Ρωτήστε έναν οπαδό της Γιουνάιτεντ για τον Φαν Χάαλ και είναι δεδομένο ότι θα ακούσετε περισσότερα παράπονα παρά θετικές εντυπώσεις. Τα πράγματα είναι τόσο βαρετά και το χειρότερο είναι ότι δεν υπάρχει η παραμικρή ένδειξη ότι αυτό θα αλλάξει. Παρόλα αυτά, πλησιάζοντας στο τέλος της σεζόν, οι φήμες ότι μπορεί να παραμείνει έχουν ενισχυθεί τις τελευταίες ημέρες.

Τον Δεκέμβριο όλα έμοιαζαν να έχουν τελειώσει, καθώς ο Ολλανδός ήταν με το ένα πόδι στην έξοδο. Η Γιουνάιτεντ είχε αποκλειστεί από το Champions League, είχε χάσει από Μπόρνμουθ, Στόουκ και Νόριτς και η αλλαγή στον πάγκο έμοιαζε το πιθανότερο σενάριο. Η απόλυση ή η παραίτηση, όμως, δεν ήρθε ποτέ και 4 μήνες αργότερα, δεν υπάρχει καμία εγγύηση ότι θα έρθει. Η άβολη αλήθεια είναι ότι η Γιουνάιτεντ αυτή τη στιγμή δεν είναι θελκτικός προορισμός για την ελίτ των προπονητών.

Ο Γκουαρδιόλα έχει ήδη συμφωνήσει με την Σίτι, ο Κάρλο Αντσελότι με την Μπάγερν και ο Αντόνιο Κόντε με την Τσέλσι. Την ίδια στιγμή, οι φήμες θέλουν τον Ποκετίνο να είναι στη λίστα της διαδοχής του Φαν Χάαλ, όμως δεν μοιάζει πολύ πιθανό, ενώ δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι ο Σιμεόνε θα φύγει από την Ατλέτικο.

Ο Ζοσέ Μουρίνιο απομένει, όμως και εδώ δεν υπάρχουν εγγυήσεις. Αυτή τη στιγμή, το ενδεχόμενο ο Φαν Χάαλ να ολοκληρώσει το 3ετές του συμβόλαιο στο Ολντ Τράφορντ συγκεντρώνει τις περισσότερες πιθανότητες. Είτε λόγω έλλειψης επιλογών είτε ακόμη και αν πρόκειται για συνειδητή απόφαση, οι κόκκινοι διάβολοι φαίνεται ότι αναβάλλουν την έναρξη της νέας εποχής για το καλοκαίρι του 2017.

Υπάρχει, φυσικά, και μία λογική σε αυτό. Δεν υπάρχει περιθώριο αποτυχίας σε μία νέα προσπάθεια. Ο Μόγιες ήταν λάθος, ο Φαν Χάαλ αποτυγχάνει και η κατηφόρα κάπου πρέπει να σταματήσει. Όποιον και να επιλέξει ο Γούντγουορντ, θα πρέπει να πετύχει. Και αυτό δεν είναι μία απόφαση, που παίρνεις εύκολα.

Το θέμα είναι ο Φαν Χάαλ νιώθει την πίεση και αυτή δεν πρόκειται να μειωθεί, σε περίπτωση που μείνει. Η Γιουνάιτεντ έχει πιθανότητες να βρεθεί ξανά στο Champions League, όμως αυτό ποτέ δεν είναι αρκετό. Ο στόχος, λοιπόν, πρέπει να είναι να επανέλθει αγωνιστικά ο σύλλογος στην κανονικότητα. Η πρόσληψη του Ολλανδού ήταν το πρώτο βήμα, για να χτιστεί το μέλλον. Η προσωπικότητά του έπαιξε μεγάλο ρόλο σε αυτό. Έπρεπε να πετύχει εκεί που απέτυχε ο Μόγιες. Αυτό, όμως, σε καμία περίπτωση δεν έχει γίνει.

Αυτή είναι και η μεγαλύτερη αποτυχία του. Οι οπαδοί δεν ήθελαν να δουν άμεσα τίτλους, αλλά να υπάρχει εξέλιξη. Αποδέχθηκαν τον Φαν Χάαλ ως προσωρινή λύση, ελπίζοντας ότι θα τους βοηθούσε να θυμηθούν την ομάδα που ήταν με τον Φέργκιουσον. Θα τους έδινε λόγο, για να πανηγυρίσουν και πάλι. Αν το δούμε έτσι, ο στόχος δεν ήταν τίποτα το αξεπέραστο.

Οι τελευταία 18 μήνες είχαν περισσότερες απογοητεύσεις παρά επιτυχίες. Το κακό ποδόσφαιρο τείνει να γίνει η ταυτότητα της ομάδας του Φαν Χάαλ. Η μοναδική αξία, που δεν έχει αλλάξει, είναι οι παίκτες από την ακαδημία. Το καλοκαίρι θα είναι το σημείο-μηδέν για τον Ολλανδό. Έχει δύο επιλογές: ή θα τον θυμούνται στην Αγγλία ως έναν συντηρητικό τεχνικό ή θα δημιουργήσει μία επιθετική ομάδα, καθώς θα γνωρίζει ότι είναι η τελευταία του σεζόν στο τιμόνι, για να παραδώσει στον επόμενο μία Γιουνάιτεντ, όπως την ονειρεύονται οι οπαδοί της. Και ας μείνει και πάλι χωρίς τίτλους.

Οι νίκες για τους κόκκινους διάβολους ξεχνιούνται πολύ εύκολα, όταν δεν συνδυάζονται με καλό ποδόσφαιρο. Αυτό ισχύει σε ολόκληρη την παρουσία του Φαν Χάαλ στον πάγκο τους. Αν του δοθεί ακόμη ένας χρόνος, το πλάνο θα πρέπει να είναι μόνο ένα: να ξεκινήσει κάτι. Θα πρέπει να δημιουργήσει μία ομάδα, που θα εξιτάρει τη φαντασία των οπαδών. Και η αλήθεια είναι ότι έχει όλα τα όπλα για να το κάνει.