Στην ταινία «Ο εξολοθρευτής» με τον Αρνολντ Σβαρτζενέγκερ, στο μακρινό μέλλον, οι μηχανές καταφέρνουν να εξελιχτούν σε τέτοιο βαθμό, ώστε -ως ένα σημείο του σεναρίου -υπερισχύουν των ανθρώπων. Επιστημονική φαντασία ή προάγγελος πραγματικότητας; Πολύ πιθανόν το δεύτερο, τουλάχιστον εάν κρίνουμε από αυτό που πρόκειται να διαδραματιστεί σε λίγα χρόνια στον χώρο του ποδοσφαίρου. Το παγκόσμιο κύπελλο ποδοσφαίρου ρομπότ είναι πραγματικότητα και φέτος ολοκληρώνει δύο δεκαετίες ζωής.

Πανεπιστήμια από όλο τον κόσμο, κατασκευάζουν μηχανές που παίζουν μπάλα. Ανθρωπόμορφα ρομπότ, μικρά και μεσαίου μεγέθους σε περίεργα σχήματα και τα περίφημα σκυλάκια ΑΙΒΟ της SΟΝΥ, μπαίνουν στο γήπεδο, τρέχουν, μαρκάρουν, πασάρουν, σκοράρουν, εκτελούν φάουλ και πέναλτι, αλλά ποτέ δεν ιδρώνουν (άλλωστε θα βραχυκύκλωναν). Το φιλόδοξο σχέδιο των διοργανωτών του RoboCup (ονομασία του θεσμού), είναι το 2050, μία ομάδα ρομπότ να μπορέσει να αντιμετωπίσει την παγκόσμια πρωταθλήτρια της εποχής.

Η ιστορία του Μουντιάλ
Το 1997 υπήρξε χρονιά ορόσημο για τον κόσμο της ρομποτικής. Ο υπολογιστής Ντιπ Μπλου νίκησε στο σκάκι τον μεγάλο Κασπάροφ, ενώ το διαστημόπλοιο της ΝΑΣΑ Πάθφαϊντερ με το αυτόνομο ρομποτικό σύστημα Σογιούρνερ, εξερεύνησε την επιφάνεια του πλανήτη Αρη. Ωστόσο, ένα άλλο εντυπωσιακό επίτευγμα ήταν αυτό που τάραξε τα νερά του αθλητικού γίγνεσθαι. Η προκήρυξη του πρώτου Παγκοσμίου Κυπέλλου ποδοσφαίρου μεταξύ ρομπότ.

Στη Ναγκόνια της Ιαπωνίας (που αλλού), 40 ομάδες έλαβαν θέση για το εναρκτήριο λάκτισμα. Από τότε η διοργάνωση λαμβάνει χώρα κάθε χρόνο. Φέτος το ραντεβού ήταν κανονισμένο για την Τεχεράνη του Ιράν. Στο τριήμερο 6-8 Απριλίου, περισσότερες από 300 ομάδες πανεπιστημίων από 30 χώρες συγκεντρώθηκαν, για να διαγωνιστούν για τον τίτλο του πρωταθλητή κόσμου σε διαφορετικές κατηγορίες.

Πως παίζεται το παιχνίδι
Τα ρομπότ-παίκτες δεν έχουν πλήρη αντίληψη του γηπέδου, απλά βλέπουν μέσα από μία ενσωματωμένη κάμερα που αναγνωρίζει τα χρώματα. Ετσι κάθε ρομπότ ξέρει ποιος είναι ο συμπαίκτης και ποιος ο αντίπαλος του, ενώ παράλληλα αναγνωρίζει τις γραμμές του γηπέδου και τα τέρματα. Οι «παίκτες», έχουν στο σώμα τους έναν ολόκληρο υπολογιστή, ο οποίος προγραμματίζεται και τα κάνει να κινούνται αυτόνομα.

Ξέρουν προς τα πού πρέπει να στείλουν τη μπάλα και με αυτό τον τρόπο δίνουν πάσες και σκοράρουν. Τα παιχνίδια γίνονται με τη δημιουργία πέντε κατηγοριών που χωρίζονται σε αγώνες με εξομοιωτή, με μικρά, με μεσαία, με τετράποδα (ΑΙΒΟ) και με ανθρωποειδή ρομπότ. Οι πιο ισχυρές ομάδες είναι οι ιαπωνικές, οι Γερμανικές, ενώ τα τελευταία χρόνια ανεβαίνουν και οι κινέζικες.


Οι Ρομποτίστας του μέλλοντος
Στο τέλος του «Εξολοθρευτή», οι άνθρωποι είναι εκείνοι που εν τέλει τιθασεύουν τις μηχανές και επανακτούν τα… σκήπτρα. Δεν είναι δυνατό να γνωρίζουμε τι θα συμβεί στην πραγματικότητα, αλλά είναι πολύ πιθανό οι απόγονοι του Μέσι και του Κριστιάνο, να αγωνίζονται απέναντι σε βιονικούς αντιπάλους. Και ίσως οι οπαδοί του μέλλοντος να υποστηρίζουν ομάδες από ρομπότ, όπως θα είναι οι Ρομποτίστας της Μαδρίτης και οι Ρόμποκαπ του Λίβερπουλ και Ρομποντέβιλς του Μάντσεστερ. Ναι, αυτές οι ομάδες ήδη υπάρχουν...

Follow me: @jorgekaraman