Ο άνθρωπος που ένωσε την Αργεντινή

Ο Άνχελ «Τσάτσο» Πεναλόσα είναι μία από τις πιο εμβληματικές φυσιογνωμίες που έχει βγάλει η Αργεντινή και από τα σημαντικότερα πρόσωπα που οδήγησαν στην ένωση της χώρας.

Στο πρόσωπο του «Τσάτσο» οι Αργεντίνοι είδαν έναν άνθρωπο που θα μπορούσε να βάλει τέλος στα μίση και την διχόνοια και να καταφέρει να ενώσει έναν ολόκληρο λαό. Και ο ίδιος δεν τους απογοήτευσε. Ήταν μια ακαταμάχητη προσωπικότητα που κατάφερε να επικρατήσει των αντιπάλων του χρησιμοποιώντας την πίστη και την ευφυΐα του.

Ο ίδιος μισούσε τη στείρα θυσία των στρατιωτών του. Κατάφερε να συγκεντρώσει στρατό χωρίς να διαθέτει χρήματα, πείθοντας τους συμπατριώτες του να σταθούν στο πλευρό του και αυτός δεν τους απογοήτευσε. Βγήκε νικητής στις πιο δύσκολες μάχες κι έγινε εθνικός ήρωας σχεδόν σε όλη την βόρεια Αργεντινή (περιοχές όπως η Λα Ρόχα και η Καταμάρκα του χρωστάνε πολλά).

Ο νέος «Τσάτσο»

Δύο αιώνες μετά τον Πεναλόσα, έρχεται ένας άλλος «Τσάτσο», ο Εδουάρδο Κουδέτ, να ταράξει τα λιμνάζοντα νερά του αργεντίνικου ποδοσφαίρου. Ο Κουδέτ ήταν ένας από τους καλύτερους μέσους που έβγαλαν οι «γκαούτσος» την προηγούμενη εικοσαετία. Ικανός τόσο στο επιθετικό κομμάτι (κυρίως ως δεξιός μέσος), ενώ και αμυντικά με τα χρόνια έβγαζε μία ένταση που παρέσερνε και τους συμπαίκτες του.

Γεννήθηκε στο Μπουένος Άιρες πριν από 40 χρόνια αλλά μνημονεύεται και λατρεύεται σαν Θεός σε μία άλλη πόλη, το Ροζάριο και τους οπαδούς της Ροζάριο Σεντράλ. Άλλωστε γιατί να μην λατρεύεται από τους «κανάγιας»; Μαζί τους κατέκτησε το Κύπελλο Κονμεμπόλ (δεν υπάρχει πια) το 1995, ενώ ήταν πάντοτε το πρωτοπαλίκαρο της Σεντράλ στα αιώνια ντέρμπι με τη Νιούελς Οντ Μπόις.

Ακόμα και τώρα 18 χρόνια μετά, μνημονεύεται η παρουσία του στην νίκη με 4-0 επί της Νιούελς. Μία νίκη που έχει μείνει στην ιστορία ως η «ημέρα της εγκατάλειψης» αφού ο διαιτητής της αναμέτρησης είχε αναγκαστεί να διακόψει τον αγώνα όταν η Νιούελς έμεινε με έξι παίκτες (τέσσερις αποβολές κι ένας τραυματισμός).

Τρεις φορές στην καριέρα του φόρεσε τα κίτρινα και τα μπλε της Σεντράλ πριν αποφασίσει το Δεκέμβριο του 2014 να αναλάβει την τεχνική της ηγεσία. Μία Ροζάριο που προερχόταν από ένα αδιάφορο πρωτάθλημα έχοντας τερματίσει στην 15η θέση είκοσι βαθμούς μακριά από την πρωταθλήτρια Ράσινγκ. Δεν ήταν λίγοι εκείνοι που θεώρησαν ότι η διοίκηση προέβη σε αυτή την κίνηση μόνο και μόνο για να φανεί αρεστή στον κόσμο και να μην υπάρξουν αντιδράσεις.

Ο σχεδιασμός και το συναίσθημα

Στο «Γιγάντε ντε Αρογίτο όμως είχαν αποφασίσει να ενισχύσουν την ομάδα με παίκτες που θα την ανεβάσουν επίπεδο και θα κάνουν την διαφορά, αλλά κυρίως που θα γνωρίζουν τα αποδυτήρια. Έτσι, τον Ιανουάριο αποκτήθηκαν παίκτες που ήταν παλιοί γνώριμοι στο Ροζάριο. Ποδοσφαιριστές όπως ο Βιγιάγκρα (Μέταλιστ), Ρούμπεν (Ντιναμό Κιέβου), Αλβάρες (πρώην Κατάνια), καθώς και η σημαία του συλλόγου «Τσελίτο» Ντελγκάδο επέστρεψαν. Ο ενθουσιασμός στους οπαδούς επέστρεψε βλέποντας μία ομάδα που βολόδερνε στο προηγούμενο πρωτάθλημα να μην έχει χάσει βαθμό.

Νέο σύστημα

Ο Κουδέτ στην πρώτη του προσπάθεια ως προπονητής αποφάσισε να αλλάξει το σύστημα. Στην προετοιμασία δούλεψε πάνω στο 4-1-4-1 με δύο επιθετικά πλάγια μπακ (Αλβάρες-Βιγιάγκρα) ώστε να δημιουργήσει αριθμητική υπεροχή στα άκρα. Ο Μούστο είναι το αμυντικό χαφ μπροστά από την αμυντική τετράδα ο οποίος θα διαβάζει το παιχνίδι και θα μπορεί να μεταφέρει την μπάλα από την άμυνα στο κέντρο.

Η τετράδα στο κέντρο έχει πλουραλισμό αφού υπάρχει ο Μπαριέντος ο οποίος με τις διαγώνιες πάσες του ανοίγει το παιχνίδι στα πλάγια στους Νίελ ή Ντελγκάδο (δεν είναι ακόμα 100% έτοιμος) και Τσέρβι οι οποίοι είναι καλοί στις πλαγιοκοπήσεις και στο 1vs1, αλλά και ο Φερνάντες ο οποίος κινείται κάθετα και πατάει περιοχή βοηθώντας τον Μάρκο Ρούμπεν ο οποίος είναι ο κύριος αποδέκτης των επιθέσεων.

Ο Κουδέτ αυτό που έχει καταφέρει να αλλάξει είναι η προσέγγιση των αγώνων. Πίεση ψηλά (το γκολ στην πρεμιέρα απέναντι στην Ράσινγκ με το λάθος του Σάχα), κατοχή της μπάλας και συμμετοχή των πλαγίων και μεσοεπιθετικών στην ανάπτυξη της ομάδας. Και τα αποτελέσματα ήταν άμεσα. Επτά γκολ έχει σημειώσει η Ροζάριο με τον Ρούμπεν να έχει πετύχει τα τέσσερα και τα άλλα τρία να τα έχουν σημειώσει οι δύο πλάγιοι Νίελ και Τσέρβι.

Μάρκο Ρούμπεν

Γέννημα-θρέμμα της Ροζάριο ο Μάρκο Ρούμπεν επανήλθε δυναμικά. Ο 28χρονος επιθετικός μετά απο περιπλάνηση σε Ισπανία (Ουέλβα, Βιγιαρεάλ), Ουκρανία (Ντιναμό Κιέβου), Γαλλία (Εβιάν), αποφάσισε να επιστρέψει στην ομάδα της καρδιάς του ώστε να δώσει νέα ώθηση στην καριέρα του. Προσωπική επιλογή του Κουδέτ ο οποίος πίστεψε ότι θα τον αναγεννήσει. Ο Ρούμπεν είναι παίκτης ψυχολογίας και θέλει να αισθάνεται ότι τον πιστεύουν. Ο Κουδέτ χτύπησε εκεί που θα μπορούσε να τον ξυπνήσει, στο συναίσθημα. Και οι δύο είναι παίκτες που έχουν συνδεθεί με την φανέλα, την πονάνε την αγαπάνε και κάπως έτσι κατάφερε να του βγάλει τον καλύτερο εαυτό.

Χαρακτήρας ομάδας

Ένα άλλο στοιχείο που έχει δώσει ο Εδουάρδο Κουδέτ είναι ο χαρακτήρας που δείχνει η ομάδα. Τόσο κόντρα στην Τίγκρε, όσο και με την Ολίμπο η Ροζάριο Σεντράλ βρέθηκε πίσω στο σκορ. Θα περίμενε κανείς την κατάρρευση όπως συνήθως γινόταν επί εποχή Ρούσο. Αντίθετα, όμως και στα δύο ματς όμως οι «κανάγιας» έδειξαν χαρακτήρα. Και αν με την Τίγκρε εκμεταλλεύτηκε το αριθμητικό πλεονέκτημα, απέναντι στην Ολίμπο με αντεπίθεση διαρκείας στην επανάληψη όχι μόνο ανέτρεψε το σκορ, αλλά έφτασε και σε μία επιβλητική νίκη.

Αυτή την στιγμή η Ροζάριο Σεντράλ βρίσκεται στην δεύτερη θέση με 12 βαθμούς, έναν πίσω από την Μπόκα Τζούνιορς, αλλά το βράδυ της Δευτέρας θα έχει την ευκαιρία υποδεχόμενη την Τέμπερλεϊ να κάνει το 5 στα 5 και να ανέβει ξανά μόνη στην κορυφή της βαθμολογίας. Ο δρόμος είναι δύσβατος και δύσκολα η Ροζάριο Σεντράλ θα φτάσει μέχρι τέλος , αλλά είναι σαφές πλέον το πως και που πηγαίνει η νέα ομάδα που φτιάχνει ο Εδουάρδο Κουδέτ.

Και αν ο «Τσάτσο» Πεναλόσα έχει γραφτεί ήδη στα βιβλία της ιστορίας της Αργεντινής, δεν αποκλείεται και ο «Τσάτσο» της Ροζάριο να γράψει και αυτός με χρυσά γράμματα το όνομά του στην ιστορία των «κανάγιας». Ήδη το πρώτο κεφάλαιο έχει γραφτεί.