80. Stade Pierre-Mauroy
Το «Πιερ Μορουά» είναι απλά ένα θαύμα αρχιτεκτονικής. Αλλάζει χρώμα ανάλογα με τα χρώματα της φανέλας της Λιλ την ημέρα του αγώνα. Η οροφή μπορεί να κλείσει και ζυγίζει περίπου 100 τόνους, περισσότερο από τον πύργο του Άιφελ. Ο αγωνιστικός χώρος μπορεί επίσης να μεταφερθεί, ώστε το στάδιο να χρησιμοποιηθεί για συναυλίες, τένις μέχρι και μπάσκετ, όπως έγινε πρόσφατα στο Eurobasket. Φυσικά, όλα αυτά έχουν σημαντικό κόστος. Η κατασκευή άγγιξε τα 324 εκατ. ευρώ, ενώ η Λιλ είναι αναγκασμένη να πληρώνει ενοίκιο 4,5 εκατ. ευρώ ετησίως.

79. Salt Lake Stadium
Το μεγαλύτερο στάδιο στην Ινδία. Το 1997 στο ντέρμπι ανάμεσα στην Μπαγκάν και στην Ιστ Μπενγκάλ έδωσαν το παρών 131.000 οπαδοί. Το 2008 στο τελευταίο ματς του Όλιβερ Καν με την Μπάγερν βρέθηκαν 120.000 στις εξέδρες. Αυτές οι μέρες ανήκουν στο παρελθόν. Μετά τις εργασίες ανακαίνισης, η χωρητικότητα μειώθηκε στους 68.000 θεατές, ενώ σε εξέλιξη βρίσκεται και το δεύτερο στάδιο ανακαίνισης, ώστε να είναι έτοιμο για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα U17 το 2017. Το πρότζεκτ έχει κόστος 15 εκατ. ευρώ και η χωρητικότητα αναμένεται να ανέβει στους 80.000 θεατές.

78. Vallecas
Υπάρχει κάτι το ξεχωριστό με το «Βαγιέκας». Βρίσκεται στο κέντρο των εργατικών κατοικιών στη Μαδρίτη και είναι έδρα της Ράγιο Βαγιεκάνο, της «ομάδας του λαού». Λίγα στάδια μπορούν να πουν ότι έχουν αυτή τη σύνδεση με τους κατοίκους και την ομάδα. Όταν η Κάρμεν Μαρτίνεθ πήγε να βρεθεί στο δρόμο μετά από έξωση, οι οπαδοί μάζεψαν χρήματα, ώστε να τη βοηθήσουν να μείνει εκεί για ακόμη έναν χρόνο. Στη βόρεια πλευρά δεν υπάρχει καν εξέδρα, ενώ συνολικά η χωρητικότητα είναι μόλις 15.000. Ο θόρυβος, όμως, είναι το κάτι άλλο. Αν ψάχνετε την πραγματική, την αυθεντική Μαδρίτη, τότε αυτό είναι το στάδιο για εσάς.

77. Estadio Diego Armando Maradona
Μπορεί να μην είναι και από τα πιο σύγχρονα στάδια, όμως έχει εκπληκτική ιστορία. Το 1976, όταν ακόμα οι εξέδρες ήταν ξύλινες, ο Ντιέγο Αρμάντο Μαραντόνα έκανε εκεί το πρώτο παιχνίδι στην καριέρα του σε ηλικία 15 ετών. Το 2004 ένας άλλος teenager έπαιξε εκεί, ο Μέσι με την Αργεντινή U20. Η Αρχεντίνος Τζούνιορς είχε μετακομίσει στη δεκαετία του '80, ώστε το στάδιο να ανακαινιστεί. Παρόλα αυτά, τα οικονομικά προβλήματα έφεραν την ολοκλήρωση των εργασιών το 1995 και παρότι τελικά άνοιξε τις πύλες του το 2003, ήταν ξανά ένα χάλι.

76. Commerzbank-Arena
Άνοιξε για πρώτη φορά πριν από περίπου 90 χρόνια και από τότε έχει ανακαινιστεί 4 φορές. Πιο πρόσφατα το 2004, ώστε να φιλοξενήσει 5 παιχνίδια για το Μουντιάλ του 2006. Πολλά έχουν αλλάξει από τότε που το Waldstadion (35.000) χρησιμοποιούνταν ως πεδίο βολής από τις στρατιωτικές δυνάμεις. Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο ανακαινίστηκε, ώστε να φιλοξενεί τα ματς της Άιντραχτ και της Γερμανίας, όπως και άλλα events. Αργότερα, ανακαινίστηκε και πάλι για το Μουντιάλ του 1974.

75. Gelora Bung Karno Stadium
Το μεγαλύτερο και πιο γνωστό στάδιο της Ινδονησίας. Η εικονική μεταλλική οροφή είναι το πιο γνωστό στοιχείο του. Κατασκευάστηκε με δάνειο της Σοβιετικής Ένωσης το 1960 και η χωρητικότητά του ήταν στις 120.800 θέσεις, οι οποίες μειώθηκαν στις 88.083 για το Ασιατικό Κύπελλο το 2007.

74. Arena Nationala
Μόλις έναν χρόνο μετά τα εγκαίνιά του φιλοξένησε τον τελικό του Europa League, ενώ είναι ανάμεσα στα στάδια, που θα φιλοξενήσουν αγώνες για το Euro 2020. Η οροφή του σταδίου είναι το κάτι άλλο. Οι Ρουμάνοι μπορούν να είναι περήφανοι.

73. Estadio Centenario
Η έλλειψη χρημάτων στη Λατινική Αμερική σημαίνει ότι τα περισσότερα στάδια έχουν την αρχική τους μορφή και το «Σεντενάριο» δε διαφέρει. Με χωρητικότητα 100.000 θέσεων, ονομάστηκε έτσι, ώστε να τιμήσει τα 100 χρόνια ανεξαρτησίας της Ουρουγουάης. Για να είναι έτοιμο για το Μουντιάλ του 1930, οι εργάτες έπρεπε να δουλέψουν μέχρι και 24 ώρες πριν από τη σέντρα. Τελικά, δεν ήταν έτοιμο παρά τις προσπάθειές τους. Είχε χαρακτηριστεί «ναός του ποδοσφαίρου» από τον πρόεδρο Ριμέτ. Ακόμη και σήμερα οι ομάδες νοικιάζουν το στάδιο για τα μεγαλύτερα ματς. Το πιο γνωστό του στοιχείο είναι ο πύργος, που ονομάζεται Torre de los Homenajes και έχει 9 σειρές παραθύρων, που αντιπροσωπεύουν τις ρίγες στη σημεία της χώρας.

72. Etihad Stadium
Υπήρχε κάτι το ρομαντικό με το Maine Road, όμως δε θα βρεις και πολλούς οπαδούς της Μάντσεστερ Σίτι να παραπονιούνται για το νέο στάδιο της ομάδας τους, που άνοιξε τις πύλες του το 2002. Τεκμήριο της ανόδου των πολιτών, είναι το τρίτο μεγαλύτερο στην Premier League. Το πιο σημαντικό, όμως, είναι ότι αποτελεί την καρδιά της αναγέννησης του συλλόγου. Φυσικά, η φιλοδοξία των ιδιοκτητών δε σταματάει εκεί, καθώς γύρω του βρίσκονται όλες οι εκπληκτικές εγκαταστάσεις, που εξασφαλίζουν την επιτυχία του μέλλοντος.

71. Kopetdag Stadium
Ο πρόεδρος του Τουρκμενιστάν είναι... περίπτωση από τις λίγες. Είναι, φυσικά, και η ατραξιόν του σταδίου. Μπαίνεις και βλέπεις μία τεράστια τοιχογραφία του να σε κοιτάει. Ίσως να είναι το καλύτερο που θα δείτε στο στάδιο, με τους οπαδούς συνήθως να είναι υποχρεωμένοι να βρίσκονται εκεί, ώστε να αποθεώσουν τον πρόεδρό τους, που πάντα κάνει τον γύρο με ποδήλατο (!), για να τους χαιρετήσει. Χτίστηκε τι 1997, ανακαινίστηκε φέτος και η ατμόσφαιρα είναι εντυπωσιακή.

Δείτε εδώ τη λίστα 100-91 και εδώ τη λίστα 90-81.