Οταν η Ιντερ αποφάσιζε, αρχές Νοεμβρίου, να απολύσει τον Φρανκ Ντε Μπουρ, όλοι αποδέχθηκαν ότι ήταν η σωστή απόφαση. Είχε γίνει φανερό, άλλωστε, ότι με τον Ολλανδό μόνο χειρότερη θα μπορούσε να γίνει η ήδη κακή κατάσταση που είχε δημιουργηθεί. Ακόμη μεγαλύτερη ήταν η αποδοχή της επιλογής που έγινε για τον διάδοχο του αφού ο Στέφανο Πιόλι είναι καλός προπονητής. Αυτό αποδεικνύεται και από τα μέχρι τώρα αποτελέσματα των Νερατζούρι. Είναι, όμως, αρκετά αυτά για να τον κρατήσουν; Αφήνοντας τους Κινέζους της Suning να αποφασίσουν, εμείς το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να βρούμε επιχειρήματα γιατί ο 51χρονος τεχνικός πρέπει να παραμείνει ή πρέπει να αποχωρήσει...

Το αξίωμα του Μπέπε Μαρότα, μετά από αυτό που έπαθαν στο Τορίνο με τον Αντόνιο Κόντε τον Ιούλιο του 2014, είναι ότι ένα κλαμπ θα πρέπει να ξέρει από τέλη Μαρτίου/αρχές Απριλίου με ποιον προπονητή θα μπει στην επόμενη σεζόν ώστε να έχει ξεκάθαρο μεταγραφικό σχεδιασμό πριν τη λήξη της σεζόν. Τέτοια εποχή αποφασίστηκε πέρυσι η ανανέωση του συμβολαίου του Μασιμιλιάνο Αλέγκρι ως το 2018, τέτοια εποχή θα αποφασιστεί και φέτος αν θα παραμείνει ή όχι. Επειδή και στο Μιλάνο έπαθαν και μάλιστα Αύγουστο (!) με τον Ρομπέρτο Μαντσίνι, η λογική λέει ότι θα το έχουν πάρει το μάθημα τους και θα έχουν αντιληφθεί ότι δεν μπορούν να περιμένουν τέλη Μαΐου για να αποφασίσουν.

Τον οπαδό της Ιντερ βέβαια, άρα ακόμη περισσότερο αυτόν που βάζει τα λεφτά του, τον απασχολεί προφανώς το τελικό αποτέλεσμα. Κάποιος που δεν είναι Νερατζούρο, δεν χρειάζεται να περιμένει μέχρι το τέλος της Serie A για να διαπιστώσει ότι ο Πιόλι έχει κάνει δουλειά. Πολύ καλή δουλειά. Οι αριθμοί, στους οποίους απευθύνθηκαν τα ιταλικά ΜΜΕ για να τον στηρίξουν, δείχνουν ότι με τον ρυθμό που πάει από την ημέρα που ανέλαβε μέχρι και πριν το 2-2 με την Τορίνο, θα ήταν πίσω μόνο από τη Γιουβέντους αν ήταν στον πάγκο της Ιντερ από την αρχή της σεζόν.

Δεν είναι μόνο οι αριθμοί, όμως, υπέρ του. Υπάρχει και κάτι που είναι πολύ πιο σημαντικό, με δεδομένο ότι η ζωή δεν σταματάει φέτος: Εδειξε σε όλους ότι οι Νερατζούρι έχουν καλό ρόστερ. Ο allenatore κατάφερε να πάρει τους παίκτες με το μέρος του, κατάφερε να τους κερδίσει με τη δουλειά και μέσα από αυτή τη δουλειά πέτυχε να αναδείξει την αξία κάποιων που θεωρούνται κεφάλαια για τους Μιλανέζους. Οπως, για παράδειγμα, ο Ζοφρί Κοντογκμπιά. Η μεταγραφή του Γάλλου χαφ κόντευε να γίνει... ανέκδοτο, αν υπολογίσουμε τα λεφτά που κόστισε. Με τον Πιόλι, όμως, αποδεικνύεται ότι ο Γάλλος είναι κανονικός χαφ. Δεν είναι Πογκμπά -και κακώς κάποιοι περίμεναν να δουν τέτοιο στυλ παίκτη- αλλά σίγουρα δεν είναι και για να βγαίνει αλλαγή στο μισάωρο και το Meazza να είναι στο πόδι και να πανηγυρίζει... σαν να μπήκε γκολ!

Είτε παραμείνει ο Πιόλι είτε όχι, ο Πιέρο Αουζίλιο σίγουρα αισθάνεται πιο άνετα όταν η συζήτηση πάει στον πρώην μέσο της Μονακό. Κερδισμένος παίκτης για την Ιντερ είναι και ο Μαρτσέλο Μπρόζοβιτς. Οτι είναι καλός, το είχε δείξει πέρυσι. Με όσα έγιναν το καλοκαίρι και ειδικά επί Ντε Μπουρ, ο Κροάτης φαινόταν καμμένο χαρτί. Τώρα δεν είναι. Ακόμη κι αν οι Νερατζούρι αποφασίσουν, για τον ένα ή άλλο λόγο, ότι πρέπει να τον πουλήσουν το καλοκαίρι, θα το κάνουν γνωρίζοντας ότι μπορούν να πάρουν καλό ποσό. Μέχρι και τον Νοέμβριο, άπαντες πίστευαν ότι ο Μπρόζοβιτς θα φύγει σίγουρα γιατί θα το ζητήσει ο ίδιος και τα λεφτά που θα μπουν στο ταμείο θα είναι δεδομένα λιγότερα από όσα πραγματικά αξίζει.

Αυτό δεν ισχύει, όπως προαναφέραμε, μόνο για τον Κροάτη ή για τον Γάλλο, αλλά για όλους. Η Ιντερ έκανε και επί Ντε Μπουρ κάποια καλά ματς, με αποκορύφωμα τη νίκη επί της Γιούβε, αλλά γενικά έμοιαζε και ήταν ένα χάος. Εδινε την εντύπωση ότι είναι ένα σύνολο με ανισόρροπο ρόστερ, το οποίο δύσκολα θα γίνει ομάδα. Ο 51χρονος τεχνικός απέδειξε ότι αυτό το ρόστερ μπορεί να γίνει ομάδα και να παίξει και καλό ποδόσφαιρο. Αν μπορεί να πάρει το πρωτάθλημα, βέβαια, είναι μια άλλη κουβέντα γιατί η άμυνα δεν... Ούτως ή άλλως, όμως, στην αρχή της σεζόν κανείς στο Μιλάνο δεν έλεγε «πάμε για scudetto».

Ο στόχος, όπως ορίστηκε και δημοσίως από τη διοίκηση, ήταν και είναι η έξοδος στο Champions League. Μπορεί να επιτευχθεί; Δύσκολα πλέον. Αυτό, όμως, δεν βαραίνει τον Πιόλι αλλά τους προηγούμενους. Και αυτό το αναγνωρίζουν και οι παίκτες του, αφού τα ρεπορτάζ λένε ότι τα αποδυτήρια είναι 100% μαζί του και τον θέλουν και για την επόμενη σεζόν.

Το θέμα είναι αν τον θέλουν και αυτοί που αποφασίζουν. Και αυτοί που αποφασίζουν, θα το κάνουν αφού πρώτα θα υπολογίσουν τα πάντα. Οχι μόνο τα θετικά, τα οποία προαναφέραμε, αλλά και τα αρνητικά, γιατί υπάρχουν και τέτοια. Το πρώτο που φέρεται να προβληματίζει είναι τα αποτελέσματα στα ντέρμπι. Είναι γνωστό ότι τα πρωταθλήματα κρίνονται στα μικρά ματς και όχι στα μεγάλα αλλά για μια Ιντερ που συμπληρώνει φέτος επτά χρόνια χωρίς scudetto, τα ντέρμπι έχουν ακόμη μεγαλύτερη σημασία για τον κόσμο της, για το γόητρο. Και η αλήθεια είναι ότι στα ντέρμπι ο Πιόλι δεν κατάφερε τίποτα.

Ηττα από τη Νάπολι, ήττα από τη Γιουβέντους, ήττα από την Ρόμα, αποκλεισμός στο κύπελλο από την Λάτσιο... Αν κάποιος θέλει να είναι όσο πιο αυστηρός γίνεται, θα υπολογίσει και το γεγονός ότι κόντρα στη Μίλαν -στο ντεμπούτο του προπονητή- οι Νερατζούρι πήραν ισοπαλία στο 94'. Αν έπαιρνε και τα ντέρμπι, βέβαια, ο Πιόλι θα ήταν φαινόμενο αλλά καλώς ή κακώς, αυτά τα αποτελέσματα υπολογίζονται στα μειονεκτήματα του.

Δεν είναι το κυριότερο τέτοιο, όμως. Πιο ανησυχητικό, ενδεχομένως, μοιάζει το γεγονός ότι το βιογραφικό του δείχνει ότι την δεύτερη σεζόν σε μια ομάδα κάπου το χάνει. Εξαιρώντας τις Κιέβο και Παλέρμο, αφού στους Βερονέζους ακόμη και ένα... δέντρο να κάτσει στον πάγκο η ομάδα θα παραμείνει στη Serie A ενώ στους Σικελούς κανένας άνθρωπος του πλανήτη γη δεν θα μπορούσε να βγάλει άκρη με τον Τζαμπαρίνι, οι εμπειρίες σε Μπολόνια και Λάτσιο αποτελούν... καμπανάκια.

Στους Ροσομπλού έσωσε την ομάδα όταν την ανέλαβε αλλά δεν κατάφερε στη συνέχεια να την βελτιώσει τόσο όσο ήθελε η διοίκηση, μέχρι που μπήκε τέλος στη συνεργασία τους. Στους Λατσιάλι, αυτό που έγινε μοιάζει ακόμη πιο αξιόπιστο σαν... αντεπιχείρημα για τον Πιόλι. Η πρώτη σεζόν ήταν ιδανική, με την ομάδα να εκπλήσσει τους πάντες, να διαψεύδει όλες τις προβλέψεις και να εξασφαλίζει την έξοδο στο Champions League. Οταν, όμως, οι απαιτήσεις ανέβηκαν, όπως ήταν λογικό, την επόμενη σεζόν, ο Στέφανο δεν πέρασε τον πήχη.

Ο αποκλεισμός από τα προκριματικά του Champions League και η αδυναμία του στο να κρατήσει την ομάδα ενωμένη, να διατηρήσει την πίστη ότι μπορεί να ξεπεραστεί αυτή η αποτυχία και να σταθεροποιηθεί η Λάτσιο στην πρώτη 4άδα για παράδειγμα, ήταν σημαντικό πλήγμα για τον ίδιο. Και μπορεί να εκληφθεί ως η καλύτερη προειδοποίηση για τους Νερατζούρι. Φέτος, παραλαμβάνοντας ένα καράβι που πήγαινε στα βράχια, η αποστολή του ήταν ακριβώς αυτή: Να τα αποφύγει. Το καλοκαίρι, όμως, η εντολή που θα πάρει θα είναι διαφορετική.

Οι Ιταλοί γράφουν ότι η Ιντερ θα δώσει 150-200 εκατ. ευρώ για μεταγραφές. Αυτά τα λεφτά, προφανώς, οι Κινέζοι δεν θα τα δώσουν για να βγουν στο Europa League ή για να μπουν στην 3άδα. Θα τα δώσουν για να κοιτάξουν στα μάτια τη Γιουβέντους και να την αμφισβητήσουν ανοιχτά. Η πίεση, επομένως, θα είναι αφόρητη για τον προπονητή. Είναι ο Πιόλι ο κατάλληλος για να τη διαχειριστεί; Κανείς δεν μπορεί να το πει με σιγουριά και αυτό μάλλον αρνητικό μοιάζει περισσότερο και όχι θετικό.

Το ιδανικό για την Ιντερ, αν πιστέψουμε όσα γράφονται, θα ήταν το να ακούσει το «ναι» του Ντιέγκο Σιμεόνε ή του Αντόνιο Κόντε. Ο πρώτος, όμως, φέρεται να σκέφτεται πάρα πολύ σοβαρά το να παραμείνει στην Ατλέτικο για ακόμη ένα χρόνο ώστε να μπει στο νέο γήπεδο ενώ ο δεύτερος είναι εξαιρετικά αμφίβολο αν θέλει να κάνει ακόμη ένα νέο ξεκίνημα στην καριέρα του, αν θα είναι εύκολο να απεμπλακεί τόσο νωρίς από τον Αμπράμοβιτς και αν -κυρίως αυτό- είναι διατεθειμένος να κόψει τόσο σύντομα κάθε δεσμό με τη Γιουβέντους.

Αυτοί οι δύο, δεν είναι απλά προπονητές που παρέχουν περισσότερες εγγυήσεις από τον Πιόλι σε ό,τι αφορά την ικανότητα τους να κάνουν πρωταθλητισμό και να αντέξουν την πίεση. Είναι και πιο εμπορικοί, γεγονός που παίζει μεγάλο ρόλο πλέον στο ποδόσφαιρο, είτε για επικοινωνιακούς λόγους είτε στο να προσελκυθούν πιο εύκολα υποψήφιοι μεταγραφικοί στόχοι.

Ο Πιόλι δεδομένα υστερεί σε αυτό τον τομέα. Από την άλλη, όμως, δεν υστερεί στο συναίσθημα του κόσμου, αφού στο 7-1 με την Αταλάντα η Curva Nord πήρε θέση υπέρ του. Και αν, όπως όλα δείχνουν, καταφέρει να βγάλει την Ιντερ στην Ευρώπη, θα μπορεί να ισχυριστεί ότι κανείς προπονητής δεν θα μπορούσε να κάνει κάτι καλύτερο από αυτόν, με δεδομένο αυτό που παρέλαβε τον Νοέμβριο. Και δεν το έκανε μόνο ως επαγγελματίας προπονητής αλλά και ως Interista...