Στο ποδόσφαιρο υπάρχει μία λεπτή γραμμή ανάμεσα στην αυτοπεποίθηση και στον εγωισμό. Όσο μεγάλος παίκτης και να είναι ο Σάντσες δείχνει πολύ συχνά να ξεπερνάει αυτή τη γραμμή. Πριν φτάσει στο Λονδίνο η Άρσεναλ ήταν γνωστή για το ομαδικό της παιχνίδι. Τότε, στην ομάδα εισήλθε ο εγωισμός. Από την πρώτη στιγμή ο Αλέξις ήθελε την μπάλα κάθε φορά που οι κανονιέρηδες έβγαιναν στην επίθεση και πάντα γκρίνιαζε αν ένας από τους συμπαίκτες του τον αγνοούσε.

Κάποιες φορές έκανε θαύματα με την μπάλα, αλλά ήταν και επιρρεπής στο λάθος. Οι κανονιέρηδες έχασαν το ομαδικό τους πνεύμα και άρχισαν να εξαρτώνται από το μεγάλο τους αστέρι. Πέρυσι, τη μία έδειχνε να ξεσηκώνει τους συμπαίκτες του για την υπέρβαση και την άλλη, όπως στο ματς με τη Σουόνσι, κράτησε απόσταση όταν βγήκε αλλαγή. Ο τελευταίος παίκτες που έκλεβε τόσο την παράσταση ήταν ο Τιερί Ανρί, ο οποίος είχε πει ότι ο εγωισμός του κράτησε κρυφό το ταλέντο πολλών νεαρών συμπαικτών του.

Ο Σάντσες έδειχνε όλο και πιο εκνευρισμένος, κάτι που φάνηκε στα ματς με Κρίσταλ Πάλας, Μάντσεστερ Σίτι και Μπόρνμουθ. Ήταν αυτές οι αντιδράσεις του σύμπτωμα της κακής ψυχολογίας των κανονιέρηδων ή η αιτία της; Υπάρχουν επιχειρήματα και για τις δύο περιπτώσεις, αλλά η άποψη του Ίαν Χόλογουεϊ για τον Χιλιανό, τον οποίο είχε χαρακτηρίσει «εγωιστικό γουρούνι», με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο.

Κάποιες φορές αυτή η συμπεριφορά μπορεί να μείνει στο παρασκήνιο. Ο Σάντσες, όμως, ούτε Μαραντόνα είναι ούτε τις μεγάλες επιτυχίες έχει φέρει στην Άρσεναλ για να του συγχωρεθεί. Το ταλέντο του είναι αδιαμφησβήτητο και γι’ αυτό λατρεύεται από τους οπαδούς της Άρσεναλ, που πλέον δεν βλέπουν και πολύ συχνά παίκτες με τη δική του ποιότητα. Κατά τη διάρκεια της αήττητης σεζόν 2003-04 το ρόστερ ήταν γεμάτο από ηγετικές φυσιογνωμίες.

Από τότε, οι ηγέτες άρχισαν να λείπουν. Ο Βενγκέρ δεν έχει την ίδια δύναμη με το παρελθόν, ενώ και ο Ιβάν Γκαζίδης μοιάζει να μην μπορεί να διαχειριστεί δύσκολες καταστάσεις. Και το συμβόλαιο του Σάντσες είναι μία από αυτές. Η μεγαλύτερη διαφορά φαίνεται στο παιχνίδι του Οζίλ. Ο Γερμανός, ο άλλος μεγάλος σταρ της Άρσεναλ, πάντα κάνει τους συμπαίκτες του να δείχνουν καλύτεροι, σε σχέση με τον Χιλιανό, που τους κάνει να δείχνουν χειρότεροι.

Η περσινή σεζόν προφανώς δεν ήταν και η καλύτερη στην καριέρα του Οζίλ, αλλά και πάλι προσέφερε κάποιες μαγικές στιγμές. Τη στιγμή που ο Σάντσες φωνάζει «εγώ, εγώ, εγώ», ο Γερμανός προσφέρει «ήσυχα». Ο Βεγνκέρ θα πρέπει οπωσδήποτε να κρατήσει τον Οζίλ στο ρόστερ, καθώς στη θεωρία θα συνεργαστεί άψογα με τον Λακαζέτ. Θα ήταν ανόητο για την Άρσεναλ να πουλήσει τον οργανωτή της, όταν έχει κάνει τόσο μεγάλη επένδυση για επιθετικό. Αν ο σύλλογος βρεθεί στη θέση να πρέπει να πουλήσει ένα από τα δύο μεγάλα αστέρια του, τότε αυτός θα πρέπει να είναι ο Σάντσες.