομάδα δεν έχει τη χημεία όσον αφορά τους ηγέτες και τις φορές που πρέπει να ξεπεράσουν τα όρια», τόνισε ο Άλαν Σμιθ. Προφανώς, εννοούσε ότι αυτή η Άρσεναλ δεν έχει ούτε έκανε προσπάθεια να αποκτήσει ποτέ έναν Βιεϊρά. Μια προσωπικότητα world class που στα δύσκολα θα ξεχωρίσει. Ούτε έχει καταφέρει να τη δημιουργήσει. Ο πάλαι ποτέ αγγλικός πυρήνας που ονειρευόταν βλέπει να δημιουργείται στο White Hart Lane και να έχει πολύ μέλλον μπροστά του.

Το χειρότερο είναι ότι, εκτός από τους οπαδούς που ξεσηκώνονται όλο και περισσότερο, οι δικαιολογίες του πλέον δεν δείχνουν να πείθουν ούτε το εσωτερικό του συλλόγου. Τραυματισμοί, πρόγραμμα («Θα μπορούσαμε να παίξουμε με τη Σάντερλαντ όταν ήταν αδιάφορη και όχι τώρα που καίγεται για βαθμούς»), αμυντικές προσεγγίσεις των αντιπάλων, έχουν γίνει πλέον μέρος του προβλήματος. Το όραμά του δεν δείχνει να εμπνέει ούτε τους ποδοσφαιριστές, που παρέδωσαν σχετικά εύκολα τα όπλα στη μάχη για τον τίτλο. Η ίδια η πραγματικότητα της Premier League δείχνει ότι έχει ξεπεράσει τον Αλσατό και όσο περισσότερο το ακούει, τόσο περισσότερο εμμένει για να αποδείξει ότι όλοι κάνουν λάθος κι εκείνος το σωστό. Ο κύκλος του μοιάζει πια να κλείνει τόσο, που ούτε το ίδιο το λαμπρό του μυαλό δεν μπορεί να ανοίξει εκ νέου...