Είναι καμιά φορά αδύνατο να περιγράψει κανείς τις ικανότητες του Άλαν Σίρερ και πόσο εύκολα έστελνε την μπάλα στα δίχτυα, είτε με το πόδι, είτε με το κεφάλι.

Σκεφτείτε μόνο αυτό. Στα 22 χρόνια της Πρέμιερ Λιγκ, όπου έχουν αγωνιστεί εκατοντάδες κορυφαίοι επιθετικοί, το φράγμα των 30 γκολ σε μια σεζόν από έναν ποδοσφαιριστή, έχει σπάσει μόλις 9 φορές. Από μια φορά το έχουν καταφέρει ο Άντι Κόουλ, ο Τιερί Ανρί, ο Κέβιν Φίλιπς, ο Κριστιάνο Ρονάλντο, ο Ρόμπιν Φαν Πέρσι και ο Λουίς Σουάρεζ. Από μια μόλις φορά, στο «πικ» της καριέρας του ο καθένας. Γουέιν Ρούνει, Ντιντιέ Ντρογκμπά, Ρουντ Φαν Νίστελρόι, Ρόμπι Φάουλερ, Μάικλ Όουεν και Ίαν Ράιτ δεν το έχουν καταφέρει ποτέ. Αντίθετα, ο Άλαν Σίρερ το έχει πετύχει τρεις φορές!

Αν και φόρτωνε τα αντίπαλα δίχτυα με δεκάδες τέρματα, η έλλειψη τίτλων από το παλμαρέ του δεν τον κατέστησε ποτέ κορυφαίο επιθετικό στο Νησί τις τελευταίες δύο δεκαετίες.

Η καλύτερη σεζόν του όμως ήταν αδιαμφισβήτητα το 1994-95. Πέτυχε 34 γκολ, ισοφαρίζοντας την επίδοση του Άντι Κόουλ με τη Νιούκαστλ, ένα χρόνο νωρίτερα. Κανείς άλλος από τότε δεν έχει πλησιάσει το συγκεκριμένο αριθμό τερμάτων, με το ρεκόρ να εξακολουθεί να ισχύει ακόμα (Ρονάλντο-Σουάρεζ πέτυχαν από 31, Φαν Πέρσι-Ανρί-Φίλιπς από 30).

Η μεταγραφή του αιώνα

Ο Σίρερ ήταν ο βασικός λόγος που η Μπλάκμπερν το 1995 κατέκτησε το δεύτερο πρωτάθλημα της ιστορίας της και πρώτο μετά από 81 χρόνια. Βέβαια, η ομάδα είχε κι άλλους παίκτες-κλειδιά. Ο Τιμ Φλάουερς έκανε εξαιρετικές εμφανίσεις κάτω από τα δοκάρια, ο Κόλιν Χέντρι ήταν πραγματικός ογκόλιθος στην άμυνα, ενώ στο κέντρο είχε το «μαέστρο» Τιμ Σέργουντ, για τον οποίο ο ιδιοκτήτης της ομάδας Τζακ Γουόκερ είχε πει στον τότε προπονητή, Κέβιν Νταγκλίς: «Γιατί μου ζητάς να αποκτήσουμε τον Ζινεντίν Ζιντάν, όταν διαθέτουμε στην ομάδα τον Τιμ Σέργουντ;»

Η Μπλάκμπερν απέκτησε τον Σίρερ από τη Σάουθάμπτον, έναντι 3.6 εκατομμυρίων λιρών, προλαβαίνοντας στο νήμα τον Άλεξ Φέργκιουσον και την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Και αποδείχθηκε η κίνηση του αιώνα για την Μπλάκμπερν.

Σαν επιθετικός τα είχε όλα. Δυνατός (ρωτήστε τους αντίπαλους αμυντικούς για τον αγκώνα του), ικανός να κρατήσει την μπάλα και τη θέση του, με τεράστιο άλμα, με κεφαλιά-δυναμίτη και με ένα τόσο δυνατό σουτ, που αλίμονο σε όποιον βρισκόταν στην πορεία της μπάλας. Πραγματικός «τρομοκράτης». Το μυστικό του; Όπως είχε κάποτε πει στο FourFourTwo: «Ψηλά το κεφάλι και το γόνατο, ώστε η μπάλα να μην πάρει ύψος και χτύπημα με τα κορδόνια (!) του παπουτσιού για φύγει δυνατά η μπάλα».

Είχε επίσης την ικανότητα να δημιουργεί ευκαιρίες για τους συμπαίκτες του και να μοιράζει παιχνίδι (άλλωστε ξεκίνησε ως μέσος την καριέρα του). Το συγκεκριμένο προσόν εμφανίστηκε περισσότερο στη δύση της καριέρας του, με τον Σίρερ πάντοτε να συνεργάζεται άψογα με το επιθετικό του ταίρι. Το καλοκαίρι του 1994, ήρθε από τη Νόριτς ο ποδοσφαιριστής που ταίριαξε περισσότερο από κάθε άλλον μαζί του. Ο Κρις Σάτον ήταν ένας εξίσου δυναμικός επιθετικός και μαζί έσπερναν τον πανικό στις αντίπαλες άμυνες.

Η κύρια ικανότητα αυτού του διδύμου ήταν πως ο ένας δημιουργούσε ευκαιρίες για τον άλλον. Ο Σάτον έδωσε 11 ασίστ στον Σίρερ και ο Σίρερ στον Σάτον 9, ενώ οι δυο τους σημείωσαν το 61,25% των γκολ της Μπλάκμπερν το 1994-95. Ο Σάτον ολοκλήρωσε τη συγκεκριμένη σεζόν με 15 γκολ και 17 ασίστ, ενώ ο Σίρερ με 34 (!) γκολ και 16 ασίστ.

Ο μεγάλος Άλαν πέτυχε σημαντικά γκολ στις νίκες επί της Άρσεναλ, της Τσέλσι, της Μάντσεστερ Σίτι, της Κόβεντρι και της Σαουθάμπτον, ενώ σημείωσε χατ-τρικ απέναντι σε ΚΠΡ, Γουέστ Χαμ και Ίπσουϊτς. Ο Σίρερ ήταν αυτός που έκανε τη διαφορά, όταν η μπάλα «έκαιγε», παρά τα mind games του Άλεξ Φέργκιουσον, μετά από μια ισοπαλία με τη Λιντς.

Η κούρσα προς τον τίτλο

Αρχικά τα παιχνίδια μυαλού του προπονητή της Γιουνάιτεντ έπιασαν τόπο, με την Μπλάκμπερν να γνωρίζει στη συνέχεια δύο ήττες από Μάντσεστερ Σίτι και Γουέστ Χαμ. Ο Φέργκιουσον συνέχισε στο ίδιο «βιολί», λέγοντας πως τους λείπει το νεύρο, ενώ έκανε πλάκα με το σήμα της Μπλάκμπερν (λουλούδι) σε τηλεοπτική εκπομπή. Αυτό ήταν το τέλειο κίνητρο για τον Σίρερ.

Με μια εκπληκτική εμφάνιση και γκολ απέναντι στην ομάδα της γενέτειράς του, Νιούκαστλ, η Μπλάκμπερν νίκησε με 1-0 και έκανε αποφασιστικό βήμα τίτλου.

Το πρωτάθλημα κρίθηκε την επόμενη και τελευταία αγωνιστική. Αν και η Μπλάκμπερν ηττήθηκε στο Άνφιλντ από τη Λίβερπουλ (παρά τη φημολογία όλη την προηγούμενη εβδομάδα ότι οι «κόκκινοι» θα έχαναν, ώστε να μην πάρει το πρωτάθλημα η Γιουνάιτεντ), η ισοπαλία της Μάντσεστερ στο Άπτον Παρκ κόντρα στη Γουέστ Χαμ, έδωσε τον τίτλο στους Ρόβερς. Το πρώτο και μοναδικό πρωτάθλημα στην καριέρα του Σίρερ.

Μακριά από το lifestyle του ποδοσφαίρου, την επόμενη μέρα της κατάκτησης του πρωταθλήματος, ο Σίρερ πήγε να φτιάξει το φράχτη (!) του σπιτιού του (αν και αργότερα έγινε γνωστό ότι ο πατέρας του τον έφτιαξε και ο ίδιος έφερε τα ποτά). Αυτός ο απλός τρόπος ζωής του μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας ίσως ήταν ο λόγος που πολλοί είπαν ότι ο Ανρί, ο Σουάρεζ ή ο Φαν Πέρσι ήταν καλύτεροι παίκτες από εκείνον.

Ο Σίρερ αναδείχθηκε παίκτης της χρονιάς το ’94-’95, κάτι που για τον ίδιο είχε μικρή σημασία. Αυτό που μέτραγε για εκείνον περισσότερο ήταν τα 31 γκολ της προηγούμενης σεζόν και τα, επίσης, 31 τέρματα το ’95-’96. Μια απίστευτη επίδοση για τρεις συνεχόμενες σεζόν, που είναι απίθανο να επαναληφθεί από άλλον στο μέλλον.