Mεσούτ Οζίλ: Χαμένος στο σύστημα του Βενγκέρ
Πιθανότατα ο Μεσούτ Οζίλ να έριξε ένα βλέμμα ζήλιας στον Σίντζι Καγκάβα, όταν οι δυο τους έπαιξαν αντίπαλοι το βράδυ της Τρίτης (16/9) στο Champions League. Ο Ιάπωνας playmaker απαγκιστρώθηκε από το ρόλο του αριστερού εξτρέμ που είχε στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και έκανε εξαιρετικό δεύτερο ντεμπούτο στη Ντόρτμουντ, σκοράροντας στο 3-1 με τη Φράιμπουργκ το Σάββατο. Η επιλογή της θέσης του δεν χρειάστηκε και πολλή σκέψη από τον Γίργκεν Κλοπ, που πέρυσι απελπίστηκε με τον τρόπο που η Γιουνάιτεντ σπατάλησε τις ικανότητες του Καγκάβα βάζοντάς τον στα πλάγια. Ο Ιάπωνας, ως κεντρικός επιθετικός μέσος, παίζει καλύτερα στον άξονα.
Ο Οζίλ δεν είναι τόσο τυχερός. Έχοντας προκαλέσει θαυμασμό μετά τη μεταγραφή του από τη Ρεάλ Μαδρίτης, ο άσος από το Γκελσενκίρχεν σταδιακά πέρασε στα άκρα. Η ευθύνη ανήκει στο 4-1-4-1 του Αρσέν Βενγκέρ, στο οποίο ο αμυντικός μέσος Ματιέ Φλαμινί επιτρέπει στους Άαρον Ράμσεϊ και Τζακ Γουίλσιρ να βγουν μπροστά. Παρότι αταίριαστες με τη νωχελική φύση του, ανατέθηκαν στον Οζίλ αποστολές όπως ο περιορισμός των δυναμικών μπακ, στερώντας του έτσι το παιχνίδι του. Η πτώση στην απόδοσή του ήταν λογική, ωστόσο πλέον έχει αρχίσει και ακούει πολλές κριτικές.
Σε συνέντευξή του στην Telegraph στα τέλη του Αυγούστου, ο 25χρονος υπενθύμισε τη ρίζα του προβλήματος: «Είμαι ένα από τα καλύτερα 10άρια του κόσμου. Είναι διαφορετικό να παίζεις αριστερά».
Συνέχισε τονίζοντας ότι προτιμάει περισσότερο τη δεξιά πλευρά, αφού του επιτρέπει να «κόβει» προς το κέντρο και να κάνει την τελική πάσα. Το μήνυμα δεν το έλαβε κανείς. Σε τρία ματς από τότε στο πρωτάθλημα, ο Οζίλ έχει ξεκινήσει αριστερά. Μηδέν γκολ, μηδέν ασίστ.
Ο παλιός καλός Αρσέν
Η κίνηση είναι κλασική του Βενγκέρ. Μια μεγάλη λίστα από οργανωτές έχουν πάει στην ομάδα του Αλσατού ως κεντρικοί μέσοι, για να μετακινηθούν στα πλάγια. Αλλά ενώ οι περισσότεροι έχουν το χαρακτηριστικό της σκληρής δουλειάς, για τον Οζίλ δεν μπορεί να ειπωθεί το ίδιο. Είναι περισσότερο μια πολύτιμη και πολυτελής επιλογή, που απαιτεί τη χρησιμοποίησή του με συγκεκριμένο τρόπο. Και αυτός ο τρόπος είναι η χωρίς περιορισμούς θέση του επιθετικού κεντρικού μέσου.
Η βασική δύναμη του Οζίλ είναι η έξυπνη κίνηση, κυρίως όταν αφήνει τον άξονα για να υπερφορτώσει τα άκρα. Υπό αυτή την έννοια, ο τωρινός ρόλος του δημιουργεί ένα παράδοξο. Αυτές τις μέρες ο Οζίλ κάνει κίνηση από τα πλάγια, όπως ο συνηθισμένος οργανωτής που παίζει στα άκρα. Αλλά το φυσικό του παιχνίδι είναι να κάνει ακριβώς το αντίθετο.
Το πρώτο περσινό εντός έδρας ματς της Άρσεναλ στο Champions League αποτελεί παράδειγμα για τη συνήθεια του Οζίλ. Πέτυχε ένα γκολ και έβγαλε μια ασίστ στο 2-0 με τη Νάπολι. Απαλλαγμένος από αμυντικά καθήκοντα, συχνά έβγαινε δεξιά για να βρει χώρους. Οι ολοκληρωμένες πάσες του έφτασαν το 91%, η κίνησή του είχε ποικιλία και η επιρροή του στην ομάδα ήταν πολύ σημαντική. Σε αντίθεση με την ισοπαλία με τη Μάντσεστερ Σίτι την προηγούμενη αγωνιστική, όπου περιφερόταν σε κεντρικές περιοχές, έκανε λιγότερες πάσες και ολοκλήρωσε το 81%.
Κακός στα αριστερά
Όπως και ο ίδιος δήλωσε, είναι ιδιαίτερα αποδοτικός από τα δεξιά. Οι γωνίες πάσας ταιριάζουν στο αριστερό του πόδι και οι συμπαίκτες του συνδέονται ευκολότερα μαζί του. Όταν καταφέρνει να ξεπερνάει τους αντίπαλους αμυντικούς, συνήθως το κάνει από τα δεξιά.
Η πρώτη από τις δύο αναμετρήσεις με τη Ντόρτμουντ πέρυσι, στην οποία οι Γερμανοί νίκησαν 2-1 στο Emirates, έδειξε ακριβώς αυτό. Ο Οζίλ κινήθηκε δεξιά και δημιούργησε τρεις ευκαιρίες στο ανοιχτό παιχνίδι.
Σε γενικές γραμμές, υπάρχει μια βασική διαφορά στο να ξεκινάει στα πλάγια και να συγκλίνει με το να ξεκινάει στο κέντρο και να βγαίνει στα πλάγια. Κυρίως για τον Οζίλ. Πρώτον, είναι απατηλά γρήγορος και καλός στην απελευθέρωση και την δημιουργία των overlaps. Αυτό είναι περισσότερο χρήσιμο δίπλα στις γραμμές. Δεύτερον, χρειάζεται άλλους για να συνεργαστεί. Παίζοντας ως εξτρέμ, o Οζίλ συχνά αντιμετωπίζει τον αντίπαλο αμυντικό έχοντας κατοχή στα πλάγια. Οι συμπαίκτες του είναι όλοι σε κεντρικές θέσεις, εκτός από τον δικό του μπακ. Αυτό οδηγεί τον Οζίλ να ντριμπλάρει απέναντι σε οργανωμένες άμυνες στο τελευταίο τρίτο του γηπέδου, κάτι που ποτέ δεν ήταν η ειδικότητά του.
Ο Οζίλ έχει περιορισμένη φινέτσα πέρα από την εξαιρετική του ικανότητα στην πάσα. Δεν υπάρχουν τρικ, ντρίμπλες. Κυρίως είναι εξαιρετικός στο να συνεργάζεται με τους άλλους γρήγορα και έξυπνα. Συγκρίνοντας τα παιχνίδια με τη Νάπολι και τη Σίτι, βλέπει κανείς πόσο συχνά ο Οζίλ αλλάζει πάσες με τους μπακ όταν παίζει σε θέση 10. Το στοιχείο του overlap είναι ζωτικής σημασίας.
Η ενέργεια αποτελεί ένα ακόμα σημείο-κλειδί. Όταν παίζει ως playmaker, ο Οζίλ διατηρεί δυνάμεις για τις επιθετικές ενέργειες. Όταν παίζει στα άκρα, οι περισσότερες σπαταλώνται σε σποραδικές αμυντικές αποστολές. Ακόμα και αν η αντοχή και η προσήλωση ήταν εγγενείς -που δεν είναι-, η έλλειψη τακτικής προσοχής και η χαλαρή στάση του Οζίλ δημιουργούν ούτως ή άλλως ρίσκα. Ο τρόπος που ο Σίμους Κόουλμαν του πέρασε τη μπάλα για να σκοράρει για την Έβερτον πέρυσι δείχνει αυτές τις αδυναμίες.
Θυσία
Παρά τα παραπάνω, ελάχιστες ενδείξεις υπάρχουν ότι ίσως ο Βενγκέρ αλλάξει το σύστημά του. Τα σχόλια του Γουίλσιρ ότι θέλει να σκοράρει περισσότερο, ίσως το ισχυροποιήσουν. Ένας άλλος παράγοντας κατά της αλλαγής είναι η καλή κατάσταση του Ράμσεϊ. Με τους ρόλους του Σάντσες και του Καθόρλα να μένουν ανέγγιχτοι, ο μόνος πραγματικά χαμένος είναι ο Οζίλ.
Μπορούν να υπάρξουν επιχειρήματα υπέρ και κατά του Βενγκέρ. Με πολλούς παίκτες να τα πηγαίνουν καλά στην παρούσα δομή, το να γυρίσει το 4-2-3-1 για ένα παίκτη δείχνει μη παραγωγικό. Από την άλλη, το βασικό για κάθε προπονητική στρατηγική είναι το να μεγιστοποιήσει την επιρροή του πιο σημαντικού του παίκτη...
