Το συναίσθημα είναι ένα χαρακτηριστικό μιας παλαιότερης ποδοσφαιρικής εποχής. Στα σημερινά χρόνια τείνει να εξαλειφθεί, όμως υπάρχουν ακόμα εκείνοι οι παίκτες, που έχουν μόνο μία ομάδα στην καρδιά τους. Κάποιοι έμειναν για πάντα εκεί, χωρίς να αγωνιστούν οπουδήποτε αλλού. Υπάρχουν, όμως, κι αυτοί που έφυγαν από τη μεγάλη τους αγάπη, προκειμένου να πάρουν μεταγραφή σε άλλο σύλλογο, όμως η καριέρα τους έκανε... κύκλο. Επέστρεψαν στην ομάδα που είτε ανδρώθηκαν, είτε έκαναν... όνομα.

Φερνάντο Τόρες
Ένας γέννημα-θρέμμα «ροχιμπλάνκο». Από 11 ετών ο Φερνάντο Τόρες εντάχθηκε στις ακαδημίες της Ατλέτικο Μαδρίτης και στα 19 του ήταν ήδη αρχηγός της πρώτης ομάδας. Παίκτης-σύμβολο στο Βιθέντε Καλντερόν, που το 2007 έφυγε για λογαριασμό της Λίβερπουλ. Στο Άνφιλντ έμεινε για τέσσερα χρόνια, μέχρι που το 2011 πήρε μεταγραφή για την Τσέλσι. Από εκείνη τη στιγμή άρχισε η πτώση στην καριέρα του, ενώ για έξι μήνες αγωνίστηκε και στη Μίλαν. Ο Τόρες ανήκει ακόμα στους «ροσονέρι», όμως από τον Ιανουάριο του 2015 έχει επιστρέψει ως δανεικός στη μεγάλη του αγάπη, την Ατλέτικο Μαδρίτης. Στην παρουσίασή του βρέθηκαν 45 χιλιάδες φίλαθλοι για να τον υποδεχθούν.

Κάρλος Τέβες
Στην Ευρώπη αγωνίστηκε για πολλά χρόνια σε μερικά από τα κορυφαία κλαμπ. Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, Μάντσεστερ Σίτι και Γιουβέντους ήταν οι σημαντικότεροι σταθμοί, όμως η καρδιά του Τέβες άνηκε πάντα στην Μπόκα Τζούνιορς. Από μέλος των ακαδημιών της, έγινε αναπόσταστο κομμάτι της πρώτης ομάδας, μέχρι να αποχωρήσει το 2005 για την Κορίνθιανς. Δέκα χρόνια μετά αποφάσισε να κάνει τη μεγάλη επιστροφή. Από το περασμένο καλοκαίρι φοράει ξανά τη φανέλα της Μπόκα Τζούνιορς, ενώ στην επιστροφή του στο Μπομπονέρα έγινε... χαμός!

Ρόμπι Φάουλερ
Ο αποκαλούμενος «Θεός» των φίλων της Λίβερπουλ τη δεκαετία του ’90. Μετά από οκτώ χρόνια πετυχημένης καριέρας στο Άνφιλντ, ο Φάουλερ αποχώρησε το 2001 εν μέσω μεγάλου... παρασκηνίου. Λιντς και Μάντσεστερ Σίτι ήταν οι επόμενοι σταθμοί της καριέρας του, όμως ο Άγγλος επιθετικός ήταν πάντοτε... κόκκινος. Τον Ιανουάριο του 2006 επέστρεψε στη Λίβερπουλ, με τους φίλους της ομάδας να τον αποθεώνουν στην επιστροφή του στο Άνφιλντ σαν να μπήκε... γκολ.

Ντιντιέ Ντρογκμπά
Έχει ψηφιστεί από τους οπαδούς της Τσέλσι ως ο κορυφαίος παίκτης του συλλόγου όλων των εποχών. Η παρουσία του Ντιντιέ Ντρογκμπά στους «μπλε» σηματοδότησε την ταυτόχρονη παρουσία της ομάδας στην ελίτ της Ευρώπης. Με τους Λονδρέζους κατέκτησε σχεδόν τα πάντα την οκταετία 2004-2012, με τον ίδιο να αποχωρεί αμέσως μετά την κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ. Κίνα και Τουρκία ήταν οι επόμενοι σταθμοί του, όμως δύο χρόνια αργότερα ο Μουρίνιο τον έφερε πάλι πίσω στο Στάμφορντ Μπριτζ. Μπορεί να ήταν σε μεγάλη ποδοσφαιρικά ηλικία, όμως η ποιότητά του και η ηγετική του φυσιογνωμία στα αποδυτήρια, τον έκαναν άκρως απαραίτητο. Ένα χρόνο έμεινε στην Τσέλσι, όμως πρόλαβε να σηκώσει και πάλι την Πρέμιερ Λιγκ.

Κακά
Έχει κάνει δύο επιστροφές στην καριέρα του. Πιο πρόσφατη αυτή στη Σάο Πάολο, με την οποία είχε κάνει και τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα το 1994. Η επιστροφή του, όμως, που έκανε πάταγό δεν ήταν άλλη από αυτή στη Μίλαν το 2013. Για έξι χρόνια (2003-2009) ο Κακά κατέκτησε τα πάντα με τους «ροσονέρι», με την Ρεάλ Μαδρίτης να τον αποκτά το 2009, πραγματοποιώντας μία από τις ακριβότερες μεταγραφές όλων των εποχών στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Στη «βασίλισσα», ο Βραζιλιάνος άσος δεν ήταν ποτέ ο ίδιος ποδοσφαιριστής που όλοι θαύμαζαν στην Μίλαν (είχε και αρκετούς τραυματισμούς), ώσπου το 2013 έμεινε ελεύθερος και γύρισε στο Σαν Σίρο.

Τιερί Ανρί
Είναι ο ποδοσφαιριστής που έχει σημειώσει τα περισσότερα γκολ (226) από κάθε άλλον στην ιστορία της Άρσεναλ. Για οκτώ χρόνια ο Τιερί Ανρί ήταν το απόλυτο ίνδαλμα των φίλων των «κανονιέρηδων», όμως το 2007 έφυγε για την Μπαρτσελόνα, προκειμένου να κατακτήσει αυτό που δεν μπορούσε με την Άρσεναλ. Το Τσάμπιονς Λιγκ. Και τα κατάφερε, μέχρι που το 2010 μετακόμισε στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού για να αγωνιστεί στο MLS. Τον Ιανουάριο του 2012, όμως, επέστρεψε ως δανεικός για δύο μήνες στο Λονδίνο. Οι απουσίες των Ζερβινιό και Σαμάκ στο Κόπα Άφρικα άφησαν κενό στην επίθεση, το οποίο κάλυψε ο Ανρί, που εκείνη την περίοδο δεν είχε πρωτάθλημα στις Ηνωμένες Πολιτείες.