Guys and balls

Ο Έκι, γιος φούρναρη, εκδιώχθηκε από την ποδοσφαιρική ομάδα του όταν τον είδαν μεθυσμένο να φιλάει ένα συμπαίκτη του. Νευριασμένος, τους προκαλεί να παίξουν με μια ομάδα γκέι και έχει μόνο τέσσερις βδομάδες μπροστά του για να τη φτιάξει και να την προπονήσει. Γεμάτο στερεότυπα, συμπεριλαμβανομένων και τριών ποδηλατών ντυμένων με δερμάτινα, ενός πολύ θηλυπρεπούς εργαζομένου σε μίνι μάρκετ και ενός υπερβολικά μυώδους γκέι, η ταινία επίσης περιέχει κάθε κλισέ που χρησιμοποιείται σε αθλητικά έργα. Ή σε έργα που έχουν να κάνουν με στερεότυπα. Ή σε έργα που ασχολούνται με ομοφυλόφιλους που βγαίνουν μπροστά και το παραδέχονται. Η σε έργα που περιλαμβάνουν αουτσάιντερ.

Σκεφτείτε μία εκδικητική πρώην σύζυγο να εμφανίζεται στην αναμέτρηση και να καταλήγει να φωνάζει υπέρ του αντιπαθητικού γκέι άντρα της. Σκεφτείτε την ομάδα των γκέι να παίζει βρώμικα, με τον τρόπο που ο Βίνι Τζόουνς έπαιζε τον Πολ Γκασκόιν. Μόνο με πιο απαλό μαρκάρισμα. Αλλά δεν θα σας πω αν το αουτσάιντερ τελικά θριαμβεύει σε ένα γελοιωδώς συμβολικό ποδοσφαιρικό παιχνίδι και λύνει την παρεξήγηση με τον ομοφοβικό πατέρα του. Πρέπει να να το δείτε...

The Goal!, η τριλογία

ΟΚ, το πρώτο δεν ήταν κακό. Η τζόρντι (από το Νιούκαστλ) προφορά της Άννα Φρίελ ήταν εντυπωσιακή και οι ηθοποιοί ήταν πιο πειστικοί από τους πραγματικούς παίκτες της Νιούκαστλ, τους οποίους μιμούνταν. Αλλά το ταξίδι του Κούνο Μπέκερ από την αφάνεια στη δόξα με τρόπο που η Νιούκαστλ γινόταν συνεχώς χειρότερη όσο προχωρούσε το στόρι, σιγά-σιγά έγινε κάτι σαν μεγάλου μήκους διαφήμιση. Το τελευταίο, ντροπιαστικό μέρος, παρέκκλινε εντελώς από το σενάριο που αναπτύχθηκε με τόσο κόπο, πριν βγει απευθείας σε DVD.

The Match

Το αποτέλεσμα είναι θλιβερό για την ομάδα του μπαρ του Μπένι, στην προσπάθειά της να νικήσει για πρώτη φορά μετά από 100 ματς την αντίπαλο παμπ Λε Μπιστρό. Αν χάσουν το 100ο ματς, χάνουν επίσης την παμπ και την γειτονιά. Δεν έχει λιγότερα αρνητικά στοιχεία από τις υπόλοιπες, όπως το αναμενόμενο σενάριο, τα προφανή κενά, τον Νιλ Μόρισεϊ και ένα σωρό σκωτσέζικες προφορές, αφού πρόκειται για μια ταινία βασισμένη στα Χάιλαντς, στην οποία πρωταγωνιστούν μια χούφτα Σκωτσέζοι. Αλλά με κάποιο τρόπο είναι μια από τις καλύτερες ταινίες σε αυτή την συλλογή. Ναι, ακόμα και με τον Μόρισεϊ. Ίσως είναι οι εμφανίσεις του Ρίτσαρντ Γκραντ και του Ίαν Χολμ, οι φιλικές συμμετοχές του Άλαν Σίρερ και του Πιρς Μπρόσναν, ή ο ανάπηρος προπονητής που αναλαμβάνει να εκτελέσει το αποφασιστικό πέναλτι. Αλλά υπάρχει μια γοητεία, που τη σώζει από τον κάδο των αχρήστων.

Ladybugs

Για να ανέβει στην ιεραρχία της εταιρείας του, ο Τσέστερ συμφωνεί να γίνει προπονητής στη γυναικεία ομάδα της, έχοντας ένα κρυφό όπλο: Τον γιο της αρραβωνιαστικιάς του. Mια θεωρητικά χιουμοριστική υπόθεση, αλλά η περίπτωση του Ρόντνεϊ Ντάνγκερφιλντ είναι πολύ φτηνή για να προκαλέσει κέφι. Η φράση που το συνοδεύει, "μια κωμωδία με... μπάλες" δείχνει την φιλοδοξία ενός παιδικού φιλμ να κάνει όσο το δυνατόν περισσότερα αστεία που να σχετίζονται με όρχεις σε 90 λεπτά. Αλλά οι ηθικές αξίες ισοπεδώνονται, με άκομψα αστεία που συχνά επαναλαμβάνονται και δίνουν ένα περιστασιακό νεύμα προς την κατεύθυνση της παιδοφιλίας. Μια ενοχλητική ταινία. Και το ποδόσφαιρο είναι όπως το περιμένεις από ένα σινεμά χαμηλού κόστους και ποιότητας, με κορίτσια λυκείου.

Mean Machine

O ηθοποιός ταινιών δράσης Βίνι Τζόουνς σε έναν... σχεδόν απίστευτο ρόλο σκληρού από την κορυφή μέχρι τα νύχια, πρώην επαγγελματία που καταλήγει στη φυλακή. Στην αρχή τον μισούν, αλλά στη συνέχεια κάνει φίλους προπονώντας μια ποδοσφαιρική ομάδα φυλακισμένων που τίθεται αντιμέτωπη με μια ήδη υπάρχουσα ομάδα σωφρονιστικών φυλάκων. Με περισσότερους Λονδρέζους που έχουν πρότυπο γκάνγκστερ από μια παραγωγή του Γκάι Ρίτσι (α, είναι συμπαραγωγός;), πρόκειται για μια επανέκδοση της αμερικανικής ταινίας του 1974 the Longest Yard. Αυτό που σώζει κάπως το Mean Machine είναι ότι ξέρει πόσο κακή ταινία είναι και έτσι επικεντρώνεται στο να προσφέρει γέλιο μέσω του ποδοσφαίρου. Γεμάτο παράλογους συνωστισμούς και αντιαθλητικά μαρκαρίσματα, το έργο περικλείει άψογα το συναίσθημα του ντέρμπι και το απλοποιεί. Οι χαρακτήρες ταιριάζουν. Ο Ντάνι Ντάιερ σφυροκοπεί με την ψεύτικη προφορά του, ο παρανοϊκός τερματοφύλακας Τζέισον Στέιθαμ είναι το αστέρι της ομάδας, ενώ ο Βίνι πήγε απλά για να παίξει όπως παλιότερα στη Γουίμπλεντον...

She's the Man

Βασικά πρόκειται για ένα εκτεταμένο επεισόδιο από αγαπημένη παιδική σειρά του Nickelodeon. Το She's The Man, στο οποίο πρωταγωνιστεί η τηλεοπτική περσόνα Αμάντα Μπάινς δικαιολογεί τη θεωρεία ότι οι Γιάνκηδες δεν πρέπει να μπλέκουν με το ποδόσφαιρο. Αυτή που ο Κλιντ Ντέμπσι και οι υπόλοιποι ποδοσφαιριστές προσπαθούν να εξαλείψουν με τόσο κόπο. Η Βάιολα θέλει να παίξει ποδόσφαιρο στο σχολείο απέναντι στα αγόρια, οπότε μεταμφιέζεται στον δίδυμο αδερφό της Σεμπάστιαν και πηγαίνει στο δικό του σχολείο. Ένα όχι τόσο ξεκαρδιστικό ταξίδι που έχει ως αποτέλεσμα κάποια όχι και τόσο ξεκαρδιστικά αποτελέσματα. Με κάποιες σοκαριστικές ποδοσφαιρικές σκηνές και τις προφανείς δυσκολίες στα αποδυτήρια, σύντομα θα θελήσετε από την ομάδα της Βάιολα να αντιμετωπίσει αυτή της Mean Machine.

Kicking and Screaming

Δυστυχώς, η ποδοσφαιρική απόπειρα του Γουίλ Φέρελ είχε ως αποτέλεσμα τη δημιουργία του πιο αηδιαστικού ποδοσφαιρικού έργου που έχει φτιαχτεί ποτέ, αν και είχε κέρδη περισσότερα από 55 εκατομμύρια λίρες. Είναι σοκαριστικό, όπως δείχνει και η υποψηφιότητα του Φέρελ για το βραβείο του χειρότερου ηθοποιού. Ό Φέρελ παίζει τον Φιλ, έναν άνδρα ο οποίος αποφασίζει να γίνει προπονητής για να έρθει κοντά στο γιο του και να δώσει στον τρομερά ανταγωνιστικό πατέρα του Μπακ, προπονητή στην αντίπαλη ομάδα των Γουόριορς, ένα μάθημα. Ωστόσο, το αποτέλεσμα γίνεται αυτοσκοπός και όπως ο προπονητής μιας ομάδας που μόλις έχει ανέβει στην Πρέμιερ Λιγκ, το μότο του Φέρελ «ας απολαύσουμε το παιχνίδι» γρήγορα αντικαθίσταται από το «νίκη με κάθε κόστος». Είναι απαγορευτικό ακόμα και για τους φίλους του ποδοσφαίρου. Για εμάς, τα κακά αστεία και το κακό σενάριο μπορεί να συγχωρεθεί αν η εικόνα του αγώνα προβάλλεται ωραία (όπως στο Goal) ή είναι απλά ξεκαρδιστική (όπως στο Goal Machine). Αλλά εδώ δεν υπάρχει τίποτα από τα δύο. Όσο διασκεδαστικό και να είναι το να παρακολουθείς τους 10χρονους τρελαμένους χαμένους του Φέρελ, δεν είναι καλή ταινία.

When Saturday Comes

Έξαιρετικά κακό βρετανικό σινεμά. Στην ποδοσφαιρική ταινία που έχει γυριστεί στο Σέφιλντ, ο Σον Μπιν υποδύεται έναν πότη, εργαζόμενο σε ζυθοποιεία, ο οποίος πρέπει να αξιολογήσει ξανά τις προτεραιότητές του για να πετύχει ως ποδοσφαιριστής και ως άτομο. Δείχνει σχεδόν 10 χρόνια μεγαλύτερος από ό,τι πρέπει και γρήγορα γίνεται αντιληπτό ότι επέλεξαν τον Μπιν για το ρόλο μόνο για την προφορά του, αφού δυσκολεύεται να ερμηνεύσει έναν χαρακτήρα-κλισέ, με στάνταρ σενάριο που δεν παρεκκλίνει ποτέ. Τουλάχιστον, στο ποδοσφαιρικό κομμάτι υπάρχουν καλές λήψεις, παρότι ο σκηνοθέτης έπρεπε να επαναλάβει κάποιες σκηνές, επειδή το κοινό, που αποτελείται από προσκεκλημένους οπαδούς της Σέφιλντ Γιουνάιτεντ, αποδοκίμαζε συνεχώς τον Μελ Στέρλαντ (πρώην ποδοσφαιριστής που παίζει στην ταινία), ο οποίος έχει φορέσει τη φανέλα της άλλης ομάδας της πόλης.

Mike Bassett: England Manager

Eδώ υπάρχει μια ιδιομορφία. Μια ταινία που μπορείς να βρεις και στη λίστα με τις καλύτερες παραγωγές. Το Mike Bassett: England Manager διχάζει τον κόσμο σε δύο αντίπαλα στρατόπεδα. Αγαπάς το ποδόσφαιρο; Θα βρεις μια ένοχη απόλαυση. Μισείς το ποδόσφαιρο; Θα θέλεις να γράψεις στον Ρίκι Τόμλινσον (πρωταγωνιστής) και τους υπόλοιπους και να ζητήσεις πίσω τα 90 λεπτά που σπατάλησες για να παρακολουθήσεις το έργο. Συνήθως, ένα ποδοσφαιρικό φιλμ έχει αρκετά συμπαθητικούς χαρακτήρες, ή ένα ενδιαφέρον υποσενάριο που σημαίνει ότι τόσο οι φίλαθλοι όσο και οι μη φίλαθλοι μπορούν να το απολαύσουν. Σε αυτή τη σατιρική ταινία για τη θητεία του Γκρέιαμ Τέιλορ ως προπονητή στην Εθνική ομάδα δεν υπάρχει τίποτα από αυτά. Επικεντρώνεται ολοκληρωτικά σε εσωτερικά αστεία και καρικατούρες και αν δεν τα καταλάβεις, περνάς το χρόνο σου κουνώντας το κεφάλι σου προς τον Μπράντλει Γουόλς, αναστενάζοντας από τον κλισεδιάρικο λόγο του και μένεις να αναρωτιέσαι γιατί μπήκαν στον κόπο να φτιάξουν μια κωμωδία που έχει λιγότερη πλάκα από τον πραγματική εκδοχή της.

Mad About Mambo

Το ότι ο Τζον Φόρτε δεν έχει αναμιχθεί σε μεγάλου μήκους ταινία μετά από αυτή την τιτάνια αποτυχία δεν προκαλεί έκπληξη. Ο τρελαμένος με το ποδόσφαιρο και καθολικός Ντάνι κάνει χορό για να βελτιώσει την απόδοσή του στον αγωνιστικό χώρο και να αυξήσει τις πιθανότητές του να γίνει επαγγελματίες και να κερδίσει το κορίτσι των ονείρων του. Φυσικά, υπάρχουν επιπλοκές. Το κορίτσι των ονείρων του είναι διαμαρτυρόμενη. Και βγαίνει ραντεβού με παίκτη από την αντίπαλο ομάδα. Και από την ταινία την ίδια, φαίνεται ότι ο Ντάνι είναι άθλιος στο ποδόσφαιρο. Δεν το λες και ακριβώς ποδοσφαιρικό φιλμ. Περισσότερο ρομαντική κομεντί που ακροβατεί μεταξύ ενός κακού ποδοσφαιρικού σεναρίου και κακού χορού, σε συνδυασμό με μία προβλέψιμη ιστορία και με ένα ακόμα χειρότερο κείμενο, αυτή η ταινία είναι ακριβώς τόσο κακή όσο ακούγεται.